Peoria - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

George L. Luthy Memorial Botanical Garden, zwykle po prostu Luthy Botanical Garden, to ogród botaniczny i konserwatorium o powierzchni 4,5 akrów położony w Glen Oak Park, w pobliżu rogu Prospect Avenue i Gift Avenue w Peorii, w stanie Illinois, w Stanach Zjednoczonych.

Ogród został założony w 1951 roku. Obecnie obejmuje ponad 300 rodzajów roślin, z naciskiem na róże, byliny, rośliny jednoroczne, hosty, hemerocallis i zioła. W skład poszczególnych ogrodów wchodzą: ogród całoroczny, ogród ziołowy, ogród bylinowy, ogród różany, kolekcja kaliny, ogród dzikiej przyrody i ogród leśny. W oranżerii o powierzchni 230 m2 znajdują się rośliny tropikalne, orchidee i wystawy sezonowe.

Ogród nosi imię George'a Littlewooda Luthy'ego, który był prezesem Peoria's Commercial National Bank (obecnie część Commerce Bank) oraz Peoria Park District, który jest właścicielem ogrodu.

Jest on otwarty codziennie. Wstęp do ogrodu jest bezpłatny, za wstęp do oranżerii pobierana jest opłata.^[2]

Spirit of Peoria to łódź rzeczna, która zwykle kursuje w rejonie Peoria, Illinois, na dziale wodnym rzeki Illinois. Łódź brała udział w Wielkiej Wycieczce w 2004 roku. Spirit of Peoria to prawdziwa łódź wiosłowa, wykorzystująca do napędu swoje koło łopatkowe, w przeciwieństwie do niektórych nowoczesnych łodzi rzecznych z kołami wyłącznie kosmetycznymi.

Łódź została zaprojektowana przez architekta Alana Batesa i zbudowana w 1988 r. w stoczni Walker Boat Yard w Paducah w stanie Kentucky, co czyni ją pierwszą zbudowaną tam łodzią wiosłową. Układ napędowy zaprojektował Norm Rittenhouse, a sterowanie wykonała firma Custom Hydraulics.

Spirit of Peoria nie posiada pędników ani sterów strumieniowych i jest napędzany przez dwa agregaty prądotwórcze z silnikami wysokoprężnymi Caterpillar 3412, wytwarzające łącznie 700 kilowatów przy napięciu trójfazowym 208 V. Prąd zmienny jest prostowany do prądu stałego, który z kolei zasila dwa silniki trakcyjne lokomotywy, które napędzają koło łopatkowe za pomocą dwóch łańcuchów o długości 12 m i szerokości 0,30 m. Dzięki temu łódź jest stosunkowo szybka i wydajna - spala około 15 galonów (57 l) oleju napędowego na godzinę, a jej prędkość maksymalna wynosi ponad 24 km/h. Masa statku w stanie suchym wynosi około 275 ton, a liczba pasażerów 385. Statek przewozi 3500 galonów paliwa (13 000 l) i 2500 galonów wody (9 500 l).

Regularny obszar podróży łodzi rozciąga się od Parku Stanowego Pere Marquette w pobliżu Grafton w stanie Illinois do Parku Stanowego Starved Rock w pobliżu Ottawy w stanie Illinois. Właścicielem i kapitanem łodzi jest G. Alex Grieves, a współkapitanami Alice Grady i Dylan Masonholder.^[4]

Pokój i Żniwa to dwa wysokie na 8 stóp wapienne posągi znajdujące się w centrum Peorii, w stanie Illinois, w Stanach Zjednoczonych. Postacie mężczyzny i kobiety symbolizują odpowiednio pokój i żniwa. Posągi zostały wyrzeźbione przez mieszkankę Chicago Mary Andersen Clark w ramach federalnego projektu artystycznego Works Progress Administration i w 1988 roku zostały wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków.

Posągi, wykonane w 1938 i 1939 roku, zostały poświęcone 3 września 1939 roku przed Miejskim Sanatorium Przeciwgruźliczym w Peorii, na północ od obecnego Forest Park Nature Center. Następnie przeniesiono je na Peoria Courthouse Plaza w latach 1975-1988, po czym przechowywano je w remizie strażackiej w Peorii do 1992 roku, przez co na krótko utraciły status Narodowego Rejestru. W czerwcu 1992 r. posągi zostały ustawione w obecnym miejscu, przed budynkiem Becker Building na rogu ulic Jefferson i Main.^[6]

Pettengill-Morron House, lub Morron House, to dom znajdujący się w amerykańskim mieście Peoria w stanie Illinois. Rezydencja z 1868 roku została pierwotnie zbudowana dla Mosesa Pettengilla, właściciela sklepu z narzędziami, który przybył do Peorii z New Hampshire w 1833 roku. Kiedy Pettengill przybył do Peorii, mieszkało tam 150 osób, 30 chat z bali i trzy domy szkieletowe.

Pierwotny dom z 1862 roku został zniszczony przez pożar w 1865 roku. Obecny budynek został zbudowany w 1868 r. w stylu Drugiego Cesarstwa, a w 1900 r. dobudowano ganek i porte-cochere w stylu kolonialnym. Jego pierwotny adres to 464 Moss Avenue, zanim w latach 50. zmieniono numerację adresów w Peorii. Ostatnią mieszkanką domu była panna Jean Morron, która mieszkała w nim od 1953 r. do śmierci w 1966 r.; Towarzystwo Historyczne Peorii przejęło dom w 1967 r.

Dom został wpisany na listę U.S. National Register of Historic Places 2 kwietnia 1976 roku. Dom jest również wymieniony jako jeden z elementów przyczyniających się do powstania West Bluff Historic District, który został wpisany do rejestru w grudniu 1976 roku.

Towarzystwo Historyczne Peorii prowadzi ten dom oraz rezydencję sędziego Flanagana jako muzea historyczne.^[7]

Most Bob Michel przeprowadza Illinois Route 40 przez rzekę Illinois w odległości 0,75 mili w górę rzeki od mostu Cedar Street. Droga Illinois 40 kończy się na węźle z autostradą Interstate 74 na wschód od mostu. Most służy jako bezpośrednia trasa z głównego centrum handlowego w East Peoria do Civic Center w centrum Peoria. Po ukończeniu budowy w 1993 roku most Bob Michel zastąpił przestarzały most Franklin Street Bridge, most zwodzony i kratownicowy, który znajdował się na sąsiednim terenie od 1913 roku. Most Boba Michela jest jedyną przeprawą przez rzekę w rejonie Peorii przeznaczoną dla pieszych i rowerzystów.

Przed rozwojem tego obszaru jako centrum handlowego most Michel obsługiwał w dużej mierze przemysłowy obszar East Peoria, w tym wiele budynków należących do pobliskiej firmy Caterpillar Inc. Most znajdował się na końcu zjazdu o nazwie "Industrial Spur". Od tego czasu zmieniono jego nazwę na "Riverfront Drive", aby uwzględnić nowy kompleks handlowy.

Most im. Boba Michela nosi imię byłego kongresmena Roberta H. Michela, republikanina z okolic Peorii, który był kongresmenem w latach 1957-1995, a od 1981 r. do przejścia na emeryturę pełnił funkcję lidera mniejszości Izby.

Most znajduje się w mili 162,3 rzeki Illinois.^[10]

Katedra Obrządku Szkockiego w Peoria, Illinois, to budynek w stylu kościoła, w którym mieszczą się organy Obrządku Szkockiego Doliny Peoria. Budynek znajduje się przy 400 NE Perry Avenue, na rogu z Spalding Avenue. Katedra jest wpisana na listę obiektów, które przyczyniły się do powstania North Side Historic District w Peorii.

Ciało Obrządku Szkockiego Doliny Peorii zostało założone w Yates City, Illinois, 25 lutego 1867 roku, a w 1869 roku przeniesione do Peorii. Zanim powstała katedra obrządku szkockiego, ciało miało trzy miejsca spotkań w centrum Peorii. Kamień węgielny pod budowę katedry obrządku szkockiego położono 7 maja 1924 roku.

Projekt katedry charakteryzuje się strzelistymi przyporami i symbolicznymi witrażami. W katedrze znajduje się audytorium ze sceną i 900 miejscami siedzącymi.

Liczba członków masońskich w Dolinie Peorii wynosiła swego czasu blisko 15 000, ale do 2019 roku spadła do 1200 osób i miała problemy z utrzymaniem budynku. Kim Blickenstaff, która dorastała w pobliskiej East Peoria, kupiła katedrę 26 kwietnia 2019 r. za 490 000 dolarów, z planami umieszczenia jej w funduszu powierniczym, prowadzenia jej jako miejsca spotkań i umożliwienia członkom obrządku szkockiego korzystania z niej bezterminowo.^[14]

Most Murraya Bakera jest mostem wspornikowym, który przenosi autostradę 74 i drogę Illinois Route 29 nad rzeką Illinois z centrum Peorii do East Peorii w środkowej części stanu Illinois. Według Departamentu Transportu Illinois most Murray Baker został zbudowany w 1958 roku, a jego pierwotna długość wynosiła 3 216 stóp.

Sam most jest pojedynczym mostem wspornikowym, z dwoma pasami ruchu w każdym kierunku. Ponieważ nie ma poboczy, most Baker Bridge nie spełnia współczesnych standardów międzystanowych.

Nazwa mostu pochodzi od nazwiska Murraya M. Bakera, który był pierwszym wiceprezesem firmy, która ostatecznie przekształciła się w Caterpillar. Baker przekonał firmę Holt Manufacturing Company, aby przeniosła się do Peorii w 1909 roku. Holt połączył się z C.L. Best Gas Tractor Co. i w 1925 r. stał się firmą Caterpillar.^[15]

Springdale Cemetery to zabytkowy, niesekciarski, czynny cmentarz w Stanach Zjednoczonych, w mieście Peoria, w stanie Illinois. Został założony w 1855 roku, a pierwszy pochówek odbył się w 1857 roku. Na cmentarzu pochowanych jest prawie 78 000 osób. Znajduje się tu mauzoleum publiczne i 15 mauzoleów prywatnych.

Nieruchomość została nabyta w 1854 roku, a pierwszy pochówek odbył się w kwietniu 1857 roku. Cmentarz jest czynnym, niewyznaniowym cmentarzem grzebalnym, na jego terenie znajduje się 15 prywatnych mauzoleów. Zabytkowy dom bramny, zbudowany w 1901 roku, został zburzony w 2010 roku. Publiczne mauzoleum, zaprojektowane przez chicagowską firmę architektoniczną Lovell & Lovell, zostało ukończone w 1929 roku i było dwukrotnie rozbudowywane. Cmentarz rozrósł się kiedyś do ponad 360 akrów (1,46 km2), ale od tego czasu zmniejszył się do obecnej wielkości 223 akrów. Na jego terenie znajduje się sześć i pół kilometra krętych dróg dojazdowych. Cmentarz jest miejscem pochówku prawie 78 000 osób z okolic Peorii. Teren nie jest w pełni zagospodarowany, dzięki czemu cmentarz może pomieścić jeszcze 50 000 pochówków. Cmentarz zezwala na tradycyjny pochówek w ziemi, pochówek w mauzoleum, pochówek skremowanych szczątków w kryptach i na działkach grzebalnych oraz ogród rozproszeń. Cmentarz jest w trakcie planowania zielonych pochówków.^[16]