Easton - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Delaware Division of the Pennsylvania Canal, bardziej powszechnie nazywany Kanałem Delaware, biegnie przez 60 mil równolegle do prawego brzegu rzeki Delaware od śluz wejściowych w pobliżu ujścia rzeki Lehigh i końcowego końca Kanału Lehigh w Easton na południe do Bristolu. W Easton, gdzie dziś mieści się Narodowe Muzeum Kanału, Kanał Delaware łączył się także z Kanałem Morris, zbudowanym w celu transportu węgla antracytowego dla pozbawionego energii przemysłu New Jersey.

Później, po wybudowaniu śluzy przejazdowej w New Hope, "śluza wylotowa" w New Hope (1847) połączyła się z promem kablowym i wpłynęła do Lambertville, NJ, gdzie połączyła się z kanałem doprowadzającym, który zaczynał się na Bull's Island naprzeciwko Lumberville, a następnie biegł ponad 22 mile (35 km) na południe wzdłuż brzegu New Jersey rzeki Delaware przez Trenton do Bordentown, zachodniego końca Kanału Delaware i Raritan (1834) do Nowego Jorku przez Nowy Brunszwik. Władze stanu Pensylwania zbudowały kanał Delaware, aby dostarczać węgiel kamienny antracytowy do głodnej energii Filadelfii w ramach planu budowy infrastruktury transportowej, znanego jako Główna Linia Robót Publicznych - inicjatywy ustawodawczej tworzącej zbiór samowzmacniających się wewnętrznych ulepszeń komercyjnych możliwości transportowych.

Kanał Delaware, podobnie jak kanał Lehigh, był przeznaczony przede wszystkim do transportu węgla antracytowego i innych towarów masowych, takich jak żwir, wapień, cement i tarcica - z północno-wschodniej Pensylwanii do Filadelfii. W odwrotnym kierunku oba kanały transportowały do miast północno-wschodnich towary przemysłowe, wyroby żelazne i (kilkadziesiąt lat później) wyroby stalowe. Kanały Delaware i Lehigh łączyły się również z Easton za pomocą połączeń promowych przez rzekę Delaware z New Jersey oraz z kanałem Delaware i Raritan, łącząc ładunki przemysłowe z Nowym Jorkiem.

Kanał Delaware, otwarty po raz pierwszy w 1832 roku, nadal posiada większość oryginalnych śluz, akweduktów i przelewów. Mimo że oba kanały osiągnęły szczyt przewozów w 1855 roku, po czym transport węgla korytarzem Lehigh został w coraz większym stopniu przejęty przez kolej, kanały działały aż do Wielkiego Kryzysu na początku lat trzydziestych XX wieku. Według National Park Service był to "najdłużej działający kanał w kraju".^[1]

Northampton Street Bridge to most przecinający rzekę Delaware, łączący Easton w Pensylwanii i Phillipsburg w stanie New Jersey w Stanach Zjednoczonych. Jest on utrzymywany przez Delaware River Joint Toll Bridge Commission, mimo że nie jest mostem płatnym. Jest on lokalnie znany jako "Free Bridge", co odróżnia go od mostu płatnego Easton-Phillipsburg, położonego w górę rzeki, na północ od niego. Przeprawa była początkowo przeprawą promową prowadzoną przez Davida Martina, począwszy od 1739 roku.

Oryginalny drewniany most otwarto 14 października 1806 roku. Pierwotny most został zaprojektowany i zbudowany przez Timothy'ego Palmera, jednego z najsłynniejszych budowniczych mostów swoich czasów. Kryty most Palmera w Easton przetrwał wiele powodzi i burz, podczas gdy inne mosty upadały. Jednak pod koniec XIX wieku, kiedy konne tramwaje zostały zastąpione przez trolejbusy, stary drewniany most nie mógł już sprostać wymaganiom ruchu drogowego i w 1895 roku wzniesiono nową konstrukcję. Nowy most został zaprojektowany przez Jamesa Madisona Portera III, absolwenta pobliskiego Lafayette College, który później został tam profesorem inżynierii lądowej. Porter pochodził z rodziny od dawna związanej z Easton i historią Pensylwanii.

Opłaty pobierano do 1921 r., kiedy to DRJTBC odkupiła ją od Delaware Bridge Company.

Obecnie na moście obowiązuje ograniczenie ciężaru do 3 ton i prędkości do 24 km/h. Most został uznany za obiekt łączący estetykę i ekonomię. Most został uznany przez Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Cywilnych za "połączenie estetyki z ekonomicznością", a w 1995 r. został uznany za Narodowy Zabytkowy Obiekt Inżynierii Lądowej.^[5]

Easton Cemetery to zabytkowy cmentarz wiejski położony w Easton w Pensylwanii, miejsce pochówku wielu znanych osób.

W 1990 r. cmentarz został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Projekt krajobrazu cmentarza Easton Cemetery, przypominający park, opiera się na malowniczych stylach romantycznych z początku i końca XIX wieku. W jego krajobrazie znajdują się tysiące dzieł sztuki pogrzebowej w różnych stylach dekoracyjnych, od grecko-rzymskiego, przez gotycki, wiktoriański, po art deco. Cmentarz Easton, założony w 1849 roku, jest najwcześniejszym i najlepiej zachowanym przykładem romantycznego cmentarza parkowego w regionie Lehigh Valley. Na uwagę zasługują takie elementy architektoniczne, jak gotycki dom bramny i biuro, stajnia, kaplica cmentarna i gotycki warsztat. Jego pierwszym prezesem był znany mieszkaniec Easton, Traill Green.^[6]

Most płatny Easton-Phillipsburg to zmodyfikowany most kratownicowy w Pensylwanii, który przenosi drogę U.S. Route 22 nad rzeką Delaware. Most znajduje się pomiędzy Easton w Pensylwanii a Phillipsburgiem w stanie New Jersey w Stanach Zjednoczonych. Most został otwarty 14 stycznia 1938 r., a jego operatorem jest Delaware River Joint Toll Bridge Commission. Główny most rzeczny składa się z 540-stopowego przęsła kratownicowego Petit nad rzeką; 430-stopowego, pięcioprzęsłowego wiaduktu płytowo-dźwigarowego na podejściu w stanie New Jersey; oraz 40-stopowego przęsła z belek strunobetonowych nad drogą Pensylwanii nr 611 na podejściu w Pensylwanii.

Całkowita długość wynosi 1 020 stóp (310 m). Szerokość jezdni tego czteropasmowego obiektu wynosi 12 m (40 stóp). Na zewnątrz kratownic po obu stronach znajdują się betonowe chodniki dla pieszych o długości 2,4 m (8 stóp). Most ten jest dziewiątym co do długości (przęsło główne) prostym obiektem kratownicowym i dziewiątym co do długości (przęsło główne) stalowym obiektem kratownicowym w Stanach Zjednoczonych.

W momencie budowy w 1938 r. most zajmował pierwsze miejsce jako najdłuższa stalowa kratownica w kraju - to wyróżnienie utrzymywało się przez 19 lat. Plac poboru opłat obsługuje tylko pasy ruchu w kierunku zachodnim, prowadzące do Pensylwanii, i jest wyposażony w system E-ZPass. Od 11 kwietnia 2021 r. stawka opłaty za przejazd wynosi 3,00 USD za samochód lub 1,25 USD w przypadku korzystania z systemu E-ZPass.^[7]

Świeca Pokoju to wieżowa konstrukcja wznoszona co roku w okresie Bożego Narodzenia w Easton w Pensylwanii. Wysoka na około 106 stóp konstrukcja, przypominająca gigantyczną świecę, jest co roku montowana nad Pomnikiem Żołnierzy i Marynarzy, pomnikiem upamiętniającym wojnę secesyjną, znajdującym się na miejskim Centre Square. Zwykle montuje się ją w połowie listopada, zapala w weekend Święta Dziękczynienia, a demontuje na początku lutego każdego roku.

Świeca Pokoju została postawiona po raz pierwszy w 1951 roku i od tamtej pory jest stawiana co roku (z wyjątkiem dwóch). Z powodu uszkodzeń lub rozpadu Świeca Pokoju była dwukrotnie wymieniana na nową konstrukcję od czasu jej pierwotnej budowy. Pierwsza świeca stała do 1968 r., druga od 1969 do 1989 r., a obecna świeca została zbudowana w 1990 r. Konstrukcja jest poświęcona mężczyznom i kobietom z okolic Easton, którzy służyli lub służą w siłach zbrojnych Stanów Zjednoczonych.

Mówi się, że jest to największa niewoskowa świeca bożonarodzeniowa w kraju. Chociaż pomysł ten powstał z myślą o przywróceniu Easton reputacji miasta sprzed XX wieku, które słynęło z wyszukanych dekoracji świątecznych, władze miasta wierzyły również, że świeca będzie symbolem pokoju dla wszystkich religii i wyznań. Ze względu na symbolikę pokoju i umieszczenie świecy nad pomnikiem z czasów wojny secesyjnej, w ciągu ostatnich dziesięcioleci była ona miejscem kilku protestów antywojennych. Niektórzy krytykowali Świecę Pokoju, nazywając ją symbolem nadmiernej komercjalizacji świąt Bożego Narodzenia i potępiając fakt, że zasłania ona pomnik wojenny.^[8]

Dom Bractwa Zeta Psi w Lafayette College to zabytkowy dom bractwa znajdujący się na kampusie Lafayette College w Easton, w hrabstwie Northampton, w stanie Pensylwania. Dom został zbudowany przez Tau Chapter, bractwo Zeta Psi związane z Lafayette College w latach 1909-1910. Jest to dwuipiętrowy, dziewięcioprzęsłowy budynek z granitu obłożonego kamieniami, z dachem czterospadowym z daszkiem. Charakteryzuje się ciężkim gzymsem okapowym, wydatnymi kominami i wystającymi pawilonami na fasadzie. Wnętrze odzwierciedla wpływy zarówno stylu kolonialnego, jak i Arts and Crafts w projektowaniu i detalach.

W 2001 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Od września 2014 r. dom był niezamieszkany z powodu zawieszenia Tau Chapter przez Lafayette College na okres pięciu lat w odpowiedzi na liczne przypadki niewłaściwego traktowania seksualnego przez członków bractwa. Wśród studentów i wykładowców powszechnie mówiło się o Tau Chapter jako o "Zete Rape" z powodu alarmującej liczby przypadków niewłaściwego traktowania w sferze seksualnej, które były tuszowane przez członków i prawników bractwa. Oczekuje się, że Kapituła Tau zostanie ponownie oficjalnie uznana przez kampus jesienią 2018 roku. Kolegium zaczęło używać Domu Bractwa Zeta Psi jako męskiego akademika jesienią 2015 roku, w którym mieszkali studenci pierwszego roku. W czasie, gdy dom pełnił funkcję akademika, uczelnia zorganizowała w nim kilka imprez dla absolwentów i studentów. W 2017 r. oczekiwano, że Kapituła Tau rozpocznie proces ponownego oficjalnego uznania przez kampus jesienią 2018 r. Kapituła Tau została oficjalnie uznana i przywrócona przez Lafayette College w roku akademickim 2018-2019. Dom nie jest już używany jako akademik.^[9]

Easton Area Public Library obsługuje społeczność Easton w hrabstwie Northampton, w stanie Pensylwania. Obecna biblioteka Carnegie powstała wcześniej, bo w 1811 r., kiedy to Easton Library Company wybudowała bibliotekę społeczną. Dzięki dotacji przemysłowca Andrew Carnegie w 1901 roku w wysokości 57 000 USD rozpoczęto budowę nowej biblioteki przy 515 Church Street, którą ukończono w 1903 roku. System biblioteczny składa się z biblioteki w Easton, pełniącej rolę głównej siedziby, oraz Filii w Palmer, zlokalizowanej przy 1 Weller Place w Palmer Township, która została wybudowana w 1986 roku.

W głównym oddziale w Easton znajduje się sala Marksa, która została dobudowana w 1985 roku, aby służyć jako sala historii lokalnej. Znajduje się tam największa w północno-wschodniej Pensylwanii kolekcja lokalnej historii i genealogii, licząca około 15 000 historycznych tekstów i materiałów dotyczących okolic Easton i hrabstwa Northampton. Ponadto w zbiorach znajduje się najstarsza znana mapa Easton w Pensylwanii z końca 1700 roku, a także oryginalna flaga Easton, która została podniesiona podczas publicznego odczytania Deklaracji Niepodległości 8 lipca 1776 roku w Easton.^[10]