Huntington - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Joan C. Edwards Stadium, dawniej Marshall University Stadium, to stadion piłkarski znajdujący się na terenie kampusu Uniwersytetu Marshall w Huntington w Zachodniej Wirginii w Stanach Zjednoczonych. Może pomieścić 38 227 widzów i posiada dwadzieścia luksusowych, krytych apartamentów, 300 miejsc siedzących przystosowanych dla osób na wózkach inwalidzkich, nowoczesną lożę prasową, 14 punktów gastronomicznych i 16 oddzielnych toalet. Obiekt posiada również sztuczną murawę o powierzchni 90 000 stóp kwadratowych i 1 837 ton stali konstrukcyjnej. Znajduje się tu także Shewey Athletic Center, boisko i obiekt treningowy. Nowy stadion został otwarty w 1991 roku i zastąpił Fairfield Stadium, obiekt wybudowany w 1927 roku w dzielnicy Fairfield Park.

Marshall ma bilans 170-37 na stadionie Joan C. Edwards Stadium, co daje procent zwycięstw na poziomie.821 i jest jednym z pięciu najlepszych wyników w kraju.^[2]

Camden Park to park rozrywki o powierzchni dwudziestu sześciu akrów położony w pobliżu Huntington w Zachodniej Wirginii. Założony w 1903 roku jako miejsce piknikowe przez Camden Interstate Railway Company, jest jednym z zaledwie trzynastu parków trolejbusowych, które pozostają otwarte w Stanach Zjednoczonych. Podczas gdy większość parków trolejbusowych znajdowała się na końcu linii trolejbusowych, Camden Park jest o tyle niezwykły, że został zbudowany w miejscu, gdzie kierowcy podróżujący między Huntington a pobliskimi miastami zatrzymywali się, aby zmienić linię. Niedługo po otwarciu park wzbogacił się o karuzelę i inne przydrożne atrakcje. Camden Park jest jedynym parkiem rozrywki w Wirginii Zachodniej. Znajduje się tu ponad trzydzieści przejażdżek i atrakcji, w tym pełnowymiarowa tradycyjna drewniana kolejka górska, Big Dipper, oraz kilka innych zabytkowych przejażdżek.

Na przestrzeni lat w Camden Park znajdował się basen, lodowisko, a nawet małe zoo. Obecnie w parku przez cały rok odbywają się różne imprezy, w tym występy muzyczne na żywo w ramach cyklu koncertów "Hot Summer Nights". Inne imprezy to "Festiwal Dziecięcy", "Dni Coca-Coli" i "Halloween Spooktacular". Park jest zwykle otwarty sześć dni w tygodniu od końca maja do początku sierpnia, z bardziej ograniczonym harmonogramem pod koniec sierpnia oraz w wybranych terminach we wrześniu i październiku.^[3]

Huntington Museum of Art to akredytowane muzeum sztuki znajdujące się w dzielnicy Park Hills, powyżej Ritter Park w Huntington w Zachodniej Wirginii. Mieści się na ponad 50 akrach ziemi i zajmuje prawie 60 000 stóp kwadratowych. Jest to największe muzeum sztuki w stanie Wirginia Zachodnia. Na terenie kampusu muzeum znajdują się ścieżki przyrodnicze oraz C. Fred Edwards Conservatory - konserwatorium roślin subtropikalnych i tropikalnych. Zbiory muzeum obejmują amerykańskie i europejskie obrazy, rzeźby, grafiki i rysunki, a także szkło produkowane w Wirginii Zachodniej i dolinie Ohio, amerykańską sztukę ludową, chińskie i japońskie przedmioty dekoracyjne, sztukę haitańską, broń palną i sztukę dekoracyjną z Bliskiego Wschodu. Oprócz stałych zbiorów muzeum organizuje wystawy objazdowe, mieści Bibliotekę Jamesa D. Francisa, Audytorium Grace Rardin Doherty oraz pięć pracowni artystycznych, w których okresowo goszczą artyści-rezydenci i odbywają się zajęcia. Muzeum Sztuki w Huntington posiada jedną z największych kolekcji sztuki w stanie Wirginia Zachodnia.^[4]

Most Roberta C. Byrda to 720-stopowy most kratownicowy przecinający rzekę Ohio pomiędzy Huntington w Zachodniej Wirginii a Chesapeake w Ohio. Przeprawa została zbudowana w miejsce starej, wąskiej, dwupasmowej konstrukcji, która została zburzona po 69 latach użytkowania w spektakularnej implozji 17 lipca 1995 roku. Poprzedni most, otwarty w 1926 roku, był pierwszym mostem w Huntington przez rzekę Ohio i został zaprojektowany w stylu gotyckim, z czterema dwutonowymi iglicami, które spoczywały na każdym szczycie.

Ceremonia wmurowania kamienia węgielnego pod budowę czteropasmowego mostu odbyła się 30 kwietnia 1991 roku. James Watkins z Departamentu Transportu Stanu Ohio stwierdził, że znaczenie nowego czteropasmowego przęsła będzie jeszcze większe, jeśli budowa obwodnicy Chesapeake-Proctorville State Route 7 "rozpocznie się w 1996 r.". Prace nad obwodnicą rozpoczęły się dopiero w 2000 roku.

Stary most 6th Street Bridge zamknięto latem 1993 roku, aby umożliwić budowę ramp i podejść w Wirginii Zachodniej i Ohio. Nowy most został nazwany mostem Roberta C. Byrda na mocy rozporządzenia wykonawczego byłego gubernatora Gastona Capertona, aby uhonorować senatora Stanów Zjednoczonych z Wirginii Zachodniej, któremu przypisuje się zasługę w uzyskaniu funduszy na realizację projektu, który został ukończony 6 listopada 1994 roku. Most o wartości 32,6 mln USD został zbudowany z funduszy 1,4 mln USD pochodzących z Ohio, 5,6 mln USD z Wirginii Zachodniej i 25,3 mln USD z funduszy federalnych.

Słynne iglice, które niegdyś zdobiły szczyt dawnego przęsła, zostały ocalone. Jedna z nich jest obecnie wystawiona na zewnątrz ratusza w Chesapeake, na skrzyżowaniu drogi stanowej nr 7 i mostu Roberta C. Byrda. Dwie inne są zainstalowane wzdłuż 9. ulicy pomiędzy 3. i 5. aleją.^[9]

Thomas Carroll House, znany również jako Madie Carroll House, to zabytkowy dom położony w dzielnicy Guyandotte w mieście Huntington, w hrabstwie Cabell, w Zachodniej Wirginii. Jest on również znany jako jeden z najstarszych budynków w hrabstwie Cabell. Pierwotna część domu została zbudowana przed 1810 rokiem i przypuszcza się, że przybyła do Guyandotte łodzią z Gallipolis w stanie Ohio. Posiadłość została zakupiona przez Thomasa Carrolla w marcu 1855 roku i pozostawała w posiadaniu jego potomków do czasu przekazania jej 10 października 1984 roku Okręgowi Parków i Rekreacji Greater Huntington, po śmierci ostatniej lokatorki, panny Madie Carroll. Jest to jeden z niewielu domów w Guyandotte, które przetrwały wojnę secesyjną, a nawet był kiedyś kościołem, gospodą i domem dla wielu osób. W czasie wojny dom był bezpiecznym schronieniem dla żołnierzy Unii, co stanowi bogatą historię, którą Towarzystwo Ochrony Domu Madie Carroll spędziło ostatnie kilkadziesiąt lat, chroniąc i edukując wielu. Obecnie dom jest własnością i jest zarządzany przez Madie Carroll House Preservation Society, które organizuje kilka imprez, takich jak doroczne Dni Wojny Secesyjnej w Guyandotte. Dom jest otwarty dla zwiedzających jako muzeum. W 1973 roku został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[14]