White Mountain National Forest - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Diana's Baths to seria małych wodospadów znajdujących się w południowo-wschodnim rogu miasta Bartlett, New Hampshire, w pobliżu miejscowości North Conway w Górach Białych New Hampshire, Stany Zjednoczone. To historyczne miejsce znajduje się na terenie White Mountain National Forest. Strumień, który wpływa do tego wodospadu, nazywa się Lucy Brook. Wodospady były niegdyś miejscem pracy starego tartaku w 1800 roku. Po opuszczeniu tartaku przez rodzinę Lucy w latach 40. ubiegłego wieku, został on przekształcony w miejsce historyczne, chronione przez Służbę Leśną Stanów Zjednoczonych. Łączny spadek wodospadów wynosi 75 stóp, a trasa do podstawy wodospadu to około 0,6 mili. Obecnie Diana's Baths to popularny cel wycieczek rodzinnych.

Intensywność przepływu w strumieniu jest związana z porą roku; strumień płynie najintensywniej wiosną ze względu na spływy z zimowych roztopów. Środek odstraszający owady jest niezbędny od wiosny do jesieni.^[3]

Jeziora Chmurne to zespół jezior położonych na wysokości 5 032 stóp pomiędzy Mount Monroe i Mount Washington w Górach Białych w amerykańskim stanie New Hampshire. Jeziora te stanowią źródło rzeki Ammonoosuc, dopływu rzeki Connecticut. Są one rejestrowane przez System Informacji o Nazwach Geograficznych jako najwyżej położone jeziora w Stanach Zjednoczonych na wschód od Dakoty Południowej.

Do jezior przylega od strony zachodniej schronisko Lakes of the Clouds Hut, prowadzone przez Appalachian Mountain Club, w którym można wynająć schronisko i domek dla wędrowców. Do Lakes of the Clouds można dotrzeć ze stacji Marshfield Station kolejką zębatą Mount Washington Cog Railway szlakiem Ammonoosuc Ravine Trail (około 4 godziny). Obszar ten przecinają także Crawford Path (część Appalachian Trail) i Dry River Trail.^[5]

Mount Madison to góra o wysokości 5 367 stóp w paśmie Prezydenckim w New Hampshire w Stanach Zjednoczonych. Nazwana na cześć czwartego prezydenta Stanów Zjednoczonych, Jamesa Madisona.

Góry wchodzące w skład Pasma Prezydenckiego noszą nazwy prezydentów Stanów Zjednoczonych. Najwyższa z nich (Góra Waszyngtona) nazwana została na cześć pierwszego prezydenta, druga (Góra Adamsa) na cześć drugiego prezydenta itd. Jednak z powodu błędu w pomiarach góra Monroe, nazwana tak na cześć piątego prezydenta Jamesa Monroe, jest w rzeczywistości o 6,7 m wyższa od góry Madison.

Na górze znajduje się wiele szlaków turystycznych. Tuż pod szczytem przebiega odcinek szlaku Appalachian Trail (szlak Osgood). Chatka Madison Spring Hut, utrzymywana przez Appalachian Mountain Club, znajduje się między Mount Madison a Mount Adams i oferuje latem rustykalne zakwaterowanie. Rezerwacji należy dokonywać z dużym wyprzedzeniem.

Mount Madison jest najbardziej wysuniętym na północ szczytem w paśmie Presidentials. Podobnie jak w większości pasm, jej szczyt znajduje się powyżej linii drzew. Ze względu na silne wiatry i niskie temperatury, hipotermia stanowi zagrożenie nawet w lecie.^[7]

Kearsarge North to góra położona około 4 mile na północny wschód od North Conway, w hrabstwie Carroll, w stanie New Hampshire. Amerykańska Rada ds. Nazw Geograficznych zaakceptowała nazwę "Góra Pequawket" w 1915 roku, ale została ona przemianowana na Kearsarge North w 1957 roku. Pequawket to odłam ludu Abenaki, który dawniej zamieszkiwał te tereny. Czasami jest określana jako Mount Kearsarge, nazwa oficjalnie przypisana do góry w hrabstwie Merrimack.

Kearsarge North jest położone na wschodnim skraju Gór Białych. Jest ono odwadniane przez różne potoki wpadające do rzeki Saco.

Na górę Kearsarge prowadzą dwa szlaki turystyczne. Pierwszy i najbardziej popularny to 3,1-milowy (5,0 km) szlak Mount Kearsarge North Trail, który wznosi się na wysokość 2600 stóp (790 m) od strony North Conway przy Hurricane Mountain Road, w pobliżu Intervale. Szlak Weeks Brook, znacznie rzadziej używany, o długości 7,6 km (4,7 mil), prowadzi na Kearsarge od wschodu, od drogi leśnej nr 317 w Chatham. Jej przewyższenie pionowe jest nieco większe i wynosi około 2740 stóp.

Na szczycie zbudowano gospodę, która dwukrotnie została zniszczona przez burze. W 1909 roku Appalachian Mountain Club przyznał Komisji Leśnictwa New Hampshire prawo do wykorzystania zniszczonego hotelu na punkt obserwacyjny.^[8]

Mount Adams, wysokość 5,793 stóp nad poziomem morza, to góra w New Hampshire, drugi co do wysokości szczyt w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych po swoim pobliskim sąsiedzie, Mount Washington. Znajduje się w północnej części Pasma Prezydenckiego. Góra Adams została nazwana na cześć Johna Adamsa, drugiego prezydenta Stanów Zjednoczonych. Nazwę tę nadano jej 31 lipca 1820 roku. Na północnym wschodzie znajduje się góra Madison, a na południowym zachodzie góra Jefferson. Ze szczytu widać bezpośrednio na południe górę Waszyngton.

Na Mount Adams znajdują się dwa główne szczyty pomocnicze: Mount Sam Adams i Mount Quincy Adams, nazwane odpowiednio na cześć kuzyna Johna Adamsa, przywódcy rewolucji Samuela Adamsa, i syna, prezydenta Johna Quincy Adamsa, oraz dwa mniejsze podszczytowe szczyty, Abigail Adams (nazwany na cześć żony Johna Adamsa, Abigail) i Adams 5. Północna strona grzbietu górskiego znajduje się w Low and Burbank's Grant, a koniec Durand Ridge i King Ravine, po północnej stronie Mount Adams, znajdują się w mieście Randolph (dawniej Durand). Cała południowa strona grzbietu górskiego znajduje się w posiadłości Thompsona i Meserve'a.

Szlak Appalachów przebiega między Mount Adams a Mount Sam Adams na trasie Gulfside Trail. Randolph Mountain Club (RMC) utrzymuje szlaki oraz kilka schronisk i chat wysoko na północnej stronie Mount Adams, w tym "The Perch", "Crag Camp", "The Log Cabin" i "Gray Knob". Duża sieć szlaków turystycznych i wspinaczkowych prowadzi na południe do schronisk i grzbietów z kilku parkingów znajdujących się przy autostradzie U.S. Highway 2.

Stowarzyszenie Aetherius twierdzi, że Mount Adams jest jedną z 19 "świętych gór" na całym świecie.^[9]

Mount Jefferson znajduje się w hrabstwie Coos, w stanie New Hampshire, i jest trzecim co do wysokości szczytem w tym stanie. Góra została nazwana na cześć Thomasa Jeffersona, trzeciego prezydenta Stanów Zjednoczonych, i jest częścią Pasma Prezydenckiego Gór Białych. Góra Jefferson jest otoczona przez górę Adams i górę Clay.

Góra ma kilka ciekawych cech, dzięki którym jest popularnym celem wędrówek. Na jej szczyt prowadzą dwa wyraźne grzbiety: Ridge of the Caps i Castle Ridge. Góra otoczona jest trzema dramatycznymi kotłami lodowcowymi: Wąwozem Jeffersona, Wąwozem Zamkowym i Wielką Zatoką. Wreszcie, Monticello Lawn jest dużym obszarem alpejskich turzyc i sitowia w pobliżu pokrytego głazami stożka szczytowego. Patrząc z autostrady na Mount Washington Auto Road, na Jeffersonie widać łysinę w kształcie strzały, która wskazuje na jego szczyt.

Na Mount Jefferson można wejść bezpośrednio szlakiem Caps Ridge Trail, u którego podstawy, w Jefferson Notch, znajduje się najwyższy punkt drogi publicznej w New Hampshire (917 m). Trasa ta, pokonując zaledwie 2700 stóp (823 m) w pionie do szczytu, sprawia, że ma najmniejszą odległość wejścia ze wszystkich gór prezydenckich (około 2,5 mili). Jednak wspinaczka przez "czapy" wymaga pokonania kilku eksponowanych przeszkód, a miejscami może być stroma i trudna.^[12]

Little Haystack Mountain to szczyt w paśmie Franconia Range w Górach Białych położony w hrabstwie Grafton w stanie New Hampshire. Od północy jest otoczony przez Mount Lincoln, a od południowego zachodu przez Mount Liberty.

Szlak Appalachów (Appalachian Trail), narodowy szlak widokowy o długości 3170 mil (3490 km) prowadzący z Georgii do Maine, przecina grzbiet Franconia, w tym Little Haystack.

Chociaż Little Haystack ma ponad 1200 m wysokości, Appalachian Mountain Club nie uważa go za "czterotysięcznik", ponieważ wznosi się na wysokość 61 m (200 stóp) nad wierzchołkiem na grani Lincolna.

Szlak Falling Waters Trail to najpopularniejsza trasa na Little Haystack Mountain, prowadząca 2,8 mili (4,5 km) od U.S. Route 3 do szczytu na grzbiecie Franconia Ridge. Jedną z najpopularniejszych wędrówek w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych jest przejście przez szczyty Little Haystack, Lincoln i Lafayette w pętli o długości 9 mil (14 km).^[13]

Mount Garfield to góra położona w hrabstwie Grafton, w stanie New Hampshire. Góra jest częścią Gór Białych. Góra Garfield jest otoczona od wschodu przez South Twin Mountain, a od południowego zachodu, wzdłuż Garfield Ridge, przez Mount Lafayette.

Południowe ściany Garfielda wpadają do odnogi Franconia wschodniej odnogi rzeki Pemigewasset, przez dziki teren Pemigewasset, a następnie do rzek Pemigewasset i Merrimack oraz do Zatoki Maine w Newburyport w stanie Massachusetts. Północne ściany Garfield spływają do północnej i południowej odnogi rzeki Gale, a następnie do rzek Ammonoosuc i Connecticut oraz do Long Island Sound w Old Saybrook, Connecticut.

Szlak Appalachów, liczący 3170 mil (3500 km) Narodowy Szlak Krajobrazowy z Georgii do Maine, biegnie wzdłuż grzbietu, przez szczyt Garfield.^[14]

Mount Pierce to góra w Presidential Range w Górach Białych w New Hampshire, która ma około 4310 stóp wysokości. Dawniej nazywana Mount Clinton dla XIX-wiecznego gubernatora DeWitt Clinton z Nowego Jorku, w 1913 roku została przemianowana na cześć prezydenta Franklina Pierce'a, jedynego prezydenta urodzonego w New Hampshire, chociaż minęło kilka dekad, zanim nazwa ta stała się powszechnie znana. Ze szczytu roztacza się szeroki widok na góry New Hampshire.

Najkrótsza trasa na szczyt Pierce prowadzi z parkingu znajdującego się na zachód od góry przy Mount Clinton Road, tuż przy drodze 302. Szlak prowadzi głównie ścieżką Crawford Path, najstarszym nieprzerwanie używanym szlakiem turystycznym w Stanach Zjednoczonych. Crawford Path została założona w 1819 roku przez Abla i Ethana Crawfordów, którzy nazywali górę Bald Mountain. Szlak Appalachów i Webster Cliff Trail biegną od Mount Jackson na południu i spotykają się z Crawford Path na północ od szczytu, a następnie kontynuują wędrówkę na północny wschód. Mount Eisenhower i Mount Monroe leżą na grzbiecie na północny wschód od Mount Pierce. Wszystkie trzy z tych szczytów znajdują się na liście czterotysięczników w New Hampshire.^[15]

Mount Guyot to góra położona w hrabstwie Grafton, w stanie New Hampshire. Góra została nazwana na cześć profesora Uniwersytetu Princeton Arnolda H. Guyota i jest częścią pasma Twin Range w Górach Białych. Góra Guyot jest otoczona od północnego zachodu przez górę South Twin Mountain, od północnego wschodu przez górę Zealand, a od południa przez górę Bond. Guyot znajduje się na północnej granicy Pemigewasset Wilderness. Bezpośredni obszar wokół szczytu składa się z wysokogórskiego lasu świerkowo-jodłowego lub krummholz.

Północna ściana góry Guyot wpada do rzeki Little River, a następnie do rzek Ammonoosuc i Connecticut oraz do Long Island Sound w Connecticut. Południowo-wschodnia ściana Guyot odprowadza wodę do potoku Jumping Brook, a następnie do północnego widelca wschodniej odnogi rzeki Pemigewasset, a stamtąd do rzek Pemigewasset i Merrimack oraz do Zatoki Maine w Massachusetts. Południowo-zachodnia ściana Guyot wpada do Franconia Branch wschodniej odnogi rzeki Pemigewasset.

Szlak Appalachów, liczący 3170 mil (3500 km) Narodowy Szlak Krajobrazowy z Georgii do Maine, biegnie wzdłuż grzbietów od South Twin do Zelandii, przecinając szczyt Guyot. Chociaż ma ponad 1200 m wysokości, Appalachian Mountain Club nie uważa góry Guyot za "czterotysięcznik", ponieważ wznosi się ona na wysokość 61 m (200 stóp) nad przełęczą oddzielającą ją od góry South Twin.^[16]

Mount Monroe to szczyt górski o wysokości 5 372 stóp na południowy zachód od Mount Washington w Presidential Range of the White Mountains w New Hampshire w Stanach Zjednoczonych. Został nazwany na cześć amerykańskiego prezydenta Jamesa Monroe i jest czwartą najwyższą górą na liście 4000 stóp w New Hampshire. Szlak Appalachów omija jego szczyt, który jest kolejnym najwyższym szczytem na szlaku lub w jego pobliżu, na północ od Mount Rogers w Wirginii. Lakes of the Clouds i jego schronisko AMC leżą na przełęczy między Mount Monroe a sąsiednią Mount Washington.

Góra Monroe, leżąca pomiędzy Mount Washington a Mount Eisenhower, jest niedostępna drogą, ale można na nią dotrzeć kilkoma szlakami turystycznymi. Najbardziej bezpośrednia droga na szczyt z doliny poniżej wiedzie głównie szlakiem Ammonoosuc Ravine Trail, który rozpoczyna się na północnym zachodzie w pobliżu stacji bazowej kolejki zębatej na Mount Washington. Po wejściu do schroniska Lakes of the Clouds, wschodniego zakończenia szlaku, wspinacze wchodzą na szczyt Monroe ścieżką Crawford Path, a następnie szlakiem Monroe Loop. Inne trasy na szczyt prowadzą przez Crawford Path z Crawford Notch, pojedynczo lub w połączeniu z Edmands Path z Mount Clinton Road na zachód od góry, a ostateczne wejście na szczyt odbywa się przez Monroe Loop. Od wschodu wspinacze mogą wejść na Monroe między innymi kombinacją szlaków Boott Spur, Tuckerman Ravine lub Lion Head, przechodząc przez inne szlaki, lub zejść ze szczytu Mount Washington, na który można dotrzeć pieszo, samochodem lub kolejką zębatą, ścieżką Crawford Path lub innymi szlakami. Bardzo często turyści odwiedzają Monroe w połączeniu z Washingtonem lub Eisenhowerem, a czasami z innymi pobliskimi szczytami.

Mount Monroe oferuje majestatyczne widoki na Jeziora Chmur do swojego wielkiego sąsiada na północnym wschodzie, Mount Washington, ponad 900 stóp (270 m) wyżej, do Mount Jefferson i Mount Clay na północ od Washington i do Boott Spur i Mount Isolation na południe od dominującego szczytu, jak również piękne widoki na zachód wzdłuż południowego grzbietu Presidential Range, przez dolinę rzeki Dry i na więcej Białych Gór na południu i zachodzie i do Vermont dalej.

Podobnie jak w przypadku Góry Waszyngtona, górna część Góry Monroe leży powyżej linii drzew w strefie klimatu subarktycznej tundry, charakteryzującej się bardzo zmienną i często bardzo surową pogodą, zwłaszcza od późnej jesieni do wczesnej wiosny. Jedną z wyróżniających się cech góry jest w dużej mierze płaski trawnik Monroe Lawn na południe od szczytu, przez który przebiega ścieżka Crawford Path. Jest on domem dla kilku rzadkich gatunków roślin, w tym zagrożonej wyginięciem Robbins Cinquefoil, które przetrwały w tym surowym, peryferyjnym klimacie i terenie, gdzie inne rośliny giną. Turyści przemierzający trawnik są ściśle ograniczeni do szlaku, aby chronić wiele delikatnych roślin, które tam rosną.

Inne godne uwagi cechy góry to jej podszczyt, "Little Monroe" na zachód od głównego szczytu i około 175 stóp (53 m) krótszy, oraz Mount Franklin, na południowy zachód od szczytu i prawie 5 000 stóp (1 500 m) nad poziomem morza. Góra, podobnie jak duża część Pasma Prezydenckiego, charakteryzuje się stromymi ścianami po obu stronach głównego grzbietu, na północnym zachodzie i południowym wschodzie, co powoduje uciążliwe wspinaczki z doliny poniżej i liczne wodospady - zwłaszcza wzdłuż szlaku Ammonoosuc Ravine Trail - i często jest naznaczona osuwiskami.^[17]

Mount Bond to góra położona w hrabstwie Grafton, w stanie New Hampshire, w Stanach Zjednoczonych. Góra została nazwana na cześć profesora George'a P. Bonda z Uniwersytetu Harvarda i jest najbardziej wysuniętym na południe przedłużeniem Twin Range w Górach Białych. Góra Bond jest otoczona od północy przez górę Guyot.

Góra Bond ma dwa dodatkowe szczyty: West Bond i Bondcliff (lub "The Cliffs"). Wszystkie trzy szczyty zostały wpisane na listę "czterotysięczników" Appalachian Mountain Club.

Góra Bond znajduje się na terenie Pemigewasset Wilderness Area. Odprowadza wodę na wschód i zachód do North Fork i Franconia Branch odpowiednio East Branch rzeki Pemigewasset, a następnie do rzek Pemigewasset i Merrimack oraz do Zatoki Maine w Massachusetts.^[18]

Mount Eisenhower, dawniej Mount Pleasant, to góra w paśmie Presidential Range w Górach Białych w New Hampshire o wysokości około 4760 stóp. Nazwana na cześć prezydenta Dwighta D. Eisenhowera, jej szczyt oferuje widok 360°. Jest niedostępny drogą lądową.

Ścieżka Crawforda, prowadząca szlak Appalachian Trail, przecina górę w pobliżu jej szczytu. Odłącza się od szlaku prowadzącego do pętli na szczycie na wysokości 1400 stóp (1300 m), 0,3 mil (0,5 km) na południe od szczytu i łączy się z nim 0,3 mil (0,5 km) na północny wschód od szczytu, pokonując przewyższenie netto o około 12 metrów (40 stóp) i osiągając maksymalną wysokość na Eisenhowerze wynoszącą około 4520 stóp (1380 m).

Góra była znana jako Mount Pleasant, dopóki Legislatura New Hampshire nie przegłosowała w 1969 r. nazwy na cześć prezydenta Eisenhowera, a Amerykańska Rada ds. Nazw Geograficznych zgodziła się na to w 1970 r.

Najkrótsza trasa na szczyt Eisenhowera prowadzi z parkingu przy Mount Clinton Road, na zachód - północny zachód, głównie ścieżką Edmands Path. Z punktów położonych mniej więcej na południowy zachód od szczytu, przy drodze 302, dostępnych jest kilka tras; najczęściej używana z nich (prawdopodobnie równie popularna jak trasa Edmandsa) prowadzi przez Crawford Path, rozpoczynającą się z parkingu przy Mount Clinton Road, bardzo blisko drogi 302 i tuż na północ od Highland Center w rejonie Crawford Notch. Mount Monroe leży na grzbiecie na północny wschód od Mt. Eisenhower, a Mount Pierce na południowy zachód. Wszystkie trzy z tych szczytów znajdują się na liście czterotysięczników w New Hampshire. Mount Franklin, "nieoficjalny" szczyt (nie na tyle wybitny, aby znalazł się na liście), leży pomiędzy Mount Eisenhower i Mount Monroe.^[19]

Mount Webster to góra położona na granicy hrabstwa Coos i hrabstwa Carroll w stanie New Hampshire. Góra, dawniej nazywana Notch Mountain, została nazwana na cześć Daniela Webstera i jest najbardziej wysuniętą na południowy zachód częścią Pasma Prezydenckiego Gór Białych. Góra Webster jest otoczona na północnym wschodzie przez górę Jackson, a na południowym zachodzie przez górę Willey w Crawford Notch.

Zachodnia ściana góry Webster spływa bezpośrednio do rzeki Saco, a stamtąd do Zatoki Maine w Saco, Maine. Północna i południowo-wschodnia ściana spływają do rzeki Saco odpowiednio przez Silver Cascade i Webster Brook.

Mount Webster znajduje się na zachodniej granicy Presidential Range - Dry River Wilderness. Szlak Appalachów, liczący 3170 mil (3500 km) National Scenic Trail z Georgii do Maine, biegnie wzdłuż grzbietu Presidentials, przez szczyt Webster.^[21]

Park Stanowy Mount Washington to parcela o powierzchni 60,3 akrów położona na szczycie Mount Washington w New Hampshire, najwyższym szczycie w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych. W sezonie letnim znajdują się tu kawiarnia, toalety, sklepy z pamiątkami, obserwatorium astronomiczne i muzeum. Zabytkowy Tip Top House znajduje się w sąsiedztwie budynku szczytowego i jest otwarty dla zwiedzających od początku maja do początku października. Do parku można dojechać autostradą Mount Washington Auto Road, kolejką zębatą Mount Washington Cog Railway, szlakiem Appalachian Trail oraz wieloma innymi szlakami turystycznymi z okolicznych punktów turystycznych, takich jak Pinkham Notch, Crawford Notch i stacja bazowa kolejki zębatej.

Teren, na którym znajduje się park, został pierwotnie przekazany Dartmouth College w 1951 r. przez majątek właściciela kolejki zębatej. Dartmouth sprzedało 59 akrów (240 000 m2) stanowi New Hampshire w 1964 roku z przeznaczeniem na park, a następnie sprzedało ostatnie 8 akrów (32 000 m2) w 2008 roku za 2,1 miliona dolarów, po wygaśnięciu długoterminowej dzierżawy nadawczej. Niewielki fragment szczytu nadal należy do Kolei Rogatej i jest wykorzystywany jako górna stacja końcowa kolejki.^[22]

Mount Whiteface to góra o wysokości 4 019 stóp położona w hrabstwie Grafton w stanie New Hampshire. Góra jest częścią pasma Sandwich w Górach Białych. Whiteface jest flankowany na północnym zachodzie przez Mount Tripyramid, a na północnym wschodzie przez Mount Passaconaway. Whiteface znajduje się na wschodniej granicy Sandwich Range Wilderness. Na wschodzie, pomiędzy Whiteface, Passaconaway i Mt. Wonalancet, znajduje się obszar naturalny The Bowl, niezalesiony kotlina.

Góra Whiteface leży w dziale wodnym rzeki Saco, która uchodzi do Zatoki Maine w Saco, w stanie Maine. Południowa część Whiteface jest odwadniana przez rzekę Whiteface, a następnie przez Cold River, Bearcamp River, Ossipee River i Saco River. Strona wschodnia jest odwadniana przez rzekę Wonalancet, a następnie przez rzekę Swift i Bearcamp. Strona północna jest odwadniana przez Downes Brook, a stamtąd do rzeki Swift i rzeki Saco.

Szczyt Mt. Whiteface znajduje się w zalesionym obszarze wzdłuż szlaku Rollins Trail, około 0,5 km na północ od szczytu masywnego granitowego klifu, od którego góra wzięła swoją nazwę. Wielu wędrowców dociera do otwartej przestrzeni na szczycie klifu i nie zdaje sobie sprawy, że prawdziwy szczyt znajduje się dalej na północ.

Szczyt jest popularny wśród wspinaczy zimowych, którzy preferują wejście szlakiem Blueberry Ledge.^[23]

Mount Clay to szczyt znajdujący się w Thompson and Meserve's Purchase w Coos County w Presidential Range w White Mountains w New Hampshire. Jest to wzniesienie o długości około 0,9 mili i wysokości kilkuset stóp, z wysokością szczytu 5 533 stóp; leży na grzbiecie łączącym szczyty Mount Washington, około 0,9 mili na południowy wschód, z Mount Jefferson, około 1,3 mili na północ.

Szlak Appalachów (Appalachian Trail), pokrywający się w tym miejscu ze szlakiem Gulfside Trail, wznosi się około stu stóp zbliżając się do niego w kierunku północnym i przechodzi 0,1 mili (0,16 km) od szczytu, 200 stóp (61 m) poniżej. Pętla Mt. Clay Loop (1,9 km) o długości 1,2 mili (1,9 km) przebiega nad szczytem. Szlak Jewell jest popularnym wyborem jako stosunkowo mniej uciążliwa trasa na szczyt Washington; turyści wchodzący na niego w kierunku wschodnim z okolic stacji bazowej kolejki zębatej dołączają do szlaku Gulfside Trail około 0,4 mili (0,64 km) od szczytu Clay i około 200 stóp (61 m) poniżej, po czym schodzą około 100 stóp (30 m) w dół południowym grzbietem Clay, po czym wznawiają wejście na Washington.

Nazwa góry pochodzi od nazwiska Henry'ego Claya, XIX-wiecznego senatora i sekretarza stanu USA z Kentucky, znanego jako "Wielki Kompromitator". W 2003 r. ustawodawca stanu New Hampshire, uczestnicząc w projekcie Reagan Legacy, ustanowił prawo stanowe, zgodnie z którym góra Clay "będzie odtąd nazywana i znana jako góra Reagan", od imienia prezydenta Ronalda Reagana. Moc prawna tego zapisu jest ograniczona do działań podejmowanych przez stan New Hampshire. Amerykańska Rada ds. Nazw Geograficznych (BGN) w maju 2010 r. postanowiła nie zmieniać nazwy góry. Mapy używane w związku z pieszymi wędrówkami po górach prezydenckich są zazwyczaj publikowane przez U.S. Geological Survey (która zgodnie z prawem przestrzega nazewnictwa BGN), a także przez Appalachian Mountain Club i dwie firmy z Nowej Anglii, z których wszystkie trzy od 2010 r. używają nazwy "Clay" i nie wspominają o "Reaganie".

Chociaż ma ponad 1200 m wysokości nad poziomem morza, Appalachian Mountain Club nie uważa góry Clay za "czterotysięcznik", ponieważ wznosi się ona mniej niż 61 m nad wierzchołkiem na grani Waszyngtona, co czyni ją drugorzędnym szczytem tego szczytu.^[24]

Wildcat Mountain to góra położona w hrabstwie Coos, w północnym New Hampshire, w Stanach Zjednoczonych. Góra jest częścią pasma Carter-Moriah w Górach Białych, po wschodniej stronie Pinkham Notch. Wildcat Mountain stoi naprzeciwko Carter Dome przez Carter Notch na północnym wschodzie i Mount Washington przez Pinkham Notch na zachodzie.

Wildcat Mountain ma pięć szczytów - A, B, C, D i E - wzdłuż Wildcat Ridge, który zakręca dwie mile (3 km) na południe i zachód. Zarówno A, o wysokości 4 422 stóp (1 348 m), jak i D, o wysokości 4 062 stóp (1 238 m), są uważane za "czterotysięczniki". B, o wysokości 4 305 stóp (1 312 m), i C, o wysokości 4 285 stóp (1 306 m), nie mają takiej rangi topograficznej, by uznać je za coś więcej niż podszczyt Żbika A. Podobnie, szczyt E, na wysokości 4 046 stóp (1 233 m), jest uważany za podszczyt wyższego szczytu D (szczyt E był dawniej uważany za wyższy z tych dwóch i pojawiał się na oficjalnej liście czterotysięczników, ale aktualne mapy topograficzne pokazują, że to szczyt D jest wyższy).

Szlak Appalachów, który rozciąga się na długości ponad 2170 mil (3490 km) z Georgii do Maine, wspina się z Appalachian Mountain Club's Joe Dodge Lodge w Pinkham Notch i przemierza szczyty Wildcat Ridge, a następnie biegnie dalej do Carter Dome.

Wildcat Mountain Ski Area to jeden z najbardziej znanych ośrodków narciarstwa alpejskiego w Nowej Anglii. Wyciągi kursują z bazy przy NH Route 16 w Pinkham Notch na wysokość 644 m (2 112 stóp) aż do szczytu D. Na obszarze 225 akrów (0,91 km2) znajduje się 49 szlaków, w tym Polecat Trail - najdłuższy szlak narciarski w New Hampshire. Wildcat Valley Trail, nieutwardzony szlak narciarstwa biegowego, prowadzi ze szczytu do Jackson w New Hampshire, pokonując wysokość 3240 stóp (990 m) w ciągu 11,1 mili (17,9 km). Wytyczona w 1972 roku, jest jedną z najbardziej znanych tras w rozległym systemie szlaków utrzymywanych przez Jackson Ski Touring Foundation.^[25]

Kinsman Mountain to góra położona w hrabstwie Grafton, w stanie New Hampshire. Nazwana została na cześć Nathana Kinsmana, wczesnego mieszkańca Easton, New Hampshire, i jest częścią Pasma Kinsmana w Górach Białych. Na północnym wschodzie Kinsman jest połączony grzbietem The Cannon Balls z Cannon Mountain.

Zachodnia strona Kinsman wpada do Reel i Slide Brooks, a stamtąd do Ham Branch rzeki Gale, rzeki Gale, rzeki Ammonoosuc, rzeki Connecticut i do Long Island Sound w Connecticut. Strona wschodnia wpada do potoku Cascade Brook, a stamtąd do rzeki Pemigewasset, rzeki Merrimack i do Zatoki Maine w Massachusetts. Strona południowa wpada do Eliza Brook, a stamtąd do Harvard Brook, kolejnego dopływu Pemigewasset.

Appalachian Mountain Club uważa zarówno North, jak i South Kinsman za "czterotysięczniki", ponieważ podział między nimi daje temu pierwszemu ponad 200 stóp (61 m) topograficznej przewagi. South Kinsman jest szóstym pod względem wysokości szczytem Gór Białych, ponieważ jest to najwyższy punkt pomiędzy Franconia Notch a Kinsman Notch.

Wędrowcy wspinający się na North Kinsman Mountain, po dotarciu do pozbawionego widoków szczytu, powinni pamiętać o krótkim spacerze na wschód do stromych granitowych półek opadających do Kinsman Pond i oferujących widoki na Cannon Mountain, South Kinsman, Franconia Ridge i Lonesome Lake.^[27]

Mount Tom to góra położona w hrabstwie Grafton, w stanie New Hampshire, około 1,5 mili na południowy zachód od wysokości lądu Crawford Notch.

Nazwa góry pochodzi od nazwiska Thomasa Crawforda, którego rodzina prowadziła trzy gospody w Crawford Notch w pierwszej połowie XIX wieku. Góra Tom jest częścią pasma Willeya w Górach Białych. Od południa Tom jest otoczony przez Mount Field. Góra Tom jest odwadniana od wschodu przez Crawford Brook, a od zachodu przez rzekę Zealand. Obie są dopływami rzeki Ammonoosuc, która wpada do rzeki Connecticut, a stamtąd do Long Island Sound.

Od 1829 do około 1850 roku Tom Crawford prowadził gospodę w Notch House, który znajdował się na szczycie góry Notch. Około 1850 roku Tom Crawford rozpoczął budowę większego hotelu i popadł w kłopoty finansowe. Zmuszony do sprzedaży, opuścił wtedy Notch. Założony przez niego hotel stał się Domem Crawforda.

Na początku lat 70. na północnym zboczu góry zaproponowano budowę ośrodka narciarstwa alpejskiego, związanego z Tomem Corcoranem i domem Crawfordów.^[28]

Galehead Mountain to góra położona w hrabstwie Grafton w stanie New Hampshire. Góra jest częścią pasma Twin Range w Górach Białych. Galehead jest otoczona od wschodu przez South Twin Mountain, a od zachodu przez Mount Garfield. Szczyt osiąga się szlakiem Frost Trail, który wychodzi z Galehead Hut. Z samochodu do schroniska można dotrzeć na kilka sposobów, z których najbardziej bezpośredni jest szlak Gale River Trail od północnego zachodu.

Galehead nosi taką nazwę, ponieważ znajduje się nad źródłami północnej odnogi rzeki Gale. Północna ściana Galehead odprowadza wodę do Gałęzi Północnej, a następnie przez rzekę Gale do rzek Ammonoosuc i Connecticut oraz do Long Island Sound w Connecticut. Południowo-wschodnia ściana Galehead odprowadza wodę do Twin Brook, a stamtąd do Franconia Branch wschodniej gałęzi rzeki Pemigewasset, przez Pemigewasset Wilderness, następnie do rzek Pemigewasset i Merrimack oraz do Zatoki Maine w Massachusetts. Zachodnia ściana Galehead również wpada do Franconia Branch.

Szlak Appalachów, liczący 3170 mil (3490 km) National Scenic Trail z Georgii do Maine, przecina północną ścianę Galehead, 0,2 mil (0,3 km) na północ i 400 stóp (120 m) poniżej szczytu. Chatka Appalachian Mountain Club's Galehead Hut znajduje się w przełęczy między Galehead a South Twin.^[32]

Mount Passaconaway to góra o wysokości 4 043 stóp w Sandwich Range Wilderness w White Mountain National Forest w Grafton County, New Hampshire, w pobliżu Waterville Valley. Nazwa góry pochodzi od imienia Passaconaway, XVI-wiecznego sachema z plemienia Pennacook, którego imię nosiła również mała wioska w Albany, gdzie obecnie znajduje się północny szlak turystyczny.

Znajduje się na 42. miejscu pod względem wysokości na liście 48 czterotysięczników w Górach Białych. Na oryginalnej liście czterotysięczników z 1931 r. znalazł się na 26. miejscu z wysokością 4 116 stóp (1 255 m), choć mapa topograficzna z 1931 r. pokazuje go na wysokości 4 060 stóp (1 240 m). Mapa topograficzna USGS z 1987 r. wskazuje wysokość 4 043 stóp, natomiast wysokość zarejestrowana w Systemie Informacji o Nazwach Geograficznych USGS wynosi 4 019 stóp (1 225 m).

Na gęsto zalesiony, nieoznakowany szczyt można wejść od strony północnej (przy Kancamagus Highway) lub od strony południowej (Wonalancet).

Passaconaway został pierwotnie nazwany "North Whiteface" przez Arnolda Guyota, który prawdopodobnie był pierwszą białą osobą, która weszła na szczyt. Geolog stanowy Charles Henry Hitchcock nadał jej obecną nazwę na cześć Passaconawaya, wodza Pennacooków. Dzieci Passaconawaya, Wonalancet i Nanomocomuck, mają swoje imiona upamiętnione na ostrogach góry.^[33]

Pasmo Prezydenckie to pasmo górskie położone w Górach Białych w amerykańskim stanie New Hampshire. Zawiera najwyższe szczyty Gór Białych, a jego najbardziej godne uwagi wierzchołki noszą imiona amerykańskich prezydentów, a następnie wybitnych postaci życia publicznego z XVIII i XIX wieku. Pasmo Prezydenckie słynie z jednych z najgorszych warunków pogodowych na Ziemi, głównie z powodu nieprzewidywalności dużych prędkości wiatru i braku pogody na wyższych szczytach. Z powodu złych warunków pogodowych Pasmo Prezydenckie jest często wykorzystywane do treningów alpinistycznych dla tych, którzy później zdobywają najwyższe góry świata, w tym K2 i Everest.

Góra Waszyngtona, na której od dawna wieją największe wiatry zarejestrowane na powierzchni Ziemi, osiągające prędkość 231 mph (372 km/h), jest najwyższa - 6 288 stóp (1 917 m), a następne są sąsiednie szczyty: Mount Adams (1 766 m) i Mount Jefferson (1 741 m). Pasmo prawie w całości znajduje się w hrabstwie Coos.^[34]

Mount Field to góra położona w hrabstwie Grafton, w stanie New Hampshire. Nazwa góry pochodzi od Darby'ego Fielda, który w 1642 roku dokonał pierwszego znanego wejścia na Mount Washington. Mount Field jest najwyższym szczytem pasma Willey w Górach Białych. Na północnym zachodzie górę Field flankuje góra Tom, a na południowym zachodzie góra Willey.

Mt. Field leży na granicy trzech działów wodnych. Po północno-wschodniej stronie wpada do rzeki Saco, a stamtąd do Zatoki Maine w stanie Maine. Po stronie południowej wpada do rzeki North Fork Pemigewasset, a stamtąd do East Branch, Pemigewasset River i Merrimack River, która uchodzi do morza w Massachusetts. Po stronie zachodniej Field wpada do rzeki Zealand, a stamtąd do rzeki Ammonoosuc, rzeki Connecticut i do Long Island Sound w Connecticut.^[35]