Petersburg - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

City Market, znany również jako Farmers Market, to zabytkowy targ publiczny znajdujący się przy 9 East Old Street w Petersburgu w stanie Wirginia. Został zbudowany w latach 1878-1879 dzięki ziemi przekazanej w zaufaniu przez kupca Roberta Ballinga. City Market jest ośmiokątnym budynkiem z cegły. Mierzy 93 stopy średnicy i jest otoczony dużym metalowym zadaszeniem wspartym na wyszukanych żelaznych wspornikach. Wysoko zabudowane wnętrze rynku było pierwotnie miejscem sprzedaży towarów łatwo psujących się, podczas gdy na zewnątrz znajdowały się stragany z produktami spożywczymi.

W 1969 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). Znajduje się w dzielnicy historycznej Starego Miasta w Petersburgu.^[2]

Kościół Blandforda to najstarszy budynek w Petersburgu w stanie Wirginia, którego historia jest dobrze udokumentowana. Znajduje się on w najwyższym punkcie miasta, na szczycie Well's Hill. Obecnie jest częścią pomnika upamiętniającego żołnierzy Południa, którzy zginęli podczas wojny secesyjnej. Sąsiaduje z Cmentarzem Blandford, jednym z najstarszych, największych i najbardziej znaczących historycznie cmentarzy w Wirginii. Cmentarz Blandford powstał dopiero po opuszczeniu budynku kościoła, na początku XIX wieku, i zakupie ziemi przez miasto w celu wykorzystania jej na cmentarz.

Kościół Blandford, znany również jako kościół św. Pawła lub po prostu "kościół ceglany", został wzniesiony w 1736 r. na Well's Hill, najwyższym punkcie Petersburga. W 1781 r., podczas rewolucji amerykańskiej, w pobliżu stoczono bitwę pod Blandford, znaną również jako bitwa o Petersburg. Po bitwie generał dywizji William Phillips otrzymał rozkaz powrotu do Petersburga na spotkanie z lordem Cornwallisem, który poruszał się na północ od Wilmington w Karolinie Północnej. Podczas pobytu w Petersburgu, w oczekiwaniu na przybycie Cornwallisa, Phillips zachorował i zmarł 13 maja 1781 roku. Został potajemnie pochowany gdzieś na cmentarzu kościelnym.

Budynek kościoła został opuszczony w 1806 r. po wybudowaniu innego kościoła episkopalnego w Petersburgu, kiedy miasto Blandford w hrabstwie Prince George zostało wchłonięte przez Petersburg. Stał się on "malowniczą skorupą pokrytą bluszczem".

W czasie wojny secesyjnej kościół służył jako główna stacja telegraficzna. Używano go jako szpitala polowego, zwłaszcza po bitwie pod Kraterem 30 lipca 1864 r.

W 1882 r. miasto Petersburg przeprowadziło niezbędne remonty w celu jego zachowania. W 1866 r. w Petersburgu powstało Ladies' Memorial Association of Petersburg, które podjęło się konserwacji dawnego kościoła jako pomnika upamiętniającego dużą liczbę żołnierzy Konfederacji pochowanych na przyległym cmentarzu (około 30 000 zostało pochowanych w zbiorowych mogiłach bez identyfikacji). (Jest to jedna z najstarszych niereligijnych organizacji kobiecych w kraju. W latach 1889-1905 Ladies Memorial Association zakupiło ambonę i 34 ławki. W oknach tymczasowo wstawiono przezroczyste szkło.

Ladies Memorial Association zwróciło się do jedenastu stanów konfederackich oraz niewolniczych stanów Maryland i Missouri z prośbą o fundusze na zamówienie witraży. (Tylko Kentucky odmówiło.) W latach 1904-1912 okna zostały wykonane i zainstalowane przez Louisa Comforta Tiffany'ego. Każde z tych dużych okien zawiera wizerunek świętego oraz symbole z nim związane. Oprócz trzynastu okien stanowych Tiffany podarował jedno, podobnie jak Ladies Memorial Association.

Witraż w półokrągłym oknie nad drzwiami kościoła zawiera nazwę Ladies Memorial Association of Petersburgh, VA, daty 1866-1909, a w środku jedyną znaną flagę konfederacką, jaką wykonał Tiffany, wraz z datami 1861-1865. Jak napisano na stronie internetowej miasta, jest to świątynia 'Straconej Sprawy'".^[3]

Pamplin Historical Park to park historyczny o powierzchni 424 akrów, należący do sektora prywatnego, położony w pobliżu Petersburga w stanie Wirginia. Park chroni otwartą przestrzeń w pobliżu Richmond, w hrabstwie Dinwiddie, w stanie Wirginia i służy podwójnemu celowi: zachowaniu znaczącego fragmentu Pola Bitwy Przełomu Petersburskiego, będącego Narodowym Zabytkiem Historycznym, oraz kluczowych elementów Trzeciej Bitwy o Petersburg. Park stanowi również miejsce lokalizacji Narodowego Muzeum Żołnierza Wojny Secesyjnej, które znajduje się na jego terenie.

Park Historyczny Pampelin współpracuje z właścicielami przyległych działek, na których rozegrała się trzecia bitwa o Petersburg, z Narodowym Polem Bitwy o Petersburg (Petersburg National Battlefield) oraz z American Battlefield Trust (American Battlefield Trust), zachowując znaczną część (nie całą) przestrzeni, na której rozegrała się bitwa, i interpretując ją dla ogółu społeczeństwa. W szczególności decydujący odcinek bitwy, przełamanie Boydton Plank Road przez 5. Pułk Piechoty Vermontu i inne jednostki, miał miejsce na terenie Parku Pamplin o świcie 2 kwietnia 1865 roku.

W parku znajduje się kilka budowli z okresu przed wojną secesyjną, które zostały zinterpretowane na lata 1864-1865 i przedstawione jako integralna część krajobrazu parku, w tym Tudor Hall Plantation (ok. 1812). Na 3 milach (4,8 km) szlaków parkowych można z bliska obejrzeć okopy Konfederatów, które były celem kulminacyjnego szturmu federalnego. Park nosi imię swojego założyciela, biznesmena i entuzjasty wojny secesyjnej Roberta B. Pamplina Jr.

A. Wilson Greene pomagał w tworzeniu Parku Historycznego Pamplin i pełnił funkcję dyrektora wykonawczego w latach 1994-2017. Park jest historycznym zabytkiem Wirginii, został uznany za narodowy zabytek USA i znajduje się w Krajowym Rejestrze Miejsc Historycznych.^[4]

Cmentarz Blandford to zabytkowy cmentarz położony w Petersburgu w stanie Wirginia. Na najstarszym kamieniu, oznaczającym grób Richarda Yarbrough, widnieje napis 1702. Cmentarz sąsiaduje z People's Memorial Cemetery, historycznym cmentarzem afroamerykańskim.

Choć pochowani są tu weterani wszystkich amerykańskich wojen, największą z nich jest zbiorowa mogiła 30 000 konfederatów poległych w oblężeniu Petersburga (1864-65) podczas amerykańskiej wojny secesyjnej. Znanych jest tylko 3700 nazwisk pochowanych tam osób.

Nad drogą wjazdową znajduje się kamienny łuk z napisem "Our Confederate Heroes" (Bohaterowie Konfederacji) i datami 1861-1865 oraz 1866-1913.

W 1866 r. na cmentarzu Blandford odbyła się jedna z pierwszych ceremonii Dnia Odznaczeń. Podczas wizyty na cmentarzu obecna była żona generała Unii Johna A. Logana, która podobno była świadkiem, jak nauczycielka panna Nora Fontaine Davidson i jej uczniowie kładli na grobach żołnierzy kwiaty i małe flagi konfederackie. Wkrótce potem generał Logan wydał proklamację do Wielkiej Armii Republiki (bardzo dużego stowarzyszenia weteranów Unii), w której wezwał do obchodzenia Dnia Pamięci. Miejscowi mówią, że Dzień Odznaczeń stał się inspiracją dla federalnego Dnia Pamięci.

W 2014 roku Bellware i Gardiner odrzucili to twierdzenie w książce The Genesis of the Memorial Day Holiday in America, zwracając uwagę, że generał Logan wiedział o południowych obchodach Dnia Pamięci jeszcze przed podróżą swojej żony do Wirginii w 1868 roku i wspomniał o nich w przemówieniu z 1866 roku.

Teren cmentarza zajmuje 189 akrów (0,76 km2), co czyni go drugim co do wielkości cmentarzem w Wirginii (największym jest Narodowy Cmentarz Arlington). Pierwotne miejsce pochówku, zwane "starą ziemią", ma powierzchnię 4 akrów (16 000 m2) i obejmuje zabytkowy kościół Blandford.

Spoczywają tam pułkownik Robert Bolling, konfederacki generał dywizji William Mahone, jego żona Otelia oraz wielu ich krewnych, konfederacki generał brygady Cullen A. Battle i konfederacki generał brygady David A. Weisiger.

Cmentarz sąsiaduje z kościołem Blandford, w którym znajduje się pomnik Konfederatów z kompletem okien zaprojektowanych przez pracownię Tiffany'ego.

Cmentarz został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 1992 roku.^[5]

Petersburg Courthouse Historic District to narodowa dzielnica historyczna znajdująca się w Petersburgu, w stanie Wirginia. W skład okręgu wchodzi 75 budynków znajdujących się w centralnej dzielnicy biznesowej Petersburga. Jest on skoncentrowany na budynku sądu w Petersburgu i zawiera godne uwagi przykłady architektury w stylu greckiego renesansu, włoskiego i federalnego. Godne uwagi budynki to: Paul-Lassiter House, Slaughter-Tatum House, Tabb Street Presbyterian Church Rectory, Mark E. Holt Jewelry Store, Augustus Wright Block, Virginia National Bank, Saal's Department Store, Remmie Arnold Pens Company, A&P Super Market, Watson Court Apartments oraz Zimmer & Company Building. W dzielnicy znajdują się również osobno wymienione: ratusz miejski w Petersburgu, kościół prezbiteriański przy Tabb Street i kościół św.

W 1990 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[6]

Folly Castle Historic District, znany także jako West Washington Street Historic District, to narodowa dzielnica historyczna znajdująca się w Petersburgu, w stanie Wirginia. Okręg obejmuje 189 budynków i 1 obiekt znajdujący się w przeważającej części mieszkalnej Petersburga. Obejmuje on zróżnicowaną kolekcję domów z końca XVIII i XIX wieku i zawiera godne uwagi przykłady architektury w stylu późnowiktoriańskim, georgiańskim, włoskim, Queen Anne i federalnym. Godne uwagi budynki to Folly Castle / rezydencja Peter Jones V, rezydencja McIlwaine-Friend, rezydencja Rambout-Donnan, dawna szkoła średnia w Petersburgu, dom Donnan, Pierwszy Kościół Baptystów, dom Couch i kościół episkopalny św. John Episcopal Church. W dzielnicy znajdują się także osobno wymienione Second Presbyterian Church i Strawberry Hill.

W 1980 r. wpisano go na listę National Register of Historic Places, a w 1992 i 2000 r. jego granice zostały poszerzone.^[14]

Wyspa Pocahontas to półwysep w Petersburgu w stanie Wirginia, leżący niegdyś po przeciwnej stronie rzeki Appomattox niż Petersburg. Od 1915 roku nowy kanał dla rzeki oddzielił ją od hrabstwa Chesterfield, a poprzedni kanał nie oddziela jej już od miasta. Wyspa, niegdyś pełna magazynów i nabrzeży, została zdewastowana przez tornado w 1993 r., zanim zaangażowanie mieszkańców doprowadziło do utworzenia Pocahontas Island Historic District, który w 2006 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places jako dzielnica historyczna ze względu na swoje znaczenie w historii Afroamerykanów i prehistoryczne, rdzenne zasoby archeologiczne.

Archeolodzy znaleźli dowody prehistorycznego osadnictwa rdzennych Amerykanów, datowane na 6500 r. p.n.e. Rdzenna ludność Appomattoc zamieszkiwała ten region i zetknęła się z europejskimi kolonistami na początku XVIII wieku, kiedy to przywieziono tu do pracy pierwszych zniewolonych Afrykanów.

W XIX wieku Wyspa Pocohontas stała się znaczącą kolonią wolnościową - pierwszą w stanie przeważnie wolną czarną osadą, a w połowie XIX wieku jedną z największych w kraju (chociaż na wyspie mieszkali również zniewoleni ludzie, a niektórzy wolni czarni posiadali niewolników). W 1860 roku nieco ponad połowa mieszkańców Petersburga była czarna, a 3 224, czyli jedna trzecia z nich, była wolna; stanowili oni największą wolną populację czarnych w tamtych czasach. W XX wieku populacja wyspy zmniejszyła się, ponieważ ludzie przenosili się na północ w ramach Wielkiej Migracji. W 1975 roku mieszkańcy zabezpieczyli odnowiony podział na strefy mieszkalne, aby chronić swoje dzielnice przed rozwojem przemysłowym proponowanym przez miasto.^[15]