Andover - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

J. Everett Collins Center for the Performing Arts to teatr publiczny w Andover, Massachusetts, posiadający 1 203 miejsca siedzące, który funkcjonuje zarówno jako miejsce dla funkcji miejskich, jak i obiekt do wynajmu prywatnego. Przestrzeń audytorium jest wykorzystywana do organizowania dorocznych zebrań miejskich w Andover i pełni funkcję auli dla Andover High School, połączonej z jej południowo-wschodnią stroną. W Collins Center znajdują się biura, pomieszczenia i sale lekcyjne dla szkolnej gildii aktorskiej, zespołów wokalnych, orkiestry i zespołu muzycznego. W hołdzie Johnowi Everettowi Collinsowi teatr został nazwany imieniem muzyka i polityka z Andover za jego zasługi dla społeczności. Niegdyś zarządzany przez Andover Endowment for the Arts, Inc. dyrektor operacyjny działa obecnie jako zarządca w imieniu miasta, zajmując się planowaniem wydarzeń.^[2]

Robert S. Peabody Institute of Archaeology, dawniej znany jako Robert S. Peabody Museum of Archaeology, to centrum edukacyjne i kolekcja archeologiczna w Andover w stanie Massachusetts. Instytut, założony w 1901 roku dzięki zapisowi Roberta Singletona Peabody'ego, absolwenta Phillips Academy z 1857 roku, początkowo przechowywał materiały archeologiczne zebrane przez Peabody'ego z kultur rdzennych Amerykanów. Pasja Peabody'ego do archeologii skłoniła go do utworzenia instytutu w Phillips Academy, aby zachęcić młodych ludzi do zainteresowania się naukami ścisłymi, a także aby wzbudzić szacunek i uznanie dla rdzennych Amerykanów, którzy zamieszkiwali tę półkulę od tysięcy lat.

Główne kolekcje Peabody obejmują artefakty i materiały z południowego zachodu, północnego wschodu, środkowego zachodu, Meksyku, południowego wschodu i Arktyki. Zakres dat reprezentowanych przez te kolekcje rozciąga się od Indian Paleo (10 000+ lat temu) do czasów współczesnych.^[3]

Central Street District to historyczna dzielnica obejmująca tradycyjne serce Andover w stanie Massachusetts przed powstaniem w późniejszym okresie XIX wieku obecnego centrum miasta. Składa się głównie z nieruchomości mieszkalnych i sakralnych położonych wzdłuż ulicy Central Street, od Phillips Street na południu do Essex Street na północy. Wszystkie wymienione nieruchomości mają front od ulicy Central Street, nawet jeśli ich adresy znajdują się na jednej z sąsiednich ulic.

Pod koniec XVIII wieku Central Street była już ważną arterią komunikacyjną, łączącą Boston i Salem z Haverhill i tradycyjnym centrum Andover, obecnie North Andover. South Church, pierwszy kościół w dzisiejszym Andover, został zbudowany wzdłuż tej drogi w 1709 roku. Obecny budynek jest budowlą w stylu romańskim, wzniesioną w 1861 roku. Style architektoniczne domów w tej dzielnicy reprezentują przekrój stylów od federalnego do kolonialnego, przy czym żaden z nich nie dominuje. Domy są na ogół wysokiej jakości i dobrze reprezentują swoje style architektoniczne.

Oprócz Kościoła Południowego, w dzielnicy znajdują się jeszcze dwa inne kościoły. Najstarszym z nich jest murowany, grecko-rewolucyjny Pierwszy Kościół Baptystów, zbudowany w 1834 roku przez znanego budowniczego Jacoba Chickeringa. Najmłodszy jest budynek Kościoła Metodystów, piękna romańska konstrukcja Richardsona zaprojektowana przez Hartwella i Richardsona dla kongregacji założonej w 1835 roku.

Dzielnica została wpisana na listę National Register of Historic Places w 1982 roku.^[5]

Haggetts Pond to zbiornik wodny dla miasta Andover w stanie Massachusetts w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się w zachodniej części miasta, a swoją nazwę zawdzięcza także drodze. Rzeka Merrimack jest połączona ze stawem w celu zwiększenia objętości zbiornika.

Od południa graniczy z drogą 133. Niedaleko na północny zachód znajduje się droga międzystanowa nr 495, a na północny wschód - droga międzystanowa nr 93. Staw Haggetts jest położony na 42°38′36″N 71°12′18″W.

Dozwolone formy aktywności to spacery, wędrówki piesze, jogging, jazda na rowerze i wędkowanie. Na zbiorniku dozwolone są tylko zarejestrowane łodzie wiosłowe, a wędkowanie musi odbywać się z brzegu lub z łodzi wiosłowej (nie wolno łowić w woderach biodrowych). Zabrania się uprawiania kajakarstwa, windsurfingu, żeglarstwa, łyżwiarstwa i wędkarstwa podlodowego. Zabrania się również pływania, kąpieli, brodzenia i wprowadzania zwierząt domowych do wody.

Wokół stawu biegną szlaki turystyczne, częściowo przebudowane z dawnej linii kolejowej (Lowell and Lawrence Railroad).

Staw zawdzięcza swoją nazwę także drodze (Haggetts Pond Road), która zaczyna się na zachód od niego. Haggetts Pond Road przecina drogę Route 133, ale zdecydowana większość jej długości przebiega po stronie na północ od stawu. (Spośród 245 domów na Haggetts Pond Road, 240 znajduje się po stronie północnej).^[6]

Holt Farm to zabytkowa farma zbudowana w 1714 roku przez wnuka Nicholasa Holta - Timothy'ego Holta i położona przy 89 Prospect Road w Andover, Massachusetts. Dom został zbudowany na najwyższym punkcie w hrabstwie Essex, na ziemi przyznanej Nicholasowi Holtowi. W czasach kolonialnych wzgórze było określane jako Holt Hill, ale pod koniec XIX wieku zmieniono je na Prospect Hill, ale na początku XX wieku powrócono do pierwotnej nazwy..6ed.

Pierwszym Holtem w Andover był Nicholas Holt (1), wczesny urzędnik miejski, który był garbarzem, a także prowadził prom przez rzekę Shawsheen. Wnuk Nicholasa Holta (1), Timothy Holt (3), zbudował swój dom na ziemi przyznanej jego ojcu Jamesowi Holtowi (2), który otrzymał pierwotne 100 akrów od swojego ojca, Nicholasa (1). Pomimo pewnych dowodów na to, że sam Nicholas ledwie potrafił czytać i pisać, jego potomkowie stali się znani ze swoich osiągnięć naukowych, tworząc długą linię ministrów i nauczycieli.

Wcześni osadnicy Andover, niektórzy Holtowie, którzy osiedlili się na "Stoney Plaine", na zachód od Holt Hill, mieszkali w pobliżu Szkota Roberta Russella (1) 1630-1710. w części Andover znanej od dawna jako "Scotland District".

Wzgórze Holt i jego okolice znajdują się w dzielnicy Holt, a ich nazwy pochodzą od lokalnych domów szkolnych w każdej z dzielnic. Russell, pierwsza osoba, która została pochowana na nowo wyznaczonym cmentarzu South Parish w 1710 roku, miał dziesięcioro dzieci, z których troje poślubiło Holtów z pobliskiej farmy Holt.

Znaczna część oryginalnej farmy Holta stanowi obecnie część Rezerwatu Ward i jest własnością The Trustees of Reservations jako park publiczny.^[9]

Dom Abiela Pearsona to zabytkowy dom w Andover, w stanie Massachusetts. Ten dwupiętrowy dom w stylu federalnym został zbudowany ok. 1807 r. dla lekarza Abiela Pearsona, pochodzącego z Byfield w stanie Massachusetts, na początku High Street w pobliżu centrum miasta. W 1829 roku, dwa lata po śmierci Pearsona, dom został zakupiony przez Benjamina Puncharda, który mieszkał w nim do 1846 roku. Punchard przeniósł dom na obecne miejsce, aby w tym samym miejscu wybudować nowy dom. Dom ten podzielił na dwie rodziny i wynajmował. Po śmierci Puncharda w 1852 r. dom został sprzedany Johnowi Hardingowi i pozostał w rękach jego potomków do 1935 r. Dom charakteryzuje się eleganckimi detalami w stylu federalnym, które zostały ładnie uzupełnione grecko-rewolucyjną balustradą dachową. W 1982 r. dom został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[15]

Dom Chickeringa to zabytkowy dom przy 28 Essex Street w Andover, Massachusetts. Został zbudowany przez miejscowego budowniczego Jacoba Chickeringa jako jego osobista rezydencja na początku lat 30-tych XIX wieku. Mieszkał w nim tylko do 1835 r., kiedy to przeprowadził się na drugą stronę ulicy, przekazując dom swoim rodzicom. Chickering był znanym budowniczym w Andover do około 1856 r., kiedy to zaangażował się w działalność związaną z produkcją fortepianów.

Dom jest 2+1⁄2-piętrowym budynkiem kolonialnym w stylu późnego stylu federalnego i greckiego renesansu. Posiada wystające środkowe wejście z bocznymi oknami i szczególnie dobrze wykonane narożne i środkowe bloki w oknach. Dom został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 1982 roku.^[16]

Dom Williama Fostera to zabytkowy dom w Andover, w stanie Massachusetts. Rdzeń tego domu stanowi trójnawowa, dwupiętrowa konstrukcja z późnego okresu I okresu, zbudowana około 1720 roku. Około 1750 roku dobudowano do niego dwupiętrową, jednopokojową przybudówkę w południowo-zachodnim narożniku domu. Pod koniec XVIII w. od strony północnej dodano nowy trzon kominowy, a od północnego zachodu dobudowano drugie dwupiętrowe skrzydło. Chociaż dom tradycyjnie datuje się na ok. 1660 r., stylistyczne techniki budowlane wskazują na późniejszą datę budowy.

Dom jest również godny uwagi ze względu na to, że w późniejszych latach XVIII wieku mieściła się w nim szkoła dla chłopców, prowadzona przez Williama Fostera dla uczniów, którzy nie mogli się zakwalifikować do Phillips Academy. W 1990 roku dom został wpisany na listę National Register of Historic Places.^[19]