Oakland - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Children's Fairyland, U.S.A. to park rozrywki, położony w Oakland w Kalifornii, nad brzegiem jeziora Merritt. Był to jeden z najwcześniejszych "tematycznych" parków rozrywki w Stanach Zjednoczonych. Fairyland obejmuje 10 akrów zestawów zabawowych, małych przejażdżek i zwierząt. W parku znajduje się również Otwarty Teatr Lalek Storybook, najstarszy nieprzerwanie działający teatr lalek w Stanach Zjednoczonych.

Fairyland został zbudowany w 1950 roku przez Oakland Lake Merritt Breakfast Club, lokalny klub usługowy. Park od razu zyskał uznanie w kraju ze względu na swoje wyjątkowe walory, a w latach 50. zainspirował wiele miast do tworzenia własnych parków. W 1950 r. Walt Disney zwiedził wiele parków rozrywki, w tym Dziecięcy Fairyland, szukając pomysłów na to, co okazało się Disneylandem. Zatrudnił pierwszą dyrektorkę Fairylandu, Dorothy Manes, aby pracowała w Disneylandzie jako dyrektor ds. młodzieży, którą to funkcję pełniła od otwarcia parku do 1972 roku.

Liczni artyści przygotowali w parku wystawy, murale, lalkarstwo i rzeźby. Jednymi z najbardziej znanych artystów są Ruth Asawa i Frank Oz, który jako nastolatek był praktykantem lalkarskim w parku.^[1]

Dom dla ponad 700 rodzimych i egzotycznych zwierząt. Oakland Zoo to ogród zoologiczny położony w dzielnicy Grass Valley w Oakland, w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych. Założone w 1922 roku, jest zarządzane przez Conservation Society of California, organizację non-profit 501 zajmującą się ochroną dzikich zwierząt zarówno lokalnie, jak i globalnie. W zoo mieszka ponad 850 rodzimych i egzotycznych zwierząt. Jest znane z wyjątkowej opieki nad zwierzętami, zwłaszcza z programu opieki nad słoniami, oraz z posiadającego certyfikat Leed, liczącego 17 000 stóp kwadratowych, nowoczesnego szpitala weterynaryjnego - największego ośrodka weterynaryjnego dla dzikich zwierząt w Północnej Kalifornii.

12 lipca 2018 roku Zoo w Oakland otworzyło dla zwiedzających Kalifornijski Szlak, skupiając się na niezwykłej rodzimej dzikiej przyrodzie tego stanu - zarówno w przeszłości, jak i obecnie.^[2]

Miejska baza wypadowa do spacerów, pikników i pływania łódką. Jezioro Merritt to duża laguna pływowa w centrum Oakland w Kalifornii, na wschód od Downtown. Otoczona jest terenami parkowymi i dzielnicami miasta. Jest historycznie ważne jako pierwsza oficjalna ostoja dzikiej przyrody w Stanach Zjednoczonych, wyznaczona w 1870 roku. Od 1963 roku znajduje się na liście National Historic Landmark, a od 1966 roku w National Register of Historic Places. Jezioro ma trawiaste brzegi, kilka sztucznych wysp, które mają służyć jako ostoje dla ptaków, oraz centrum interpretacyjne o nazwie Rotary Nature Center w Lakeside Park. Znajduje się tu centrum żeglarskie, w którym można wypożyczyć żaglówki, kajaki i łodzie wiosłowe, a także prowadzone są zajęcia. Na terenie parku znajduje się wesołe miasteczko o bajkowej tematyce - Children's Fairyland. Ogrody nad jeziorem Merritt znajdują się w parku Lakeside. Jest to ogród o powierzchni 7,5 akra, w którym znajduje się siedem ogrodów tematycznych, a także działki ogrodowe do uprawy żywności. Co roku pod koniec października w ogrodach odbywa się festiwal Autumn Lights Festival, na który przybywa ponad 100 artystów z przepięknymi iluminacjami i sztuką cyfrową. Wzdłuż brzegu jeziora biegnie popularna ścieżka do spacerów i joggingu. Obwód jeziora wynosi 3,4 mili, a jego powierzchnia 155 akrów.^[5]

Unikatowy kościół z drewna i szkła. Katedra Chrystusa Światłości, zwana także Katedrą w Oakland, jest katedrą rzymskokatolickiej diecezji Oakland w Oakland w Kalifornii. Jest siedzibą biskupa Oakland. Christ the Light, pierwsza katedra zbudowana w całości w XXI wieku, zastępuje katedrę św. Franciszka Salezego, która została nieodwracalnie zniszczona podczas trzęsienia ziemi w Loma Prieta w 1989 roku.

Kompleks Katedry Chrystusa Światłości, jako większy ośrodek katedralny, składa się z kościoła katedralnego, biura kurii biskupiej, centrum konferencyjnego, plebanii (rezydencji księży), Kliniki Zdrowia Zakonu Maltańskiego Północnej Kalifornii (świadczącej bezpłatne usługi diagnostyczne dla osób nieposiadających ubezpieczenia zdrowotnego) oraz mauzoleum. W mauzoleum znajduje się dwanaście krypt zarezerwowanych dla biskupów Oakland oraz miejsca pochówku dostępne dla członków diecezji za cenę porównywalną z innymi cmentarzami katolickimi w diecezji. W centrum katedry znajduje się również kawiarnia City Lights Cafe i sklep katedralny, a także publiczny plac i ogród.

Katedra Chrystusa Światłości została zaprojektowana przez architekta Craiga W. Hartmana z firmy Skidmore, Owings & Merrill. Katolicka Korporacja Katedralna Zatoki Wschodniej, właściciel katedry, wybrała firmę Webcor Builders na generalnego wykonawcę budowy katedry.

W 2000 r., pod kierownictwem biskupa Johna Stephena Cumminsa, rozpoczęto prace budowlane, które zakończyły się 21 maja 2005 r., a 25 września 2008 r. biskup Allen Henry Vigneron poświęcił świątynię Christ the Light. W Dzień Zaduszny, 2 listopada, mauzoleum zostało poświęcone, a w jednej z krypt pochowano pierwszego biskupa Oakland, Floyda Lawrence'a Begina.

Zlokalizowana przy 2121 Harrison Street w Oakland, katedra służy jako kościół macierzysty dla około 530 000 katolików w hrabstwach Alameda i Contra Costa.^[6]

Budda z Oakland to posąg Buddy umieszczony w 2009 roku na środku jezdni w Oakland w Kalifornii. Posąg został umieszczony przez mieszkańca okolicy, Dana Stevensona, który był zaniepokojony częstym wykorzystywaniem tego miejsca do nielegalnego wyrzucania śmieci. Stevenson przymocował posąg do pasa środkowego za pomocą żywicy epoksydowej i prętów zbrojeniowych, aby zapobiec kradzieży figury. Miejski Wydział Robót Publicznych początkowo zapowiedział, że usunie figurę po otrzymaniu skargi w tej sprawie, ale wycofał się z tego zamiaru po otrzymaniu znaczącego sprzeciwu. Po zainstalowaniu posągu lokalni mieszkańcy Wietnamu uczynili z niego buddyjską świątynię, w której codziennie odprawiane są nabożeństwa. Po zainstalowaniu posągu i przekształceniu go w świątynię policja w Oakland stwierdziła, że od 2014 r. aktywność przestępcza w tym rejonie, w tym wyrzucanie śmieci, graffiti, handel narkotykami i prostytucja, spadła o 82%.^[10]

Mountain View Cemetery to 226-hektarowy cmentarz wiejski w Oakland, w hrabstwie Alameda, w Kalifornii. Został założony w 1863 roku przez grupę pionierów z East Bay na mocy California Rural Cemetery Act z 1859 roku. Utworzone przez nich stowarzyszenie do dziś zarządza cmentarzem. Cmentarz Mountain View został zaprojektowany przez Fredericka Law Olmsteda, architekta krajobrazu, który zaprojektował także nowojorski Central Park oraz większą część uniwersytetów UC Berkeley i Stanford.

Pochowanych jest tu wiele ważnych postaci historycznych Kalifornii, których przyciągnęła reputacja Olmsteda, a także wiele okazałych krypt w hołdzie bogatym, zwłaszcza w części grzbietowej z widokiem na zatokę i panoramę San Francisco, znanej jako "Millionaires' Row". Z tego powodu, a także ze względu na piękne otoczenie, cmentarz przyciąga wielu turystów, a wycieczki prowadzone przez docentów rozpoczęły się w 1970 roku.^[11]

Muzeum Sztuki i Rozrywki Cyfrowej to muzeum w Oakland w Kalifornii, poświęcone sztuce cyfrowej i grom, z w pełni grywalnymi eksponatami do gier. Jego misją jest gromadzenie i kolekcjonowanie gier wideo, sztuki koncepcyjnej mediów cyfrowych oraz systemów do gier, aby uczyć społeczeństwo o sztuce cyfrowej i procesie tworzenia gier.

Zarząd i Rada Doradców składają się w dużej mierze z weteranów branży gier komputerowych, dziennikarzy, ekspertów i historyków tej dziedziny. Dyrektorem muzeum jest publikujący na całym świecie dziennikarz technologiczny Alex Handy, a w zarządzie zasiada dr Henry Lowood, kurator zbiorów Historii Nauki i Technologii oraz Zbiorów Filmu i Mediów Uniwersytetu Stanforda.

We wrześniu 2015 r. muzeum rozpoczęło kampanię na Kickstarterze, której celem było nabycie lokalu w San Francisco w Kalifornii, po drugiej stronie zatoki.^[15]

Grizzly Peak to szczyt w paśmie Berkeley Hills powyżej Berkeley w Kalifornii. Szczyt znajduje się na granicy hrabstw Alameda i Contra Costa, w granicach Parku Regionalnego Tilden i bezpośrednio za kampusem Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley.

Szczyt został nazwany na cześć kalifornijskiego niedźwiedzia grizzly, który zamieszkiwał ten obszar do końca XIX wieku. Ostatnią osobą, która widziała go lokalnie, był człowiek, który podobno został zabity przez grizzly w Strawberry Canyon poniżej Grizzly Peak w latach 60. XIX wieku. Pierwszy lokalny przypadek zabicia grizzly przez Europejczyka miał miejsce w 1772 roku, również wzdłuż Strawberry Creek, na zachód od dzisiejszego kampusu UC Berkeley, na terenie dzisiejszego centrum Berkeley. Zastrzelenie go przez hiszpańskich żołnierzy zostało odnotowane przez ojca Juana Crespi. Ostatni grizzly w całej Kalifornii został zabity u podnóża Sierra na wschód od Fresno w sierpniu 1922 roku.

Szczyt Grizzly stał się bardziej dostępny w 1932 r., gdy wzdłuż linii grzbietu wzgórz Berkeley wybudowano bulwar Grizzly Peak. Nazwa ta została wkrótce potem rozszerzona na wcześniej zbudowany odcinek Euclid Avenue na północ od linii grzbietu. Ta część była i nadal jest dzielnicą mieszkaniową Berkeley, podczas gdy pierwotny odcinek jest w dużej mierze niezabudowany. Grizzly Peak Boulevard rozciąga się obecnie od Kenyon Avenue w Kensington na północy, przez Berkeley i Oakland do skrzyżowania ze Skyline Blvd. nad Oakland na południu. Zanim zbudowano Grizzly Peak Boulevard, miejsce obecnego skrzyżowania z Claremont (przed 1892 r. znaną jako Telegraph Road) i Fish Ranch Road było historycznie ważnym przejściem przez wzgórza Berkeley, zanim w 1903 r. zbudowano tunel, który poprzedzał dzisiejszy Caldecott Tunnel; w tym miejscu znajdował się zajazd i przystanek dyliżansu zwany Summit House. Obecnie Grizzly Peak jest popularnym miejscem, z którego można podziwiać wyjątkowy widok na most Golden Gate i otaczającą go zatokę. W tej okolicy i w dół kanionu do Berkeley, od strony Skyline Boulevard i Claremont Avenue, można też często spotkać miłośników saneczkarstwa ulicznego.^[19]

Dzielnica Bushrod w North Oakland, Oakland, Kalifornia to obszar otaczający park, którego nazwa pochodzi od nazwy dzielnicy, ograniczony przez Martin Luther King, Jr. Way od zachodu, Claremont Avenue od wschodu, Highway 24 od południa i granicą Berkeley od północy. Od zachodu graniczy z dzielnicami Santa Fe, od wschodu z Fairview Park, a od południa i południowego wschodu odpowiednio z Temescal i Shafter. Godnymi uwagi zabytkami są boiska Bushrod Park i dawna szkoła podstawowa Bushrod Washington, które sąsiadują ze sobą na rozległym pasie zieleni i otwartej przestrzeni w sercu dzielnicy.

W 2017 r. firma zajmująca się obrotem nieruchomościami Redfin uznała Bushrod za najgorętszy rynek sąsiedzki w Stanach Zjednoczonych na podstawie ruchu na swojej stronie internetowej wśród potencjalnych nabywców domów.^[20]

Preservation Park znajduje się w Oakland, w Kalifornii. W parku znajduje się szesnaście zabytkowych budynków, z których pięć stoi w oryginalnym miejscu, a jedenaście zostało przeniesionych z innych części Oakland, aby uniknąć rozbiórki. Szesnaście domów jest rozmieszczonych tak, aby przypominały dzielnicę Oakland z końca XIX wieku.

Szesnaście budynków to: Dom Remillarda, styl Queen Anne. Pierre Remillard był właścicielem cegielni, a jego cegły zostały użyte do budowy pobliskiego Pierwszego Kościoła Unitariańskiego w Oakland. Lilly Remillard udzielała w tym domu korepetycji Jackowi Londonowi. Dom Ginnów, angielski styl Arts and Crafts. Frederick Burrell Ginn i żona Mary Crocker zlecili zaprojektowanie tego domu architektowi A. Page'owi Brownowi. Brown pracował później nad budynkiem promu w San Francisco. Nile Club (lub Nile Hall), styl rzemieślniczy. Nile Club, grupa męskiej elity Oakland zrzeszająca wyłącznie członków, zbudowała obok Ginn House teatr. Później był on wykorzystywany jako placówka USO. Zaprojektował go Charles W. Dickey, który pracował również nad hotelem Claremont. Dom Thorntona, styl Queen Anne. Thornton był kapitalistą. Dom został zbudowany, gdy po drugiej stronie ulicy znajdował się dom i ogród Satherów. Jane Sather jest fundatorką Sather Gate i Sather Tower w UC Berkeley. Później dom został zakupiony przez Orrina Gowella, który został architektem w biurze, które zaprojektowało wieżę Tribune w 1923 roku. Dom Higginsa, styl włoski. Elisha Higgins był handlarzem drewna w San Francisco. Biały Dom, styl włoski. Właścicielami byli Ellen Gould White i James White. Razem działali w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego. Wydawali gazetę "Sign of the Times". Obecnie w tym budynku mieszczą się biura Preservation Park i kawiarnia Rio California. Dom Knoxa-Buckleya, willa w stylu włoskim. Henry Knox był dentystą z San Francisco. Pierwotnie dom znajdował się przy dzisiejszej 28. ulicy w miejscu zwanym obecnie "Pill Hill". Właścicielami domu byli później John i Catherine Buckley. Był to ostatni dom przeniesiony do Preservation Park. Bartling House, dom szeregowy w stylu włoskim. Pierwotnie stał w miejscu, gdzie obecnie znajduje się wiadukt autostradowy na 14. ulicy. Właścicielem był William Bartling, partner w firmie introligatorskiej z San Francisco. Park House, willa w stylu włoskim. Charles O. Park malował wagony kolejowe dla Central Pacific Railroad. Dom ten stał pierwotnie przy skrzyżowaniu ulic 7th i Grove. Dom ten był dwukrotnie przenoszony. Robinson House, dom w stylu Queen Anne Cottage. Właścicielami byli Gertruda i W.H. Robinson. Pierwotnie zbudowany w Fruit Vale, czyli w miejscu, które obecnie nazywa się Fruitvale. Dom Standefordów, styl gontowy. Zbudowany dla panny Stelli Standeford. Jej ojciec pracował w mennicy w San Francisco. Później wyszła za mąż za Johna F. Connersa, który został właścicielem i wydawcą gazety "Oakland Enquirer". Dom Bauske, Queen Anne Cottage. Zbudowany przez Reinholda Bauske, dentystę, dla jego żony Hazel. Pierwotnie dom znajdował się w pobliżu Glen Echo Creek. Dom Trowbridge, styl patyczkowy. Pierwotnie zbudowany przez multimilionera Fredericka Williama Delgera dla jego córki Lillie i jej nowego męża Henry'ego Trowbridge'a. Pierwotnie dom ten znajdował się za teatrem Fox Oakland. Jacobs House, szeregowiec w stylu Queen Anne z dwoma wewnętrznymi mieszkaniami. Jacobs był krawcem z pruskim wykształceniem. Jego dom znajdował się pierwotnie przy 16 ulicy w pobliżu Jefferson, gdzie sąsiadką była pianistka i malarka Pauline Powell Burns. Dom Raymonda, styl Colonial Revival. William J. Raymond był profesorem fizyki na Uniwersytecie Kalifornijskim, który w tym czasie znajdował się między 12. a 14. ulicą, pomiędzy ulicami Franklin i Harrison. Dom Jacobsa stał pierwotnie przy 16. ulicy. Hunt House, styl Queen Anne Cottage. George C. Hunt zajmował się końmi, a wraz z bratem był właścicielem City Hall Livery Stables. Dom był później własnością właściciela saloonu Charlesa Appedorna.

Ponadto znajdują się tu dwie inne ważne budowle: trybuna i fontanna Lathama-Ducela. Żeliwna fontanna została wykuta w Paryżu i przedstawia boginię księżyca Dianę z ornamentem z liści akantu. Pierwotnie stała ona przy Domu i Ogrodach Lathama, zlokalizowanych przy dzisiejszych ulicach 17 i Jackson.

Park jest otwarty dla zwiedzających w ciągu dnia (budynki nie są dostępne dla zwiedzających), a jego tereny są często wynajmowane na przyjęcia, spotkania i wesela. Wiele organizacji pozarządowych ma tu swoje biura.

Park jest ograniczony ulicami 12, Castro, 14 i Martin Luther King, Jr. Way. Ulica 13 wchodzi do parku i kończy się przy fontannie Latham-Ducel. Jednokierunkowa ulica Preservation Park Way zaczyna się przy fontannie, a kończy na 12. ulicy.^[27]

Women's Athletic Club of Alameda County, przy 525 Bellevue Ave. w Oakland, w Kalifornii, został zbudowany w latach 1928-29. W 2009 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places. Znany jest także jako The Bellevue Club, Women's Athletic Club oraz Bellevue Club Building.

W 1926 r. powstał Women's Athletic Club of Alameda, który zakupił teren. Do zaprojektowania budynku zatrudniono architektów Charlesa F.B. Roetha i E. Geoffreya Bangsa. W latach 90. zmieniono jego nazwę na "The Bellevue Club".

Budynek to dom klubowy o powierzchni 47 000 stóp kwadratowych (4 400 m2), z zewnątrz pokryty sztukaterią, z wewnętrznym garażem. Został zbudowany jako pięciopiętrowy (plus częściowe podpiwniczenie i poddasze) budynek na planie kwadratu, z jednopiętrową częścią z tyłu. Jednopiętrowy garaż z tyłu został dobudowany w 1964 roku. Wnętrza są utrzymane w stylu Chateauesque lub Classical Revival.^[32]

Park Regionalny Redwood im. dr Aurelii Reinhardt jest częścią East Bay Regional Parks District w rejonie Zatoki San Francisco. Położony jest na wzgórzach na wschód od Oakland. W parku znajduje się największy zachowany naturalny drzewostan sekwoi przybrzeżnej we wschodniej części Zatoki. Park jest częścią historycznego pasa sekwoi rozciągającego się na południe do Leona Canyon Regional Open Space Preserve i na wschód do Moraga.

Lasy sekwojowe występują częściej bliżej wybrzeża, gdzie powietrze jest chłodne i wilgotne przez cały rok. W rejonie Zatoki takie lasy znajdują się w górach Santa Cruz i na wzgórzach Marin. Wyjątkowe warunki geograficzne lasów sekwoi w Redwood Regional Park sprawiają, że panują tu warunki nadmorskie. Wiatry przechodzące przez Golden Gate przepływają bezpośrednio przez zatokę i są kierowane do liniowej doliny, w której znajduje się dzielnica Montclair w Oakland. Dolina ta jest dobrze nawodniona przez cały rok i jest chroniona przed ekstremalnymi temperaturami i silnymi wiatrami.^[33]

The Crucible to niedochodowa szkoła sztuk przemysłowych w Oakland, w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych. Instytut został założony w 1999 roku w Berkeley, a w 2003 roku przeniesiono go do obecnej siedziby.

W Tyglu prowadzone są zajęcia z kowalstwa, ceramiki, emaliowania, ogniotrwałości, odlewnictwa, szkła, gorących kółek, biżuterii, kinetyki i elektroniki, maszynowni, formowania, neonów i światła, obróbki kamienia, tekstyliów, spawania, obróbki drewna i innych sztuk przemysłowych, w których rocznie bierze udział średnio 5 000 uczniów. Program dla młodzieży Crucible's Youth Program służy rocznie ponad 3000 młodych ludzi, z czego połowa to członkowie społeczności zachodniego Oakland, którzy mają dostęp do bezpłatnych zajęć i warsztatów. Założyciel Tygla, Michael Sturtz, stworzył dwie opery z ogniem, balet z ogniem oraz płonącą wersję Odysei Homera, a także coroczny Festiwal Sztuk Ogniowych, który odbywa się w lipcu.

Jako organizacja non-profit, Tygiel opiera się na corocznych darowiznach członkowskich, dotacjach i darowiznach indywidualnych.^[34]