Katmai Wilderness - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Dolina Dziesięciu Tysięcy Dymów to dolina w Katmai National Park and Preserve na Alasce, która jest wypełniona popiołem z erupcji Novarupty w dniach 6-8 czerwca 1912 roku. Po erupcji tysiące fumaroli wypuściło parę z popiołu. Robert F. Griggs, który badał następstwa wybuchu wulkanu dla National Geographic Society w 1916 r., nadał dolinie jej nazwę, mówiąc, że "cała dolina, jak okiem sięgnąć, była pełna setek, nie tysięcy - dosłownie, dziesiątek tysięcy dymów unoszących się ze spękanego dna".

Przed erupcją obszar nazywany obecnie Doliną Dziesięciu Tysięcy Dymów był niczym nie wyróżniającą się i nienazwaną częścią doliny rzeki Ukak. Choć nigdy nie była zamieszkana na stałe przez ludzi, służyła jako przejście dla ludu Alutiiq, a także dla zwierząt, takich jak niedźwiedzie grizzly.

Erupcja z 1912 roku była największą pod względem objętości erupcją w XX wieku - objętość magmy wyniosła około 13 kilometrów sześciennych (3,1 cu mi). Aż 14 dużych trzęsień ziemi o sile od 6 do 7, oraz ponad 100 trzęsień ziemi o sile większej niż 5, było wynikiem zapadnięcia się kaldery w Mount Katmai i ruchów w systemie hydrauliki magmowej.

Dolina wypełniona popiołem zajmuje obszar o powierzchni 100 km2. Popiół może mieć głębokość do 210 m (700 stóp). W niektórych miejscach rzeka Lethe wycięła głębokie kaniony, co pozwala obserwatorom zobaczyć warstwy spływającego popiołu. Ponieważ popiół ostygł, większość fumaroli już wygasła, a dolina, mimo swojej nazwy, nie jest już wypełniona "dymem" (czyli parą wodną). W dolinie nadal nie rośnie roślinność. Ślady aktywności wulkanicznej są nadal widoczne na pobliskich wzgórzach.

Ostatnia erupcja Katmai miała miejsce w 1927 roku, ale ostatnio, w 2003 roku, nie doszło do erupcji. Obserwatorium Wulkaniczne Alaski nadal monitoruje aktywność Katmai w ramach Klastra Katmai, gdzie w promieniu 15 kilometrów (9 mil) od Katmai znajduje się pięć aktywnych stratowulkanów.

Turyści najczęściej przyjeżdżają do doliny autobusem, jadąc 20-milową (32 km) drogą z Brooks Camp, która jest jedyną drogą w Parku Katmai. Dolina jest źródłem twórczej eksploracji przez fotografów i przyrodników.^[3]

Mount Griggs, dawniej znany jako Knife Peak Volcano, jest stratowulkanem, który leży 10 km za łukiem wulkanicznym wyznaczonym przez inne wulkany grupy Katmai. Chociaż nie odnotowano żadnych historycznych erupcji z Mount Griggs, energicznie aktywne fumarole utrzymują się w kraterze szczytowym i wzdłuż górnej południowo-zachodniej flanki. Fumarole na południowo-zachodniej flance są najgorętsze, a niektóre z nich mogą ryczeć tak głośno, że słychać je z dna doliny. Zbocza Mount Griggs są silnie zmatowione przez opad po erupcji wulkanu Novarupta w 1912 roku. Szczyt składa się z trzech koncentrycznych kraterów, z których najniższy i największy zawiera niedawny stożek szczytowy zwieńczony dwoma kraterami. Objętość budowli wulkanicznej szacuje się na około 25 kilometrów sześciennych. Analiza izotopowa wskazuje, że źródło magmy Griggsa różni się od innych wulkanów Katmai.

Góra została nazwana na cześć dr Roberta Fiske Griggsa (1881-1962), botanika, którego badania tego obszaru po erupcji góry Katmai w 1912 r. doprowadziły do utworzenia w 1918 r. przez prezydenta Woodrowa Wilsona Narodowego Pomnika Katmai.^[4]

Góra Denison jest stratowulkanem i jednym z najwyższych szczytów na Półwyspie Alaska. Odkryta w 1923 roku przez profesora Harvardu Kirtleya Fletchera Mathera, góra została nazwana na cześć macierzystej uczelni geologa, Denison University. Związki góry z Denison obejmują również pierwszych wspinaczy: wszyscy członkowie dwóch pierwszych zespołów wspinaczkowych, jak również grupa, która podjęła próbę w 1977 roku, byli studentami, absolwentami lub wykładowcami Uniwersytetu.

Góra Denison znajduje się na końcu łańcucha wulkanicznego w silnie zlodowaconej i bardzo odległej części Parku Narodowego Katmai. Jest to prawdopodobnie najwyższa góra w parku narodowym, choć niektóre źródła podają Mount Griggs jako najwyższą. Z drugiej strony, Mount Griggs jest znacznie łatwiej dostępna, ponieważ znajduje się obok Doliny Dziesięciu Tysięcy Dymów, do której można dotrzeć drogą z centrum odwiedzających park narodowy.

Nie ma zapisu erupcji, ale góra Denison była prawdopodobnie aktywna w ciągu ostatnich 10 000 lat (holocen).^[6]

Mount Douglas to stratowulkan położony na południe od Zatoki Kamishak, w pobliżu najbardziej wysuniętej na północny wschód części Półwyspu Alaska. Leży na terenie Parku Narodowego i Rezerwatu Katmai w Kenai Peninsula Borough. Góra została oficjalnie nazwana w 1906 roku po pobliskim Cape Douglas na podstawie raportu geologa USGS G. C. Martina z 1904 roku. Alaska Volcano Observatory obecnie ocenia Douglas jako poziom niepokoju (Level of Concern), Color Code Not Assigned.

Wulkan posiada ciepłe i silnie kwaśne jezioro kraterowe o szerokości około 160 m (525 stóp). W 1982 roku temperatura jeziora wynosiła 21°C, a pH 1. W 1991 roku zmierzono temperaturę 114-118°C. Na północnym zboczu wulkanu znajdują się niezlodowaciałe i stosunkowo nie zerodowane strumienie lawy. Ostatnia erupcja nie jest znana, ale prawdopodobnie miała miejsce w holocenie.^[7]

Wulkan Trident to erodowany kompleks wulkaniczny na Półwyspie Alaska w Parku Narodowym Katmai na Alasce. Kompleks stratowulkaniczny składa się z 23 kopuł, a jego największa wysokość wynosi 6 115 stóp. Ostatnia duża aktywność spowodowała powstanie kopuły o wysokości 3599 stóp w amfiteatrze na południowo-zachodnim zboczu południowo-zachodniego szczytu. Wulkan Novarupta uformował się na jego zboczach w największej erupcji wulkanicznej XX wieku.

Według Służby Geologicznej Stanów Zjednoczonych nazwę opisową Trident nadał w 1916 roku Robert Fiske Griggs z National Geographic Society, ponieważ na wulkanie znajdowały się trzy główne szczyty. Wulkan był znany pod kilkoma wariantami tej nazwy. W 1928 r. obiekt został oficjalnie nazwany Mount Trident przez United States Board on Geographic Names. Obecna nazwa została nadana w 1968 roku.^[11]