Winston-Salem - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Bowman Gray Stadium to sankcjonowany przez NASCAR 1⁄4-milowy asfaltowy płaski owalny tor krótkodystansowy i długoletni stadion piłkarski znajdujący się w Winston-Salem w Karolinie Północnej. Jest to jeden z najbardziej legendarnych obiektów wyścigów samochodowych, określany jako "najdłużej działający cotygodniowy tor wyścigowy NASCAR". Bowman Gray Stadium jest częścią kompleksu sportowo-widowiskowego Winston-Salem i jest siedzibą drużyny futbolowej Winston-Salem State University Rams. Od 1956 r. do otwarcia stadionu Groves w 1968 r. był to także dom drużyny futbolowej Uniwersytetu Wake Forest. W latach 70. i 80. stadion Bowman Gray był popularnym miejscem rozgrywania meczów piłki nożnej w szkołach średnich. Szkoły średnie Parkland i R.J. Reynolds High Schools korzystały ze stadionu Bowman Gray jako ze swojego boiska do gry w piłkę nożną, dopóki w 1994 roku nie wybudowały własnego obiektu.^[2]

Lawrence Joel Veterans Memorial Coliseum to wielofunkcyjna arena z 14 407 miejscami siedzącymi, znajdująca się w Winston-Salem w Karolinie Północnej. Budowa areny rozpoczęła się 23 kwietnia 1987 roku, a jej otwarcie nastąpiło 28 sierpnia 1989 roku. Została nazwana na cześć Lawrence'a Joela, wojskowego sanitariusza z Winston-Salem, który w 1967 roku otrzymał Medal Honoru za akcję w Wietnamie 8 listopada 1965 roku. Pomnik został zaprojektowany przez Jamesa Forda z Nowego Jorku, a na jego wewnętrznej ścianie wyryto wiersz "The Fallen". Arena jest siedzibą drużyny koszykówki mężczyzn i kobiet Wake Forest University Demon Deacons i sąsiaduje z terenami targowymi Carolina Classic. Arena zastąpiła stare Winston-Salem Memorial Coliseum, które zostało zburzone na potrzeby budowy LJVM Coliseum.^[7]

Truist Field at Wake Forest to stadion piłkarski w Winston-Salem w Karolinie Północnej. Stadion znajduje się na zachód od Gene Hooks Field w Wake Forest Baseball Park, gdzie mieści się siedziba drużyny baseballowej Wake Forest. Służy głównie do gry w futbol amerykański i jest boiskiem domowym drużyny Wake Forest University Demon Deacons. Stadion został otwarty w 1968 roku i mieści 31 500 osób. Jest to najmniejszy stadion piłkarski pod względem pojemności zarówno w ACC, jak i we wszystkich konferencjach Power 5. Wcześniej znany jako Groves Stadium, we wrześniu 2007 roku Uniwersytet Wake Forest i firma BB&T, której siedziba znajduje się w Winston-Salem, ogłosiły 10-letnią umowę, na mocy której stadion zostanie oficjalnie przemianowany na BB&T Field, począwszy od pierwszego meczu z Nebraską w 2007 roku. Umowa ta była częścią większego procesu rozwoju, którego celem było zabezpieczenie funduszy na renowację i modernizację stadionu. W dniu 8 lipca 2020 r. nazwa stadionu została zmieniona na Truist Field at Wake Forest w wyniku fuzji BB&T i SunTrust.^[8]

Old Salem to historyczna dzielnica Winston-Salem w Karolinie Północnej, która została pierwotnie zasiedlona przez społeczność morawską w 1766 roku. W tym niewielkim mieście znajduje się żywe muzeum historii, które interpretuje odrestaurowaną społeczność morawską. Organizacja non-profit rozpoczęła swoją działalność w 1950 roku, choć niektórzy prywatni mieszkańcy odrestaurowali budynki wcześniej. Jako Old Salem Historic District został uznany za National Historic Landmark w 1966 roku, a w 2016 roku rozszerzony. Dzielnica prezentuje kulturę morawskiego osadnictwa w Północnej Karolinie w XVIII i XIX wieku, budynki komunalne, kościoły, domy i sklepy.

Dwa budynki są indywidualnie oznaczone jako NHL: Tawerna Salem i Dom Braci Pojedynczych. Philips Moravian Church poniżej, Single Brothers Industrial Complex Site oraz West Salem Historic District). Właścicielami budynków i gruntów są Old Salem, Inc. Wachovia Historical Society, właścicieli prywatnych, Salem College and Academy oraz Salem Congregation (następca Salem Congregational Council, któremu przekazano wszystkie prawa własności do nieruchomości kościelnych).^[9]

Wait Chapel to budynek na terenie kampusu Wake Forest University. Mieści się w nim Carillon Janet Jeffrey Carlile Harris składający się z 48 dzwonów. Kaplica mieści 2250 osób. Wieża sięga 213 stóp. Znajdują się w niej również organy Williams, podarowane przez Waltera McAdoo Williamsa, imiennika Walter M. Williams High School.

Jest to pierwszy budynek wybudowany na terenie kampusu Reynolda Uniwersytetu Wake Forest. W październiku 1956 r. został nazwany ku pamięci Samuela Wait'a, pierwszego prezydenta uczelni.

Dr Martin Luther King Jr. przemawiał w Wait Chapel 11 października 1962 roku. 17 marca 1978 r. prezydent Jimmy Carter wygłosił w Wait Chapel ważne przemówienie na temat bezpieczeństwa narodowego. W 1988 roku w Wait Chapel odbyła się debata prezydencka między George'em H. W. Bushem a Michaelem Dukakisem. 11 października 2000 r. odbyła się tam debata prezydencka pomiędzy kandydatami George'em W. Bushem i Alem Gore'em. 13 września 2007 r. na antenie National Public Radio (NPR) odbyła się transmisja programu Wait, Wait, Don't Tell Me. Program został wyemitowany 15 września. W listopadzie 2011 r. przemawiał tam Robert F. Kennedy Jr. W dniu 7 czerwca 2014 r. w Wait Chapel odbyła się prywatna ceremonia upamiętniająca dr Mayę Angelou. W uroczystości wzięli udział m.in. pierwsza dama Michelle Obama, prezydent Bill Clinton i Oprah Winfrey.

Kaplica jest połączona z rozległym podziemnym ciągiem tuneli przecinających kampus i doprowadzających media.

Kongregacja Wake Forest Baptist Church regularnie odprawia niedzielne nabożeństwa w kaplicy. Pod koniec lat 90. kaplica stała się centrum kontrowersji, gdy członkowie kościoła postanowili przeprowadzić ceremonię przyrzeczenia dla osób tej samej płci; stało się to tematem filmu dokumentalnego A Union in Wait. Inne wydarzenia, które odbywają się w kaplicy w ciągu roku, to na przykład morawska uczta miłości w okresie Bożego Narodzenia.^[10]

Ogrody Reynolda znajdują się przy Reynolda Road, w sąsiedztwie kampusu Reynolda Uniwersytetu Wake Forest i Domu Reynolda w Winston-Salem w Karolinie Północnej. Ogrody są otwarte codziennie i wstęp do nich jest bezpłatny.

Pierwotnie ogrody były częścią dużej posiadłości wiejskiej i gospodarstwa (1067 akrów) stworzonego przez magnata tytoniowego R.J. Reynoldsa i jego żonę Katharine Smith Reynolds w latach 1906-1923. W 1913 r. zbudowano szklarnię Lord & Burnham, która miała służyć rodzinie i farmie, a także do komercyjnej produkcji kwiatów. W 1915 roku architekt krajobrazu Thomas W. Sears (1880-1966) zaprojektował dla pani Reynolds formalny ogród o powierzchni 16 000 m2. Po śmierci pani Reynolds (która wyszła ponownie za mąż jako pani Johnston) w 1924 roku większość posiadłości została stopniowo sprzedana lub przekazana, w tym podarowane 300 akrów (1,2 km2) dla Wake Forest College pod koniec lat 40. XX wieku z przeznaczeniem na kampus w Winston-Salem. W serii darowizn w latach 1958-1962 ich córka Mary Reynolds Babcock założyła Reynolda Gardens, przekazując posiadłość college'owi.

W 1995 r. college i National Park Service przeprowadziły szeroko zakrojoną rekonstrukcję historyczną, aby przywrócić ogrodowi jego pierwotny wygląd.

Obecnie ogrody obejmują 125 akrów (0,51 km2) lasów, pól, terenów podmokłych oraz 4-akrowy (16 000 m2) ogród formalny ze szklarnią. Dwa akry ogrodów formalnych stanowią Ogrody Szklarniowe (zaprojektowane w latach 1917, 1920, 1931), które skupiają się wokół zatopionego ogrodu podzielonego na cztery czworokąty, z trawnikami, roślinami obwódkowymi, ogrodami różanymi, ogrodami tematycznymi, drzewami okazowymi i żywopłotami z bukszpanu, a także herbaciarniami, fontannami i pergolami. W drugiej połowie znajduje się Ogród Owocowy, Kwiatów Ciętych i Ładniejszych Warzyw (1921), w którym uprawia się winorośl, warzywa, róże pnące i drzewa owocowe z espalierów.

Na terenie całej posiadłości znajduje się również ścieżka leśna o długości 3/4 mili oraz nieco dłuższa ścieżka obwodowa (1,5 mili).^[11]

Mickey Coffee Pot to duży cynowy dzbanek do kawy, który jest lokalnym zabytkiem w Winston-Salem, w hrabstwie Forsyth, w Karolinie Północnej. Dzbanek został stworzony w 1858 roku przez blacharzy Juliusa i Samuela Mickeyów jako reklama ich sklepu z wyrobami z cyny przy South Main Street. Dzbanek jest uważany za symbol gościnności i nieoficjalny symbol miasta.

Pierwotne umiejscowienie donicy na krawężniku sprawiło, że była ona często potrącana przez wozy i samochody. Po tym, jak w 1920 r. doniczka została uszkodzona przez samochód, władze miasta próbowały nie dopuścić do odrestaurowania znaku, ponieważ uznano go za zagrożenie dla bezpieczeństwa i nielegalną reklamę. Jednak po protestach mieszkańców dzbanek został umieszczony na słupie bardziej oddalonym od ulicy.

Dzbanek został przeniesiony w 1959 r., kiedy przez miejsce, w którym znajdował się sklep, przebiegała autostrada Interstate 40 (obecnie US 421/"Salem Parkway"), a następnie, kiedy w latach 60. powstała Old Salem Road i drogi zostały przebudowane. Właścicielem obiektu Coffee Pot jest miasto Winston-Salem. Znajduje się na północnym krańcu Old Salem, na wyspie drogowej utworzonej przez Old Salem Road i Main Street.^[14]

Założona 17 listopada 1753 r. jako pierwsza morawska osada na Wachovii, Betabara służyła do 1766 r. jako centrum morawskiej pracy na południu. Stary, zabytkowy kościół został zbudowany w 1788 r. Zaprojektowany przez morawskiego zarządcę Friedricha Wilhelma von Marschalla, znajduje się na liście National Register of Historic Places. Kościół morawski Bethabara został zbudowany w 1788 r. na terenie dzisiejszego Winston-Salem w Karolinie Północnej.

W 1971 r. kościół został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). W 1999 r. dzielnica historyczna Bethabara, w tym kościół, została uznana za National Historic Landmark.

Kościół znajduje się przy 2147 Bethabara Road. Zgromadzenie jest nadal aktywne i spotyka się w nowym budynku przy 2100 Bethabara Road, na skrzyżowaniu z Indiana Avenue.^[19]

Budynek R. J. Reynolds Memorial Auditorium, znajdujący się w Winston-Salem, NC, został zbudowany w latach 1919-1924 pod kierunkiem architekta Charlesa Bartona Keena. Keen zaprojektował także sąsiadującą z nim szkołę Richard J. Reynolds High School. Oba budynki są wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków.

Audytorium i przylegająca do niego szkoła znajdują się na terenie, który wcześniej znany był jako "Srebrne Wzgórze". Teren o powierzchni 110 000 m2 obejmuje obecnie Audytorium, szkołę, Hanes Park (nazwany tak na cześć założyciela Hanes Clothing Company i ówczesnego burmistrza Jamesa G. Hanesa), Calvin H. Wiley Middle School oraz Winston-Salem Central YMCA.

Audytorium jest obecnie zarządzane wspólnie przez administrację Richard J. Reynolds High School i szkoły hrabstwa Winston-Salem/Forsyth. Zatrudniony jest kierownik audytorium, który zajmuje się bieżącą obsługą budynku oraz planowaniem przedstawień i imprez.

Audytorium jest jednym z najstarszych i największych ośrodków sztuki widowiskowej w mieście Winston-Salem. Budynek może pomieścić 1898 osób, z 857 miejscami na głównym poziomie orkiestry i 1041 miejscami na antresoli/balkonie.^[20]

Mars Hill Baptist Church, znany również jako Fries Memorial Moravian Church, to zabytkowy afroamerykański kościół baptystyczny znajdujący się w Winston-Salem, w hrabstwie Forsyth, w Karolinie Północnej. Został zbudowany w 1915 roku. Jest to ceglany budynek w kształcie litery "T" z narożną wieżą w stylu gotyckiego odrodzenia. Na terenie posiadłości znajduje się również plebania - jednopiętrowy budynek w stylu Queen Anne, wykończony kamyczkową cegłą. Posiada wysoki czterospadowy dach, centralnie umieszczoną czterospadową lukarnę i czterospadowy ganek od frontu wsparty na kolumnach o falistym przekroju. Pierwotnie budynek został zbudowany dla białego zboru morawskiego, a w 1944 r. nabyła go za 4 tys. dolarów kongregacja Kościoła Baptystów z Mars Hill.

W 1999 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[22]

Arista Cotton Mill Complex, znany również jako Salem Cotton Manufacturing Company i Arista Cotton Mill and Lentz Transfer & Storage Co. to zabytkowy kompleks przędzalni bawełny znajdujący się w Winston-Salem, w hrabstwie Forsyth, w Karolinie Północnej. W skład kompleksu wchodzą dwa budynki: ceglany budynek zbudowany w 1836 roku przez część kongregacji morawskiej z Salem, będący pierwotną siedzibą Salem Cotton Manufacturing Company, oraz oryginalny młyn Arista, zbudowany w 1880 roku przez F. i H. Fries Cotton Arista Mills. Młyn Bawełniany Salem z 1836 r. jest trzypiętrowym, murowanym budynkiem z dachem monitorowym. Młyn z 1880 r. jest trzypiętrowym budynkiem z cegły, o 14 przęsłach, z nawiasowym okapem i drewnianymi wspornikami. Dwupiętrowy, w przybliżeniu trójkątny budynek z cegły został dobudowany około 1900 roku. Budynek z 1836 r. został przekształcony w hotel znany jako Historic Brookstown Inn.

W 1977 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[25]

8 West Third Street to dziewięciopiętrowy wieżowiec o wysokości 126 stóp w Winston-Salem w Karolinie Północnej, znany również jako Wachovia Bank and Trust Company Building. Został zbudowany w 1911 roku jako siedziba Wachovia Bank and Trust, a dziewiąte piętro dobudowano w 1917 roku. Był to pierwszy w Winston-Salem wieżowiec o konstrukcji stalowej, zbudowany w stylu renesansowym, i był najwyższym budynkiem w mieście od 1911 r. do czasu wybudowania O'Hanlon Building w 1915 r. i ponownie od 1917 r. do czasu ukończenia budowy hotelu Robert E. Lee w 1921 r. Budynek Wachovia Bank and Trust Company służył jako siedziba główna banku do czasu wybudowania nowej siedziby w 1966 roku. Budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków 31 maja 1984 r. jako "Wachovia Bank and Trust Company Building".

Zaprojektował go Frank Pierce Milburn z firmy Milburn, Heister & Company.

Wachovia House Inc., spółka powiązana z JDL Castle Corp. sprzedała budynek za 3 miliony dolarów firmie PMC Property Group w transakcji sfinalizowanej 7 grudnia 2021 roku. Dotychczasowe plany obejmują jedynie nazwę 8 W 3.^[26]