Fremont - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Spiegel Grove, znany także jako Spiegel Grove State Park, Rutherford B. Hayes House, Rutherford B. Hayes Summer Home i Rutherford B. Hayes State Memorial, był posiadłością Rutherforda B. Hayesa, dziewiętnastego prezydenta Stanów Zjednoczonych, położoną na rogu Hayes i Buckland Avenues we Fremont w stanie Ohio. Spiegel to niemieckie i holenderskie słowo oznaczające lustro. Zgodnie z tradycyjną opowieścią posiadłość została nazwana przez wuja Hayesa, Sardisa Bircharda, który zbudował ją na swoją własną rezydencję. Nazwę nadał jej ze względu na odbijające się w niej kałuże wody, które zbierały się na posesji po deszczu.

Rutherford Hayes odziedziczył posiadłość i zamieszkał w niej w 1873 roku. Zmarł w 1893 roku i został pochowany na cmentarzu Oakwood obok swojej żony, która zmarła w 1889 roku. Po przekazaniu tego domu stanowi Ohio na rzecz Parku Stanowego Spiegel Grove, ich ciała zostały ponownie pochowane w Spiegel Grove w 1915 roku. Są pochowani pod pomnikiem znajdującym się na terenie posiadłości. Znajduje się tu również Centrum Prezydenckie Rutherforda B. Hayesa, założone w 1916 r.

"Old Whitey", koń wojenny, który służył w czasie wojny secesyjnej i należał do ówczesnego majora (późniejszego generała dywizji) Hayesa, stał się maskotką 23. Ochotniczej Piechoty Ohio. Po jego śmierci w 1879 r. koń został pochowany w Spiegel Grove. Na nagrobku widnieje napis "Old Whitey A Hero of Nineteen Battles 1861-1865".

Gaj Spiegla został uznany za narodowy zabytek historyczny 29 stycznia 1964 roku.

15 października 1966 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[2]

Soldiers and McKinley Memorial Parkways to para zabytkowych ceglanych ulic we Fremont, w stanie Ohio, w Stanach Zjednoczonych. Zaprojektowane jako małe ścieżki parkowe, zostały zbudowane na cześć osiemdziesięciu pięciu żołnierzy hrabstwa Sandusky, którzy zginęli w akcji podczas I wojny światowej. W przeciwieństwie do wielu podobnych ulic w innych miastach, nie zostały one zbudowane jako centralne punkty wielkich planów miejskich; zamiast tego powstały, aby zapewnić dostęp do pododdziałów, które zostały niedawno rozpoczęte.

Wytyczone w formie krzyża ścieżki parkowe ciągną się przez cztery przecznice, a pomiędzy pasami ruchu dla obu kierunków znajduje się roślinność. Zostały ukończone w 1920 roku po roku budowy. Badania historyczne wykazały, że obie ulice są doskonałym przykładem realizacji idei City Beautiful w istniejącym mieście. Większość domów stojących wzdłuż tych ulic jest nowsza niż same ulice, ponieważ zostały zbudowane głównie w latach 1930-1959.

W 1991 r. oba parki zostały razem wpisane do Narodowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places), co było podyktowane ich znaczeniem w planowaniu przestrzennym i w architekturze krajobrazu.^[4]

Budynek sądu hrabstwa Sandusky to budynek władz lokalnych we Fremont, w stanie Ohio, w Stanach Zjednoczonych. Zbudowany w latach 40. XIX wieku i od tego czasu znacznie zmodyfikowany, jest nadal wykorzystywany przez władze hrabstwa Sandusky.

Budowę gmachu sądu hrabstwa Sandusky rozpoczęto w 1840 r., a zakończono cztery lata później. Zbudowany według projektu architekta Cyrusa Williamsa, zawiera podziemne więzienie w stylu lochu, z asfaltowymi ścianami zbudowanymi z dużych bloków lokalnie wydobywanego wapienia. Zbudowany głównie z kamienia i cegły gmach sądu ma fasadę w stylu greckiego renesansu, złożoną z doryckich kolumn. Jego pierwotny wygląd został drastycznie zmieniony; w momencie budowy portyk składał się z sześciu drewnianych kolumn, a nie osiemnastu piaskowcowych, jak obecnie, a na szczycie budynku znajdowała się ośmiokątna kopuła z okrągłą miedzianą kopułą. W związku z rosnącymi potrzebami władz hrabstwa, w latach 30. XX wieku lokalni przywódcy wystąpili o pomoc federalną na rozbudowę obiektu. Dzięki pieniądzom z Works Progress Administration gmach sądu został znacznie rozbudowany, pozostawiając oryginalny budynek jako północne skrzydło trzyczęściowego gmachu sądu. W ramach tego projektu wymieniono oryginalne kolumny i przeniesiono kopułę do jednego z nowych skrzydeł, a także wybudowano nowe dobudówki. Pomimo prawie stuletniej przerwy między budową oryginalnej i dodatkowej części budynków, nowsze części uzupełniają oryginalną część, a gmach sądu pozostaje ważnym elementem historycznego centrum miasta, w którym znajduje się również pobliski fort zbudowany wzdłuż rzeki Sandusky w czasie wojny 1812 roku.

Budynek sądu jest nadal wykorzystywany przez sądy hrabstwa Sandusky, a także przez archiwa władz lokalnych. Wśród dokumentów przechowywanych w budynku sądu hrabstwa Sandusky jest petycja złożona w 1849 roku przez miejscowego adwokata Rutherforda B. Hayesa o zmianę nazwy miasta na Fremont z "Lower Sandusky", która to nazwa była postrzegana jako zbyt ogólna dla wygody mieszkańców.^[6]

Dom Josepha i Rachel Bartlett to zabytkowa rezydencja w mieście Fremont, w stanie Ohio, w Stanach Zjednoczonych. Wybudowana w 1872 roku, jest jednym z bardziej znaczących przykładów architektury w stylu high-style w tym mieście.

Urodzony w 1830 r. w pobliżu Tiffin w stanie Ohio, Joseph R. Bartlett wraz z rodziną przeniósł się w 1833 r. do Lower Sandusky (obecnie Fremont). Po ukończeniu studiów prawniczych pod kierunkiem ojca, młody Bartlett rozpoczął pracę w zawodzie prawnika i wkrótce stał się jednym z czołowych obywateli hrabstwa Sandusky. Na początku lat 70. XIX w. wraz z żoną Rachel dorobili się wystarczającej fortuny, by postawić okazały dom przy Park Avenue na południe od budynku sądu hrabstwa Sandusky. Decydując się na fundamenty z kamienia wapiennego, ściany z płyt gipsowo-kartonowych i asfaltowy dach, Bartlettowie wybudowali ozdobny dom, w którym połączono elementy architektury włoskiej i stylu Drugiego Cesarstwa. Ich dom charakteryzuje się wieloma charakterystycznymi elementami architektonicznymi, takimi jak szczytowe lukarny na mansardowym dachu, duża wieża na jednym z rogów, ozdobne rzeźbienia na ganku, szczegółowe formowanie okapów, a także bogaty zestaw rzeźbień i tynków we wnętrzu. Nawet otwory drzwiowe są charakterystyczne: niewiele domów we Fremont posiada wejście przez narożną wieżyczkę w taki sposób, jak dom Bartlettów.

Po wyprowadzeniu się Bartlettów dom był użytkowany przez wiele innych osób; wśród najbardziej znanych lokatorów byli Sardis i Margaret Cole oraz Pierwszy Zjednoczony Kościół Metodystyczny, a obecnie jest wykorzystywany jako biuro przez miejscowego prawnika Jima Ellisa. W 1990 r. dom Bartlettów został wpisany do Narodowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places) ze względu na swoją historycznie znaczącą architekturę. Do najważniejszych elementów projektu należy jego ogólny styl: większość domów w mieście jest współczesna Domowi Bartletta, ale są to na ogół mniejsze budynki w stylu ludowym; zaprojektowany przez architekta wysoki styl Domu Bartletta stanowi silny kontrast w stosunku do typowej rezydencji we Fremont. Do wyjątków od tego wzorca należy dom Fredericka Fabinga, położony naprzeciwko domu Bartletta i posiadający jeszcze bardziej charakterystyczną fasadę w stylu Second Empire.^[7]

Dom Fredericka Fabinga to zabytkowa rezydencja we Fremont, w stanie Ohio, w Stanach Zjednoczonych. Zbudowana jako dom jednego z najbogatszych ludzi w okolicy, została uznana za obiekt zabytkowy.

Urodzony w 1832 roku Frederick Fabing stał się pod koniec XIX wieku jednym z czołowych biznesmenów hrabstwa Sandusky. W wieku trzydziestu lat, wraz z trzema innymi miejscowymi biznesmenami, kupił upadającą gazownię, instalację parową i hydrauliczną we Fremont. Udało im się uczynić ją rentowną i działała przez kilka dekad. Fabing pracował w firmie przez prawie trzydzieści lat, awansując od stanowiska nadinspektora do prezesa.

Fabing zorganizował budowę obecnego domu w 1859 r., zanim rozpoczął działalność w gazowni. Wysoki na trzy piętra i zbudowany z cegły dom Fabinga jest jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów architektonicznych w mieście. Większość zachowanych budynków we Fremont pochodzi nie starsza niż z końca XIX w., a dominują w nich różne style wernakularne; architektura II Cesarstwa z lat 50. XIX w. domu Fabinga radykalnie różni się od wielu okolicznych budowli. Do jego charakterystycznych cech należą: kwadratowa wieża z mansardowym dachem, ozdobne drzwi, duży gzyms klamrowy z wcięciami, kunsztowna metaloplastyka i lukarny, wieloczęściowy fryz i ozdobne formy okapowe.

Pod koniec XX wieku dom Fabinga nie był już wyłącznie rezydencją - stał się zarówno domem, jak i biurem miejscowego lekarza. W tej roli dom został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w połowie 1983 r.; zakwalifikował się do niego zarówno ze względu na wyróżniającą się architekturę, jak i na fakt, że był domem czołowego miejscowego obywatela. Jest jednym z trzynastu obiektów w hrabstwie Sandusky wpisanych do rejestru i jednym z trzech na odcinku dwóch przecznic od Park Avenue.^[8]