Ste. Genevieve - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Dom Amoureux, czasami nazywany Domem Beauvais-Amoureux, znajduje się w Ste. Geneviève w stanie Missouri. Został zbudowany w 1792 roku przez Jeana-Baptiste'a St. Gemme Beauvais II, który przeprowadził się z Kaskaskaskia w stanie Illinois. W 1852 r. został zakupiony przez Benjamina C. Amoureux, który wyemigrował do Stanów Zjednoczonych z Francji.

Obecnie pełni funkcję muzeum i jest zarządzany przez Służbę Parku Narodowego. Jest to jeden z trzech zachowanych budynków typu poteaux-en-terre w Ste. Genevieve i jeden z pięciu zachowanych w całych Stanach Zjednoczonych. Pozostałe budynki poteaux-en-terre w Ste. Genevieve to Bequette-Ribault House i Vital St. Gemme Beauvais House I (20 S. Main Street). Pozostałe dwa to LaPointe-Krebs House w Pascagoula, Mississippi i Badin-Roque House w pobliżu Natchitoches, Louisiana. Domek Lasource-Durand znajduje się za domem Amoureux.^[2]

Felix Vallé House State Historic Site to państwowy rezerwat historyczny obejmujący Dom Felixa Vallé i inne budynki z początku XIX wieku w Ste. Genevieve, Missouri. Zarządzany jest przez Departament Zasobów Naturalnych Missouri.

Na miejscu można zwiedzić Dom Feliksa Vallégo, zbudowany w 1818 r. w stylu federalnym z wapienia przez Jacoba Phillipsona, żydowskiego kupca z Filadelfii w Pensylwanii, który w 1824 r. stał się miejscem handlu i domem Feliksa Vallégo i Odile Pratte-Vallé. Wystawiono autentycznie zaopatrzony sklep kupiecki reprezentujący firmę Menard & Vallé. Pozostałe elementy wyposażenia domu to m.in. oryginalne kominki i elementy wykończenia wnętrz, wczesne empirowe meble, zewnętrzne schody prowadzące do sypialni na drugim piętrze oraz ogród z oryginalnymi murowanymi i szkieletowymi budynkami gospodarczymi.

Dom Bauvais-Amoureux (1792), który jest otwarty sezonowo, oraz Dom Dr. Benjamina Shaw (1819) są również częścią tego historycznego miejsca.^[3]

Dom Guibourda, znany również jako La Maison de Guibourd, jest przykładem budynku typu poteaux-sur-solle uszczelnionego konstrukcją bouzillage. Obiekt został zbudowany około 1806 r. i był domem Jacques'a Jeana Rene Guibourda i jego rodziny.

Podstawowa architektura domu Guibourda jest bardzo podobna do innych budowli kreolsko-francuskich w mieście i w regionach zamieszkałych przez Francuzów w Illinois, wschodniej Kanadzie i Luizjanie.

Na przestrzeni lat konstrukcja budynku została tylko nieznacznie zmieniona, aby dostosować ją do potrzeb różnych mieszkańców, ale ogólnie rzecz biorąc, zachowała wiele z oryginalnego charakteru i stylu francuskiej architektury kreolskiej z początku XIX wieku. Pierwotnie dom był zbudowany z "galeryjkami" (szerokimi gankami) otaczającymi dom, aby utrzymać chłód wewnątrz latem, a śnieg w zimie.

Kwatery niewolników, czyli kuchnię, dobudowano kilka lat później. Budynek kuchni był murowany i oddzielony od głównego domu ze względu na dodatkowe ciepło związane z gotowaniem w miesiącach letnich, dym związany z gotowaniem, który unosił się na meblach, a także dlatego, że Francuzi uważali zapach gotowania za odrażający. (W przeciwieństwie do mitu, że kuchnie były oddzielone od domu ze względu na niebezpieczeństwo pożaru w miejscach przygotowywania posiłków, przeprowadzono na ten temat szeroko zakrojone badania, które nie potwierdziły żadnych istotnych faktów. Patrz książka Death by Petticoat, autorstwa Mary Theobald, Colonial Williamsburg Press). Kuchnia Guibourdów została zbudowana w sposób półzamknięty, pod jednym z rogów ganku. Okazało się to nieocenione dla rodziny i niewolników podczas serwowania posiłków, ponieważ można było utrzymać je gorące, suche i na czas. Dom Guibourdów jest jednym z niewielu oryginalnych budynków kuchennych i kwater niewolników z tego okresu w Ste. Genevieve.

Stolarka w domach kreolskich jest podobna do tej, którą można znaleźć w ówczesnych domach amerykańskich, prawdopodobnie została wykonana przez tych samych rzemieślników. Wcześnie zaczęto stosować szkło; w domu Guibourda w Ste. Genevieve nadal są dwie pary okien skrzynkowych, podobnych do tych, które można znaleźć w Kanadzie i Luizjanie. Okucia i gwoździe do domów kreolskich były wcześnie importowane, a trzy kute żelazne zamki do drzwi znalezione w Ste. Genevieve wykazują bliskie pokrewieństwo z tymi z Quebecu. Ściany wewnętrzne były często tynkowane i bielone, a w bardziej luksusowych domach czasem freskowane lub malowane panelami, jak w domu Laclede-Chouteau; ale sufity pozostawiano otwarte, aby pokazać starannie ukształtowane belki (soUveaux), z ich listwami i podłogą na poddaszu. Kapliczki i wysokie drewniane krzyże na kamiennych postumentach z inskrypcjami dodawały europejskiego wyglądu wczesnym osadom.

Imigracja, która rozpoczęła się mniej więcej w czasie Rewolucji Amerykańskiej, a osiągnęła swój pełny rozkwit po wojnie 1812 roku, zniszczyła większość kreolskich tradycji architektonicznych. Charles Dickens, który odwiedził St. Louis w 1842 roku, stwierdził, że "w starej francuskiej części miasta ulice są wąskie i krzywe, a niektóre domy są osobliwe i malownicze, zbudowane z drewna, z rozpadającymi się galeryjkami... i obfitują w szalone, stare kamienice z mrugającymi okiennicami, takie, jakie można zobaczyć we Flandrii. Niektóre z tych starych mieszkań, z wysokimi oknami szczytowymi wbijającymi się w dachy, mają w sobie coś w rodzaju francuskiego wzruszenia ramionami; a ponieważ są przekrzywione ze starości, wydają się trzymać głowy na bok, jakby grymasiły ze zdumienia na widok amerykańskich ulepszeń...". Jednak siedem lat po wizycie Dickensa duża część francuskiej części miasta została zniszczona przez pożar, a dwa pokolenia temu rozebrano ostatni dom typu francuskiego w St.

Dom Guibourda jest jednym z obiektów należących do historycznej dzielnicy Ste. Genevieve, która jest Narodowym Zabytkiem Historycznym (National Historic Landmark). Dom jest prowadzony jako muzeum historyczne przez Fundację Odnowy Ste. Genevieve, Inc.^[4]

Ste. Genevieve Historic District to historyczna dzielnica obejmująca znaczną część zabudowy miasta Ste. Genevieve w stanie Missouri w Stanach Zjednoczonych. Miasto było pod koniec XVIII wieku stolicą hiszpańskiej Luizjany, a w pierwotnej lokalizacji, kilka mil na południe, również stolicą Luizjany Francuskiej. Duży obszar miasta, w tym pola wzdłuż rzeki Mississippi, to Narodowy Historyczny Okręg Zabytkowy (National Historic Landmark District), wyznaczony w 1960 roku ze względu na historycznie francuską architekturę i sposób zagospodarowania terenu. Mniejszy obszar, obejmujący części miasta ważne historycznie w latach 1790-1950, został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 2002 roku.

W Ste. Genevieve znajduje się jedno z największych skupisk charakterystycznych rodzajów francuskiej architektury kolonialnej, znanych jako poteaux en terre (słupy w ziemi) i poteaux-sur-sol (słupy na parapecie). Oba te style zakładają budowę ścian z pionowych bali, z których pierwszy umieszcza się bezpośrednio w ziemi, a drugi na poziomym parapecie z drewna lub kamienia. Do wybitnych lokalnych przykładów tych stylów architektonicznych należą: Beauvais-Amoureux House, Felix Vallé House State Historic Site, La Maison de Guibourd, Delassus-Kern House, Louis Bolduc House (wymieniony osobno jako National Historic Landmark) i Old MillerSwitch Train Station był istotną częścią historii zapewniającą zaopatrzenie i odpoczynek na Old Railroad. W 2018 r., po pozytywnym rozpatrzeniu sprawy, National Park Service (Służba Parków Narodowych) została upoważniona do utworzenia Narodowego Parku Historycznego Ste. Genevieve jako jednostki systemu parków narodowych USA. Park został włączony do systemu parków 30 października 2020 r.^[7]