Odkryj 11 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w miejscu takim jak Park Narodowy Wulkany Hawaiʻi (Stany Zjednoczone). Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Puʻu ʻŌʻō, Kīlauea i Mauna Loa. Wśród innych popularnych atrakcji, które warto zobaczyć, znajduje się m.in. Kīlauea Iki.
Poniżej znajdziesz pełną listę miejsc wartych odwiedzenia w miejscowości Park Narodowy Wulkany Hawaiʻi (Hawaje).
Spis treści
Puʻu ʻŌʻō
Aktywny wulkan znany z wylewów lawy. Puʻu ʻŌʻō to stożek wulkaniczny we wschodniej strefie ryftowej wulkanu Kīlauea na Hawajach. Erupcja, w wyniku której powstał Puʻu ʻŌʻō, rozpoczęła się 3 stycznia 1983 r. i trwała niemal nieprzerwanie do 30 kwietnia 2018 r., co czyni ją najdłużej trwającą erupcją strefy ryftowej w ciągu ostatnich dwóch stuleci.
Do stycznia 2005 r. magma o objętości 2,7 km sześciennych pokryła obszar ponad 117 km2 i dodała 230 akrów (0,93 km2) ziemi na południowo-wschodnim wybrzeżu Hawajów. W wyniku erupcji spłonęło co najmniej 189 budynków i 14 kilometrów autostrad, a także kościół, sklep, Wahaʻula Visitor Center i wiele starożytnych hawajskich obiektów, w tym heiau Wahaʻula. Nadmorska autostrada jest zamknięta od 1987 roku, ponieważ jej część została zasypana lawą o grubości do 35 metrów.[1]
Kīlauea
Wulkan na Hawajach. Kīlauea – czynny wulkan leżący w archipelagu Hawajów na wyspie Hawaiʻi. Hawajczycy używają nazwy Kīlauea wyłącznie na określenie szczytowego krateru, jednak wulkanolodzy stosują ją na określenie całego wulkanu.
Wulkan wznosi się na wysokość 1247 m n.p.m. i zajmuje powierzchnię 1430 km², co stanowi 13,7% powierzchni wyspy. W głównym kraterze znajduje się jezioro lawowe Halemaʻumaʻu.
Wulkan zbudowany jest z bazaltu.
Ostatnia erupcja wulkanu rozpoczęła się 20 grudnia 2020 roku. Poprzednia, długa erupcja trwała od 3 stycznia 1983 roku do 4 września 2018 roku i zakończyła się dużym, niszczycielskim epizodem na obszarze Leilani Estates,
Pierwsza erupcja nastąpiła około 300 000-600 000 lat temu, jednak za względu na ciągłą aktywność i przykrywanie przez wypływającą lawę powierzchni góry, najstarsze znalezione skały mają około 23 000 lat.
Pierwszym Europejczykiem, który ujrzał wulkan był William Ellis, który dokonał tego w 1823 r. Od tamtego czasu odnotowano 61 erupcji, z czego 34 od 1952 r. Od 1983 r. do 2018 r. wulkan ciągle wyrzucał lawę i dymy.
Według tradycyjnych hawajskich wierzeń Kīlauea jest siedzibą bogini Pele. Wiele hawajskich pieśni oraz ustna tradycja mówi o wybuchach wulkanu spowodowanych złością Pele. Halemaʻumaʻu po hawajsku oznacza dom paproci. Według legendy nazwa ta wzięła się od odrzuconego zalotnika Pele – Kamapuaʻa, który zbudował z paproci dom nad kraterem, by zapobiec ucieczce Pele i erupcjom wulkanu, co jednak nie przyniosło rezultatu.[2]
Mauna Loa
Największy czynny wulkan na naszej planecie. Mauna Loa – najwyższy aktywny wulkan tarczowy, szósty pod względem wysokości punkt tej części świata.
Położony jest na archipelagu Hawajów, na wyspie Hawaiʻi. Pod wodą znajduje się 4975 m góry, a jej pozostała część wznosi się na dalsze 4170 m ponad lustro wody, czyli jej łączna wysokość równa się 9145 m. Pretenduje do miana największej, najpotężniejszej góry świata, a jego objętość szacuje się na ok. 80 tysięcy km³. Zajmuje ok. 50% powierzchni wyspy, czyli 5180 km².
Mauna Loa to również jeden z najaktywniejszych wulkanów na świecie. Zbudowany jest z warstw zastygłej lawy i przejawia aktywność przeciętnie co trzy lata. Pierwsza udokumentowana erupcja nastąpiła w 1843 roku. Od tego czasu wulkan wybuchał 33 razy. Ostatnia erupcja nastąpiła w 1984 roku i trwała nieprzerwanie przez 22 dni. Obecnie nadal istnieje zagrożenie wybuchem, jednak Mauna Loa jest pokryty siecią urządzeń informujących o zachodzących w jego wnętrzu procesach.[3]
Kīlauea Iki
Kīlauea Iki to krater, który znajduje się obok głównej kaldery szczytowej Kīlauea na wyspie Hawaiʻi w archipelagu Hawajów. Znany jest z erupcji w 1959 roku, która rozpoczęła się 14 listopada, a zakończyła 20 grudnia. W jej wyniku lawa trysnęła na wysokość 1900 stóp, a w kraterze powstało jezioro lawowe. Obecnie powierzchnia jeziora lawy ostygła i jest to popularne miejsce wędrówek, gdzie można zobaczyć pozostałości po erupcji.[4]
Hōlei Sea Arch
Hōlei Sea Arch to wysoki na 90 stóp naturalny łuk znajdujący się na Hawajach, na południowym wybrzeżu Wielkiej Wyspy, na południe od Kīlauea. Ta formacja skalna powstała w wyniku erozji morskiej, w której fale Oceanu Spokojnego utworzyły ten naturalny most z lawowych klifów. Łuk zbudowany jest z bazaltu. Jego nazwa pochodzi od Hōlei Pali, skarpy znajdującej się na zboczach wulkanu.
Znajduje się w dystrykcie Ka'ū w hrabstwie Hawaii i w Parku Narodowym Wulkanów Hawajskich. Znajduje się na końcu drogi Łańcucha Kraterów, którą od 1990 roku przerywają wylewy lawy z krateru Puu Oo. Stanowi więc atrakcję turystyczną parku narodowego.[5]
Adres: Chain of Craters Road, Park Narodowy Wulkany Hawaiʻi (Puna)
Chain of Craters Road
Chain of Craters Road to 19-milowa kręta, utwardzona droga biegnąca przez wschodni ryft i strefę przybrzeżną Parku Narodowego Hawaii Volcanoes na wyspie Hawaii, w stanie Hawaje, w Stanach Zjednoczonych. Pierwotna droga, zbudowana w 1928 roku, łączyła Crater Rim Drive z kraterem Makaopuhi. W 1959 roku droga została wydłużona, aby dotrzeć do maleńkiego miasteczka Kalapana. W 2018 roku, z powodu erupcji wulkanu Kīlauea, w 41 z ostatnich 53 lat droga była częściowo pokryta lawą.[6]
Pauahi
Krater Pauahi to krater wulkaniczny o długości 2000 stóp, średnicy 1300 stóp i głębokości 300 stóp, położony w Parku Narodowym Wulkanów Hawajów w 19°22′6″N 155°13′21″W. Znajduje się on około 3 mile od szczytu Drogi Łańcucha Kraterów na Wielkiej Wyspie Hawajów, która biegnie wzdłuż "łańcucha" obejmującego również kratery Hiʻiaka, Puʻu Huluhulu, Kānenuiohamo, Makaopuhi i Nāpau.[7]
Mauna Ulu
Mauna Ulu to stożek wulkaniczny we wschodniej strefie ryftowej wulkanu Kīlauea na wyspie Hawaii. Znajduje się na terenie Parku Narodowego Wulkanów Hawajów (Hawaiʻi Volcanoes National Park). Mauna Ulu była w stanie erupcji od maja 1969 do lipca 1974 roku.[8]
Hawaiian Volcano Observatory
Hawajskie Obserwatorium Wulkanów jest agencją U.S. Geological Survey i jednym z pięciu obserwatoriów wulkanicznych działających w ramach USGS Volcano Hazards Program. Obserwatorium, z siedzibą w Hilo na Hawajach, monitoruje sześć hawajskich wulkanów: Kīlauea, Mauna Loa, Lōʻihi, Hualālai, Mauna Kea i Haleakalā, z których Kīlauea i Mauna Loa są najbardziej aktywne. Obserwatorium cieszy się światową renomą jako lider w badaniach aktywnego wulkanizmu. Dzięki temu, że przez wiele lat erupcje wulkanu Kīlauea nie były zbyt gwałtowne, naukowcy mogli badać trwające erupcje z bliska, bez narażania się na wielkie niebezpieczeństwo.
Przed majem 2018 r. biura obserwatorium znajdowały się na Uwekahuna Bluff, najwyższym punkcie na krawędzi kaldery Kīlauea. Wydarzenia związane z zawaleniem się szczytu podczas erupcji Kīlauea w 2018 r. uszkodziły te obiekty, więc od tego czasu obserwatorium działa z różnych tymczasowych biur zlokalizowanych w Hilo na wyspie Hawaiʻi.[9]
Kaʻū Desert
Pustynia Kaʻū to zawietrzna pustynia w dystrykcie Kaʻū, najbardziej wysuniętym na południe dystrykcie na Wielkiej Wyspie Hawajów, składająca się głównie z wyschniętych resztek lawy, popiołu wulkanicznego, piasku i żwiru. Pustynia obejmuje obszar wulkanu Kīlauea wzdłuż południowo-zachodniej strefy ryftowej. Na tym obszarze nie ma żadnej roślinności, głównie z powodu kwaśnych opadów.[10]
Kilauea
Aktywny wulkan popularny wśród turystów. Kīlauea – czynny wulkan leżący w archipelagu Hawajów na wyspie Hawaiʻi. Hawajczycy używają nazwy Kīlauea wyłącznie na określenie szczytowego krateru, jednak wulkanolodzy stosują ją na określenie całego wulkanu.
Wulkan wznosi się na wysokość 1247 m n.p.m. i zajmuje powierzchnię 1430 km², co stanowi 13,7% powierzchni wyspy. W głównym kraterze znajduje się jezioro lawowe Halemaʻumaʻu.
Wulkan zbudowany jest z bazaltu.
Ostatnia erupcja wulkanu rozpoczęła się 20 grudnia 2020 roku. Poprzednia, długa erupcja trwała od 3 stycznia 1983 roku do 4 września 2018 roku i zakończyła się dużym, niszczycielskim epizodem na obszarze Leilani Estates,
Pierwsza erupcja nastąpiła około 300 000-600 000 lat temu, jednak za względu na ciągłą aktywność i przykrywanie przez wypływającą lawę powierzchni góry, najstarsze znalezione skały mają około 23 000 lat.
Pierwszym Europejczykiem, który ujrzał wulkan był William Ellis, który dokonał tego w 1823 r. Od tamtego czasu odnotowano 61 erupcji, z czego 34 od 1952 r. Od 1983 r. do 2018 r. wulkan ciągle wyrzucał lawę i dymy.
Według tradycyjnych hawajskich wierzeń Kīlauea jest siedzibą bogini Pele. Wiele hawajskich pieśni oraz ustna tradycja mówi o wybuchach wulkanu spowodowanych złością Pele. Halemaʻumaʻu po hawajsku oznacza dom paproci. Według legendy nazwa ta wzięła się od odrzuconego zalotnika Pele – Kamapuaʻa, który zbudował z paproci dom nad kraterem, by zapobiec ucieczce Pele i erupcjom wulkanu, co jednak nie przyniosło rezultatu.[11]