San Clemente - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Hiszpańskie misje w Kalifornii obejmują serię 21 placówek religijnych lub misji założonych w latach 1769-1833 na terenie dzisiejszego amerykańskiego stanu Kalifornia. Misje, założone przez katolickich księży z zakonu franciszkanów w celu ewangelizacji rdzennych Amerykanów, doprowadziły do powstania nowohiszpańskiej prowincji Alta California i były częścią ekspansji imperium hiszpańskiego na najbardziej północne i zachodnie obszary hiszpańskiej Ameryki Północnej.

Zgodnie z długoterminową świecką i religijną polityką Hiszpanii w Ameryce Hiszpańskiej, misjonarze zmusili rdzennych mieszkańców Kalifornii do zamieszkania w osadach zwanych redukcjami, zakłócając ich tradycyjny sposób życia. Misjonarze wprowadzili europejskie owoce, warzywa, bydło, konie, hodowlę i technologię. Znacząca redukcja populacji rdzennych Amerykanów nastąpiła głównie przez wprowadzenie europejskich chorób. Ostatecznie misje przyniosły mieszane rezultaty w realizacji swoich celów: nawracania, edukacji, rozwoju i przekształcania rdzennych mieszkańców w poddanych Hiszpanii.

Do 1810 roku król Hiszpanii został uwięziony przez Francuzów, a finansowanie żołdu wojskowego i misji w Kalifornii zostało wstrzymane. W 1821 roku Meksyk uzyskał niepodległość od Hiszpanii, ale nie wysłał gubernatora do Kalifornii aż do 1824 roku i tylko część żołdu została przywrócona (ibid.). W tym czasie 21 000 Indian z Mission produkowało skórę, łój, wełnę i tkaniny, a wyroby skórzane eksportowano do Bostonu, Ameryki Południowej i Azji. Ten system handlowy podtrzymywał gospodarkę kolonialną od 1810 do 1830 roku. Misje zaczęły tracić kontrolę nad ziemią w latach dwudziestych XIX wieku, kiedy to nieopłacani wojskowi nieoficjalnie wkroczyli na ich teren, ale oficjalnie misje utrzymały władzę nad tubylczymi neofitami i kontrolę nad posiadłościami ziemskimi do lat trzydziestych XIX wieku. W szczytowym okresie rozwoju, w 1832 roku, system misji nadbrzeżnych kontrolował obszar równy około jednej szóstej powierzchni Alta California. Rząd Alta California sekularyzował misje po uchwaleniu meksykańskiej ustawy sekularyzacyjnej w 1833 roku. W ten sposób ziemie misyjne zostały podzielone na granty, co w efekcie usankcjonowało i zakończyło proces przekazywania ziem kongregacji indiańskich dowódcom wojskowym i ich najbardziej lojalnym ludziom; w ten sposób powstało wiele Ranchos w Kalifornii.

Zachowane budynki misji to najstarsze budowle w stanie i najczęściej odwiedzane zabytki historyczne. Stały się one symbolem Kalifornii, pojawiając się w wielu filmach i programach telewizyjnych, a także stanowią inspirację dla architektury Mission Revival. Najstarsze miasta Kalifornii powstały wokół lub w pobliżu hiszpańskich misji, w tym cztery największe: Los Angeles, San Diego, San Jose i San Francisco.^[3]

La Casa Pacifica to klasyczna kalifornijska rezydencja przy plaży, położona w zamkniętej społeczności Cottons Point Estates/Cypress Shores w przypadkowej miejscowości San Clemente w południowym Orange County, w Kalifornii, z widokiem na Ocean Spokojny. Posiadłość ta znana jest również jako Zachodni Biały Dom prezydenta Richarda Nixona, w którym mieszkał i pracował poza oficjalną rezydencją prezydencką, Białym Domem w Waszyngtonie.

Duża rezydencja w stylu hiszpańskim California Mission Revival była wzorowana na wiejskim domu w San Sebastian w Hiszpanii i została zaprojektowana przez architekta Carla Lindboma. Został zbudowany w 1926 roku dla Hamiltona H. Cottona, jednego z założycieli miasta San Clemente i zwolennika Partii Demokratycznej, który gościł w swoim domu prezydenta Franklina D. Roosevelta i innych prominentnych demokratów.

Mniej więcej w momencie objęcia urzędu przez Nixona w 1969 r. poprosił on młodego asystenta kampanii, Freda Divela, o przeszukanie wybrzeża południowej Kalifornii w poszukiwaniu prezydenckiej kryjówki. Divel znalazł posiadłość Cottonów na najbardziej wysuniętym na południe krańcu uśpionego wówczas San Clemente i bezpośrednio przy północnej granicy potężnej bazy morskiej Camp Pendleton (USMC). Nixon kupił posiadłość w 1969 r. od wdowy po Cottonie i nazwał dom "La Casa Pacifica". Wkrótce prasa nadała mu przydomek "The Western White House", a sam Nixon preferował tę nazwę; stała się ona określeniem kolejnych podobnych domów prezydenckich.

Po zakupie posiadłości Nixon dokonał wielu zmian w pierwotnym domu, zarówno ze względu na osobiste preferencje, jak i na potrzeby Secret Service. Kort tenisowy został zastąpiony basenem, a większą część posiadłości otoczono murem w kształcie litery C o długości 1500 stóp (460 m).

Obecnie prawie sześcioakrowa (2,4 ha) posiadłość ma około 9000 stóp kwadratowych (840 m2) powierzchni mieszkalnej, z podłogami wyłożonymi kafelkami i twardym drewnem, łukowatymi otworami drzwiowymi i szczegółowymi sufitami w sklepieniu pachwinowym. Do najważniejszych elementów wyposażenia należą: biuro z widokiem na ocean, z którego korzystał Nixon, pawilon rozrywkowy oraz apartament główny z powiększoną łazienką i garderobą. Formalne pomieszczenia mieszkalne otwierają się na klasyczny dziedziniec patio w stylu hacjendy, w którego centrum znajduje się ręcznie malowana fontanna z płytek. Brakujący kort tenisowy został w międzyczasie zastąpiony nowoczesnym.

Podczas kadencji Nixona jako szefa rządu dom odwiedzali tacy goście VIP, jak sekretarz generalny Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego Leonid Breżniew, prezydent Meksyku Gustavo Díaz Ordaz, premier Japonii Eisaku Satō, wieloletni współpracownik Henry Kissinger i bliski przyjaciel Bebe Rebozo.

Ciekawym przypisem historycznym jest fakt, że Stacja LORAN Straży Przybrzeżnej USA San Mateo Point (znajdująca się w najbardziej wysuniętym na południe San Clemente) odegrała rolę w skandalu Watergate w latach 70. ubiegłego wieku, który ostatecznie doprowadził do rezygnacji prezydenta Nixona (rzekomo w celu uniknięcia impeachmentu). Zgodnie z informacjami zawartymi na stronie internetowej US Government Printing Office: W maju 1975 roku Specjalne Siły Ścigania Watergate (WSPF) zdecydowały, że konieczne jest przesłuchanie byłego prezydenta Richarda M. Nixona w związku z różnymi dochodzeniami prowadzonymi przez WSPF. Nixon został przesłuchany w ciągu dwóch dni, 23 i 24 czerwca 1975 roku, a zeznania zostały złożone w ramach różnych dochodzeń prowadzonych przez Wielką Ławę Przysięgłych dla Dystryktu Kolumbii z 7 stycznia 1974 roku (trzecia Wielka Ława Przysięgłych Watergate). Sędzia naczelny George Hart podpisał postanowienie zezwalające na złożenie zeznań pod przysięgą przez Nixona na posterunku Straży Przybrzeżnej w San Mateo w Kalifornii, przy obecności dwóch członków wielkiej ławy przysięgłych.

Po ustąpieniu prezydenta zarówno on, jak i jego żona przenieśli się na emeryturę do posiadłości w San Clemente, gdzie Nixon napisał swoje wspomnienia. W tych latach wiele osób z miejscowej społeczności nadal okazywało lojalność byłemu prezydentowi, mimo publicznego zażenowania związanego z upadkiem jego kariery politycznej. Wywiady Frost/Nixon miały być pierwotnie przeprowadzone w La Casa Pacifica, ale sygnały radiowe z sąsiadujących nadajników pomocy nawigacyjnej Straży Przybrzeżnej zakłóciły pracę sprzętu telewizyjnego; wywiad musiał zostać przeniesiony do pobliskiego domu zwolennika Nixona.

Pod koniec lat 80. Nixonowie przenieśli się do Park Ridge w stanie New Jersey i sprzedali swój dom założycielowi firmy Allergan, Gavinowi S. Herbertowi, i jego partnerom biznesowym. Herbert, silny darczyńca republikanów, zatrzymał dom dla siebie, jednocześnie przekształcając teren wokół niego w enklawę luksusowych rezydencji.

Dom pozostał prywatną rezydencją i został zamknięty dla zwiedzających, jednak jego spuścizna jako rezydencji prezydenckiej jest nadal używana jako wizytówka miasta San Clemente. Droga przylegająca do autostrady Interstate 5 w tym rejonie nosi nazwę Avenida del Presidente (Aleja Prezydenta).

Osiedle znajduje się na północ od jednych z najlepszych i najbardziej znanych miejsc do surfowania na Zachodnim Wybrzeżu, które rozciągają się na długości czterech mil od San Onofre State Park przez Lower i Upper Trestles aż do Cotton's Point, jednego z najlepszych miejsc z dużymi letnimi falami na całym wybrzeżu.

W grudniu 2009 r. miasto San Clemente podpisało "Porozumienie o ochronie zabytków" w celu odrestaurowania, ulepszenia i zachowania tego historycznego budynku.

Gavin Herbert publicznie wystawił La Casa Pacifica na sprzedaż w kwietniu 2015 roku, z ceną wywoławczą 75 milionów dolarów. Wycofał nieruchomość z rynku we wrześniu. W kwietniu 2016 roku ponownie wystawił nieruchomość na sprzedaż za 69 milionów dolarów i ponownie nie otrzymał żadnych ofert, wycofując ją z rynku w październiku. W 2017 i 2018 roku Herbert ponownie oferował nieruchomość po obniżonej cenie 63,5 mln USD. W maju 2019 roku nieruchomość została ponownie wystawiona na sprzedaż po obniżonej cenie 57,5 mln USD, ale na początku 2020 roku została wycofana z rynku. W kwietniu 2021 r. nieruchomość została ponownie wystawiona na sprzedaż za 65 mln USD.^[5]