Roanoke - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum O. Winstona Linka to muzeum poświęcone fotografii O. Winstona Linka, dwudziestowiecznego fotografa kolejowego powszechnie uważanego za mistrza zestawienia parowozów z kulturą wiejską. Najbardziej znane są jego zdjęcia parowozów z lat 50. wykonane nocą, oświetlone licznymi lampami błyskowymi. Starannie planował oświetlenie i inscenizację tych zdjęć, umieszczając na wielu z nich postacie ludzkie.

Muzeum znajduje się w centrum Roanoke w stanie Wirginia, w odrestaurowanej stacji kolejowej Norfolk & Western Railway. Zostało otwarte w styczniu 2004 roku. Budynek jest częścią dzielnicy historycznej Norfolk and Western Railway Company, wpisanej w 1999 r. na listę National Register of Historic Places.

Obecnie eksponowane są w nim setki odbitek fotograficznych oraz kilka interaktywnych wyświetlaczy, w tym dźwiękowych, które dostarczają informacji na temat tematów fotograficznych Link'a. Można tam również zobaczyć sprzęt, którego Link używał do tworzenia swoich nocnych fotografii.^[4]

Kościół katolicki św. Andrzeja to zabytkowy kościół rzymskokatolicki i plebania w Roanoke, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych. Został zbudowany w latach 1900-1902. Jest to kościół z cegły na kamiennej podmurówce w stylu wysokiego gotyku wiktoriańskiego. Ma plan krzyża i dwie wysokie gotyckie wieże, które flankują główne wejście i są na planie kwadratu. W każdej wieży znajdują się dwa małe okna lancetowe, dwa duże ostrołukowe okna witrażowe, a w dzwonnicy zestaw podwójnych ostrołukowych otworów. Na terenie posesji znajduje się również plebania zbudowana w 1887 roku. Kościół zastąpił wcześniejszy, mały, murowany kościół z 1883 roku.

Budowa budynku kosztowała 60 000 dolarów, a kolejne 40 000 dolarów przeznaczono na wykończenie wnętrz. "Budynek z bufiastej cegły z kamiennymi wykończeniami, zaprojektowany przez W. P. Gentera z Akron w Ohio, miał stać się charakterystycznym punktem Roanoke".

W 1973 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Od czasu ukończenia budowy kościół przeszedł dwie duże renowacje. Pierwsza renowacja miała miejsce po tym, jak Sobór Watykański II zezwolił na pewne zmiany liturgiczne. Zainstalowano wolnostojący ołtarz, aby Msza św. mogła być odprawiana versus populum, czyli z kapłanem zwróconym twarzą do ludu. Ozdobny ołtarz główny pozostał na swoim miejscu i w nienaruszonym stanie.

Później pierwotny ołtarz wolnostojący zastąpiono bardziej ozdobnym, marmurowym, który jest używany do dziś. W tym samym czasie radykalnie zmodyfikowano wnętrze, usuwając dwa ołtarze boczne, długą balustradę ołtarzową i wybraną część ikonografii. Odnowiono również oświetlenie kościoła, aby uzyskać jaśniejsze barwy.

W latach 2010-2014 w kościele św. Andrzeja przeprowadzono najdroższy długoterminowy remont. Duże organy piszczałkowe, których utrzymanie wymagało wiele wysiłku, zostały zastąpione organami elektrycznymi. Zachowano jednak piszczałki do dekoracji. W 2014 r. usunięto i odnowiono wieże, które pochodzą z czasów budowy kościoła.^[6]

Kościół episkopalny św. Jana to zabytkowy kościół episkopalny w Roanoke, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych. Został zbudowany w latach 1891-1892. Jest to kościół w stylu gotyckim z niebiesko-szarego wapienia, zaprojektowany przez Charlesa M. Burnsa z Filadelfii. Jest to kościół na planie nawy głównej z nawami bocznymi, narożną dzwonnicą, skrzydłem zakrystii oraz poprzeczną kaplicą i przedsionkiem z tyłu. Nawa ma dach o konstrukcji belki młotkowej i drewniane arkady, a oświetlają ją witraże w zakrystii i ścianach naw bocznych, w tym kilka autorstwa Louisa Comforta Tiffany'ego. Do kościoła przylega dobudowany w 1958 r. kamienny budynek Domu Parafialnego w stylu Tudor Revival, wybudowany w 1923 r.

W setną rocznicę powstania budynku wydrukowano historię kościoła.

"Kościół w Roanoke" to kazanie historyczne, wygłoszone na zaproszenie z okazji otwarcia Christ Church w Roanoke (stary kościół św. Jana przy Church Avenue) 14 grudnia 1902 r., a powtórzone w kościele św. Jana przy Jefferson Street i Elm Avenue 8 lutego 1914 r.

W 1991 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[10]

Mount Moriah Baptist Church and Cemetery to zabytkowy afroamerykański kościół baptystów i cmentarz znajdujący się w Roanoke w stanie Wirginia. Został zbudowany około 1908 roku. Jest to niewielki, jednopiętrowy, prostokątny kościół na planie prostokąta, pokryty płytami gipsowo-kartonowymi. Składa się z głównej świątyni, przedsionka i tylnego przęsła prezbiterium. Budynek stoi na podwyższonej podmurówce z nieociosanych kamieni polnych. Na terenie cmentarza znajduje się ponad 100 pochówków z lat 70. XIX w. i współczesnych.

W 1994 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Na zewnątrz wejścia do kościoła znajduje się historyczny znak z napisem: "Kościół Baptystów Mount Moriah. K-99. Członkowie Kościoła Baptystów Mount Moriah należą do jednej z najwcześniejszych afroamerykańskich kongregacji w tym regionie, wywodzącej się ze szkółki niedzielnej dla niewolników założonej w połowie XIX wieku przez dr Charlesa L. Cocke'a, założyciela Hollins College. W 1858 r. grupa uzyskała pozwolenie na budowę pierwszego kościoła. Obecny kościół, trzeci kościół kongregacji, został zbudowany około 1908 roku. W 1994 roku został wpisany do National Register of Historic Places i Virginia Landmarks Register. Pobliski cmentarz został powiększony z dawnego miejsca pochówku niewolników".

"W tym miejscu znajduje się wiele nieoznaczonych grobów. Lista nazwisk jest kompletna na dzień 19 czerwca 2007 r.".

Niedawne modernizacje na terenie kościoła objęły nowy, wybrukowany podjazd, ufundowany przez miasto Roanoke, oraz nową kuchnię i łazienki, podarowane przez lokalne kościoły, osoby prywatne i organizacje.^[11]

Hollins University to prywatny uniwersytet w Hollins w stanie Wirginia. Założony w 1842 roku jako Valley Union Seminary w historycznej osadzie Botetourt Springs, jest jedną z najstarszych instytucji szkolnictwa wyższego dla kobiet w Stanach Zjednoczonych.

W Hollins studiuje około 800 studentów studiów licencjackich i magisterskich. Jako pierwszy żeński college w Wirginii, programy studiów licencjackich są przeznaczone wyłącznie dla kobiet. Na studia magisterskie przyjmowani są mężczyźni.

Hollins słynie z programów studiów licencjackich i magisterskich, w ramach których powstały nagrodzone Pulitzerem pisarki Annie Dillard, była amerykańska laureatka poezji Natasha Trethewey i Henry S. Taylor. Do innych wybitnych absolwentów należą: pionierka pisarstwa sportowego Mary Garber, laureatka nagrody Man Booker z 2006 r. Kiran Desai, pierwsza kobieta-fizyk w UC-Berkeley (i główny autor teorii wykrywania bozonu Higgsa) Mary K. Gaillard, autorka Goodnight Moon Margaret Wise Brown, autorka Lee Smith, fotografka Sally Mann oraz Ellen Malcolm, założycielka EMILY's List.^[15]

Belmont Methodist-Episcopal Church to zabytkowy budynek kościelny, znajdujący się w dzielnicy Belmont w Roanoke w stanie Wirginia. Obecnie budynek należy do Metropolitan Community Church of the Blue Ridge, który nabył go w 2003 roku i używa go jako swojej świątyni.

Został zbudowany jako kościół episkopalny metodystów w latach 1917-1921. Jest to trzypiętrowy, murowany kościół w stylu późnego gotyku. Charakteryzuje się wysoką dzwonnicą, skomplikowaną formą dachu, stromymi szczytami i attykami, dużymi ostrołukowymi oknami, krenelażami w narożnikach, przyporami, czterofoliami z lanego betonu i innymi detalami. W zasięgu wzroku i słuchu od ambony mieści się 1000 osób, ponieważ pierwotna aula (440 miejsc) została powiększona o przylegającą do niej salę (75 miejsc), salę dla dorosłych (260 miejsc) i galerię (225 miejsc).

W notatce z 1917 r. jako architekta budynku kościelnego wymieniono H. L. Caina, a koszt budowy wynosił początkowo 50 000 dolarów.

W 2011 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[16]

Most Memorial Bridge to dwupasmowy most o długości 785 stóp, przecinający rzekę Roanoke wzdłuż U.S. Route 11 w Roanoke w stanie Wirginia. Most służy jako połączenie między południowo-zachodnimi dzielnicami miasta a centrum Roanoke. Zbudowany przez wykonawcę W.W. Boxley'a most składa się z pięciu przęseł o długości 120 stóp, a jego budowa rozpoczęła się latem 1925 roku. Most został oficjalnie otwarty dla ruchu 6 maja 1926 r., a jego ostateczny koszt wyniósł 282 750 USD.

Chociaż droga była oficjalnie otwarta dla ruchu przez ponad cztery miesiące, jej oficjalne poświęcenie odbyło się 30 sierpnia z udziałem przedstawiciela Stanów Zjednoczonych Cliftona Woodruma. Opóźnienie w poświęceniu było spowodowane opóźnieniami w wykonaniu tablic pamiątkowych z brązu. Jest ona oficjalnie poświęcona weteranom I wojny światowej z Roanoke.

Na moście znajduje się pięć tablic pamiątkowych, których treść ustala Rada Miasta Roanoke. Cztery z nich zawierają cytaty wybitnych postaci historycznych: Patrick Henry, Theodore Roosevelt, Stonewall Jackson i Thomas Jefferson; piąta zawiera nazwiska wszystkich żołnierzy z Roanoke, którzy zginęli w I wojnie światowej. Chociaż most został poświęcony weteranom, którzy walczyli w I wojnie światowej, wielu z nich nie uczestniczyło w ceremonii poświęcenia, ponieważ nie był on pierwotnie pomyślany jako pomnik dla byłych żołnierzy. Most został oficjalnie poświęcony ponownie 11 listopada 1991 r., sześćdziesiąt pięć lat po jego pierwotnym poświęceniu.

Ze względu na pogarszający się stan przęsła, spowodowany korozją wywołaną solą używaną zimą do odladzania, w kwietniu 2002 r. rozpoczęto jego gruntowną renowację. Kosztowała 1,17 mln USD i została zakończona wiosną 2003 r. Renowacja obejmowała wymianę skorodowanych elementów, usunięcie z podłoża oryginalnych torów tramwajowych Roanoke Street Railway Company oraz odnowienie nawierzchni. Ponadto w projekcie renowacji uwzględniono zasady uspokojenia ruchu, zmniejszając liczbę pasów ruchu dla pojazdów z czterech do dwóch. Oprócz usunięcia dwóch pasów ruchu, na moście utworzono pas środkowy i dwie ścieżki rowerowe.^[17]

Roanoke City Market Historic District, znany również jako City Market District, to narodowa dzielnica historyczna znajdująca się w centrum Roanoke w stanie Wirginia.

W niedawnym artykule o miejskim targu napisano: "Minęło 135 lat, odkąd targ rolny w centrum Roanoke, symbol miasta, został otwarty przez 25 naciągaczy, zwanych sprzedawcami. W początkach istnienia targu, w tym na zdjęciu z 1936 roku, było więcej sprzedawców mięsa niż obecnie... Dzisiejszy rynek składa się w około 60 procentach z rolników, rzemieślników i innych sprzedawców. Martin Farms z Fincastle jest najstarszym, nieprzerwanie działającym na rynku sprzedawcą. Działa na rynku od 1904 roku".

W 1983 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków, a jego obszar "jest w przybliżeniu ograniczony ulicami Williamson Rd. Norfolk Ave. S. Jefferson St. i Church Ave. Obszar dzielnicy został powiększony o 302 Campbell Ave. SE i 9 Church Ave, SE, w 2002 roku. W dzielnicy znajduje się 51 budynków i 1 obiekt. Centralnym punktem siatki planistycznej tego obszaru jest budynek City Market (1922) ustawiony na środku centralnego Rynku. Inne godne uwagi budynki to Lampros Building (1909), McGuire Building (1914), Goria Brothers Grocery Building (1924) oraz E & M Market (1946). W dzielnicy znajduje się również osobno wymieniona remiza strażacka nr 1.^[18]