Kingston - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Hudson River Maritime Museum to muzeum morskie poświęcone rzece Hudson.

Muzeum znajduje się przy 50 Rondout Landing u stóp Broadwayu w Kingston, w stanie Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych, wzdłuż Rondout Creek na starym nabrzeżu miasta, na wschód od mostu Johna T. Loughrana. W publikacjach często używa się akronimu HRMM w odniesieniu do Muzeum Morskiego Rzeki Hudson.

Jego zbiory są poświęcone historii żeglugi, żeglarstwa i przemysłu na rzece Hudson i jej dopływach, takich jak Rondout, gdzie Kingston rozwijało się dobrze na początku XIX wieku jako północny kraniec Kanału Delaware i Hudson. Miasto było najbardziej ruchliwym portem między Nowym Jorkiem a Albany.

Muzeum zostało założone w 1980 roku przez miejscowych entuzjastów rzeki Hudson, ale dopiero w 1983 roku przeniosło się do obecnej siedziby - starej szkutni. Wśród eksponatów znajdują się różne małe statki, artefakty parowców rzecznych, takich jak Mary Powell, biblioteka naukowa, narzędzia do zbierania lodu oraz mapy, obrazy i szkice z minionych epok. Na dziedzińcu obok muzeum znajduje się holownik parowy Mathilda z 1898 r. W miesiącach letnich organizowane są wycieczki statkiem do pobliskiej latarni morskiej Rondout, gdzie potok wpada do rzeki Hudson. W doku cumują zarówno prywatne jednostki pływające, jak i oceaniczne statki wycieczkowe. Zimowy port macierzysty ma tu Sloop Clearwater z rzeki Hudson, który często odwiedza to miejsce, podobnie jak wiele historycznych statków reprodukcyjnych, takich jak Onrust czy Half Moon. Oprócz możliwości przyjmowania statków o dużym zanurzeniu w dokach muzeum zapewnia bezpłatny dok dla kajaków i kanu.

Muzeum Morskie Rzeki Hudson jest siedzibą Kingston High School Crew Team, Rondout Rowing Club oraz Kingston Sailing Club. Muzeum jest organizacją wspieraną przez członków i sponsoruje festiwale i imprezy, w tym targi łodzi zabytkowych i klasycznych Antique and Classic Boat Society, Dni Rzeki Hudson z muzyką, rzemiosłem i wystawami, serię wykładów "Follow the River", niedziele kinowe i Dni Rodzinne.

HRMM otworzyło Szkołę Łodzi Drewnianych w 2016 roku oraz Szkołę Żeglarstwa i Wioślarstwa w 2017 roku. Zajęcia w Szkole Łódek Drewnianych odbywają się przez cały rok, a w Szkole Żeglarstwa i Wioślarstwa oferta jest ograniczona do wiosny, lata i jesieni.

W zimie jest czynne w godz. 11-17 od czwartku do niedzieli, a w lecie w godz. 11-17 od poniedziałku do niedzieli. Wstęp kosztuje 9 USD dla dorosłych i 6 USD dla dzieci i seniorów, dostępne są też stawki rodzinne w wysokości 25 USD (obowiązują ograniczenia). Dostępne są specjalne wycieczki dla grup. W sklepie z pamiątkami można kupić książki o Kingston i Dolinie Hudson, a także o morskiej historii rzeki Hudson.^[1]

Old Dutch Church, oficjalnie znany jako First Reformed Protestant Dutch Church of Kingston, znajduje się przy Wall Street w Kingston, w stanie Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych. Kościół został założony w 1659 r. i jest jedną z najstarszych nieprzerwanie istniejących kongregacji w kraju. Obecny, piąty budynek, został wzniesiony w 1852 r. przez Minarda Lafevera, a w 2008 r. został uznany za jedyny w mieście National Historic Landmark. Wieża kościoła, mierząca 225 stóp, zastąpiła wyższą, ale podobną do oryginalnej, która się zawaliła, dzięki czemu jest najwyższym budynkiem w Kingston i symbolem miasta.

Budynek Lafevera został opisany przez Calverta Vaux jako "idealnie doskonały". Jest on wyjątkowy wśród jego dzieł jako jedyny kościół w stylu renesansowym, który w dużej mierze zachował oryginalny projekt, a także jako jedyny kościół z kamienia, o którym wiadomo, że został zbudowany. We wnętrzu znajdują się witraże wykonane przez firmę Louisa Comforta Tiffany'ego oraz rozbudowane organy M.P. Mollera. Po kilku wczesnych renowacjach i zawaleniu się wyższej, oryginalnej wieży, kościół pozostał w dużej mierze nienaruszony od 1892 r., choć nadal występują problemy z jedną ze ścian. Jeden z poprzednich kościołów kongregacji znajduje się po drugiej stronie sąsiedniej Wall Street. Na terenie przykościelnym znajduje się także niewielki cmentarz, na którym większość pochówków pochodzi sprzed budowy kościoła. Wśród nich jest George Clinton, były gubernator i wiceprezydent Stanów Zjednoczonych.

Kościół brał czynny udział w życiu obywatelskim Kingston. Podczas wojny rewolucyjnej George Washington złożył wizytę w kościele ze względu na jego silne poparcie dla sprawy patriotów i napisał list z podziękowaniami, który dziś jest wystawiony w kościele. Na pamiątkę tej wizyty co roku organizowany jest obiad. George H. Sharpe wystawił w kościele pułk ochotników z czasów wojny secesyjnej, a następnie wzniósł na cmentarzu kościelnym pomnik ku ich czci. Kościół odwiedzili m.in. Franklin Delano Roosevelt i członkowie holenderskiej rodziny królewskiej. Kościół był także miejscem upamiętnienia tragedii, począwszy od zamachu na Williama McKinleya, a skończywszy na 11 września 2001 roku.^[2]

Budynek ratusza w Kingston, w stanie Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych, znajduje się przy Broadwayu w centrum miasta. Jest to budynek z czerwonej cegły w późnowiktoriańskim stylu architektonicznym z 1873 roku.

Usytuowany jest w miejscu, gdzie wcześniej przebiegała granica między wioskami Kingston i Rondout, zanim doszło do ich połączenia i powstania miasta Kingston. Po raz pierwszy użyto go do celów rządowych w 1875 r., a po poważnym pożarze w 1927 r. jego projekt został zmodyfikowany. W 1971 r. budynek został wpisany na listę National Register of Historic Places, co było pierwszym wpisem w tym mieście. W następnym roku władze miasta przeniosły się do nowego budynku, przez co budynek stał pusty przez ponad 20 lat. Po gruntownej renowacji pod koniec XX wieku miasto wprowadziło się do niego z powrotem.^[4]

Senate House State Historic Site znajduje się przy Fair Street w Kingston, w stanie Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych. Podczas wojny rewolucyjnej zebrała się tu Pierwsza Konwencja Konstytucyjna Nowego Jorku, która 20 kwietnia 1777 r. przyjęła pierwszą konstytucję stanu Nowy Jork. Po miesiącu Senat uciekł przed wojskami brytyjskimi, które nacierały z Manhattanu. Dom Senatu i duża część Kingston zostały spalone w odwecie. Od końca XIX wieku służy jako muzeum. Obecnie jest własnością Biura Parków, Rekreacji i Ochrony Zabytków Stanu Nowy Jork i jest przez nie zarządzany.

W 1971 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków, jako pierwszy budynek w Kingston. W tym czasie był on częścią małej dzielnicy Clinton Avenue Historic District. Cztery lata później, w 1975 r., pierwotna dzielnica została zastąpiona większą Kingston Stockade District, w której zachowano Dom Senatu i wszystkie inne nieruchomości z pierwotnej dzielnicy.

Dom należał najpierw do Wessela Wesselse Ten Broecka, urodzonego około 1636 roku, który wyemigrował do Nowego Amsterdamu z Wessen w Westfalii w 1659 roku. Zwykle mówi się, że został zbudowany w 1676 r., ale z pewnością można go datować na jakiś czas przed jego śmiercią w 1704 r. Parter domu składa się z trzech pokoi, ustawionych wzdłuż ulicy, z sienią wejściową pomiędzy dwoma pokojami. Typowy dla wczesnych domów holenderskich w Dolinie Hudson jest murowany z kamienia, z wyjątkiem tylnej ściany, która jest ceglana, układana w wiązaniu flamandzkim. Z tyłu znajduje się skrzydło kuchenne, dobudowane wcześnie, ale nieco później niż pierwotna konstrukcja.^[5]

Kingston Stockade District to obszar ośmiu przecznic w zachodniej części Kingston, w stanie Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych, powszechnie nazywany Uptown Kingston. Jest to pierwotne miejsce holenderskiej osady Wiltwyck z połowy XVII wieku, której nazwę zmieniono później na Kingston, gdy przeszła pod kontrolę angielską.

Jest to jedyna z trzech pierwotnych osad holenderskich w Nowym Jorku otoczonych wałem ziemnym, którego zarys jest nadal widoczny ze względu na podniesiony teren. Na tym obszarze znajduje się wiele zabytkowych budynków z XVII, XVIII i XIX wieku, w tym oryginalny gmach sądu hrabstwa Ulster, Dom Senatu, w którym w 1777 roku utworzono stan Nowy Jork, oraz Stary Kościół Holenderski zaprojektowany przez Minarda Lafevera, będący National Historic Landmark. Niektóre z nich przetrwały spalenie Kingston przez wojska brytyjskie w czasie wojny rewolucyjnej. Na skrzyżowaniu ulic Crown i John na wszystkich czterech rogach znajdują się kamienne domy holenderskie z epoki kolonialnej - jest to jedyne takie skrzyżowanie w kraju.

W 1970 roku obszar w pobliżu Domu Senackiego został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych jako Clinton Avenue Historic District. Pięć lat później, gdy wartość historyczna całego obszaru śródmieścia stała się oczywista, utworzono większy Stockade District, który objął pierwotną dzielnicę. Formalne uznanie jej historycznego znaczenia doprowadziło do spornych walk w samorządzie lokalnym o propozycje przebudowy tego obszaru.^[7]

Ulster Performing Arts Center, pierwotnie Broadway Theater and Community Theatre, znajduje się na Broadwayu w Kingston, w stanie Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych. Budynek w stylu klasycystycznym zbudowany w 1926 roku jest jedynym zachowanym w niezmienionym stanie teatrem sprzed II wojny światowej w mieście i jednym z zaledwie trzech z tej epoki w Dolinie Hudson. Jest to również największy teatr proscenium pomiędzy Manhattanem a Albany.

W 1979 r., dwa lata po zamknięciu z powodu upadku firmy, wpisano ją na listę National Register of Historic Places. Pozostawał pusty do czasu, gdy po gruntownej renowacji pod koniec XX wieku został ponownie otwarty w 2002 roku. Obecnie jego operatorem jest Bardavon Theater w pobliskim Poughkeepsie. Choć we wcześniejszym okresie jego istnienia służył przede wszystkim jako sala kinowa, obecnie odbywają się w nim przede wszystkim przedstawienia muzyczne. Filharmonia Doliny Hudson nazywa go swoim domem ze względu na doskonałą akustykę, a wielu popularnych artystów nagrywających płyty uczyniło z UPAC przystanek podczas swoich tras koncertowych.^[8]

Chestnut Street Historic District to narodowa dzielnica historyczna znajdująca się w Kingston, w hrabstwie Ulster, w stanie Nowy Jork. W skład okręgu wchodzą 44 budynki i sześć budowli. Składa się z kolekcji okazałych rezydencji z XIX i początku XX wieku, położonych na malowniczych wzgórzach. Znajduje się tu także kościół Immanuel Lutheran Church i dom pogrzebowy Bruck.

W 1985 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Książka Lowella Thingsa "The Street That Built The City" ("Ulica, która zbudowała miasto") bardzo szczegółowo omawia ulicę Chestnut St. Ulica, która ją zbudowała, a właściwie jej większą część, znajduje się na spokojnym wzgórzu z widokiem na rzekę Hudson, sto mil na północ od nowojorskiego portu. Pierwszym mieszkańcem Chestnut Street był inżynier, który pomógł zbudować kanał Delaware i Hudson, którym z Pensylwanii do portu w Rondout transportowano miliony ton węgla, który następnie był przewożony w dół rzeki Hudson na barkach ciągniętych przez parowce należące do innego mieszkańca Chestnut Street, aby zasilić szybko rozwijający się Nowy Jork. Przy tej ulicy mieszkało siedmiu właścicieli cegielni, a setki milionów wyprodukowanych przez nich cegieł wznosiły się w górę Nowego Jorku, podczas gdy płyty z niebieskiego kamienia, dostarczane z pobliskiego Wilbur, brukowały chodniki miasta. Właściciel kompanii parowców, które pchały lub ciągnęły węgiel, cegły, cement i bluestone, zbudował najokazalszy dom na tej ulicy i jedną z największych rezydencji w Dolinie Hudson, która powstała niemal dokładnie w miejscu, gdzie kiedyś stała pracownia jego przyjaciela, słynnego malarza, w którego bliskim otoczeniu znajdował się jeden z największych amerykańskich architektów swoich czasów i największy aktor swoich czasów, a także Frederic Church, Worthington Whittredge, Sanford Gifford i inni legendarni artyści Szkoły Rzeki Hudson. Ale Ulica, która zbudowała miasto to coś więcej niż tylko opowieść o budowaniu miasta oraz bogatych i sławnych ludziach. To także opowieść o irlandzkich i niemieckich imigrantach oraz innych, którzy pracowali na łodziach, w dokach i cegielniach, którzy uczyli w szkołach, prowadzili sklepy i leczyli chorych, a ich dzieci bawiły się w opuszczonych rezydencjach i indiańskich jaskiniach. Jest to starannie zbadana historia społeczności, ale społeczności o długości zaledwie czterech przecznic. Domy, które zbudowali, ich zawody, środki transportu, którymi się poruszali, jak żyli i bawili się przez pokolenia - wszystko to jest szczegółowo udokumentowane. Kiedy pierwszy mieszkaniec Chestnut Street, James McEntee, przeprowadził się w 1828 roku w okolice Kingston, aby rozpocząć pracę inżyniera przy budowie Kanału Delaware i Hudson, wioska Rondout liczyła 5 rodzin i była senną przystanią rzeczną. Kiedy McEntee zmarł w 1887 r., Rondout stało się gęsto zaludnioną społecznością, w której skład wchodziły domy mieszkalne, sklepy spożywcze (w sumie 46), warsztaty naprawy łodzi, doki, bary, kościoły i która połączyła się z wioską Kingston, tworząc miasto Kingston. Dziś ulica, która zbudowała miasto, jest częścią historycznego okręgu Chestnut Street w Kingston w stanie Nowy Jork. Znaczna część dawnej wioski Rondout, na którą Chestnut Street spoglądała ze swojego wzgórza, dziś już nie istnieje. 427 budynków Rondout zburzono w latach 1966-1970 w ramach chybionego programu odnowy miejskiej, a nawet najwspanialsza rezydencja Chestnut Street również zniknęła, ale inne pozostały, a XIX-wieczny architektoniczny splendor ulicy pozostał w dużej mierze nienaruszony.^[9]

Rondout-West Strand Historic District znajduje się na brzegu Rondout Creek wzdłuż południowej granicy miasta Kingston, Nowy Jork, Stany Zjednoczone. Dawniej Rondout, New York, jest ograniczony potokiem, ulicami Broadway, Hone, Ravine i McEntee. Na obszarze 570 akrów znajduje się 259 budynków, większość z nich pochodzi z XIX wieku. Bezpośrednio na wschodzie znajduje się droga US 9W i most John T. Loughran; na zachodzie przez potok przechodzi most wiszący Kingston-Port Ewen. Okolica jest często określana lokalnie jedną z dwóch nazw.

Nazwa potoku Rondout pochodzi od fortu lub reduty wzniesionej w pobliżu jego ujścia. Holenderskim odpowiednikiem angielskiego słowa redoubt (oznaczającego fort lub twierdzę) jest reduyt. Jednak w holenderskich zapiskach Wildwyck, pisownia tego samego fortu od najwcześniejszego okresu niezmiennie brzmi Ronduyt, a obecna forma rondout (często pisana wielką literą) pojawia się już 22 listopada 1666 roku. Ponieważ pisownia tego słowa była nietypowa i sugerowała nazwę własną, tłumacze, Oppenheim i Versteeg, zachowali w swoich przekładach oryginalną formę, zamiast podawać angielski odpowiednik, jak uczynili to O´Callaghan i Fernow. Holenderskie słowo ronduyt jest przymiotnikiem oznaczającym "szczerze" lub "pozytywnie". Słowo to można również rozłożyć na części składowe i przetłumaczyć dosłownie: "zaokrąglać". Wydaje się jednak mało prawdopodobne, że mieszkańcy Esopus mieli na myśli jakieś szczególne znaczenie, kiedy przekształcali holenderskie słowo reduyt w ronduyt i rondout. Najprawdopodobniej ten proces przekształcania był po prostu uproszczeniem słowa (reduyt).

The Strand (wymowa oryginalna, w języku niderlandzkim: "strunt"). Strand oznacza w języku niderlandzkim brzeg lub plażę. Ulica biegnąca wzdłuż północnego brzegu Rondout Creek w pobliżu jego ujścia zawsze była nazywana "The Strand" lub, ostatnio, "Strand Street" (East i West).

Obszar ten, pierwotnie znany jako Kingston Landing, położony w niewielkiej, łatwej do żeglugi odległości w górę potoku od rzeki Hudson, zawsze był idealnym miejscem na przystań. Jednak dopiero gdy w 1828 r. powstał kanał Delaware i Hudson, który uczynił z tego miejsca kluczowy węzeł komunikacyjny dla węgla transportowanego z północno-wschodniej Pensylwanii i kamienia wydobywanego w pobliskich górach Catskill, mogło ono w pełni wykorzystać tę sytuację. Rozwijało się tak szybko, że w 1849 roku zostało zarejestrowane jako Village of Rondout. Do roku 1872 rozrosło się tak bardzo, że połączyło się z ówczesnym miastem Kingston, tworząc dzisiejsze miasto. Do czasu zamknięcia kanału w 1899 r. miasto posiadało budynki we wszystkich XIX-wiecznych stylach architektonicznych.

Powstała baza przemysłowa sprawiła, że dzielnica prosperowała jeszcze długo po zamknięciu kanału. Jednak w latach sześćdziesiątych XX wieku, podobnie jak podobne dzielnice w wielu innych amerykańskich miastach, podupadła i dopiero gdy rewitalizacja miasta i budowa mostu doprowadziły do wyburzenia części dzielnicy, podjęto poważne starania o zachowanie jej resztek.

W 1979 r. zostało wpisane do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych, a miasto uznało je również w swoich zarządzeniach. Obecnie obszar ten jest nadal aktywnym nabrzeżem, choć przede wszystkim ruch turystyczny ma tu charakter rekreacyjny. W starych budynkach wzdłuż ulic otwarto wiele małych butików i restauracji, które stały się popularnym celem wycieczek zarówno drogą lądową, jak i wodną. Miasto sąsiaduje z West Strand Historic District, wpisanym na listę National Register of Historic Places w 1974 roku.^[10]