West Palm Beach - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Mar-a-Lago to ośrodek wypoczynkowy i narodowy zabytek historyczny w Palm Beach na Florydzie, zbudowany w latach 1924-1927 przez dziedziczkę firmy zbożowej i społeczniczkę Marjorie Merriweather Post. W 126-pokojowej rezydencji o powierzchni 62 500 stóp kwadratowych od 1994 roku mieści się Mar-a-Lago Club, klub tylko dla członków z pokojami gościnnymi, spa i innymi udogodnieniami w stylu hotelowym. Rezydencja znajduje się w hrabstwie Palm Beach na wyspie barierowej Palm Beach, od wschodu graniczy z Oceanem Atlantyckim, a od zachodu z nadbrzeżną drogą wodną Florydy.

W chwili śmierci w 1973 r. Post przekazała posiadłość w testamencie Służbie Parków Narodowych, mając nadzieję, że będzie ona wykorzystywana na potrzeby wizyt państwowych lub jako zimowy Biały Dom. Ponieważ jednak koszty utrzymania posiadłości przekroczyły fundusze przekazane przez Post, a także ze względu na trudności z zabezpieczeniem obiektu (ponieważ znajduje się on na trasie przelotu lotniska w Palm Beach), na mocy ustawy Kongresu z 1981 r. nieruchomość została zwrócona Fundacji Post.

W 1985 r. Mar-a-Lago zostało zakupione przez Donalda J. Trumpa za około 10 milionów dolarów. Przez osiem lat wykorzystywał rezydencję jako miejsce zamieszkania, a następnie przekształcił ją w Mar-a-Lago Club. Jego rodzina utrzymuje prywatne kwatery w oddzielnej, zamkniętej części domu i terenu. Trump często odwiedzał tę rezydencję podczas swojej kadencji jako prezydent Stanów Zjednoczonych, nazywając ją zimowym Białym Domem i swoim "południowym Białym Domem". Po objęciu przez Trumpa stanowiska prezydenta w styczniu 2017 roku w Mar-a-Lago odbywały się spotkania międzynarodowych przywódców, w tym premiera Japonii Shinzō Abe i prezydenta Chin Xi Jinpinga. We wrześniu 2019 r. Mar-a-Lago stało się główną rezydencją Donalda i Melanii Trumpów, którzy wcześniej mieli główną rezydencję w Nowym Jorku, pomimo umowy prawnej podpisanej przez Trumpa w 1993 r., która przekształciła posiadłość z prywatnej rezydencji w prywatny klub.

Jest to druga co do wielkości rezydencja w stanie Floryda (po Wersalu w Windermere) i 20. największa rezydencja w Stanach Zjednoczonych. W 2018 roku Forbes oszacował wartość posiadłości na około 160 milionów dolarów, która wzrosła od czasu zakupu przez Trumpa.^[2]

Cox Science Center and Aquarium znajduje się w West Palm Beach na Florydzie. Celem założonej w 1959 roku organizacji jest otwarcie każdego umysłu na naukę poprzez strategiczne programowanie interaktywnych eksponatów oraz angażujące społeczność obozy i wydarzenia. Od momentu powstania Centrum Coxa rozrosło się i obecnie mieści ponad 50 praktycznych eksponatów, planetarium, akwarium o powierzchni 3000 stóp kwadratowych, pole do minigolfa oraz dużą przestrzeń wystawową, w której prezentowane są tymczasowe wystawy objazdowe. Centrum Coxa jest członkiem programu Stowarzyszenia Centrów Naukowo-Technologicznych (Association of Science-Technology Centers), który oferuje członkostwo wymienialne w innych centrach nauki i technologii ASTC na całym świecie. Centrum Coxa mieści się w parku Drehera obok zoo w Palm Beach i oferuje zniżki na wstęp do obu obiektów.

Muzeum było wcześniej znane jako South Florida Science Center and Aquarium.^[5]

John D. MacArthur Beach State Park, nazwany tak na cześć Johna D. MacArthura, którego Fundacja przekazała część ziemi pod jego budowę w latach 70. XX wieku, znajduje się na wyspie Singer Island na Florydzie i tuż na północ od niej, w North Palm Beach na Florydzie. Park został po raz pierwszy otwarty dla publiczności w 1989 roku. Obejmuje 438 akrów na lądzie i pod wodą, w tym Estuarium, przez które przebiega licząca 1600 stóp promenada, oraz Munyon Island, dziką wysepkę w Intracoastal Waterway, na której na przełomie XIX i XX wieku znajdował się wystawny hotel Hygeia. Hotel spłonął doszczętnie w 1917 roku. Na wyspie Munyon, na którą można dostać się tylko kajakiem lub łodzią, udostępniono do użytku publicznego szlaki turystyczne i pawilony.

Od początku lat 40. do czasu zmiany nazwy parku jedna z jego części była popularnie nazywana Air Force Beach, ponieważ korzystał z niej personel Bazy Sił Powietrznych Palm Beach. Kąpiele nago zakończyły się oficjalnie wraz z przejęciem parku przez państwo w 1982 roku.

Plaża MacArthur jest miejscem gniazdowania rzadkich żółwi morskich, w tym zagrożonego wyginięciem żółwia błotnego, zagrożonego wyginięciem zielonego żółwia morskiego, a czasami rzadkiego żółwia skórzastego. Park odwiedza również wiele gatunków ptaków, w tym sokoły wędrowne, bociany i rybitwy białoczelne. Oprócz funduszy stanowych i opłat za wstęp do parku, park otrzymuje wsparcie społeczności lokalnej poprzez organizację Friends of MacArthur Beach State Park.

W Centrum Przyrodniczym im. Williama T. Kirby'ego można obejrzeć wystawy poświęcone historii naturalnej parku, a także żywe eksponaty zwierząt, takie jak dwa żółwie morskie loggerhead.

Beach Outfitters Gift Shop and Kayak Rentals, prowadzony przez Friends of MacArthur Beach State Park, oferuje różnorodne upominki oraz wypożycza kajaki, flagi nurkowe, szafki i lornetki.^[7]

Via Mizner to zabytkowy obiekt w Palm Beach na Florydzie. Znajduje się przy 337-339 Worth Avenue. W dniu 1 kwietnia 1993 roku został wpisany do amerykańskiego Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Termin "via" pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego "drogę" lub "ścieżkę" i jest definiowany przez World English Dictionary jako "droga, ścieżka, kanał, bieg o niepewnym pochodzeniu".

Via Mizner wije się w odległości około 85 jardów (78 m) i łączy główną ulicę handlową Palm Beach, Worth Avenue, z Peruvian Avenue, jedną przecznicę dalej na północ. Via została stworzona przez ekscentrycznego, wizjonerskiego architekta Addisona Miznera w 1923 roku, po ukończeniu Everglades Club (1918), jego pierwszego dużego projektu w Palm Beach na Florydzie. Via Mizner znajduje się po drugiej stronie Worth Avenue, naprzeciwko tego wciąż ekskluzywnego klubu. Caroline Seebohm, autorka książki "Boca Rococo, How Addison Mizner Invented Florida's Gold Coast", wyjaśnia pojęcie via w następujący sposób: "Średniowieczne hiszpańskie zamki mieściły w swoich murach obronnych coś, co można nazwać 'wewnętrznymi miastami', gdzie mieszkali i pracowali żołnierze i pracownicy zamku. Te otoczone murami obszary miejskie zostały później przekształcone w przestrzenie handlowe". Addison Mizner dodaje: "Te przestrzenie (handlowe) zazwyczaj wychodziły na małe, kręte uliczki i były całkowicie otwarte dla ludzi, którzy przemierzali wąskie ścieżki."

W tym właśnie duchu Mizner postanowił stworzyć Via Mizner. W rezultacie powstała wioska dla pieszych o europejskim charakterze, ze złożoną, uroczą i nieregularną zabudową, w której mieszczą się sklepy, biura i domy mieszkalne. Via Mizner (i przylegająca do niej Via Parigi) to interesujące połączenie architektury śródziemnomorskiej i hiszpańskiej architektury kolonialnej, z domieszką starej Wenecji, dostosowane do tropikalnego klimatu Południowej Florydy. Dachy pokryte są terakotową dachówką ceramiczną, a białe, stiukowe ściany ozdobione są licznymi oknami o nieregularnych kształtach, drewnianymi balkonami, akcentami z cyprysu pekinowego i balustradami, z których wiele posiada ozdobne, żelazne detale. Klatki schodowe prowadzące do mieszkań mają piony wykonane z kolorowych płytek ceramicznych, a pojawiające się gdzieniegdzie palmy przypominają o tropikalnym otoczeniu.

W czasach przed powstaniem centrów handlowych Via Mizner stała się wyjątkowym miejscem w Ameryce, gdzie można było zaczerpnąć świeżego powietrza, spacerując i robiąc zakupy w małych sklepach i galeriach, w których panowała niekomercyjna atmosfera.

Połączenie stylów architektonicznych i detali dekoracyjnych Via Mizner szybko stało się znakiem rozpoznawczym Palm Beach. W miarę upływu dziesięcioleci niezliczeni architekci, urbaniści i projektanci kopiowali unikalny projekt Miznera, który można dziś rozpoznać na całej Florydzie.

Przy Via Mizner mieści się dwadzieścia znanych sklepów i firm oraz niewielka liczba mieszkań. Najbardziej znanym adresem jest 1, Via Mizner, majestatyczna, pięciopiętrowa, przypominająca wieżę rezydencja samego architekta, zwana Villa Mizner. Historia tej rezydencji została opisana w książce Richarda René Silvina Villa Mizner: The House that Changed Palm Beach (2014). Architekt zaprojektował ostatnie piętro jako pojedynczy pokój, który wykorzystywał jako swoje biuro. Szesnaście okien rozciąga się na cztery strony piętra biurowego i wychodzi na całą wyspę Palm Beach. Małpka Johnny Brown, pupil Miznera, została pochowana u stóp salonu o wymiarach 35 na 40 stóp.

Via Mizner pozostaje do dziś dokładnie taka, jaką ją sobie wymyślił Addison Mizner.^[17]