Park Narodowy Lassen Volcanic - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Wielki szczyt wulkaniczny z trasami turystycznymi. Lassen Peak – najbardziej na południe wysunięty aktywny wulkan w paśmie Gór Kaskadowych. Jest częścią tzw. Cascade Volcanic Arc ciągnącego się od północnej Kalifornii po południowo-zachodnią Kolumbię Brytyjską. Lassen wznosi się ponad 600 m nad okolicznym terenem i ma objętość 2 km³, co czyni zeń największą kopułę wulkaniczną na świecie. Powstał na zniszczonym północno-wschodnim zboczu nieistniejącego obecnie stratowulkanu Mount Tehama, który był o co najmniej 300 m wyższy od Lassen Peak.

Lassen Peak jest jedynym wulkanem na obszarze kontynentalnych Stanów Zjednoczonych (nie licząc Mount St. Helens), który wybuchł w XX wieku. 22 maja 1915 roku nastąpiła silna erupcja Lassen Peak powodując dewastację okolicznych terenów, a deszcz popiołu wulkanicznego opadał aż do 350 km na wschód od wulkanu. Ta eksplozja była najsilniejsza z całej serii wybuchów, jakie miały miejsce w latach 1914-1917. Były to ostatnie erupcje w Górach Kaskadowych przed wybuchem Mount St. Helens w stanie Waszyngton. Park Narodowy Lassen Volcanic został utworzony w hrabstwie Shasta, by zachować zdewastowany obszar w stanie nienaruszonym, głównie dla celów badawczych i poznawczych.

W odróżnieniu od innych kopuł wulkanicznych, Lassen Peak posiada kratery. Kilka z nich otacza szczyt Lassen Peak, jakkolwiek dwa z nich zostały zamknięte zastygłą lawą i pokładami siarki. Lassen Peak jest największy z grupy ponad 30 wulkanów, które na przestrzeni minionych 300 000 lat wybuchały w tej okolicy.^[1]

Cinder Cone to wulkan o kształcie stożka żużlowego w Lassen Volcanic National Park w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się około 10 mil na północny wschód od Lassen Peak i zapewnia doskonały widok na Brokeoff Mountain, Lassen Peak i Chaos Crags.

Stożek wzniósł się na wysokość 230 m (750 stóp) ponad otaczający teren i rozsypał popiół na obszarze 78 km2. Następnie, jak wiele innych stożków żużlowych, został unicestwiony, gdy z jego podstawy wytrysnęło kilka strumieni bazaltowej lawy. Spływy te, zwane Fantastycznymi Łożami Lawy, rozprzestrzeniły się na północny wschód i południowy zachód i spiętrzyły strumienie, tworząc najpierw Jezioro Snag na południu, a następnie Jezioro Butte na północy. Jezioro Butte jest zasilane wodą z jeziora Snag, przesączającą się przez pokłady lawy. Szlak Nobles Emigrant Trail biegnie wokół jeziora Snag i wzdłuż krawędzi pokładów lawy.

Jego wiek jest przedmiotem kontrowersji od lat 70. XIX wieku, kiedy to wielu ludzi uważało, że ma on zaledwie kilkadziesiąt lat. Później sądzono, że stożek i związane z nim strumienie lawy powstały około 1700 roku lub podczas 300-letniej serii erupcji zakończonej w 1851 roku. Ostatnie badania przeprowadzone przez naukowców z U.S. Geological Survey (USGS), we współpracy z National Park Service, w celu lepszego zrozumienia zagrożeń wulkanicznych w rejonie Lassen, potwierdziły, że Cinder Cone powstał podczas dwóch erupcji, które miały miejsce w latach 50-tych XVI wieku.^[2]

Mount Tehama to erodowany andezytowy stratowulkan w Cascade Volcanic Arc i Cascade Range w północnej Kalifornii. Część obszaru wulkanicznego Lassen, jego najwyższa pozostałość, Brokeoff Mountain, jest drugim co do wysokości szczytem w Lassen Volcanic National Park i łączy się z najwyższym punktem parku, Lassen Peak. Położony na granicy hrabstw Tehama i Shasta, szczyt Brokeoff jest najwyższym punktem w tym pierwszym. Wędrowcy, którzy co roku zdobywają szczyt, mogą podziwiać "wyjątkowe" widoki na Lassen Peak, Central Valley of California i wiele innych atrakcji parku. W pogodne dni w oddali widać także górę Shasta.

Wulkan Brokeoff był aktywny od 590 000 do 387 000 lat temu. W tym okresie wyrzucał liczne strumienie o składzie od bazaltowego andezytu do dacytu. W szczytowym momencie wulkan Brokeoff osiągał wysokość około 3350 metrów (11 000 stóp), a jego obwód podstawy wynosił około 12 kilometrów. Około 313 000 lat temu wulkanizm zaczął przesuwać się na północny wschód od wulkanu Brokeoff, a obecnie wulkanizm koncentruje się wokół współczesnego szczytu Lassen. Po ustaniu wulkanizmu w wulkanie Brokeoff, stygnąca magma pod powierzchnią nadal napędzała gorące, wysoce reaktywne płyny hydrotermalne krążące w pobliżu centralnego otworu wentylacyjnego wulkanu. Te płyny hydrotermalne chemicznie zwietrzały skały wulkaniczne w pobliżu centralnego ujścia, czyniąc je szczególnie podatnymi na erozję fizyczną. Lodowce i strumienie były w stanie szybko erodować hydrotermicznie zmienione skały w pobliżu centralnego ujścia, tworząc głęboki Kanion Młyński i odsłaniając głębsze partie rdzenia dawnego wulkanu.

Wiele z law płynących wzdłuż boków wulkanu Brokeoff nie uległo tak intensywnym procesom wietrzenia chemicznego, dzięki czemu zachowała się znaczna część boków wulkanu. Pozostałości boków wulkanu Brokeoff to Góra Brokeoff, Góra Conard, Wierzchołek Pilota, Góra Diller i Diamentowy Szczyt.^[5]

Muzeum Loomisa, znane również jako Loomis Visitor Center, Manzanita Lake Visitor Center i Manzanita Lake Museum, zostało zbudowane przez Benjamina Franklina Loomisa w 1927 roku w pobliżu Manzanita Lake, tuż obok Lassen Volcanic National Park w Kalifornii, USA. Loomis był lokalnym osadnikiem i fotografem, który udokumentował erupcje wulkanu Lassen Peak w 1915 r. i odegrał kluczową rolę w utworzeniu parku narodowego w 1916 r. W 1929 r. Loomis podarował muzeum i 40 akrów okolicznych ziem Służbie Parków Narodowych, która od tego czasu wykorzystuje obiekt jako miejsce interpretacji.

Loomis chciał, aby siedziba nowego parku znajdowała się nad jeziorem Manzanita, ale Służba Parku wybrała inną lokalizację. Loomis i jego żona Estella rozpoczęli budowę własnego muzeum, w którym miały być eksponowane fotografie wykonane przez Loomisa i innych, a także eksponaty geologiczne i artefakty lokalnych rdzennych Amerykanów. Budynek został poświęcony 4 lipca 1927 roku jako Mae Loomis Memorial Museum, nazwane tak na cześć ich jedynego dziecka, Luisy Mae Loomis, która zmarła w 1920 roku.^[6]