Washington Court House - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Dom Barneya Kelleya to zabytkowa rezydencja w Washington Court House, w stanie Ohio, w Stanach Zjednoczonych. Wybudowana w okresie handlowej prosperity miasta, przez wiele dziesięcioleci była domem dla czołowych biznesmenów z okolicy.

Urodzony w 1834 r. w Irlandii Barney Kelley wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i w latach 60. XIX w. zamieszkał w Washington Court House. W tym czasie miasto szybko się rozwijało dzięki lepszej komunikacji: wiele linii kolejowych obsługiwało miasto, co czyniło je doskonałym miejscem do prowadzenia handlu. Kelley wkrótce otworzył na East Main Street saloon i sklep ogólnospożywczy, w którym sprzedawał wszystko, od jedzenia po sztućce. W 1875 roku zorganizował budowę obecnego domu i mieszkał w nim aż do sprzedaży Thomasowi Craigowi w 1896 roku. Craig i jego rodzina, właściciele miejskiego domu towarowego Craig Brothers Department Store, byli właścicielami domu do 1975 roku.

Dom Kelleya to budynek z cegły, z kamienną podmurówką, asfaltowym dachem i różnymi dodatkowymi elementami z kamienia. Zaprojektowany i zbudowany przez L.C. i B.C. Coffmanów oraz Amosa Cooke'a, jest jednym z kilku domów w stylu włoskim w mieście, ale żaden z nich nie posiada najbardziej charakterystycznego elementu domu Kelleyów. Niektóre z typowych cech domu w stylu włoskim to ozdobny fryz, gzyms wsparty na parach wsporników, zworniki i architrawy na zaokrąglonych łukowych oknach oraz gzymsy. Dom wyróżnia się spośród innych włoskich rezydencji nietypową okrągłą lukarną frontową, umieszczoną w półokrągłym przedłużeniu fasady. Boczna ściana domu jest podzielona na dwa przęsła, a frontowa na trzy, z głównym wejściem pośrodku; na całej szerokości fasady znajduje się ganek. Washington Court House nie jest jedynym miastem w regionie, w którym okrągłe lukarny są rzadkością; Doan House jest jedyną rezydencją z takim oknem w Wilmington na południowym wschodzie.

W 1979 r. dom Kelleyów został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). Był to jeden z kilku domów w mieście, które otrzymały to wyróżnienie. Wpisano go na listę zarówno dlatego, że był domem wybitnego mieszkańca miasta, jak i ze względu na jego architekturę.^[3]

Jacob Light House to zabytkowa rezydencja położona w mieście Washington Court House, w stanie Ohio, w Stanach Zjednoczonych. Niegdyś dom wybitnego lokalnego rzemieślnika, został uznany za obiekt historyczny jako dobrze zachowany przykład architektury w stylu włoskim.

Wraz z pojawieniem się wielu linii kolejowych Washington Court House stawał się coraz ważniejszym ośrodkiem handlowym w trzeciej ćwierci XIX wieku. Wśród osób, które przyciągnęło do miasta Jacob Light, krawiec, który zyskał pozycję regionalnego kupca. 10 maja 1875 r. Light kupił od Millsa Gardnera sporą działkę na południe od centrum miasta, a na początku czerwca rozpoczął budowę obecnego domu. Zbudowany z cegły na kamiennej podmurówce i pokryty łupkowym dachem dom w kształcie litery L jest charakterystycznym przykładem stylu włoskiego. Do wyróżniających się elementów architektonicznych należą: płytki dach czterospadowy, ganek frontowy i jego ręcznie rzeźbione belki nośne, okiennice i fronty okien oraz wsporniki podtrzymujące gzyms. Szczególne znaczenie mają wsporniki ganku, które pokazują, jak bardzo rozwinęło się lokalne snycerstwo w XIX wieku.

Po sześćdziesięciu jeden latach własności rodzina Jacoba Lighta sprzedała dom w 1936 roku. Późniejsi właściciele zachowali dom z niewielkimi zmianami; ponad pięćdziesiąt lat później pozostał on dobrym przykładem stylu włoskiego, którego pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku w mieście pozostało zaledwie dwadzieścia innych domów. Na początku 1988 r. dom został wpisany na listę National Register of Historic Places, kwalifikując go ze względu na jego historycznie znaczącą architekturę.^[4]

Dom Robinsona-Paveya to zabytkowa rezydencja w zachodniej części Washington Court House, w stanie Ohio, w Stanach Zjednoczonych. Dom został nazwany na cześć dwóch wybitnych, najwcześniejszych mieszkańców i uznany za miejsce historyczne.

Po przeprowadzce z innej miejscowości do Washington Court House, John H. Robinson zorganizował budowę obecnego domu w 1849 roku. Robinson, właściciel rodzinnej fabryki włókienniczej, mógł zająć dom już w następnym roku. Posiadłość należała do niego do 1861 r., kiedy to sprzedał ją miejscowemu adwokatowi Madisonowi Paveyowi. Oprócz praktyki adwokackiej Pavey był jednym z założycieli Banku Fayette.

Dom Robinsona-Paveya, zbudowany z muru pruskiego na podmurówce z piaskowca, pokryty jest dachem asfaltowym z elementami drewnianymi i żelaznymi. Do wyróżniających się elementów architektonicznych tego gotycko-rewolucyjnego domu należą misterne barykady na końcach wysokich szczytów; dach jest stromo spadzisty, a kształt domu przełamuje mały szczyt "boczny", w którym nad głównym wejściem znajduje się ostrołukowe okno pokryte okiennicami. W ścianach umieszczono dwoje drzwi, z których obydwoje mają niewielkie, ale kunsztowne, ręcznie rzeźbione wykończenia i wsporniki.

W 1987 r. dom Robinsona-Paveya został wpisany na listę National Register of Historic Places ze względu na wyróżniającą się architekturę; w momencie wpisania na listę był jednym z dwóch domów w stylu gotyckiego renesansu w mieście.^[5]