Windsor - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum Cornish Colony znajdowało się w Windsor w stanie Vermont. Było to muzeum sztuki i instytucja edukacyjna, poświęcona wystawianiu i nauczaniu o twórczych osobach, które żyły i pracowały w Cornish Art Colony. Muzeum Cornish Colony było prowadzone przez The Cornish Colony Museum of Windsor Vermont, edukacyjną korporację non-profit 5013.

Muzeum Cornish Colony zostało założone w 1998 roku w Cornish, w stanie New Hampshire. Pierwotnie muzeum zajmowało Mastlands, XIX-wieczny dom Cornish Colony. W 2005 roku Muzeum Cornish Colony przeniosło się do Windsor w stanie Vermont, do starej remizy strażackiej w Windsor. Po okresie zmagań, w tym problemów ze statusem podatkowym, muzeum na krótko wróciło do Cornish, ale około 2010 roku zakończyło działalność. Placówka w Windsor została zamknięta, a część zbiorów sprzedano na lokalnej aukcji. Niektóre dokumenty związane z powstaniem i historią muzeum znajdują się obecnie w pobliskim Dartmouth College.

Przez część swojej historii muzeum prezentowało dwie wystawy rocznie, skupiając się zarówno na artystach z Cornish Art Colony, jak i na współczesnych artystach z tego regionu. Muzeum Cornish Colony brało również udział w lokalnej serii "Meet the Artist" i gościło George'a Tookera oraz ilustratorów dziecięcych Ilse Plume i Johna Stadlera.^[2]

Amerykańskie Muzeum Precyzji mieści się w odrestaurowanej fabryce Robbins & Lawrence z 1846 r. przy South Main Street w Windsor w stanie Vermont. Uważa się, że budynek ten był pierwszą amerykańską fabryką, w której produkowano precyzyjne części wymienne, dając początek przemysłowi obrabiarek precyzyjnych. W uznaniu tej historii w 1966 r. budynek został uznany za National Historic Landmark. W 1987 roku budynek został uznany przez Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Mechaników (American Society of Mechanical Engineers) za obiekt dziedzictwa międzynarodowego, a kolekcja została uznana za kolekcję dziedzictwa międzynarodowego. W przypadku każdego z tych oznaczeń zbrojownia została uznana za miejsce, w którym miały miejsce kluczowe wydarzenia w historii amerykańskiego przemysłu, a także za miejsce, które nadaje się do wszechstronnej interpretacji tej historii.

Obrabiarka" to maszyna, która wytwarza części do innych maszyn, takie jak śruby lub elementy rusznikarskie, zazwyczaj bez udziału wykwalifikowanego rzemieślnika wykonującego prace precyzyjne. Zamiast tego operator steruje maszyną w trakcie wykonywania przez nią precyzyjnej pracy. Tokarki, frezarki i prasy wiertarskie to obrabiarki precyzyjne. Muzeum posiada największą w Stanach Zjednoczonych kolekcję obrabiarek o znaczeniu historycznym. W zbiorach muzeum znajduje się kolekcja maszyn przemysłowych z okresu pierwszych stu lat produkcji precyzyjnej, a także przykłady wczesnych wyrobów mechanicznych, takich jak karabiny, maszyny do szycia i maszyny do pisania. Fotografie i dokumenty archiwalne stanowią dodatkowe źródło informacji na temat tego kluczowego etapu rewolucji przemysłowej.

Muzeum jest otwarte codziennie od 1 maja do października w godz. 10-17.^[3]

Ascutney Mill Dam, znana również jako Windsor Upper Dam i Mill Pond Dam, to zapora łukowo-grawitacyjna, która jest jedną z najstarszych i jedną z najwcześniejszych zapór retencyjnych w Stanach Zjednoczonych. Jest wykonana z ciętego granitu i znajduje się w Windsor, w stanie Vermont, w hrabstwie Windsor, w pobliżu rzeki Connecticut, gdzie funkcjonowała jako źródło energii wodnej, a później hydroelektrycznej. Od 1970 r. znajduje się na liście zabytków inżynierii lądowej i wodnej ASCE, a od 9 stycznia 2007 r. jest wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Zapora została zbudowana w dolinie potoku Mill Brook, prawego dopływu rzeki Connecticut. Staw powyżej tamy znany jest jako Staw Młyński.

Do budowy tamy utworzono Ascutney Mill Dam Company. Budowę rozpoczęto w czerwcu 1834 roku, a zakończono w listopadzie. Celem tamy było uregulowanie sezonowego przepływu wody i zapewnienie energii wodnej pobliskim tartakom i gristmills, które wcześniej nie mogły pracować w okresach niskiego przepływu wody w Mill Brook. Tama pozwalała na magazynowanie wody w zbiorniku w okresie zimowym, a następnie uwalnianie jej w okresach niższych przepływów.

Ithamar A. Beard był inżynierem z Nowej Anglii, który zbadał teren i wybrał miejsce pod budowę tamy. Simeon Cobb i Joseph Mason byli wykonawcami odpowiedzialnymi za budowę tamy.^[6]