Wethersfield - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum Webb-Deane-Stevens, znajdujące się w Wethersfield w stanie Connecticut, jest własnością i jest zarządzane przez Krajowe Stowarzyszenie Amerykańskich Dam Kolonialnych w Connecticut. W muzeum znajdują się trzy XVIII-wieczne domy, które stoją na swoich oryginalnych miejscach w centrum Old Wethersfield: Dom Josepha Webba z 1752 roku, Dom Silasa Deane'a z 1769 roku i Dom Isaaca Stevensa z 1789 roku. Dwa pierwsze domy są wpisane na listę National Historic Landmarks, a ostatni - na listę National Register of Historic Places w Connecticut. Domy te stoją obok siebie.

Dom Józefa Webba jest główną siedzibą muzeum i został odrestaurowany do wyglądu z końca XVIII wieku. Z tyłu znajduje się ogród w stylu kolonialnym oraz XIX-wieczna stodoła. Dom Silasa Deane'a przywrócono do wyglądu z połowy XVIII wieku. Dom Isaaca Stevensa został odrestaurowany tak, aby odzwierciedlał rodzinę z klasy średniej z lat 20. i 30. XIX wieku, z wykorzystaniem wielu oryginalnych przedmiotów rodzinnych.

Muzeum Webb-Deane-Stevens zarządza także pobliskim Domem Buttolph-Williams z 1715 r., który jest własnością Connecticut Landmarks. We wnętrzu znajdują się rzadkie antyki z XVII i początku XVIII wieku, a w jego wnętrzu powstała nagrodzona medalem Newbery'ego powieść Elizabeth George Speare Czarownica z Blackbird Pond (1958).

Muzeum jest akredytowane przez Amerykańskie Stowarzyszenie Muzeów (American Alliance of Museums).^[1]

Dom Josepha Webba to zabytkowy dom w stylu georgiańskim przy 211 Main Street w Wethersfield, Connecticut. Został on uznany za National Historic Landmark ze względu na swoje znaczenie jako miejsce pięciodniowej konferencji wojskowej generała Jerzego Waszyngtona/Rochambeau, która odbyła się w 1781 roku podczas amerykańskiej wojny rewolucyjnej i poprzedziła oblężenie Yorktown, ostatnią dużą bitwę wojny w Ameryce Północnej. Waszyngton, według jego słów, "zatrzymał się 17 maja 1781 r. w domu Josepha Webba". Dom Josepha Webba, położony w Old Wethersfield, jest własnością Muzeum Webb-Deane-Stevens i służy jako jego siedziba. Wnętrzom przywrócono XVIII-wieczny wygląd, a na terenie posesji znajduje się ogród w stylu kolonialnym i XIX-wieczna stodoła na tyłach domu.

Pierwotnie zbudowany w 1752 r. dla Josepha Webba, dom pozostawał w rękach tej rodziny do około 1820 r., kiedy to został sprzedany Martinowi Wellesowi. W rękach rodziny Wellesów pozostał do 1913 roku, kiedy to został zakupiony przez grupę biznesmenów, którzy zamierzali przeznaczyć go na ateneum lub bibliotekę, ale z powodu braku funduszy odsprzedano go Wallace'owi Nuttingowi. Dom został otwarty w 1916 roku jako część "Łańcucha kolonialnych domów zdjęciowych" Nuttinga. W 1919 roku Nutting sprzedał dom Narodowemu Stowarzyszeniu Amerykańskich Panien Kolonialnych, które do dziś prowadzi w nim muzeum historyczne. W 1996, a następnie w 2007 roku, malowidła ścienne Nuttinga i interpretacyjne elementy kolonialnego renesansu zostały uznane i włączone do wystawy ukazującej jego wpływ.^[2]

Pierwszy Kościół Chrystusa, Wethersfield, to amerykański kościół z epoki kolonialnej w Old Wethersfield Historic District w Wethersfield, w stanie Connecticut. Kongregacja została założona w 1635 roku, a obecny ceglany Dom Spotkań został zbudowany w latach 1761-1764 z charakterystyczną białą wieżą. Cmentarz przykościelny również pochodzi z lat 1600. W latach 1961-2004 kongregacja była stowarzyszona ze Zjednoczonym Kościołem Chrystusa. Wnętrze Domu Spotkań zostało zbudowane jako sala krzyżowa, znacznie przebudowane w latach 1838 i 1882, a następnie przywrócone do pierwotnego układu w latach 1971-1973.

Zgodnie z tablicą umieszczoną na drzwiach wejściowych do wieży, Jerzy Waszyngton uczestniczył w kościele 20 maja 1781 r. podczas konferencji z hrabią de Rochambeau w pobliskim domu Josepha Webba, mającej na celu zaplanowanie zakończenia wojny rewolucyjnej.

Kościół i jego organy w Austin gościły przez pierwsze osiemnaście lat Albert Schweitzer Organ Festival USA. Ten konkurs dla młodych organistów odbywa się corocznie od 1998 roku w rejonie Hartford, a jego współzałożycielem jest minister muzyki Pierwszego Kościoła David Spicer.^[3]

Old Wethersfield, znane również jako Old Wethersfield Historic District, a historycznie znane jako Watertown lub Pyquag, to część miasta Wethersfield w stanie Connecticut, w przybliżeniu ograniczona granicami sąsiedniego miasta Hartford i miasta Rocky Hill, torami kolejowymi i drogą I-91. Miejsce pierwszej stałej osady europejsko-amerykańskiej w stanie Connecticut zostało wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków w 1970 roku.

Ziemia pod tę kolonialną osadę została nabyta od kolonii Massachusetts Bay. Na początku swojego istnienia Wethersfield służyło jako węzeł komunikacyjny na rzece Connecticut.

Old Wethersfield Historic District został utworzony na mocy statutu miasta w 1962 r. "w celu zachowania i ochrony wielu faz architektonicznych społeczności położonej nad rzeką Connecticut, która rozwijała się nieprzerwanie od 1634 r. do chwili obecnej". Osiem lat później, w 1970 roku, Old Wethersfield Historic District został wpisany do National Register of Historic Places. W wiosce znajduje się 50 domów zbudowanych przed wojną rewolucyjną oraz około 250 domów z XX wieku, z których około 100 powstało przed amerykańską wojną secesyjną.

Okręg historyczny wpisany do Krajowego Rejestru obejmuje 1200 obiektów na obszarze 1300 akrów (5,3 km2). 100 z nich pochodzi z czasów kolonialnych. Wiele z wczesnych domów murowanych i szkieletowych zostało zbudowanych przez kapitanów morskich wokół zieleni miejskiej.

W Old Wethersfield znajdują się trzy obiekty National Historic Landmarks: Dom Buttolpha-Williamsa - 249 Broad St. Dom Josepha Webba - 211 Main St. Dom Silasa Deane'a - 203 Main St.

Innym znaczącym zabytkowym budynkiem w dzielnicy jest: Pierwszy Kościół Chrystusa, Wethersfield

Dzielnica obejmuje zieleń Wethersfield, która jest "smukłym diamentem o długości prawie pół mili".^[7]