Piacenza - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Bazylika Sant'Antonino to średniowieczna bazylika rzymskokatolicka w mieście Piacenza we Włoszech. jest ona poświęcona patronowi miasta, Antoninusowi.

Pierwotny kościół Sant'Antonio był wczesnochrześcijańskim martyrium. Obecna budowla jest dziełem biskupa Sigifredo, który poświęcił ją w 1014 r. jako kolegiatę. Wybrał formę orientowanej bazyliki z nawą zachodnią i kampanilą. Wnętrze było ozdobione wczesnoromańskimi malowidłami, z których niewiele się zachowało.

Bazylika na szlakach pielgrzymkowych została zaprojektowana w 1350 r. przez Pietro Vago. W 1998 r. pod dużym Portykiem Rajskim umieszczono duży posąg Grzegorza X, wyrzeźbiony przez Giorgio Groppi. Portyk został ukończony w XII wieku i ozdobiony rzeźbami wykonanymi przez szkołę Niccolò da Ferrara. W ciągu stulecia kościół był przebudowywany i modyfikowany. Rzeźbiony drewniany strop zastąpiono gotycką kratą. W XIX wieku wnętrze ozdobiono pseudogotyckimi dekoracjami. Przylegający do kościoła klasztor pochodzi z 1483 roku.

We wnętrzu kościoła znajdują się freski Camillo Gavasettiego w prezbiterium oraz płótna Roberta de Longe. Wiele z tych dzieł zostało przeniesionych do Galerii Obywatelskiej. Wśród zachowanych dzieł jest "Koronacja Dziewicy" Gian Battisty Trottiego (il Malosso).^[5]

Bazylika San Savino to zabytkowa bazylika rzymskokatolicka w mieście Piacenza, w prowincji Piacenza, we Włoszech. Poświęcona jest świętemu Sabinusowi z Piacenzy, drugiemu biskupowi tego miasta.

San Savino zostało założone jako klasztor benedyktyński w 903 roku. Wydaje się, że pierwotna konstrukcja była słaba. W lutym 998 r. papież Grzegorz V potwierdził prawo klasztoru do swobodnego wyboru opatów. W 1005 r. klasztor został odbudowany poza murami miasta przez biskupa Sigifredo. Obecna budowla jest w większości przebudową z 1107 r. z późniejszymi zmianami, choć zawiera kilka elementów pochodzących z budowli z 903 r. W krypcie kościoła znajdują się XII-wieczne mozaiki przedstawiające znaki zodiaku na morskim tle. W prezbiterium znajduje się współczesna mozaika przedstawiająca sceny batalistyczne i wizerunek Chrystusa.

W 1500 r. kościół stał się własnością zakonu hieronimitów, którzy dokonali jego przebudowy. W XVIII w. wnętrze kościoła urządzono w stylu rokoko, ukrywając wiele z pierwotnych romańskich detali. W 1721 r. zbudowano obecną fasadę. Wśród dzieł sztuki w kościele znajduje się drewniany krucyfiks i freski z XII w. oraz XV-wieczny fresk w prezbiterium, przedstawiający Madonnę z Dzieciątkiem w intronizacji.

W 1819 r. do klasztoru Girolamini przy San Savino przeniesiono hospicjum dla "sierot i obnażonych" (Ospizio degli Orfani ed Esposti) z 60 dziećmi. Hospicjum zostało założone w 1573 roku przez ówczesnego biskupa i prowadzone było przez zakon kleryków regularnych Somaschi. Byli oni związani z kościołem parafialnym w San Stefano. Sierociniec mieścił się w klasztorze Sant'Anna.^[10]