Odkryj 11 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w miejscu takim jak Simsbury (Stany Zjednoczone). Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Phelps Tavern Museum, Drake Hill Road Bridge i Pinchot Sycamore. Wśród innych popularnych atrakcji, które warto zobaczyć, znajduje się m.in. St. Mary's Simsbury.
Poniżej znajdziesz pełną listę miejsc wartych odwiedzenia w miejscowości Simsbury (Connecticut).
Spis treści
Phelps Tavern Museum
![Phelps Tavern Museum](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/10fd161ac424ed72a0a706f60a51520d.jpg)
Dom Kapitana Elishy Phelpsa to historyczne muzeum przy 800 Hopmeadow Street w Simsbury w stanie Connecticut. Ten dom z epoki kolonialnej został zbudowany przez Davida Phelpsa w 1711 roku. Jego syn Elisha Phelps otrzymał ziemię od ojca i rozbudował dom w 1771 roku. Elisha Phelps wraz ze swoim bratem Noah Phelpsem i innymi brał udział w zdobyciu fortu Ticonderoga w 1775 roku. Kpt. Phelps został mianowany przez Kongres Kontynentalny komisarzem Departamentu Północnego.
Po wojnie 1812 r. dom służył jako hotel o nazwie Canal Hotel. Znajduje się on wzdłuż linii kanału New Haven i Northampton.[1]
Adres: 800 Hopmeadow St, 06070-1825 Simsbury
Drake Hill Road Bridge
![Drake Hill Road Bridge](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/bad1a0c9b4dbac0b496cfe61ebb74946.jpg)
Drake Hill Road Bridge, znany również jako Old Drake Hill Flower Bridge, to most w Simsbury w stanie Connecticut, pierwotnie przeprowadzający Drake Hill Road nad rzeką Farmington. Zbudowany w 1892 roku, jest jednym z trzech zachowanych mostów kratownicowych Parkera w stanie. W 1984 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). Obecnie odbywa się na nim wyłącznie ruch pieszy.[2]
Adres: 1 Old Bridge Rd, Simsbury
Pinchot Sycamore
![Pinchot Sycamore](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/df8375786e25d1ab2411cb12fb913a8d.jpg)
Pinchot Sycamore to duży jawor amerykański znajdujący się w Simsbury w stanie Connecticut. Jest to największe drzewo w Connecticut. Podczas pomiarów przeprowadzonych przez Connecticut Botanical Society w 2016 roku, pień jaworu Pinchot miał ponad 28 stóp obwodu i 100 stóp wysokości, a średnia średnica korony wynosiła 121 stóp. Wiek jaworu szacuje się na co najmniej 200 lat, a być może nawet na ponad 300 lat. Drzewo zostało nazwane na cześć wpływowego działacza na rzecz ochrony przyrody i mieszkańca Connecticut, Gifforda Pinchota. Pierwotnie poświęcono je Pinchotowi w 1965 r., a w 1975 r. ponownie poświęcono je za pomocą kamiennej tabliczki z wyrytym napisem.
Drzewo Pinchot Sycamore znajduje się na wschodnim brzegu rzeki Farmington, u podnóża góry Talcott, na południe od centrum miasta Simsbury. Od czasu ukończenia przez miasto w 1997 roku projektu oświetlenia jaworowej sosny Pinchota, drzewo jest nocą oświetlane reflektorami. Park Pinchot Sycamore otacza drzewo; w parku znajduje się miejsce do wodowania małych łodzi na rzece Farmington. Jest to popularny teren do spływów kajakowych.
Według organizacji ochrony przyrody American Forests w 2000 r. jawor Pinchota miał zostać wpisany do Krajowego Rejestru Wielkich Drzew w 2001 r. jako jeden z dwóch największych znanych jaworów amerykańskich w Stanach Zjednoczonych, zrównany z drzewem w Bath County w Wirginii. W edycji z lat 2008-2009 większe drzewo w Ashland w stanie Ohio zostało wpisane na listę mistrzów jaworu amerykańskiego.
W 2005 r. na aukcji zorganizowanej przez Farmington River Watershed Association wystawiono gitarę wykonaną ze zwalonego konaru jawora Pinchota. W wyniku wczesnej śnieżycy w październiku 2011 r. jawor Pinchota doznał pewnych uszkodzeń korony, jednak jego rozmiary nie uległy zmniejszeniu, a duże, rozpoznawalne kończyny dolne pozostały nienaruszone.[3]
St. Mary's Simsbury
![St. Mary's Simsbury](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/e246e64ad827ac868975b94dfe8989f5.jpg)
Horace Belden School i Central Grammar School to dwa wyróżniające się architektonicznie budynki w stylu późnego gotyku zajmujące jeden kampus przy 933 Hopmeadow Street i 29 Massaco Street w Simsbury, Connecticut. Szkoła Belden została zbudowana w 1907 roku jako pierwsza szkoła średnia w Simsbury, a obecnie służy jako ratusz Simsbury. Gimnazjum Centralne, zbudowane w 1913 roku, obecnie nosi nazwę Szkoły Centralnej. Budynki te zostały wpisane jako para do Krajowego Rejestru Zabytków w 1993 roku ze względu na ich architekturę i rolę w systemie edukacyjnym miasta.[4]
Adres: 942 Hopmeadow St, Simsbury
Simsbury Free Library
![Simsbury Free Library](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/1094b0103b86eb7af9775d9f959d77fc.jpg)
Simsbury Townhouse to zabytkowy budynek komunalny przy 695 Hopmeadow Street w Simsbury, Connecticut. Zbudowany w 1839 roku, był ratuszem Simsbury do 1931 roku i jest dobrym lokalnym przykładem architektury w stylu greckiego renesansu. W 1993 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). Nadal służy jako miejsce spotkań lokalnej społeczności.[5]
Adres: 749 Hopmeadow St, Simsbury
Belden Forest
![Belden Forest](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/51731b1f32dc4484a2efa691e27962b3.jpg)
Belden Forest to 40-akrowy obszar leśny należący do miasta Simsbury, który w październiku 2019 r. został włączony do sieci Old-Growth Forest Network. Szlaki są dostępne dla zwiedzających.
Nieruchomość ta była wcześniej częścią letniej rezydencji i majątku Amosa R. Eno, a w 1946 roku została przejęta przez miasto Simsbury. W lesie znajduje się duży drzewostan starych wschodnich sosen białych, z których wiele ma ponad 100 stóp wysokości. Znajdują się tu także buki, jarzęby, dęby, klony i brzozy. Wszystkie drzewa w lesie są trwale chronione przed komercyjnym wyrębem.[6]
Eno Memorial Hall
![Eno Memorial Hall](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/f2e3f93a454368d1160a28332f2e0c7d.jpg)
Eno Memorial Hall to zabytkowy budynek publiczny przy 754 Hopmeadow Street w Simsbury w stanie Connecticut. Zbudowany w 1932 roku, służył w przeszłości jako gmach sądu, ratusz, audytorium i biura rządowe. Został zaprojektowany przez Roya D. Bassette'a i podarowany miastu przez Antoinette Eno Wood, która była potomkinią pierwszych osadników w mieście. Obecnie służy jako miejskie centrum seniora. W 1993 r. sala została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).[7]
Adres: 754 Hopmeadow St, Simsbury
Amos Eno House
![Amos Eno House](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/d3770dbb3fa6a4705abc57865a008c56.jpg)
Dom Amosa Eno, znany również jako Simsbury 1820 House, to zabytkowy dom przy 731 Hopmeadow Street w Simsbury, Connecticut.[8]
Simsbury Bank and Trust Company Building
![Simsbury Bank and Trust Company Building](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/3d91d490c119d8e395764d7b313e52d6.jpg)
Budynek Simsbury Bank and Trust Company, znany również jako dawny budynek ratusza, to zabytkowy budynek komercyjny i obywatelski przy 760 Hopmeadow Street w Simsbury w stanie Connecticut. Zbudowany w 1917 roku, jest wybitnym lokalnym przykładem architektury w stylu Colonial Revival z elementami Beaux Arts. Pierwotnie mieścił się w nim pierwszy bank miasta, a w latach 1969-1984 był ratuszem. W 1986 r. budynek został wpisany na listę National Register of Historic Places.[9]
Robert and Julia Darling House
![Robert and Julia Darling House](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/2f4930a0e80e5c93dc211336b44617c5.jpg)
The Robert and Julia Darling House, obecnie Cannon Building, to zabytkowy dom przy 728 Hopmeadow Street w Simsbury w stanie Connecticut. Zbudowany w 1927 roku dla lokalnego lidera biznesowego, jest jednym z największych i najbardziej charakterystycznych przykładów architektury w stylu Colonial Revival w mieście. W 1991 r. dom został wpisany na listę National Register of Historic Places. Obecnie mieszczą się w nim profesjonalne biura.[10]
John Humphrey House
![John Humphrey House](https://gtsy.b-cdn.net/media/images/us/place/800/cb3cdc61f8e98df690d14ff731b14403.jpg)
John Humphrey House to zabytkowy dom przy 115 East Weatogue Street w Simsbury w stanie Connecticut. Zbudowany około 1760 roku, jest dobrze zachowanym przykładem georgiańskiej rezydencji kolonialnej. W 1990 roku został wpisany na listę National Register of Historic Places.[11]