Newburgh - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Holenderski Kościół Reformowany jest jednym z najbardziej znaczących zabytków architektonicznych w Newburghu, w stanie Nowy Jork. Został zaprojektowany przez Alexandra Jacksona Davisa w 1835 roku w stylu greckiego renesansu, tuż po rozwiązaniu spółki z Ithielem Townem. Jest to jego jedyny zachowany kościół w tym stylu i uważa się, że jest to jego ostatni stojący budynek, który w dużym stopniu odzwierciedla jego pierwotną wizję. Kościół stoi przy 132 Grand Street, na północ od biblioteki Newburgh Free Library.

Jego historyczne znaczenie wynika nie tylko z ponad stuletniego użytkowania jako kościoła, ale także z tego, że odegrał kluczową rolę w walce współczesnych konserwatorów zabytków o ocalenie i odrestaurowanie wielu charakterystycznych budynków w mieście. Dziś jest to National Historic Landmark. Pod koniec lat 60. XX w. kościół został niemal zrównany z ziemią, a i dziś daleko mu do całkowitego odrestaurowania. W 1970 r. nieruchomość została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków, co pomogło w jej uratowaniu przed rozbiórką.^[2]

Cmentarz Staromiejski znajduje się w mieście Newburgh, w stanie Nowy Jork, za Calvary Presbyterian Church przy South Street. Został założony w 1713 roku przez niemieckich uchodźców z Nadrenii-Palatynatu, którzy zostali przetransportowani z Anglii w 1710 roku i osiedlili się na terenie obecnego miasta Newburgh. Cmentarz znajduje się w części miasta znanej jako Glebe, 500-akrowej dotacji przyznanej przez królową Annę w celu zapewnienia niemieckim rodzinom nauczyciela i duchownego. Kościół zbudowany przez Palatynów znajdował się na zachodnim skraju tego terenu, przy dzisiejszej ulicy Liberty. Jako cmentarz staromiejski i teren kościoła Palatynów został w 2000 roku wpisany na listę zabytków National Register of Historic Places. Jest on także elementem większego historycznego okręgu ulic Montgomery-Grand-Liberty.

Szacuje się, że na cmentarzu znajduje się 1700 pochówków, choć kiedyś mogło ich być 2500. Do dziś zachowało się 1300 nagrobków, z których najwcześniejsza czytelna data śmierci to 1759 rok. Wśród godnych uwagi osób znajdują się kongresmani Jonathan Fisk i Thomas McKissock.

Mauzoleum kapitana statku Henry'ego Robinsona, jego żony Ann Buchan Robinson oraz ich dwóch córek, Sarah Robinson i Mary Robinson Benkard, jest charakterystyczne pod względem architektonicznym. Zostało zbudowane w 1853 r., prawdopodobnie przez Alexandra Jacksona Davisa, którego najbardziej godne uwagi dzieło w Newburghu - Holenderski Kościół Reformowany - stoi kilka przecznic dalej. Uważa się, że jest to jedyny grobowiec w stylu egipskiego renesansu, który zawiera zarówno mastabę, jak i piramidę. Do czasu renowacji w 1999 r. był zarośnięty i popadał w ruinę.

Interesujący jest znak pamiątkowy Archibalda Wisemana i dwójki jego małych dzieci z żoną Susan Clyde, znajdujący się na grobie 1-140. Nieco tajemniczy jest napis na tablicy, który informuje, że zmarł on na morzu 9 maja 1853 roku. Wdowa po nim, Susan, wyszła ponownie za mąż w 1860 r. za Jamesa McCorda, garbarza skór, najwyraźniej niezwiązanego z rodziną McCordów, producentów szczotek w Newburghu. Mary była jedyną córką Jamesa McCorda z wcześniejszego małżeństwa. Dalsze losy Susan i Jamesa po 1880 r. nie są znane (stan na czerwiec 2011 r.).

W 1803 roku Nowy Jork zmienił prawo regulujące funkcjonowanie Glebe, a następnie miasto powołało Komisję Cmentarza Staromiejskiego. Składa się ona z pięciu członków, z których trzech pełni funkcje z urzędu: burmistrza miasta, lokalnego kuratora oświaty i pastora kościoła Calvary Presbyterian Church. Pozostali dwaj członkowie są mianowani przez radę miejską. Obecnie są to John McCormick i Gerardo Sanchez, którego firma odrestaurowała Mauzoleum Robinsona.^[6]

East End Historic District w Newburghu, w stanie Nowy Jork, w Stanach Zjednoczonych, to dolna część tego, co stan i miasto uznają za jedną dzielnicę historyczną wraz z Montgomery-Grand-Liberty Streets Historic District. Na obszarze 445 akrów znajduje się 2 217 budynków, w tym Washington's Headquarters State Historic Site, National Historic Landmark.

Obszar ten obejmuje większą część południowo-wschodniego kwartału miasta. Większość z tych budynków powstała w okresie największego rozwoju przemysłowego miasta w końcu XIX wieku, w przeciwieństwie do willi i rezydencji w dzielnicy Montgomery-Grand-Liberty. Mieszkało w nich wielu przedstawicieli ówczesnej klasy robotniczej oraz małe firmy, które ich obsługiwały. Po raz pierwszy została uznana przez miasto w 1973 r., a w 1985 r. wpisano ją do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Dziś jest to mieszanka skrajności. Niektóre z jego dzielnic należą do najbardziej pożądanych w mieście, oferując panoramiczne widoki na zatokę Newburgh na rzece Hudson i Wyżynę Hudson na południu. Znajdują się tu również najbiedniejsze dzielnice miasta, a grupy ochrony zabytków wyrażają zaniepokojenie, że wiele ważnych nieruchomości zostało utraconych na skutek urbanizacji i zaniedbania.^[9]