Hastings - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Most kolejowy w Hastings to pionowy most podnoszony przecinający rzekę Mississippi w Hastings w stanie Minnesota. Jest to jedno z zaledwie czterech przęseł podnoszonych na rzece Missisipi, pozostałe znajdują się w Hannibal, Missouri, Burlington, Iowa i w centrum St. Paul, Minnesota. Została zbudowana w 1981 r. przez Milwaukee Road, a jej projektantem była firma Howard, Needles, Tammen & Bergendoff.

Przecina on rzekę Missisipi w kierunku północ-południe z Hastings tuż przed Point Douglas, gdzie rzeka Saint Croix wpada do Missisipi. Poza ruchem pociągów CP Rail przez most przebiega również linia Empire Builder firmy Amtrak.

Innym pobliskim mostem podnoszonym jest most BNSF Prescott w Prescott w stanie Wisconsin, który przecina rzekę St. Croix. Croix. Oba tory zbiegają się przy wieży rozjazdowej St.^[2]

Dom Williama G. LeDuca, znany również jako LeDuc Historic Estate, położony przy 1629 Vermillion Street w Hastings, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych, jest wpisany na listę National Register of Historic Places. Został zbudowany w ciągu kilku lat, a ukończony w 1865 roku przez Williama Gatesa LeDuca, który przybył do Minnesoty w 1850 roku z Ohio. Był on adwokatem, który reprezentował stronę w procesie dotyczącym wodospadu Vermillion Falls, położonego 1500 stóp na południowy wschód od miejsca budowy domu. Jako zapłatę za swoje usługi Le Duc otrzymał ziemię, na której zbudował swój dom. LeDuc był weteranem wojny secesyjnej i amerykańskim komisarzem ds. rolnictwa za czasów prezydenta Hayesa.

Posiadłość jest niezwykle udanym przykładem stylu Carpenter Gothic Andrew Jacksona Downinga, pioniera amerykańskiej architektury krajobrazu. William i jego żona Mary wykorzystali książkę Downinga "Cottage Residences" jako inspirację dla swojego domu (sam Downing zmarł w 1852 roku). Dom był pierwszą nieruchomością zakupioną przez Towarzystwo Historyczne Minnesoty pod koniec lat 50. ubiegłego wieku, ale stał pusty aż do 2005 r., kiedy to został przejęty przez miasto Hastings. Towarzystwo Historyczne Hrabstwa Dakota nawiązało współpracę z miastem, aby zapewnić program i usługi interpretacyjne. Zebrano 1,2 miliona dolarów, aby przywrócić dom i teren do dawnej świetności.

Budowa domu LeDuców rozpoczęła się w 1862 roku i została ukończona w 1866 roku. Po zakończeniu służby LeDuca jako kwatermistrza w wojnie secesyjnej, rodzina wprowadziła się do niedokończonego domu w sierpniu 1865 roku. W marcu 1865 r. został mianowany generałem brygady za "skuteczność, inteligencję i gorliwość w wykonywaniu obowiązków".

William G. LeDuc przybył do St. Paul na terytorium Minnesoty w 1850 roku z Ohio, aby otworzyć księgarnię i kancelarię prawną. W 1854 r. kupił od Alexandra Faribault ćwierć udziałów w mieście Hastings. W 1856 r. wraz z żoną Mary Bronson LeDuc i dwiema córkami przeprowadzili się w dół rzeki do Hastings, gdzie nabyli również dwie farmy pszenicy i 160 akrów z małym młynem na wodospadach rzeki Vermillion. To właśnie na tej posiadłości William i Mary postanowili zbudować swój wymarzony dom.

Wybrali dom w stylu gotyckiego renesansu, który został opisany w późniejszym wydaniu książki Andrew Jackson Downing's Cottage Residences. Downing był architektem krajobrazu i autorem, którego reputacja jako ogrodnika była powszechna. Inspirował Amerykanów do otaczania swoich domów pięknem natury i zachęcał do stosowania dobrego wzornictwa nawet przy planowaniu farm. William i Mary wybrali trzy projekty Downinga dla swojego wiejskiego domu: rezydencję, stodołę i dom lodowy. Posiadłość jest niezwykle kompletnym przykładem gotyckiego stylu odrodzenia Andrew Jacksona Downinga.

Carroll Simmons, przyjaciel wnuków LeDuców, kupił dom w 1940 roku na potrzeby swojej firmy antykwarycznej. W 1958 r. przekazał dom i budynki gospodarcze wraz z 4 akrami ziemi Towarzystwu Historycznemu Minnesoty, uzgadniając, że będzie je nadal wykorzystywał do prowadzenia działalności antykwarycznej aż do przejścia na emeryturę, co nastąpiło dopiero w 1986 r. W latach 1986-2003 przyszłość posiadłości była niepewna. Chociaż była to pierwsza nieruchomość nabyta przez MHS, do czasu przejęcia jej w posiadanie otwarto już inne muzea domowe. Dom i stodoła zostały poddane niezbędnym naprawom, ale posiadłość stała pusta.

Grupy obywatelskie aktywnie poszukiwały sposobów realizacji wizji Carrolla Simmonsa, by dom LeDuców był otwarty dla publiczności. W 2002 r. Legislatura Minnesoty przeznaczyła 1,2 mln dolarów z funduszy obligacyjnych dla MHS na konserwację domu i dostosowanie go do aktualnych przepisów budowlanych. Zostały zawarte umowy między Towarzystwem Historycznym Minnesoty, miastem Hastings i Towarzystwem Historycznym Kraju Dakoty, na mocy których miasto stało się właścicielem, a DCHS zarządzało obiektem.

Obiekt został otwarty dla zwiedzających 22 maja 2005 roku. 24 czerwca 2005 r. Towarzystwo przekazało Dom LeDuca miastu Hastings. W ramach umowy Towarzystwo przekazało 604 000 USD z aktywów netto przekazanych przez Carrolla Simmonsa na fundusz wieczysty, naprawy i utrzymanie Domu LeDuca.^[3]

First Presbyterian Church, znany również jako First United Presbyterian Church, to kościół znajdujący się przy 602 Vermillion Street w centrum Hastings, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych, wpisany na listę National Register of Historic Places. Wyróżnia go romańska architektura. Budynek charakteryzuje się masywnością, grubymi murami, okrągłymi łukami, dużymi wieżami i ozdobnymi arkadami.

Zgromadzenie zostało założone w 1855 r. przez wielebnego Charlesa LeDuca, brata Williama LeDuca. W tym czasie zbudowano kamienny kościół, a w 1875 r. podjęto decyzję o budowie nowego, większego kościoła. Zaprojektował go Charles N. Daniels. Z powodu trudności finansowych ukończenie budynku zajęło prawie siedem lat, ale był on na tyle gotowy, że pierwsze nabożeństwa odbyły się w 1881 roku.

W 1907 r. w wysoką wieżę uderzył piorun, co wywołało pożar, w wyniku którego kościół został doszczętnie zniszczony. Architekt Harry Wild Jones z Minneapolis został zatrudniony do zaprojektowania odbudowy. Poproszono go, aby nowy kościół jak najbardziej przypominał oryginał, dlatego zarówno wnętrze, jak i wygląd zewnętrzny są jego dziełem.^[6]

Śluza i zapora nr 2 znajduje się na górnej rzece Missisipi w pobliżu Hastings w stanie Minnesota, a jej budowę rozpoczęto w 1927 roku. Wschodnia część tamy ma szerokość 722 stóp i posiada 19 wrót zaporowych. Elektrownia wodna o mocy około 4,4 megawata jest własnością miasta Hastings, natomiast śluza o wymiarach 110 na 600 stóp jest obsługiwana przez okręg St. Paul Wydziału Doliny Missisipi Korpusu Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych. Po zachodniej stronie obiektu znajduje się również szeroka zapora ziemna.

Po zakończeniu budowy oryginalne ściany śluzy osiadły i zaczęły się przechylać, dlatego wybudowano śluzę zastępczą. Jej budowę ukończono w 1948 roku. W latach 1987-1995 prowadzono prace remontowe. W 2009 r. przy śluzie i tamie nr 2 powstała pierwsza w kraju komercyjna, licencjonowana przez władze federalne elektrownia hydrokinetyczna, będąca wynikiem współpracy miasta Hastings z firmą Hydro Green Energy, LLC z Westmont, IL.^[9]

Dom Thompsona-Fasbendera, znajdujący się przy 649 West 4th Street w Hastings w stanie Minnesota, jest wpisany na listę National Register of Historic Places. Został zbudowany w 1880 roku przez Williama Thompsona, który przybył do Minnesoty w 1857 roku z Maine. Był on bankierem, kupcem pszenicy i właścicielem ziemi, a także współwłaścicielem tartaku i fabryki drzwi i skrzydeł. Jego dostęp do stolarki budowlanej znajduje odzwierciedlenie w wykończeniu domu. Architekturę II Cesarstwa odzwierciedla mansardowy dach z drewnianymi gontami i gzymsami wspornikowymi.

W 1929 r. dr Herman Fasbender, Sr. kupił dom i przekształcił go w Szpital Świętego Rafała, który wcześniej mieścił się w domu VanDyke-Libby. Kiedy w 1953 r. otwarto Regina Memorial Hospital, Saint Raphael zamknięto, a dom przekształcono w kamienicę; Fasbender przeniósł wtedy swoją praktykę do budynku Fasbender Clinic. Obecnie dom jest zajazdem typu bed and breakfast.^[11]