Park Narodowy Bryce Canyon - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Rainbow Point Comfort Station i Overlook Shelter w Bryce Canyon National Park, Utah zostały zaprojektowane w 1939 roku przez A.V. Jory'ego z National Park Service Branch of Plans and Designs w stylu National Park Service Rustic. Budynki, znajdujące się na południowym krańcu Rim Road w Rainbow Point, zostały zbudowane przez Civilian Conservation Corps w 1940 roku.

Stacja komfortowa", zwana inaczej toaletą publiczną, jest cofnięta w stosunku do krawędzi Kanionu Bryce. Stacja komfortowa została zaprojektowana w stylu "logs-out", pokryta drewnianym sidingiem w kształcie litery V, z półokrągłymi balami pokrywającymi złącza. Dach jest obramowany krokwiami z bali. Schron znajduje się bezpośrednio na krawędzi kanionu, zwrócony na zewnątrz. W schronisku zastosowano masywne pionowe słupy z bali podtrzymujące dach o konstrukcji zrębowej. Siding z pionowych desek jest użyty jako wypełnienie tylnej części, która od frontu jest otwarta na kanion. Siding otacza dwa małe pomieszczenia magazynowe za głównymi ekspozycjami.^[1]

Stacja obsługi firmy Utah Parks Company w Parku Narodowym Bryce Canyon została zbudowana w 1947 roku do obsługi zmotoryzowanych turystów odwiedzających park. Stacja paliw została zaprojektowana dla Utah Parks Company przez architekta Ambrose'a Spence'a w stylu nawiązującym do dominującego w National Park Service stylu rustykalnego, ale znacznie prostszym i bardziej nowoczesnym. W ten sposób stanowił zapowiedź świadomie uproszczonych projektów opracowanych w ramach projektu Mission 66.

Stacja benzynowa znajduje się między Bryce Canyon Lodge a Sunrise Point. Dominującym elementem jest mur z ciętego piaskowca, który zakrzywia się wokół budynku. Front stacji paliw jest podobny do wielu nowoczesnych stacji, z serią płaskich dachów w różnych płaszczyznach wystających z kamiennego muru. Wyraźne zadaszenie osłania pompy. Wnętrze obejmuje salę sprzedaży, magazyn, zatokę serwisową i dwie toalety.

W 1995 r. stacja została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[4]

Stary budynek administracyjny w Parku Narodowym Bryce Canyon, Utah, U.S.A., znany również jako Muzeum Przyrodnicze Bryce Canyon, był pierwszym budynkiem Służby Parków Narodowych zbudowanym na terenie parku. Położony w pobliżu Sunrise Point, w intensywnie użytkowanej części parku, budynek został zaprojektowany przez National Park Service Branch of Plans and Designs w stylu rustykalnym, preferowanym w tamtym czasie przez National Park Service dla budowli parkowych. Znajduje się on w bezpośrednim sąsiedztwie Bryce Inn.

Budynek administracyjny został zbudowany w 1933 r. z bali na kamiennej podmurówce. Ten półtorapiętrowy budynek w kształcie litery T został zbudowany w dwóch etapach. Pierwszy etap obejmował dużą salę publiczną we wschodniej części budynku. W dobudówce znajdowały się pomieszczenia biurowe Służby Parku.^[5]

Bryce Inn, znany również jako Bryce General Store, w Parku Narodowym Bryce Canyon w stanie Utah, został zaprojektowany przez architekta Gilberta Stanleya Underwooda i zbudowany w 1932 roku. Był to ostatni duży budynek zaprojektowany przez Underwooda dla Utah Parks Company. Zaprojektowany w stylu rustykalnym przez Służbę Parków Narodowych, zajazd służył jako centrum zespołu "kabin mieszkalnych" dla odwiedzających park, oferując stołówkę, pralnię i punkty sprzedaży. Jednak od tego czasu domki te zostały usunięte, co zmieniło relacje zajazdu z otoczeniem.

Jednopiętrowy budynek ma nieregularny kształt z częściowo zamkniętym gankiem od strony południowo-wschodniej. Szkielet budynku jest wykonany w stylu "kołkowym", z poszyciem 1" x 6" nałożonym na wewnętrzną stronę szkieletu, co podkreśla szkielet jako dekoracyjny wzór na zewnątrz. Główne wejście znajduje się przez ganek, przez podwójne drzwi. W 1973 r. wybudowano nowe wejście od strony południowo-zachodniej, które jest dostępne dla osób niepełnosprawnych. Obecnie budynek pełni funkcję sklepu, w którym sprzedawane są produkty typu fast food. To duże pomieszczenie ma odsłoniętą konstrukcję dachu. Prysznice i pralnia znajdują się w dobudówce po stronie północno-zachodniej, z osobnymi wejściami. W dobudówce z 1937 r. na zachodnim krańcu budynku znajduje się kamienny komin i częściowe podpiwniczenie. Dach jest czterospadowy z falistym wzorem gontów.

W czasach, gdy zajazd stanowił centrum obozowego zaplecza socjalnego, świadczył usługi gastronomiczne i pralnicze dla turystów przebywających w domkach. Od tego czasu zabudowa ta, składająca się z co najmniej 25 domków, została usunięta, co zmieniło relacje budynku z otoczeniem.

Zajazd Bryce został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków 25 kwietnia 1995 r.^[8]

Loop C Comfort Station i Loop D Comfort Station to toalety publiczne w North Campground Parku Narodowego Bryce Canyon, indywidualnie wpisane na listę National Register of Historic Places w 1995 roku ze względu na ich znaczenie jako struktur odnoszących się do infrastruktury administracyjnej parku i ich integralności jako przykładów architektury rustykalnej. Obiekty w stylu rustykalnym zostały zbudowane w 1935 r. przez pracowników Korpusu Ochrony Ludności (Civilian Conservation Corps) jako część pierwszego planowanego pola namiotowego w parku. Plany zostały opracowane przez Oddział Planów i Projektów Służby Parków Narodowych. Podobne obiekty na pętlach A i B zostały zbudowane dopiero w latach 50.

Stacje paliw to prostokątne budynki z bali, jednopiętrowe. Bale są siodłowe. Wewnątrz znajdują się osobne pomieszczenia dla mężczyzn i kobiet, oddzielone od siebie pomieszczeniem gospodarczym. Dach dwuspadowy jest pokryty gontem drewnianym. Końce krokwi są odsłonięte. Oryginalne końcówki bali zostały ścięte na płasko.

Stacje paliw zostały indywidualnie wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków 25 kwietnia 1995 roku. Cały teren kempingu został wzięty pod uwagę, ale oprócz dwóch stacji benzynowych zachował niewiele historycznej integralności.^[9]

Stodoła dla koni w Parku Narodowym Bryce Canyon, Utah, to rustykalny obiekt zbudowany w 1929 roku, wkrótce po tym, jak Służba Parków Narodowych przejęła kontrolę nad nowymi terenami parku od Służby Leśnej Stanów Zjednoczonych. Służba Parku przystąpiła do poprawy infrastruktury w parku, korzystając z projektu opracowanego przez Oddział Planów i Projektów Służby Parku. Obiekt został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków jako przykład prac projektowych NPS z końca lat dwudziestych XX wieku.

Stodoła ma wymiary około 18 na 21,5 stopy (5,5 na 6,6 m). Budynek o konstrukcji drewnianej jest pokryty deskami o grubości 300 mm i stoi na betonowej płycie. Po stronie zachodniej znajdują się drzwi wejściowe z desek i listew z małym wizjerem. Na poziomie głównym znajduje się okno przesuwne o czterech promieniach i czteroświecowe okno lejkowe w szczycie. Po stronie wschodniej znajduje się okno przesuwne o wymiarach cztery na cztery światła na poziomie głównym oraz drzwi deskowo-łątkowe na siano w szczycie. Po stronie południowej znajdują się drzwi z desek, otoczone oknami przesuwnymi o wymiarach cztery na cztery oraz drzwi wejściowe z płyty na południowym końcu. Wnętrze stodoły zostało zaadaptowane na warsztat mechaniczny. Składa się z dwóch małych pomieszczeń i jednego dużego, z wykończeniem ścian z desek w małych pomieszczeniach i płyt gipsowo-kartonowych w większym pomieszczeniu. Stodoła została przeniesiona z pierwotnej lokalizacji do niewielkiego zbioru obiektów NPS i Utah Parks Company, które zostały przeniesione na ten teren w latach 50. ubiegłego wieku. Pierwotna lokalizacja znajdowała się w pobliżu obecnego historycznego rejonu Old National Park Service Housing.

Stodoła została wpisana na listę National Register of Historic Places 25 kwietnia 1995 r.^[11]