Greensboro - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

International Civil Rights Center & Museum znajduje się w Greensboro, w Karolinie Północnej, w Stanach Zjednoczonych. W jego budynku dawniej mieścił się sklep Woolworth's, miejsce protestu bez użycia przemocy w ruchu na rzecz praw obywatelskich. Czterech studentów z North Carolina Agricultural and Technical State University rozpoczęło 1 lutego 1960 r. w Greensboro protesty w miejscu, w którym wydawano lunch "tylko dla białych". Byli to Franklin McCain, Joseph McNeil, Ezell Blair Jr. i David Richmond. Następnego dnia było już dwudziestu studentów. Celem założycieli muzeum jest zapewnienie, by historia pamiętała działania Czwórki A&T, tych, którzy dołączyli do nich w codziennych protestach w Woolworth's, oraz innych osób z całego kraju, które brały udział w protestach i ruchu na rzecz praw obywatelskich. Muzeum utrzymuje się obecnie z wpływów z biletów wstępu i dochodów ze Sklepu Muzealnego. Projekt otrzymuje także darowizny od prywatnych darczyńców, dzięki którym może kontynuować swoją działalność. Muzeum zostało założone w 1993 roku i oficjalnie otworzyło swoje podwoje pięćdziesiąt lat po powstaniu ruchu sit-in w Greensboro NC.^[1]

Greensboro Coliseum Complex to kompleks rozrywkowo-sportowy znajdujący się w Greensboro w Karolinie Północnej. Otwarta w 1959 roku arena jest największą krytą halą widowiskowo-sportową w Stanach Zjednoczonych, a jej pojemność wynosi ponad 23 500 miejsc. W kompleksie znajduje się osiem obiektów, w tym amfiteatr, arena, centrum wodne, sala bankietowa, centrum kongresowe, muzeum, teatr i kryty pawilon. Jest siedzibą drużyny koszykówki mężczyzn UNC Greensboro Spartans, Greensboro Swarm z NBA G League, Carolina Cobras z National Arena League, a także Atlantic Coast Conference z turniejami koszykówki kobiet i mężczyzn.

Od 1967 roku dwadzieścia trzy razy gościł męski Turniej ACC, a od 2000 roku - dwunastokrotnie kobiecy Turniej ACC. Inne znaczące wydarzenia sportowe to m.in. "Final Four" dla mężczyzn National Collegiate Athletic Association (NCAA) w 1974 roku oraz East Regionals w 1976, 1979 i 1998 roku. Ostatnio Koloseum było gospodarzem Mistrzostw Stanów Zjednoczonych w Łyżwiarstwie Figurowym w 2011, 2015 i 2020 roku.

Jest to również były dom kilku profesjonalnych drużyn hokejowych, w tym Greensboro Generals i Greensboro Monarchs z East Coast Hockey League (ECHL) oraz Carolina Hurricanes z National Hockey League.

Od 1999 roku na terenie kompleksu odbywa się "Jarmark Karoliny Środkowej".^[3]

Carolyn & Maurice LeBauer Park, znany również jako LeBauer City Park, to 4-akrowy park o powierzchni 10 milionów dolarów w centrum Greensboro w Karolinie Północnej, który został otwarty 8 sierpnia 2016 roku.

Dr Maurice LeBauer, który praktykował medycynę w budynku Jefferson Standard i został ordynatorem chirurgii w Moses H. Cone Memorial Hospital, był synem Joe LeBauera, który przeniósł swoją firmę produkującą jedwabne wyroby pończosznicze do Greensboro w 1920 roku. Był żonaty z Carolyn Weill LeBauer i zmarł w 1996 roku.

W listopadzie 2012 roku Community Foundation of Greater Greensboro ogłosiła darowiznę w wysokości 10 milionów dolarów pochodzącą z testamentu Carolyn LeBauer, która chciała, aby w mieście powstał nowy park. 28 listopada prezes fundacji Walker Sanders ogłosił plan budowy parku miejskiego Carolyn i Maurice'a LeBauerów jako części centrum sztuk performatywnych. Miałby się on znajdować na Summit Avenue pomiędzy ulicami North Elm i North Davie; Summit Avenue miałaby zostać zmieniona w ulicę Bellemeade. W tym miejscu znajdował się Festival Park, a kiedyś stała tam YMCA. Komitet sterujący rozpoczął prace w sierpniu 2013 roku, a koordynator projektu Merrill McCarty powiedział, że park o powierzchni 2,5 akra, który miałby się znajdować przy North Davie Street, byłby "kotwicą dla kampusu kulturalnego", w tym Greensboro Cultural Center, Greensboro Historical Museum i Greensboro Public Library. McCarty powiedział, że Carolyn LeBauer była "bardzo konkretna w kwestii" uwzględnienia ogrodów.

Wmurowanie kamienia węgielnego odbyło się 19 listopada 2014 r. Poprzedniego dnia projektant Nathan Elliott z The Office of James Burnett z Solana Beach w Kalifornii pokazał, jak będzie wyglądał park. Znalazł się w nim plac zabaw, fontanny i park dla psów. Scena Price/Bryan miała zostać przeniesiona obok Muzeum Historycznego w Greensboro, a trawnik o powierzchni 17 000 stóp kwadratowych miał być wykorzystywany na imprezy lub filmy związane z centrum sztuk performatywnych.

W dniu 8 sierpnia 2016 r. odbyło się uroczyste przecięcie wstęgi w ogrodzie Carolyn.

Greensboro Downtown Parks Inc. założona przez Community Foundation, miasto Greensboro i Action Greensboro, zarządza parkami LeBauer Park i Center City Park. Właścicielem obu parków jest miasto.

Rzeźba Janet Echelman Where We Met (Gdzie się spotkaliśmy), nazywana "największą plenerową instalacją artystyczną na południowym wschodzie", powstała dzięki dotacji w wysokości 1 mln dolarów z Fundacji Edwarda M. Armfielda Seniora i jest opisana jako "sieć w kolorach niebieskim, czerwonym, żółtym i pomarańczowym, o wymiarach 200 na 130 stóp, zawieszona nad Wielkim Trawnikiem w parku". Warstwa konstrukcyjna składa się z 2800 stóp liny i jest wykonana z polietylenu o bardzo dużej masie cząsteczkowej (UHMWPE), który jest mocniejszy od stali. Warstwa rzeźbiarska to politetrafluoroetylen o długości 35 mil włókien i wytrzymałości 242 800 węzłów. Projekt inspirowany jest miejskim przemysłem tekstylnym, zwłaszcza dżinsem.^[4]

Muzeum Historii Greensboro, składające się z dawnego Pierwszego Kościoła Prezbiteriańskiego w Greensboro i Smith Memorial Building, jest zabytkowym budynkiem muzealnym położonym przy 130 Summit Ave. w Greensboro, w hrabstwie Guilford, w Karolinie Północnej. Dawny kościół prezbiteriański został zbudowany w 1892 r. na miejscu dawnego szpitala konfederackiego. Jest to budynek z cegły w stylu romańskim z dwuspadowym dachem i wieżą. Półokrągły, 11-przęsłowy budynek Smith Memorial Building został zbudowany w 1903 roku. Ma cztery ośmiokątne boki i wieżę. Budynek został zaprojektowany przez architekta Charlesa Christiana Hooka. W 1938 r. połączono kościół i budynek pamięci, a starsze obiekty zmodyfikowano i odnowiono. Na terenie posiadłości znajduje się również cmentarz Pierwszego Kościoła Prezbiteriańskiego, założony w 1831 roku, po wybudowaniu pierwszego kościoła na ziemi ofiarowanej przez Jesse'ego H. Lindsaya. Kościół opuścił posiadłość w 1929 roku, a w latach 1937-1938 została ona odnowiona i powiększona jako Richardson Civic Center i przekazana miastu Greensboro. Następnie mieściła się w nim Biblioteka Publiczna Greensboro, Muzeum Historyczne Greensboro i Centrum Sztuki Greensboro. Historyczny budynek funkcjonuje jako część obecnego, większego Muzeum Historii Greenboro.

W 1985 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[5]

Blandwood Mansion to zabytkowy dom-muzeum przy 447 West Washington Street w Greensboro, w Karolinie Północnej. Pierwotnie zbudowany jako czteropokojowy dom w stylu federalnym w 1795 roku, był domem dla dwukrotnego gubernatora Karoliny Północnej Johna Motleya Moreheada, pod którego rządami został przekształcony do obecnego wyglądu. Uważa się, że jest to najstarszy zachowany przykład architektury w stylu włoskiej willi w Stanach Zjednoczonych, a w 1988 r. został uznany za National Historic Landmark. Tworząc projekt Blandwood, architekt Alexander Jackson Davis stworzył popularny prototyp dla amerykańskich projektów domów w stylu włoskim: centralną wieżę wystającą z głównej fasady. Dom został uratowany przed rozbiórką w 1964 r. przez dbających o ochronę zabytków mieszkańców Greensboro, a w 1976 r. otwarto w nim muzeum, które do dziś jest dostępne dla zwiedzających.^[7]

Carolina Theatre of Greensboro jest jedynym zachowanym zabytkowym teatrem w Greensboro, w Północnej Karolinie. Kiedy został otwarty w noc Halloween 1927 roku, reklamowano go jako "The Showplace of the Carolinas". Budynek z 2200 miejscami został zbudowany dla Saenger-Publix Company, kosztował ponad 500 000 dolarów i był jednym z pierwszych budynków komercyjnych z klimatyzacją w tym stanie.

Wczesne programy obejmowały występy na żywo, Carolina Theatre Orchestra, kronikę filmową Carolina News, śpiewy publiczności i filmy nieme z akompaniamentem organów teatralnych Roberta Mortona. W 1928 roku Saenger zainstalował system dźwiękowy Vitaphone. Pierwsze "talkies" przyciągnęły tłumy widzów. Pierwszym filmem z dźwiękiem wyświetlonym w Carolinie był Glorious Betsy z Conradem Nagle w roli głównej w 1928 roku. Następnie pokazano The Jazz Singer.

W momencie budowy audytorium miało wydzielony balkon i antresolę. Czarni wchodzili osobnymi schodami i mogli siedzieć tylko na balkonie. Jeszcze w maju 1963 roku w teatrze obowiązywała segregacja. 15 maja 1963 r. studenci z North Carolina A&T University i Bennett College zablokowali wejście do teatru, gdy odmówiono im wstępu.

Na początku lat 70. teatr podupadł i został przeznaczony do rozbiórki przez właściciela, Jefferson Pilot Corporation, obecnie Lincoln National Corporation. United Arts Council of Greensboro zebrała 550 000 dolarów, aby kupić budynek od Jefferson Pilot po okazyjnej cenie. United Arts Council wyremontowała teatr przed ponownym otwarciem go w 1978 roku jako centrum sztuk performatywnych dla społeczności lokalnej.

W 1981 r. zaburzona psychicznie kobieta spaliła teatr, co spowodowało konieczność przeprowadzenia drugiego remontu. Zamknięto balkon, a następnie zainstalowano nowy system oświetlenia i nagłośnienia. W obecnej konfiguracji teatr mieści 1075 widzów.

Obecnie Carolina Theatre jest własnością i jest zarządzany przez Carolina Theatre of Greensboro, Incorporated - korporację non-profit 501(c)3. Brian Gray jest obecnie dyrektorem zarządzającym tej korporacji.

Teatr jest siedzibą Greensboro Ballet. Co roku w listopadzie Community Theatre of Greensboro wystawia w Carolinie sztukę Czarnoksiężnik z Krainy Oz.

Z wyjątkiem kilku dotacji publicznych na renowację i konserwację, Teatr utrzymuje się z własnych wpływów i prywatnych datków. Aktualny program obejmuje filmy klasyczne i artystyczne, występy artystów i zespołów z zagranicy, lokalne produkcje teatralne i taneczne oraz inne przedsięwzięcia o charakterze niezarobkowym i korporacyjnym.

CTOG, Inc. jest członkiem League of Historic American Theatres oraz North Carolina Presenters Consortium.

Kampania renowacyjna, której celem jest zebranie 2,5 miliona dolarów, została ogłoszona 14 września 2017 r., a prace renowacyjne zakończą się w październiku 2018 r.^[10]

February One to nazwa pomnika z 2002 roku poświęconego Ezellowi Blairowi Jr. Franklinowi McCainowi, Josephowi McNeilowi i Davidowi Richmondowi, którzy wspólnie byli znani jako Czwórka z Greensboro. Piętnastometrowy pomnik z brązu i marmuru znajduje się na zachodnim krańcu kampusu North Carolina Agricultural and Technical State University w Greensboro, w Karolinie Północnej. James Barnhill, rzeźbiarz, który stworzył pomnik, zainspirował się historycznym zdjęciem z 1960 r., przedstawiającym czterech mężczyzn w wieku studenckim wychodzących ze sklepu Woolworth w centrum Greensboro po przeprowadzeniu protestu przeciwko polityce firmy polegającej na segregacji w barach obiadowych. Protesty te były ważnym wydarzeniem w Ruchu Praw Obywatelskich, ponieważ w tym okresie w historii USA rosły nastroje społeczne związane z walką o prawa obywatelskie Afroamerykanów.^[13]

Bog Garden to rezerwat przyrody, ogród botaniczny i park miejski położony przy 1101 Hobbs Road, w Greensboro, w Karolinie Północnej. Jest otwarty codziennie; wstęp jest bezpłatny.

Teren, na którym znajduje się park, będący pierwotnie częścią Starmount Farms, został w 1987 roku przekazany wydziałowi Parków i Rekreacji miasta Greensboro przez firmę Starmount. Miejscowy lekarz pierwszego kontaktu, dr Joe Christian, zainteresował się tym terenem i współpracował z pracownikami miasta, wolontariuszami i lokalnymi szkółkami, aby zaplanować i przekształcić park w przykład środowiska podmokłego z wykorzystaniem roślin występujących na tym obszarze. W 2005 r. w parku zainstalowano 150-metrowy sztuczny wodospad, który w 2007 r. poświęcono pamięci dr Joe.

Na terenie ogrodu znajduje się torfowisko i jezioro, które można oglądać z półkilometrowej podwyższonej promenady. Roślinność obejmuje rodzimą roślinność, z indywidualnie oznaczonymi drzewami, krzewami, paprociami, bambusami, a także dzikimi kwiatami i dzikimi różami. Miejsce to jest także schronieniem dla rodzimych i wędrownych ptaków.^[14]

Greensboro Arboretum to arboretum znajdujące się w Lindley Park przy 401 Ashland Drive, w Greensboro, w Karolinie Północnej. Jest otwarte dla zwiedzających codziennie bez opłat.

W arboretum znajdują się tereny zielone z oznaczonymi kolekcjami roślin, kwiatami jednorocznymi i wieloletnimi, altaną, altaną i podświetlaną fontanną, w tym następujące ekspozycje i kolekcje: Ogród Motyli, Kolekcja Iglaków, Kolekcja Iglaków Karłowych (ponad 80 gatunków małych iglaków), Kolekcja Okrywowa, Ogród Holly, Kolekcja Host (około 200 host), Kolekcja Hydrofitowa, Ogród Rododendronów (ponad 70 odmian), Ogród Różany, Kolekcja Krzewów Cieniolubnych, Kolekcja Małych Drzew, Kolekcja Krzewów Słonecznych, Kolekcja Winorośli i Granica Bylinowa, Szlak Kwiatów Dzikich, Kolekcja Ogrodów Zimowych, Szlak Drzewny^[16]

North Carolina Agricultural and Technical State University jest publicznym, historycznie czarnym uniwersytetem badawczym typu land-grant w Greensboro, w Karolinie Północnej. Jest instytucją składową Systemu Uniwersytetu Karoliny Północnej (University of North Carolina System). Założony przez Zgromadzenie Ogólne Karoliny Północnej 9 marca 1891 r. jako Agricultural and Mechanical College for the Colored Race, jest drugą uczelnią założoną na mocy ustawy Morrilla z 1890 r. i pierwszą dla osób kolorowych w stanie Karolina Północna. Początkowo college oferował nauczanie w zakresie rolnictwa, języka angielskiego, ogrodnictwa i matematyki. W 1967 r. uczelnia została uznana przez Zgromadzenie Ogólne Karoliny Północnej za Uniwersytet Regionalny i otrzymała nazwę North Carolina Agricultural and Technical State University.

Z liczbą 13 322 studentów, North Carolina A&T jest największym historycznie czarnym college'em lub uniwersytetem (HBCU) w USA, którą to pozycję utrzymuje od 2014 roku. Kolegium Inżynierii Uniwersytetu kończy więcej czarnoskórych inżynierów niż jakikolwiek inny kampus w Stanach Zjednoczonych, a Kolegium Nauk Rolniczych i Środowiskowych produkuje więcej afroamerykańskich absolwentów rolnictwa niż jakikolwiek inny kampus w kraju. Uniwersytet jest również wiodącym producentem afroamerykańskich absolwentów kinezjologii, architektów krajobrazu, pielęgniarek, nauczycieli i absolwentów dziennikarstwa/komunikacji masowej.

Uniwersytet oferuje 54 tytuły licencjata, 29 tytułów magistra i dziewięć tytułów doktora poprzez osiem kolegiów, jedną szkołę i jedną szkołę łączoną; uczelnia przyznaje ponad 2600 tytułów rocznie i ma bazę absolwentów liczącą około 65 000 osób. Główny kampus zajmuje powierzchnię ponad 600 akrów (240 ha), ponadto uniwersytet posiada czynne gospodarstwo rolne o powierzchni 492 akrów (199 ha) oraz dwa parki badawcze o łącznej powierzchni 150 akrów (60 ha). W klasyfikacji Carnegie Classification of Institutions of Higher Education uniwersytet został sklasyfikowany jako uniwersytet badawczy o wysokiej aktywności. Uniwersytet zajmuje trzecie miejsce pod względem finansowania sponsorowanego wśród instytucji systemu University of North Carolina. W 2021 r. uczelnia przeznaczała rocznie ponad 78 mln USD na badania akademickie i naukowe, a na terenie kampusu działa 20 ośrodków i instytutów badawczych. Oznaczenie uniwersytetu jako instytucji typu land grant odzwierciedla jego szeroki zakres badań z bieżącymi projektami finansowanymi przez takie agencje, jak National Aeronautics and Space Administration (NASA), Departament Rolnictwa USA, Departament Obrony USA, National Institutes of Health oraz National Science Foundation.

Studenci, absolwenci i drużyny sportowe tej szkoły są znani jako "Aggies". Uniwersyteckie drużyny sportowe są członkami Big South Conference we wszystkich dyscyplinach sportowych, z wyjątkiem kręglarstwa kobiecego. Jako członkowie Mid-Eastern Athletic Conference (MEAC), program futbolowy zdobył 11 tytułów mistrza konferencji, 5 razy wystąpił w rozgrywkach NCAA FCS i 4 razy wygrał Celebration Bowl w latach 2015-19. Program koszykówki męskiej 10 razy brał udział w turnieju NCAA, a koszykówki żeńskiej 5 razy, ostatnio w 2021 roku. Męska i żeńska drużyna Aggies zajęły odpowiednio trzecie i czwarte miejsce w 2021 roku na Mistrzostwach NCAA Division I Outdoor Track and Field. Członkowie zespołu reprezentowali Stany Zjednoczone na Igrzyskach Olimpijskich w 2020 roku, gdzie zdobyli 3 medale, w tym 2 złote.^[19]

Fisher Park Historic District to narodowa dzielnica historyczna w dzielnicy Fisher Park, w Greensboro, w hrabstwie Guilford, w Karolinie Północnej. Obejmuje on 541 budynków, 2 miejsca i 44 konstrukcje w przeważającej części mieszkalnej dzielnicy Greensboro. Domy zostały w większości zbudowane między 1900 a 1930 rokiem i zawierają godne uwagi przykłady architektury w stylu Queen Anne, Colonial Revival, Gothic Revival, American Foursquare i Bungalow / American Craftsman. W dzielnicy znajdują się m.in. wymienione osobno domy: Dixon-Leftwich-Murphy House, John Marion Galloway House, Julian Price House i Latham-Baker House. Inne godne uwagi budynki to First Presbyterian Church, Holy Trinity Episcopal Church, Gant-McAlister House i A.J. Schlosser House.

W 1992 r. wpisano go na listę National Register of Historic Places, a w 1996 r. zwiększono jego granice.^[24]

Hillside, znany również jako Julian Price House, to zabytkowa rezydencja położona w dzielnicy Fisher Park w Greensboro, w hrabstwie Guilford, w Karolinie Północnej. Została zaprojektowana przez architekta Charlesa C. Hartmanna i zbudowana w 1929 roku dla biznesmena Juliana Price'a. Czteropiętrowy, 31-pokojowy dom o długości 180 stóp, zbudowany w stylu Tudor Revival, ma powierzchnię 7 266 stóp kwadratowych. Posiada trzypiętrową wieloboczną wieżę schodową, czerwono-brązową, szorstką, wypalaną cegłę i półbale z brązowym stiukiem. Na terenie posesji znajduje się również rustykalny domek ogrodnika, zbudowany z desek i łat.

W 1980 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków. Znajduje się w dzielnicy historycznej Fisher Park.

W styczniu 2017 r. Sandra Cowart, projektantka wnętrz i była właścicielka domu, wystąpiła w jednym z odcinków programu A&E's Hoarders. Cowart, która mieszkała tam od 1975 roku, była ekspertem w dziedzinie domu i jego architektury. Utrzymywała dom w nieskazitelnym stanie aż do odejścia męża w 1979 roku, kiedy to odmówiła sprzedaży domu i jego rozbiórki. Przez wiele lat wynajmowała pokoje w rezydencji i często ją oprowadzała. Jej rodzina twierdziła, że po 2005 r. rzadko wpuszczała kogokolwiek do środka. Stała się nałogową kolekcjonerką i w końcu straciła swój biznes, co zmusiło ją do wzięcia udziału w kilku programach refinansowania, które ostatecznie doprowadziły do przejęcia domu. Nowi właściciele byli wyrozumiali i pozwolili jej sprzedać i pozbyć się swoich rzeczy. Zapytana o to, jak się czuje, będąc zmuszoną do przeprowadzki, Cowart powiedziała, że jest "szczęściarą", że przez 40 lat nazywała Hillside domem i ma nadzieję, że nowym właścicielom się to spodoba.

Eric i Michael Fuko-Rizzo kupili Hillside we wrześniu 2016 r. w wyniku sprzedaży komorniczej. Po oczyszczeniu domu z rzeczy należących do Cowarta pod koniec 2016 roku, Fuko-Rizzo odnowili wnętrze i teren w 2017 roku, między innymi z pomocą Preservation Greensboro, architekta krajobrazu Chipa Callawaya i Wydziału Architektury Wnętrz Uniwersytetu Północnej Karoliny w Greensboro. Po przebudowie domu Fuko-Rizzowie zaprosili projektantów wnętrz, aby przekształcili dom w galerię współczesnego wystroju wnętrz. Kuchnia i większa część domu zostały całkowicie przebudowane. Pokaz projektantów" był otwarty od 7 kwietnia 2018 r. do 29 kwietnia, po czym rodzina Fuko-Rizzo zajęła dom.

Komisja ds. zagospodarowania przestrzennego w Greensboro odrzuciła wniosek Fuko-Rizzosów o wydanie specjalnego zezwolenia w maju 2019 roku. W dniu 14 listopada 2019 r. sędzia uchylił orzeczenie, zezwalając Hillside na przekształcenie się w łóżko i śniadanie pod warunkiem spełnienia określonych warunków.^[27]

Revolution Cotton Mills, znane również jako Revolution Division and Cone Mills, to zabytkowy kompleks przędzalni bawełny położony w Greensboro, w hrabstwie Guilford, w Karolinie Północnej. Kompleks został zbudowany między 1900 a połową XX wieku i jest przykładem "powolnego spalania konstrukcji". W jego skład wchodzi 12 budynków i 2 konstrukcje. Obejmują one główny budynek młyna, magazyny, tkalnię i warsztat maszynowy, bielarnię i farbiarnię, magazyn/przesyłkę/biuro oraz komin z żółtej cegły. Młyn zakończył działalność w lutym 1982 roku.

W 1984 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Firma z Winston-Salem kupiła kompleks z zamiarem przekształcenia go w kondominia i centrum handlowe. Frank Auman i Jim Peeples przekształcili połowę powierzchni w biura, ale po tym, jak nie spłacili kredytu, nieruchomość została przejęta przez sąd. We wrześniu 2012 roku firma Self-Help Ventures złożyła ofertę w wysokości 8 milionów dolarów, a wiosną 2013 roku rozpoczęto prace renowacyjne. W zmodernizowanej już części znajdowało się 45 najemców, a na pozostałej powierzchni mogłoby znaleźć się kolejnych 90. W grudniu 2015 roku rada miasta zatwierdziła grant motywacyjny w wysokości 1 mln dolarów, który zobowiązywał Self Help do zainwestowania 85 mln dolarów do 2018 roku. Plany obejmowały biura, przestrzeń dla artystów oraz 142 mieszkania.^[28]

Muzeum historii w Północnej Karolinie. Stagville, także Plantacja Stagville – plantacja ulokowana w Hrabstwie Durham, w Karolinie Północnej, USA. Jest ona częścią jednego z największych kompleksów plantacji na południu Stanów Zjednoczonych, który został założony przez rodzinę Bennehan – Cameron.

Kompleks, który obejmuje w przybliżeniu 30 tys. akrów, łącznie z plantacją Little River, był „domem” dla prawie 900 niewolników. Kilka z tych domów, które są znane jako Horton Grove, są do dziś bardzo dobrze zachowane. Kilka znaczących odkryć archeologicznych dookoła tych domów dało archeologom i historykom przelotne spojrzenie na życie niewolników, którzy żyli i pracowali w tym rejonie. Na tym terenie jest też kilka innych historycznych domów i stodół, w tym dom rodziny Bennehan.

Teren został darowany stanowi Północna Karolina przez Liggett and Meyers Tobacco Company w 1976 r.^[30]