Hartford - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Dom i Muzeum Marka Twaina w Hartford, Connecticut, był domem Samuela Langhorne'a Clemensa i jego rodziny w latach 1874-1891. Został zaprojektowany przez Edwarda Tuckermana Pottera i zbudowany w stylu amerykańskiego wysokiego gotyku. Biograf Clemensa, Justin Kaplan, nazwał go "po części statkiem parowym, po części średniowieczną fortecą i po części zegarem z kukułką".

Mieszkając tam, Clemens napisał wiele ze swoich najbardziej znanych dzieł, w tym Przygody Tomka Sawyera, Książę i nędzarz, Życie na Missisipi, Przygody Huckleberry Finna, Włóczęga za granicą i Jankes z Connecticut na dworze króla Artura.

Złe inwestycje finansowe skłoniły rodzinę Clemensów do wyjazdu do Europy w 1891 roku. Panika z 1893 roku jeszcze bardziej zagroziła ich stabilności finansowej, więc Clemens, jego żona Olivia i ich średnia córka Clara spędzili lata 1895-96 na podróżach, aby móc prowadzić wykłady i zarobić pieniądze na spłatę długów. Podróż tę opisał w książce Podążając za równikiem (1897). Pozostałe dwie córki, Susy i Jean, zostały w tym czasie w domu, a Susy zmarła w domu 18 sierpnia 1896 roku na zapalenie opon mózgowych, zanim rodzina mogła się połączyć. Po tej tragedii rodzina nie była w stanie zamieszkać w domu i większość pozostałych lat spędziła za granicą. Dom został sprzedany w 1903 r.

Budynek pełnił później funkcję szkoły, budynku mieszkalnego i filii biblioteki publicznej. W 1929 r. został uratowany przed możliwą rozbiórką i oddany pod opiekę nowo powstałej organizacji non-profit Mark Twain Memorial. W 1962 r. budynek został uznany za National Historic Landmark. Po renowacji, w 1974 r. otwarto w nim muzeum domowe. W 2003 r. wybudowano warte wiele milionów dolarów centrum dla zwiedzających z certyfikatem LEED, w którym znalazło się muzeum poświęcone życiu i twórczości Twaina.

W 2008 r. muzeum znalazło się w poważnych tarapatach finansowych, częściowo z powodu przekroczenia kosztów budowy nowego centrum dla zwiedzających, ale udało się je rozwiązać dzięki nagłośnieniu trudnej sytuacji, szybkiej reakcji stanu Connecticut, korporacji i innych darczyńców oraz spektaklowi zorganizowanemu przez pisarzy. Od tego czasu muzeum odnotowuje poprawę sytuacji finansowej, choć na poprawę wpłynęło odkrycie w 2010 roku defraudacji miliona dolarów przez kontrolera muzeum, który przyznał się do winy i odbył karę więzienia.

W 2012 r. muzeum odnotowało rekordową frekwencję. Odbywają się tu takie wydarzenia, jak występy gwiazd: Stephena Kinga, Judy Blume, Johna Grishama i innych, a także sponsorowane są programy pisarskie i przyznawane nagrody. W 2012 r. Dom Marka Twaina został uznany za jeden z dziesięciu najlepszych zabytkowych domów na świecie w publikacji "The Ten Best of Everything" wydawnictwa National Geographic Books.^[1]

Arena w Hartford, Connecticut. XL Center – kompleks sportowo-rozrywkowy w amerykańskim mieście Hartford w stanie Connecticut. Jego właścicielem jest miasto Hartford, a operatorem Northland Investment Corporation/Anschutz Entertainment Group na mocy kontraktu z Connecticut Development Authority. Arena zajmuje 28. miejsce na liście największych hal, w których rozgrywane są mecze koszykówki drużyn z college'ów. Kompleks został otwarty w 1975 roku i składa się z dwóch budynków: Veterans Memorial Coliseum oraz Exhibition Center.

W grudniu 2007 roku prawa do nazwy areny zostały sprzedane towarzystwu ubezpieczeniowemu XL Capital.

W 2007 roku CDA musiała wybrać, kto będzie operatorem od 2007-08 do 2012-13. Kandydatami byli: Howard Baldwin, były właściciel Hartford Whalers, Northland Investment oraz Madison Square Garden. 21 marca 2007 roku CDA przyjęła ofertę Northland/Anschutz Entertainment Group.^[2]

XIX i XX-wieczni artyści amerykańscy. Wadsworth Atheneum – muzeum sztuki w Hartford. Założone w 1842 w Hartford przez miejscowego podróżnika, artystę-amatora i architekta Daniela Wadswortha jest najstarszym publicznym muzeum sztuki w Stanach Zjednoczonych i największym w stanie Connecticut. W zbiorach muzeum znajduje się prawie 50 000 dzieł obejmujących 5 000 lat historii sztuki, w tym: sztukę antyczną, europejskie rzemiosło artystyczne, obrazy epoki baroku i surrealizmu, zbiór pejzaży artystów Hudson River School, obrazy europejskich i amerykańskich impresjonistów, dzieła epoki modernizmu, rysunki, grafikę i tekstylia, kolekcję rewolwerów Samuela Colta, sztukę Afryki i dzieła sztuki współczesnej. Kolekcja obrazów malarzy Hudson River School w zbiorach Wadsworth Atheneum jest największa na świecie. Historyczny budynek muzeum został w 1970 roku wpisany na listę zabytków USA National Register of Historic Places jako poz. nr 70000709.^[3]

Powszechnie uważa się, że Stary Dom Stanowy w Hartford w stanie Connecticut został zaprojektowany przez znanego amerykańskiego architekta Charlesa Bulfincha jako jego pierwszy budynek publiczny. Obecnie Dom Stanowy jest zarządzany przez Biuro Zarządzania Legislacją Zgromadzenia Ogólnego Connecticut.

Budynek zewnętrzny i Senat zostały przywrócone do pierwotnego stylu federalnego; Izba Reprezentantów jest w stylu wiktoriańskim, a sale posiedzeń i sala sądowa - w stylu kolonialnym.

Dom Stanowy w Hartford jest z wyglądu bardzo podobny do ratusza w Liverpoolu w Anglii, zbudowanego w połowie XVIII wieku i być może przedstawionego w jednej z książek Bulfincha o architekturze. Wszystkie materiały pochodzą jednak ze Stanów Zjednoczonych. Pierwsze piętro ma wysokość 20 stóp i jest zbudowane z brązowego kamienia z Portland w stanie Connecticut. Druga i trzecia kondygnacja są murowane z cegły w układzie wiązania flamandzkiego. Gzyms jest drewniany.

Dom Stanowy został nieco zmodyfikowany od czasu jego powstania. Pierwotnie budynek nie miał ani balustrady, ani kopuły, ale na początku XIX wieku dodano balustradę dla ochrony strażaków, a w 1827 roku kopułę z dzwonem i posągiem Sprawiedliwości autorstwa Johna Stanwooda. Na drugie i trzecie piętro prowadziły oryginalne (1796 r.) kamienne, spiralne schody za północnym łukiem, zaprojektowane przez Ashera Benjamina; dziś już nie istnieją. W 1814 r. odbyła się tu konwencja w Hartford. W 1839 roku rozpoczął się tam proces w sprawie Amistad.

Budynek był zagrożony zamknięciem w 2008 roku z powodu ograniczeń finansowych. Władze stanowe i Hartford podpisały niedawno umowę dzierżawy na 99 lat, na mocy której Stary Dom Stanowy Connecticut ma zostać objęty nowym zarządem. Na mocy tej umowy zabytkowy budynek, będący własnością miasta, przechodzi pod kontrolę stanowego Biura Zarządzania Legislacją.

W 1960 r. został uznany za National Historic Landmark.

Ekspozycje koncentrują się na historii Hartford i ważnych wydarzeniach z historii Connecticut. Zwiedzający mogą również zwiedzić oryginalne pomieszczenia legislacyjne.^[6]

Corning Fountain to fontanna z rzeźbą znajdująca się w Bushnell Park, Hartford, Connecticut.

Dwupoziomowa fontanna została zaprojektowana przez rzeźbiarza J. Masseya Rhinda i poświęcona w 1899 roku. Została podarowana miastu przez Johna J. Corninga na pamiątkę jego ojca, Johna Bentona Corninga, biznesmena z Hartfordu, który w tym miejscu prowadził młyn. Ma 28 stóp wysokości, jest wykonany z brązu i granitu, a na jego szczycie znajdują się stylizowane postacie Indian Saukiog i Oneida oraz jeleń jako godło Hartford.

Fontanna składa się z czterech brązowych wodzów Saukiog otaczających dolny zbiornik, centralnego cokołu otoczonego czterema brązowymi dziewczętami Oneida oraz górnego zbiornika zwieńczonego sarną z brązu. Mężowie Saukiog: trzymają włócznię, noszą pierzaste nakrycie głowy i skanują horyzont, podnoszą tomahawk, trzymają fajkę pokoju i podnoszą rękę w geście pokoju. Pod górną częścią basenu znajdują się cztery głowy zwierząt jako tryskacze wody. Według stanu z 15 września 2017 r. zostały one usunięte. Poniżej dolnej niecki znajdują się cztery głowy lwów, które również są wylewami wody. Woda spływa po krawędziach każdego z poziomów do dużej betonowej niecki u podstawy fontanny.

Tekst na tablicy z brązu przed cokołem brzmi: "TO POGRZEB JEST / ZREALIZOWANY JAKO HONOR / DLA PAMIĘCI JOHNA B. CORNINGA PRZEZ JEGO SYNA / JOHNA J. CORNINGA 1899".^[9]

Dunkin' Donuts Park to park baseballowy z 6 121 miejscami siedzącymi, położony w Hartford, w stanie Connecticut. Jest to boisko domowe drużyny Hartford Yard Goats z ligi Double-A Northeast. Stadion ma całkowitą pojemność 6 850 osób, w tym miejsca stojące, która została osiągnięta wiele razy podczas inauguracyjnego sezonu 2017. Otwarcie stadionu w sezonie 2016 planowano na 7 kwietnia, ale liczne opóźnienia w budowie spowodowały przesunięcie terminu otwarcia i zmusiły Yard Goats do rozegrania całego sezonu na wyjeździe. Stadion został otwarty na otwarcie sezonu 2017, które odbyło się 13 kwietnia.

Firma Dunkin' Donuts zakupiła prawa do nazwy stadionu za nieujawnioną kwotę. Stadion zachował nazwę i branding Dunkin' Donuts po tym, jak firma zmieniła nazwę na Dunkin'. Stadion jest częścią większego planu przebudowy o wartości 400 milionów dolarów, nazwanego Downtown North (DoNo). W ramach DoNo powstanie supermarket o powierzchni 50 000 stóp kwadratowych (4 600 m2), przeniesiony browar Thomas Hooker Brewing Company, budynki mieszkalne, handel detaliczny i restauracje. W grudniu 2015 r. ogłoszono również, że na terenie inwestycji znajdzie się pierwszy w Nowej Anglii hotel Hard Rock. Plany te zostały ostatecznie zarzucone. Dunkin' Donuts Park został uznany przez Ballpark Digest za najlepszy obiekt małej ligi wśród obiektów Double-A zarówno w 2017, jak i 2018 roku.^[13]

Cmentarz Cedar Hill w Hartford, Connecticut, znajduje się przy 453 Fairfield Avenue. Został zaprojektowany przez architekta krajobrazu Jacoba Weidenmanna, który zaprojektował także Bushnell Park w Hartford. Jego pierwsze sekcje zostały ukończone w 1866 roku, a pierwszy pochówek odbył się 17 lipca 1866 roku. Cedar Hill został zaprojektowany jako amerykański cmentarz wiejski, nawiązujący do tradycji cmentarza Mount Auburn w Cambridge, Massachusetts.

Cmentarz znajduje się na terenie trzech miast. W 1997 roku został wpisany na listę National Register of Historic Places w Hartford, Newington i Wethersfield. Obejmuje on bramę i kaplicę cmentarza Cedar Hill, znaną także jako Northam Memorial Chapel i Gallup Memorial Gateway, które są osobno wpisane na listę NRHP.

Cmentarz Cedar Hill zajmuje powierzchnię 270 akrów (110 ha) i obejmuje kilka zabytkowych budynków, w tym kaplicę Northam Memorial Chapel (zbudowaną w 1882 r.), zaprojektowaną przez architekta z Hartford, George'a Kellera, oraz domek kuratora (zbudowany w 1875 r.), który do dziś jest zamieszkiwany przez kuratora Cedar Hill.

Cmentarz jest otwarty codziennie od godz. 7.00 do zmierzchu.^[19]

Most Bulkeley Bridge jest najstarszym z trzech mostów autostradowych nad rzeką Connecticut w Hartford w stanie Connecticut. Składający się z dziewięciu przęseł kamienny most łukowy przenosi autostradę Interstate 84, U.S. Route 6 i U.S. Route 44 przez rzekę, łącząc Hartford z East Hartford. W 2005 r. średni dzienny ruch na moście wynosił 142 500 samochodów. Łuki zamontowane są na kamiennych filarach, a ich długość waha się od 68 stóp do 119 stóp; całkowita długość mostu wynosi 1 192 stóp.

Ukończony w 1908 r. most Bulkeley Bridge jest najstarszym mostem w rejonie Hartford i jednym z najstarszych mostów nadal używanych w systemie autostrad międzystanowych. Jest to również największy i jeden z ostatnich dużych kamiennych mostów łukowych zbudowanych w Nowej Anglii.

Ze względu na swoje znaczenie historyczne, architektoniczne i inżynieryjne most Bulkeley został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 1993 roku.^[21]

Travelers Tower to 24-piętrowy, 160,63-metrowy wieżowiec w centrum Hartford w stanie Connecticut. Travelers Tower był siódmym najwyższym budynkiem na świecie, gdy został zbudowany w 1919 roku, a obecnie jest drugim najwyższym budynkiem w Hartford. Travelers Tower jest czwartą siedzibą firmy Travelers Insurance Company. Architektem Travelers Tower był Donn Barber, który zaprojektował również Bibliotekę Stanową Connecticut, budynek Sądu Najwyższego oraz budynek The Hartford Times.

Był najwyższym budynkiem w Nowej Anglii do czasu otwarcia Prudential Tower w Bostonie w 1964 roku, ale pozostał najwyższym budynkiem w Connecticut do czasu otwarcia City Place I w 1984 roku.

Wieża jest w rzeczywistości przedłużeniem dwóch innych budynków, z których zaczyna się na dziesiątym piętrze, dlatego czasami uważa się, że ma 34 piętra. Na 27. piętrze znajduje się otwarty taras widokowy. Szczyt budynku stał się miejscem gniazdowania sokołów wędrownych, które są obserwowane przez kamery internetowe. Ze względu na prace konserwacyjne na wieży, kamery internetowe zostały wyłączone, a budka lęgowa została przeniesiona do budynku Travelers Plaza.^[32]

Biblioteka Stanowa Connecticut jest biblioteką stanową amerykańskiego stanu Connecticut, a także agencją wykonawczą tego stanu. Biblioteka mieści się w Hartford, Connecticut, naprzeciwko Kapitolu Stanu Connecticut. Biblioteka Stanowa świadczy różnorodne usługi biblioteczne, informacyjne, archiwalne, dokumentacji publicznej, muzealne i administracyjne obywatelom stanu Connecticut, a także pracownikom i urzędnikom wszystkich trzech gałęzi administracji stanowej. Biblioteka Stanowa służy również studentom, naukowcom, bibliotekom publicznym i władzom miejskim w całym stanie. Ponadto, Biblioteka Stanowa kieruje programem rozwoju bibliotek w całym stanie i zarządza grantem stanowym Library Services Technology Act. "Misją Biblioteki Stanowej Connecticut jest ochrona i udostępnianie historii i dziedzictwa Connecticut oraz wspieranie rozwoju usług bibliotecznych w całym stanie.^[33]