Utica - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum w Utica, Nowy Jork. Munson-Williams-Proctor Arts Institute – regionalne centrum artystyczne założone w 1919 roku w Utice, w stanie Nowy Jork przez przyrodnich braci Thomasa i Fryderyka Proctorów i żonę Thomasa, Marię. W skład ośrodka wchodzi muzeum sztuki, dział sztuk scenicznych i szkoła artystyczna. Instytut mieści się w dwóch budynkach, zabytkowym, zbudowanym w 1850 roku według projektu Phillipa Thomasa i Williama Wooletta,Jr. zwanym Fountain Elms i budynku współczesnym, zbudowanym w 1960 roku według projektu Philipa Johnsona.

W 1972 roku stary budynek muzeum został wpisany na listę National Register of Historic Places pod nr #72001599; budynek nowy znalazł się na tej liście 9 września 2010 roku pod nr #10000727.^[2]

First Presbyterian Church to zabytkowy budynek kościelny w Utica, w stanie Nowy Jork. Kościół i powiązany z nim Dom McKinnon'a zostały wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków w 1988 roku. Obiekty te są godne uwagi ze względu na swoją architekturę z początku XX wieku.

Kościół został zaprojektowany przez bostońskiego architekta Ralpha Adamsa Crama i zbudowany w 1922 r. Dom McKinnona został zaprojektowany przez architekta z Binghamton, C. Edwarda Vosbury'ego, i zbudowany w 1899 r.

W 1961 roku nastąpiło połączenie kościoła i domu kościelnego poprzez budowę kilku sal lekcyjnych, sali spotkań, zmodernizowanej kuchni i zainstalowanie organów firmy Casavant Freres.

Na terenie kościoła działa kilka organizacji, m.in: The Seeds of Hope Food Pantry - First Presbyterian Church prowadzi dobrze zaopatrzoną spiżarnię, która dostarcza odżywcze produkty żywnościowe osobom i rodzinom mieszkającym w okolicy kościoła. Spiżarnia powstała we współpracy z kościołami New Hartford First Methodist, New Hartford Presbyterian, Our Saviour Lutheran i Utica First Presbyterian Churches. Spiżarnia jest otwarta we wtorki i czwartki od godz. 9:30 do 11:30.

Szafa na ubrania - Szafa na ubrania zapewnia bezpłatną, czystą, sprawną odzież dla tych, którzy jej potrzebują. Dostępna jest większość rozmiarów dla dorosłych, dzieci i niemowląt. Szafa jest otwarta w czwartki od 9:00 do 11:00 rano. Szafa jest otwarta w każdą środę rano, aby przyjąć dary.

Bezpłatny wspólnotowy obiad dziękczynny - przygotowywany i wydawany w Święto Dziękczynienia co roku od 1978 roku. Dla osób, które są w domu i nie mogą przyjść do kościoła, można z wyprzedzeniem zorganizować dostawę pełnowartościowego posiłku. Obiad jest wydawany w godzinach od 12:00 do 14:00 w Święto Dziękczynienia.

Universal Pre-K-K at First Church and First Nursery School of Utica - First Presbyterian Church pomaga przedszkolu, przyznając stypendia dla niektórych uczniów. Sale lekcyjne i biura mieszczą się w budynku Pierwszego Kościoła. Do powszechnych klas przedszkolnych zapisuje się średnio 80 uczniów, którzy uczęszczają na 5 półdniowych sesji w tygodniu. Zajęcia First Nursery School of Utica dla dzieci 3-letnich odbywają się trzy razy w tygodniu rano.

HISTORIA: Na długo przed tym, jak Utica stała się miastem w 1832 roku, była małą wioską znaną jako Fort Schuyler. To właśnie tam, piętnaście lat wcześniej, powstał Pierwszy Kościół Prezbiteriański (First Presbyterian Church), najstarszy kościół w mieście, które miało stać się Uticą. Pierwszy Kościół był siostrą Kościoła Prezbiteriańskiego Whitesboro, który na początku 1793 roku stanowił jedno i to samo i był znany jako "Zjednoczone Towarzystwo Whitestown". 18 lutego 1794 r. stowarzyszenie to zostało przyjęte do Prezbiterium Albany, znajdując się wówczas dalej na zachód niż jakikolwiek inny kościół prezbiteriański.

Ks. Bethuel Dodd został mianowany i zainstalowany jako pierwszy pastor Towarzystwa 21 sierpnia 1794 roku. Sprawując urząd w obu kongregacjach, Dodd spędzał dwie trzecie czasu w Whitestown i jedną trzecią w Fort Schuyler, a jego wsparcie było dzielone przez oba kościoły.

Zgromadzenie w Fort Schuyler, prawnie zarejestrowane jako kościół w 1804 r., zbierało się najpierw w wiejskim budynku szkolnym przy Main Street, a następnie otrzymało do dyspozycji Trinity Episcopal Church przy Broad Street do czasu wybudowania własnego miejsca kultu. W 1807 r. zbudowano kościół przy Lower Washington Street. Używany przez dwadzieścia lat, został podzielony i przeniesiony, aby zrobić miejsce pod budowę większego obiektu. Nowy kościół, poświęcony w 1827 roku, był murowany i posiadał iglicę o wysokości 215 stóp. W 1813 roku kongregacja Utica powołała ks. Henry'ego Dwighta na swojego pierwszego pełnoetatowego pastora. Korporacja przyjęła wówczas nazwę "The First Utica Presbyterian Society", która do dziś pozostaje prawną nazwą kościoła.

Po katastrofalnym pożarze w 1851 r. na północno-wschodnim rogu ulic Washington i Columbia wzniesiono imponującą budowlę Old First Church w stylu romańskim. Budynek ten służył jako miejsce kultu przez prawie 70 lat. W 1919 r. postanowiono zerwać z tradycją i przenieść się "w górę miasta", na przedmieścia Utica.

W maju 1921 roku Towarzystwo zakupiło posiadłość MacKinnon-Borst, swoją obecną własność, jako miejsce na nową świątynię. Podczas gdy komitet oceniał możliwości domu MacKinnon (obecnie używanego jako Dom Kościelny, zwanego też "Domem Molly", w którym odbywają się kawiarnie i inne imprezy), nabożeństwa odbywały się w tymczasowych pomieszczeniach na Oneida Square.

Ralph Adams Cram, architekt Katedry św. Jana Bożego w Nowym Jorku, został wybrany do zaprojektowania nowego kościoła. Jednym z głównych założeń projektu było ponowne wykorzystanie orzechowych ławek z kościoła przy Washington Street, co miało zadecydować o wielu wymiarach nowego kościoła. Część dekoracyjnej stolarki w Brewer Chapel pochodziła ze starego budynku i tymczasowo zdobiła witrynę sklepu przy Oneida Square, która służyła jako przejściowe sanktuarium.

W lipcu 1922 r. nastąpiło wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę nowego budynku, a następnie w grudniu położono kamień węgielny. Poświęcenie i oddanie do użytku odbyło się w niedzielę 11 maja 1924 roku, po czym przez cztery tygodnie odbywały się specjalne uroczystości. Całkowity koszt budowy kościoła wyniósł nieco ponad 275 000 dolarów, z czego większość została zebrana podczas dwóch nabożeństw w maju 1922 roku.

Budynek, który obecnie nazywamy Domem Kościelnym, został zbudowany w 1899 r. jako wystawna prywatna rezydencja przez Roberta MacKinnona. Budowa kosztowała MacKinnona 150 000 dolarów, a eksploatacja od 50 000 do 75 000 dolarów. Kilka lat później MacKinnon został zmuszony do ogłoszenia bankructwa, a w 1911 r. dom został zakupiony za 40 000 dolarów przez Charlesa A. Borsta i jego żonę Grace Olmstead Borst. Po jego niespodziewanej śmierci w 1918 r. pani Borst była zmuszona sprzedać dom za 50 000 dolarów grupie przedsiębiorców, którzy planowali przekształcić go w apartamentowiec. Zanim nowi właściciele zdążyli zająć budynek, nieruchomością zainteresował się kościół, a cena odsprzedaży wzrosła z dnia na dzień do 65 000 dolarów.

W 1961 roku nastąpiło połączenie kościoła i domu kościelnego poprzez budowę kilku sal lekcyjnych, Fellowship Hall, zmodernizowanej kuchni i zainstalowanie wspaniałych organów Casavant Freres.

W całej swojej historii First Presbyterian Church kładł silny nacisk na misję. Wyszedł z niego co najmniej 17 misjonarzy i 24 ministrów. Pierwsze Stowarzyszenie Misjonarzy Domowych zostało założone w 1843 r., a w 1877 r. zorganizowano Stowarzyszenie Misyjne Kobiet.

W lutym 2020 roku budynek kościoła został wystawiony na sprzedaż.^[7]