Maysville - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Simon Kenton Memorial Bridge to most wiszący zbudowany w 1931 roku, który przeprowadza U.S. Route 62 przez rzekę Ohio, łącząc Maysville, Kentucky z Aberdeen, Ohio. Jego główne przęsło ma długość 1 060 stóp, a całkowita długość mostu wynosi 1 991 stóp. Most został zaprojektowany przez firmę Modjeski and Masters i został otwarty dla ruchu 25 listopada 1931 roku. Opłaty za przejazd pobierano od momentu otwarcia mostu do 1945 roku.

Most został zamknięty w celu przeprowadzenia remontu w latach 2003 i 2004 po zakończeniu budowy mostu William H. Harsha. Firma URS Corp. przygotowała plany renowacji, które obejmowały wymianę pokładu, naprawy stali konstrukcyjnej, nowy chodnik inspekcyjny oraz nowe poręcze na głównych przęsłach. Most został pomalowany i przywrócono mu jego pierwotny kolor - srebrny. Podobno w czasie II wojny światowej most został pomalowany na zielono, aby ukryć go przed atakami lotniczymi. Firma National Engineering and Contracting Company wykonała prace budowlane i malarskie w ramach renowacji za kwotę 5,7 mln USD.

W lipcu 2019 r. Kentucky Transportation Cabinet nakazał wprowadzenie na moście ograniczenia ciężaru do 3 ton po tym, jak rutynowa kontrola wykazała istotne zagrożenia bezpieczeństwa w systemie podwieszania lin. W listopadzie 2019 r. most został zamknięty z powodu korozji w łącznikach kabli podwieszających. Oczekuje się, że most zostanie naprawiony i ponownie oddany do użytku do 15 kwietnia 2020 roku. W dniu 21 maja 2020 r. most pozostał zamknięty po tym, jak inspekcja napraw kabli wykazała, że most wymaga zabezpieczenia przed rdzą.

W dniu 12 czerwca 2020 r. most został ponownie otwarty dla ruchu z ograniczeniem ciężaru do 15 ton, po tym jak został zamknięty na prawie 6 miesięcy, aby można było przeprowadzić krótkoterminową naprawę w celu zmniejszenia naprężeń na 19 uszkodzonych kablach i pokryć je rdzą. Oczekuje się, że w przyszłości most zostanie poddany poważnym pracom remontowym, w tym wymianie wszystkich kabli.^[1]

Russell Theatre to budynek w Maysville w stanie Kentucky, który pierwotnie miał służyć jako kino, ale od tego czasu został zaadaptowany do innych celów. Budowa Russell Theatre została ogłoszona przez biznesmena z Maysville, pułkownika J. Russella Barboura w 1928 roku. Kosztująca 125 000 dolarów konstrukcja została otwarta 4 grudnia 1930 r. podczas pokazu filmu "Whoopee" z Eddiem Cantorem w roli głównej. Na terenie budowy znajdowały się wcześniej hurtownie spożywcze.

Jest to wolnostojący, trzypiętrowy budynek na planie prostokąta o wymiarach 24 m (80 stóp) na 50 m (165 stóp) i powierzchni ok. 13 000 stóp kwadratowych (1200 m2). Zewnętrzna część budynku jest utrzymana w stylu hiszpańsko-morawskim z wieżą na obu końcach głównej fasady. Kasa jest wykończona płytkami ceramicznymi Rookwood. Chociaż Russell został zbudowany jako kino, posiadał garderoby dla występujących na żywo artystów i kanał dla orkiestry. Widownia została urządzona w stylu śródziemnomorskiego ogrodu z topolą lombardzką i popiersiami literackimi umieszczonymi w niszach ściennych. Na koniec filmu nad sceną pojawiała się tęcza.

Pułkownik Russell prowadził teatr do 1935 r., kiedy to został on przekazany grupie Schine. W 1953 r. w teatrze Russella odbyła się światowa premiera filmu Rosemary Clooney, mieszkanki Maysville, "Gwiazdy śpiewają". Na początku lat 70. XX wieku działalność przejęła grupa Panther, która przemalowała dużą część dekoracji na jaskrawe kolory podstawowe. Grupa Pantera prowadziła teatr do 1983 roku. W kolejnych latach budynek był wykorzystywany jako restauracja, sklep z używanymi meblami, sklep z używaną odzieżą i budynek gospodarczy dla gazet, aż w końcu został zamknięty.

Po jego opuszczeniu silny wiatr burzowy zerwał część dachu, a szkoda nie została natychmiast naprawiona. Tynki wewnętrzne uległy znacznemu uszkodzeniu w wyniku późniejszego wystawienia na działanie deszczu. W 1995 r. utworzono komitet, którego zadaniem było odrestaurowanie budynku. Dach został naprawiony, a wygląd zewnętrzny przywrócony, ale renowacja wnętrza nie została zakończona.^[2]

Opera Waszyngtona to 2,5-piętrowy budynek znajdujący się na zachodnim krańcu głównej dzielnicy handlowej centrum Maysville w stanie Kentucky. Boczne i tylne ściany teatru są wykonane z czerwonej cegły, a fasada z cegły bufiastej, wykończonej czerwoną cegłą, kamieniem i żeliwem.

Tradycja teatralna w hrabstwie Mason sięga co najmniej 1797 roku, jak podaje gazeta "The Mirror" z Waszyngtonu w stanie Kentucky. Przedstawienie w "Court House" jest pierwszym zapisem występu scenicznego na zachód od Alleghenies, w którym podano tytuły sztuk, daty i ceny. W 1817 r. w Limestone (Maysville) na rogu ulic 2nd Street i Fish Street (obecnie Wall Street) działał już teatr.

W kwietniu 1850 r. katastrofalny pożar zniszczył znaczną część mienia przy West Second Street, w tym kościół prezbiteriański, znany wówczas jako Old Blue Church. Zgromadzenie kościelne postanowiło odbudować się przy Third Street, pozostawiając działkę przy Second Street wolną. W 1851 r. utworzono dwie kompanie pożarnicze, aby zapobiec powtórzeniu się pożaru miasta, a na miejscu Old Blue Church zbudowano elegancki teatr "The Opera House".

W 1898 r. pożar uderzył ponownie i "Opera House" została zniszczona. Być może z powodu wyrzutów sumienia Washington Fire Company, założona w czasie, gdy teatr został zbudowany - prawie pięć dekad wcześniej, postanowiła go odbudować kosztem 24 000 dolarów, a nowa konstrukcja była odtąd znana jako "Washington Opera House".

Występowało tu wielu znanych artystów i aktorów, w tym Marguerite Clark, Tom Mix, John L. Sullivan oraz John Philip Sousa i jego orkiestra. Opera Waszyngtońska nadal pełni funkcję teatru, a obecnie jest siedzibą Maysville Players.^[4]

Cox Building to zabytkowy budynek znajdujący się w Maysville, w stanie Kentucky, w Stanach Zjednoczonych. Bracia George L. i William Hopkinson Cox rozpoczęli budowę tej romańskiej budowli przy ulicach Third i Market w 1886 roku i ukończyli ją w następnym roku. Projekt obejmował również budowę siedmiu sąsiadujących ze sobą domów z cegły, które ciągnęły się na południe wzdłuż wschodniej strony Market Street do Fourth Street.

Budynek został zaprojektowany tak, aby pomieścić trzy duże witryny sklepowe na parterze z przynależnymi do nich magazynami na drugim piętrze. Pozostała część drugiego piętra została pierwotnie zaprojektowana jako wysokiej klasy profesjonalna powierzchnia biurowa dla maksymalnie dziewięciu najemców. W praktyce te dziewięć biur było często łączone w większe apartamenty biurowe, a później przekształcano je w mieszkania. Trzy górne kondygnacje budynku Coxa zostały zaprojektowane specjalnie z myślą o świątyni masońskiej, a konkretnie dla templariuszy obrządku Yorku.

Miasto Maysville zakupiło budynek w 2006 r. za 200 000 USD jako projekt renowacji. Dach, czwarte i piąte piętro zostały zniszczone przez pożar 9 listopada 2010 roku. Prace renowacyjne trwały nadal, a ich zakończenie nastąpiło 7 września 2012 r. o godz. 11:00.^[5]

Dom Coxa-Horda to trzypiętrowy ceglany budynek w Maysville, w stanie Kentucky, zaprojektowany przez architekta z Cincinnati, Edwina Andersona, zbudowany w 1880 roku kosztem 49 000 dolarów. Styl architektoniczny jest eklektyczny, z elementami wiktoriańskiego gotyku, stylu włoskiego i wiktoriańskiego romańskiego. Uważa się, że jest to doskonały przykład "Dekady Mauve" ze względu na "użycie najlepszych materiałów i doskonałe wykonanie". Wysokość sufitów na pierwszym piętrze wynosi 14', na drugim 12', a na trzecim 10'. Do wykończenia wnętrz użyto różnych gatunków drewna, w tym jasnego i ciemnego orzecha włoskiego, wiśni, drewna owocowego i hebanu.

Dom został zbudowany w 1880 r. dla Andrew Coxa i jego żony Mary Thomas Cox, córki miejscowego gorzelnika. W 1897 r. został sprzedany hurtownikowi Miltonowi Russellowi, a w 1926 r. Ferdinandowi Hechingerowi dla jego córki Rebeki H. Hord,

Rebekah Hord była aktywna w życiu społecznym Maysville i jest uważana za pierwszą kobietę burmistrza w Kentucky, która pełniła tę funkcję w latach 1951-1962. Córka i wnuk Horda również zostali wybrani na burmistrza Maysville, odpowiednio w 1986 i 1999 roku.^[6]

Phillips' Folly to zabytkowa, trzypiętrowa, murowana rezydencja w Maysville, w stanie Kentucky. Antebellumowa architektura domu stanowi mieszankę stylów, co można częściowo wytłumaczyć sześcioletnim okresem budowy domu, który zakończył się w 1831 roku. Wejścia na Sutton Street mają charakter federalny, okna są typowe dla greckiego renesansu pod względem wielkości i charakteru, a dwupoziomowy portyk i segmentowe lukarny odzwierciedlają wpływy georgiańskie. Portyk i fryz dorycki przypominają Drayton Hall w pobliżu Charleston w Karolinie Południowej. Schodkowe parapety na ścianach czołowych są charakterystyczne dla doliny rzeki Ohio i "kojarzą się z "holenderskim" charakterem Cincinnati, Ohio i okolic". Dom posiada również artystyczny i unikalny fundament w postaci suchego stosu, który został wykonany bez zaprawy.

William B. Phillips był drugim burmistrzem Maysville i był jednym z tych, którzy witali generała Lafayette'a podczas jego wizyty w Maysville w 1825 roku. Phillips jest wymieniony jako ustawodawca stanowy hrabstwa Mason w 1820 roku. Rezydencja Phillipsa zyskała miano "głupstwa", ponieważ jej budowa rozpoczęła się już w 1825 roku, ale została wstrzymana na sześć lat z powodu braku funduszy. Według artykułu w czasopiśmie z 1973 r. "pozostawiając dom niedokończony, właściciel zniknął na dwa lata, w tym czasie wygrał wystarczająco dużo pieniędzy w grach hazardowych, aby dokończyć budowę".

W 1838 roku Phillips sprzedał swoje "szaleństwo" bogatemu biznesmenowi Johnowi Armstrongowi. Armstrong odegrał kluczową rolę we wczesnym rozwoju stanu Kentucky, a w szczególności Maysville, Kentucky. Armstrong był pierwszym, który podpisał petycję o przeniesienie siedziby hrabstwa z Washington do Maysville. Armstrong był członkiem spółki odpowiedzialnej za budowę Maysville and Lexington Turnpike, która była przedmiotem ważnej decyzji historycznej z udziałem prezydenta USA Andrew Jacksona, sekretarza stanu Martina Van Burena i kongresmena Henry'ego Claya, zwanej wetem w sprawie Maysville Road. Weto na Maysville Road było jednym z pierwszych aktów prezydenta Jacksona, który dostosował rząd federalny do zasad, które później nazwano demokracją jacksonowską. Armstrong założył pierwszy bank w Kentucky w 1818 roku. Armstrong zmarł w domu w 1851 roku. Po śmierci Johna Armstronga dom został przekazany w testamencie synowi Armstronga, Francisowi Woodlandowi Armstrongowi, który był znanym abolicjonistą.

Rodzina Reedów była właścicielami domu w latach 1894-1904. Dr John Reed prowadził praktykę lekarską w piwnicy domu przez około 10 lat. Również w tym okresie w domu dorastał sędzia Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Stanley Forman Reed. Sędzia Reed spędził w domu lata młodzieńcze aż do wyjazdu na studia. W późniejszym okresie Reed służył w Izbie Reprezentantów Kentucky oraz jako Adwokat Generalny USA, gdzie bronił zgodności z konstytucją kilku polityk Nowego Ładu. W 1938 r. prezydent Franklin D. Roosevelt nominował Reeda do Sądu Najwyższego. W Sądzie Najwyższym zasiadał do czasu przejścia na emeryturę w 1957 roku. Sędzia Reed był autorem opinii większości w sprawach Smith v. Allwright, Gorin v. United States oraz Adamson v. California. Był autorem opinii odrębnych w sprawach Illinois ex rel. McCollum v. Board of Education. Reed był ostatnim głosem decydującym o jednomyślności w sprawie Brown v. Board of Education, przełomowej decyzji Sądu Najwyższego USA.

Według historii mówionej, za czasów Francisa Woodlanda Armstronga, rezydencja służyła jako ważny punkt na trasie Kolei Podziemnej. W tym okresie, który odpowiadał amerykańskiej wojnie secesyjnej, zbiegli niewolnicy byli przetrzymywani w drewnianej celi więziennej, która pochodzi z 1831 roku. Zbiegli niewolnicy byli przetrzymywani w piwnicznej celi więziennej do czasu, gdy uznano, że mogą bezpiecznie kontynuować podróż do pobliskiego wolnego stanu Ohio. Uważa się, że niewolnicy byli przetrzymywani w więzieniu, aby udaremnić łowców niewolników, którzy mogliby przeszukać dom. W piwnicy domu nadal można zobaczyć tunel prowadzący do tajnego pomieszczenia, z którego niewolnicy uciekali do rzeki Ohio. Piwniczna cela więzienna zachowała się do dziś i przypuszcza się, że w czasach burmistrza Phillipsa służyła również jako areszt miejski.

W marcu 2011 r. w Phillips' Folly kręcono program Ghost Adventures z kanału Travel Channel. Odcinek został wyemitowany w piątek, 13 maja 2011 roku. Wystąpił w nim były mieszkaniec i historyk Kolei Podziemnej, Jerry Gore. Phillips' Folly jest nazywany jednym z najbardziej nawiedzonych domów w Kentucky. Mówi się, że dom zamieszkuje kilka duchów, w tym John Armstrong i jego pies rasy nowofundland; John Pearce, który zmarł w domu około 1890 roku, staczając pojedynek w salonie na tyłach domu lub popełniając samobójstwo w salonie na tyłach domu (pojedynkowanie się było wówczas zakazane, dlatego śmierć samobójcza mogła być oficjalnie odnotowanym sposobem śmierci); oraz byli niewolnicy, którzy byli skuci w piwnicy przed abolicjonistyczną historią domu. Podwórko domu bezpośrednio sąsiaduje z jednym z najstarszych znanych cmentarzy w Kentucky (ok. 1800-1850), zwanym lokalnie Cmentarzem Pionierów Maysville, który został założony na ziemi nabytej przez miejskiego zarządcę Jacoba Boone'a, bliskiego przyjaciela, partnera biznesowego i kuzyna Daniela Boone'a. Jacob Boone i jego rodzina są pochowani na cmentarzu. Jacob Boone i jego rodzina są pochowani na Cmentarzu Pionierów w Maysville w kwaterze upamiętniającej służbę Jacoba w milicji podczas Wojny Rewolucyjnej.

Phillips' Folly został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków 10 sierpnia 1978 roku. Phillips' Folly jest prywatną rezydencją.^[7]

Stojący od frontu ulicy Lee House został zbudowany jako hotel przez Petera Lee w 1844 roku. Uznawany był za jeden z najlepszych zajazdów tamtych czasów i gościł wielu znamienitych gości, w tym Henry'ego Claya i gubernatora Johna Chambersa. Zajazd stał się popularnym przystankiem na drodze letnich turystów zmierzających do Blue Licks Spring. W jego przestronnych pokojach odbywały się liczne przyjęcia i bale maskowe.

Kompleks składa się z oryginalnej budowli od strony ulicy Sutton (ok. 1790 r.), budynku od strony ulicy Front (1844 r.) i trzypiętrowej dobudówki z 16 pokojami hotelowymi (ok. 1850 r.). Większość elementów projektu ma charakter greckiego renesansu, a ściany murowane są w stylu flandryjskim. XX w. zabezpieczyła budynek przed powodzią, ale zablokowała widok na rzekę z dwóch dolnych pięter.

Budynek został kupiony w 1863 roku przez Charlesa B. Hilla i przez pewien czas był znany jako Hill House. W 1977 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places.^[8]

Armstrong Row to seria 11 ceglanych domów szeregowych w Maysville, Kentucky, zbudowanych w latach 1820-1833 przez Johna Armstronga, lokalnego przemysłowca, przedsiębiorcę i dewelopera. Puste działki zostały zakupione przez firmę Armstronga, która prowadziła przędzalnię bawełny w Maysville. Firma kontynuowała działalność pod nazwą January & Wood Company do 2003 roku. Armstrong zrealizował również szereg innych projektów domów szeregowych w Maysville, w tym domy szeregowe w stylu federalnym przy Limestone Street, Mechanic's Row i "Allen Block".

Domy przy Armstrong Row są dwupiętrowe, murowane, z dwuspadowymi dachami i schodkowymi attykami w stylu federalnym i greckiego renesansu. Fasada jest wykonana w technologii Flemish Bond, a boki w technologii Common Bond. Mimo podobnej konstrukcji, dwuspadowe dachy różnią się nachyleniem, co sugeruje, że budynki zostały zbudowane przez więcej niż jednego budowniczego lub w dłuższym okresie czasu.

John Armstrong urodził się w Irlandii w 1779 roku i wraz z rodziną wyemigrował do Ameryki około 1790 roku. Swoją pierwszą posiadłość w Maysville kupił w 1800 roku od Jacoba Boone'a, kuzyna Daniela Boone'a. Później prowadził kilka hurtowni przy Front Street, stając się przy tym bogaczem.

Armstrong walnie przyczynił się do wczesnego rozwoju miasta i jako pierwszy podpisał petycję o przeniesienie siedziby hrabstwa z Waszyngtonu do Maysville. Był członkiem spółki odpowiedzialnej za budowę Maysville and Lexington Turnpike, założył pierwszy bank w Kentucky w Maysville w 1818 roku i był członkiem komitetu, który powitał generała Lafayette'a w Maysville podczas wizyty w 1825 roku.^[10]