Memphis - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Słynny dawny dom Elvisa Presleya. Graceland – nazwa posiadłości Elvisa Presleya w Memphis w stanie Tennessee. Piosenkarz mieszkał w niej od 1957, kiedy to zakupił ją za 100 tys. dol. 16 sierpnia 1977 został znaleziony martwy na terenie rezydencji.

Od 1982 Graceland jest otwarte dla turystów i fanów. Na terenie posiadłości mieści się muzeum Elvisa Presleya, ponadto odbywają się tam zorganizowane imprezy, szczególnie w rocznicę urodzin oraz śmierci artysty (Elvis Week). Znajdują się tam groby Presleya, jego babci, ojca i matki w tzw. the Meditation Gardens oraz płyta nagrobna brata bliźniaka Elvisa - Jessego Garona Presleya, zmarłego przy porodzie.

Posiadłość została wybudowana w 1939.

7 listopada 1991 budynek został wpisany na listę National Register of Historic Places, a 27 marca 2006 – na listę National Historic Landmark.^[1]

Historia ruchu antyrasistowskiego. Narodowe Muzeum Praw Obywatelskich to kompleks muzeów i zabytkowych budynków w Memphis w stanie Tennessee; jego eksponaty przedstawiają historię ruchu na rzecz praw obywatelskich w Stanach Zjednoczonych od XVII wieku do czasów współczesnych. Muzeum zostało zbudowane wokół dawnego motelu Lorraine, w którym w 1968 roku dokonano zamachu na Martina Luthera Kinga Jr; King zmarł w szpitalu św. Dwa inne budynki i przylegające do nich nieruchomości, również związane z zabójstwem Kinga, zostały przejęte jako część kompleksu muzealnego.

Muzeum zostało ponownie otwarte w 2014 r. po renowacji, w ramach której zwiększono liczbę multimedialnych i interaktywnych eksponatów, w tym licznych krótkich filmów uatrakcyjniających prezentację. Muzeum jest własnością i jest zarządzane przez Lorraine Civil Rights Museum Foundation z siedzibą w Memphis. Motel Lorraine jest własnością Muzeum Stanowego Tennessee i został wydzierżawiony Fundacji na długi okres w celu prowadzenia działalności w ramach kompleksu muzealnego. W 2016 r. muzeum zostało uhonorowane statusem muzeum afiliowanego przy Smithsonian. Jest także obiektem wpisanym do Narodowego Rejestru Zabytków w South Main Street Historic District.^[4]

Legendarne studio, w którym gościły ikony rocka. Sun Studio to studio nagraniowe otwarte przez pioniera rock-and-rolla Sama Phillipsa przy 706 Union Avenue w Memphis, Tennessee, 3 stycznia 1950 roku. Pierwotnie nosiło nazwę Memphis Recording Service, a w tym samym budynku mieściła się wytwórnia Sun Records. W 1951 r. nagrano tam pierwszy rockandrollowy singiel Jackie Brenstona i jego Delta Cats "Rocket 88" z udziałem kompozytora Ike'a Turnera na instrumentach klawiszowych, dzięki czemu studio zyskało status miejsca narodzin rock and rolla. Na początku lat 50. nagrywali tu artyści bluesowi i R&B, tacy jak Howlin' Wolf, Junior Parker, Little Milton, B.B. King, James Cotton, Rufus Thomas i Rosco Gordon.

Johnny Cash, Elvis Presley, Carl Perkins, Roy Orbison, Charlie Feathers, Ray Harris, Warren Smith, Charlie Rich i Jerry Lee Lewis nagrywali tam w połowie i do końca lat 50-tych, dopóki studio nie rozrosło się do rozmiarów Union Avenue. W 1959 roku Sam Phillips otworzył większe studio nagraniowe Sam C. Phillips Recording Studio, lepiej znane jako Phillips Recording, które zastąpiło starszy obiekt. Ponieważ Phillips zainwestował wcześniej w sieć hoteli Holiday Inn, od 1963 r. nagrywał również artystów dla Kemmonsa Wilsona w ramach wytwórni Holiday Inn Records. W 1957 r. Bill Justis nagrał dla Sama Phillipsa swój utwór "Raunchy", który został wyróżniony nagrodą Grammy Hall of Fame, a następnie pracował jako dyrektor muzyczny w Sun Records.

W 1969 roku Sam Phillips sprzedał wytwórnię Shelby'emu Singletonowi i do czasu sesji nagraniowych Class of '55 z udziałem Carla Perkinsa, Roya Orbisona, Jerry'ego Lee Lewisa i Johnny'ego Casha, które odbyły się we wrześniu 1985 roku i zostały wyprodukowane przez Chipsa Momana, w budynku nie prowadzono już żadnej działalności związanej z nagrywaniem płyt.

W 1987 roku oryginalny budynek, w którym mieściła się wytwórnia Sun Records i Memphis Recording Service, został ponownie otwarty przez Gary'ego Hardy'ego jako "Sun Studio", wytwórnia nagrań i atrakcja turystyczna, która przyciągnęła wielu znanych artystów, takich jak U2, Def Leppard, Bonnie Raitt i Ringo Starr.^[5]

Overton Park Shell to amfiteatr na otwartym powietrzu znajdujący się w Overton Park w Memphis w stanie Tennessee. Elvis Presley dał tam swój pierwszy płatny koncert 30 lipca 1954 roku.

Muszla koncertowa Overton Park Shell została zbudowana w 1936 r. przez miasto Memphis i Works Progress Administration za 11 935 USD w ramach Nowego Ładu (New Deal). Zaprojektowana przez architekta Maxa Furbringera, była wzorowana na podobnych muszlach w Chicago, Nowym Jorku i St. WPA zbudowała 27 muszli koncertowych, a muszla w Overton Park jest jedną z kilku, które jeszcze pozostały.

W latach 30. i 40. w muszli odbywały się występy orkiestry Memphis Open Air Theater, a także różne lekkie opery i musicale. Jednak 30 lipca 1954 r. Elvis Presley zastąpił na scenie Slima Whitmana i zagrał coś, co historycy muzyki nazywają pierwszym w historii rock and rollem.

W połowie lat 60. muszla została przekazana Memphis Arts Center, które planowało ją zburzyć w celu wybudowania teatru za 2 miliony dolarów. Jednak Noel Gilbert, długoletni dyrygent Memphis Concert Orchestra, zebrał 6 000 podpisów, aby zapobiec zniszczeniu muszli. Później, w 1972 roku, muszla prawie została usunięta w celu wybudowania parkingu, ale ponownie została uratowana dzięki protestom społeczności.

W 1982 r. Krajowa Konferencja Chrześcijan i Żydów zaproponowała renowację, a muszlę przemianowano na cześć Raoula Wallenberga. Nie udało się jednak zebrać niezbędnych funduszy, więc w 1984 r. ponownie zaczęto realizować poprzedni plan budowy parkingu. Tym razem Muszlę uratował burmistrz Richard Hackett. Zobowiązał się on do sfinansowania renowacji, jeśli prywatna grupa zainicjuje program artystyczny.

W 1985 roku muszla po raz pierwszy w swojej historii przeszła w stan uśpienia. W 1986 roku prywatni obywatele utworzyli korporację o nazwie Save Our Shell, Inc. Przez kolejne 20 lat Save Our Shell prezentowało tam setki bezpłatnych programów.

W 2007 r. zmieniono nazwę muszli na Levitt Shell at Overton Park i przeprowadzono szeroko zakrojoną renowację sfinansowaną przez Fundację Levitta. Renowacja została przeprowadzona przez firmę Askew Nixon Ferguson Architects z Memphis i obejmowała najnowocześniejszy sprzęt audiowizualny. Po zakończeniu renowacji 8 września 2008 r. w Muszli znów odbywają się bezpłatne koncerty. W sezonie wiosennym i jesiennym muszla koncertowa oferuje koncerty w czwartki, piątki, soboty i niedziele. Latem 2011 roku Indie Memphis zadebiutowało jako The Concert Film Series, w ramach którego w weekendy w miesiącach letnich prezentowane są dla publiczności darmowe filmy koncertowe.

W dniu 3 marca 2022 r. zmieniono nazwę Levitt Shell na historyczną nazwę Overton Park Shell, kontynuując misję darmowej muzyki pod gwiazdami dla całej społeczności.^[13]

Beale Street Baptist Church, znany również jako, First Baptist Church lub Beale Avenue Baptist Church, to zabytkowy kościół przy Beale Street, zbudowany przez kongregację wyzwolonych niewolników w Memphis, Tennessee. Został zaprojektowany przez znaną w Memphis firmę architektoniczną Jones & Baldwin, spółkę Edwarda Culliatta Jonesa i Matthiasa Baldwina. Kamień węgielny pod budowę kościoła położono w 1869 roku, a sam budynek wzniesiono w latach 1871-1885. Pod koniec lat 80. XIX wieku w kościele mieściło się również biuro prasowe Idy B. Wells, słynnej dziennikarki zajmującej się prawami obywatelskimi. Na przestrzeni lat kościół odwiedzali Ulysses S. Grant i Teddy Roosevelt.

Obiekt został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 1971 r., a w 1993 r. został włączony do rozszerzonego Narodowego Historycznego Rejonu Zabytkowego ulicy Beale.^[18]

Muzeum Nauki i Historii - Pink Palace w Memphis w stanie Tennessee jest głównym muzeum naukowo-historycznym w regionie Mid-South i oferuje eksponaty z zakresu archeologii i chemii. Każdego roku muzeum odwiedza ponad 240 000 osób.

Muzeum jest częścią Museum of Science & History - Memphis, kolekcji historycznych, edukacyjnych i technologicznych atrakcji utrzymywanych przez miasto Memphis i Memphis Museums, Inc. Częścią muzeum jest Lichterman Nature Center, pierwsze akredytowane centrum przyrodnicze w Stanach Zjednoczonych, a także Coon Creek Science Center, centrum edukacyjne otwarte dla grup zorganizowanych, w którym znajduje się stanowisko skamielin.

Dom Mallory'ego-Neely'ego i Dom Magevneya są również częścią muzeum. Dom Mallory'ego-Neely'ego to trzypiętrowa wiktoriańska rezydencja w stylu włoskim, zbudowana w 1852 r., w której znajduje się 25 pokoi i większość oryginalnego wyposażenia. Dom Magevneya, domek z lat 30. XIX w., urządzony tak, jak mógł wyglądać w 1850 r., jest jedną z najstarszych zachowanych rezydencji w mieście.

AutoZone Dome w Planetarium Sharpe'a, mieszczącym się w muzeum, posiada 165-miejscową okrągłą salę kinową i oferuje publiczne pokazy, podczas których na kopulastym suficie wyświetlane są pola gwiazd, obrazy wizualne i światła laserowe. Międzynarodowy teatr Crew Training International 3D Giant Theater został otwarty 21 stycznia 1995 r. i posiada ruchomy ekran o wysokości czterech pięter. Muzeum Nauki i Historii - Pink Palace, Planetarium Sharpa oraz Crew Training International 3D Giant Theater są akredytowanymi członkami Amerykańskiego Stowarzyszenia Muzeów (American Alliance of Museums).^[19]

Muzeum Pożarnictwa w Memphis mieści się w remizie strażackiej nr 1 przy 118 Adams Avenue w Memphis, Tennessee, USA. Muzeum znajduje się w samym sercu centrum Memphis i jest uważane za najlepsze muzeum pożarnictwa w kraju. Jego celem jest dokumentowanie i promowanie lokalnej historii pożarnictwa oraz edukowanie społeczeństwa w zakresie bezpieczeństwa pożarowego i bezpieczeństwa życia. Muzeum gości oddziały straży pożarnej z całego kraju i zagranicy, które starają się naśladować jego sukces. Muzeum Pożarnictwa w Memphis, współpracując z Uniwersytetem w Memphis w celu zatwierdzenia programu edukacji publicznej w zakresie zapobiegania pożarom, jako pierwsze w swoim rodzaju gromadzi dane, sprawdzając skuteczność zapobiegania pożarom. Lokalnym szkołom oferuje się bezpłatny wstęp i zwrot kosztów transportu autobusowego, co radykalnie wpływa na wskaźnik śmiertelności w pożarach, który w momencie otwarcia muzeum w październiku 1998 roku był dwa i pół razy wyższy od średniej krajowej. W muzeum znajdują się interaktywne eksponaty oraz dokumentacja wideo. W 2014 roku muzeum przeszło renowację o wartości 1,5 miliona dolarów.^[23]

Muzeum Bawełny, znajdujące się w Memphis w stanie Tennessee w USA, to muzeum historyczno-kulturalne, które zostało otwarte w marcu 2006 roku na dawnym parkiecie giełdy bawełny w Memphis przy 65 Union Avenue w centrum Memphis.

Misją Muzeum Bawełny jest dzielenie się historią przemysłu bawełnianego i jego licznych wpływów na życie codzienne, sztukę i rozwój regionu Mid-South. Muzeum eksponuje artefakty poprzez wystawy, programy edukacyjne i archiwa badawcze, które pomagają opowiedzieć historię bawełny i handlu nią, od zbiorów do powstania tkaniny.

Muzeum Bawełny zachowuje historię branży bawełnianej i jej wpływ na ekonomię, historię, społeczeństwo i kulturę oraz naukę i technologię. Eksponaty w muzeum są odpowiednie na wycieczki dla uczniów szkół średnich i starszych oraz zapewniają zwiedzającym kontekst do innych atrakcji w mieście.^[24]

The Dixon Gallery and Gardens to muzeum sztuki położone na terenie 17 akrów ogrodów, założone w 1976 roku, zlokalizowane przy 4339 Park Avenue w Memphis, w stanie Tennessee, w Stanach Zjednoczonych.

Muzeum koncentruje się na francuskim i amerykańskim impresjonizmie i zawiera prace Moneta, Degasa, Renoira, Pierre'a Bonnarda, Mary Cassatt, Marca Chagalla, Honoré Daumiera, Henri Fantin-Latoura, Paula Gauguina, Henri Matisse'a, Berthe Morisot, Edvarda Muncha, Auguste'a Rodina i Alfreda Sisleya, a także bogatą kolekcję dzieł francuskiego impresjonisty Jean-Louisa Foraina. W muzeum znajduje się również kolekcja niemieckiej porcelany z XVIII w. należąca do Stout Collection. Liczy ona prawie 600 elementów zastawy stołowej i figurek i jest jedną z najwspanialszych kolekcji tego typu w Stanach Zjednoczonych.

Dixon oferuje również bogaty program oryginalnych i podróżujących wystaw sztuki pięknej i ogrodnictwa.

Muzeum mieści się w czterech głównych ogrodach rzeźbiarskich z rzeźbami grecko-rzymskimi. Teren został nabyty przez rodzinę Dixonów w 1939 r. i urządzony w stylu ogrodów angielskich, w których otwarte widoki sąsiadują z mniejszymi, kameralnymi przestrzeniami formalnymi. Główne obszary ogrodów to Ogród Cięć, Ogród Formalny, Trawnik Południowy i Ogród Drzewny.^[25]

Most Harahan to wspornikowy most kratownicowy, który przenosi dwie linie kolejowe i kładkę dla pieszych przez rzekę Missisipi pomiędzy West Memphis, Arkansas i Memphis, Tennessee. Most jest własnością i jest obsługiwany przez Union Pacific Railroad i jest drugim co do długości mostem pieszo-rowerowym w Stanach Zjednoczonych. Zbudowano go z jezdni wysuniętych z boków głównej konstrukcji, przeznaczonych dla pojazdów. Jezdnie te są własnością miast Memphis w stanie Tennessee i Crittenden County w stanie Arkansas i były używane w latach 1917-1949, do czasu otwarcia mostu Memphis & Arkansas w odległości 400 stóp na południe od Harahan. Most został nazwany na cześć dyrektora kolejowego Jamesa Theodore'a Harahana, byłego prezesa Illinois Central Railroad, który zginął w wypadku kolejowym podczas budowy mostu. W lutym 2011 roku przedstawiciele Union Pacific Railroad zgodzili się na pomysł przebudowy jezdni z 1917 roku na ścieżkę rowerowo-pieszą po drugiej stronie rzeki. W czerwcu 2012 roku Memphis otrzymało dotację federalną w wysokości 14,9 miliona dolarów na budowę przejścia. Całkowity koszt projektu miał wynieść 30 milionów dolarów, z czego około 11 milionów dolarów przeznaczono na część związaną z mostem Harahan. Budowa została zakończona w 2016 roku.^[29]

Temple Israel to reformowana kongregacja żydowska w Memphis, w stanie Tennessee, w Stanach Zjednoczonych. Jest jedyną synagogą reformowaną w Memphis, najstarszą i największą kongregacją żydowską w Tennessee oraz jedną z największych kongregacji reformowanych w USA. Została założona w 1853 roku przez głównie niemieckich Żydów jako Congregation B'nai Israel. Początkowo prowadzona przez kantorów, w 1858 r. zatrudniła pierwszego rabina, Jacoba Peresa, i wynajęła pierwszy budynek, który wyremontowała, a następnie zakupiła.

Peres został zwolniony w 1860 r., ponieważ otworzył sklep, w którym prowadzono interesy w soboty, czyli w żydowski szabat. Zastąpił go Simon Tuska, który przeniósł kongregację z praktyki ortodoksyjnej na reformowaną. Tuska zmarł w 1871 r., a jego następcą został Max Samfield; pod jego kierownictwem synagoga była jednym z członków-założycieli Unii na rzecz Judaizmu Reformowanego. W 1884 r. Dzieci Izraela ukończyły budowę nowego budynku, a liczba członków szybko rosła. Samfield zmarł w 1915 r., a jego następcą został Bill Fineshriber, zdecydowany zwolennik prawa wyborczego dla kobiet i równych praw dla Afroamerykanów. W następnym roku kongregacja przeniosła się do nowego budynku, gdzie liczba członków nadal rosła. Fineshriber odszedł w 1924 roku, a jego następcą został Harry Ettelson.

Synagoga przeżywała trudności w czasie Wielkiego Kryzysu - liczba członków spadła, zamknięto szkołę kongregacyjną, a pracownikom obniżono pensje - ale pod koniec lat 30. warunki uległy poprawie. W 1943 roku synagoga zmieniła nazwę na Temple Israel, a pod koniec lat 40. liczba członków prawie podwoiła się w stosunku do najniższego poziomu z lat 30. Ettelson przeszedł na emeryturę w 1954 roku, a jego następcą został Jimmy Wax.

Wax stał się znany z aktywizmu w czasie Ruchu Praw Obywatelskich. Chociaż niektórzy członkowie - zwłaszcza ci, których rodziny od pokoleń mieszkały na Południu - mieli poglądy segregacyjne, inni byli wybitnymi działaczami w walce o prawa obywatelskie dla czarnych. W czasie kadencji Waxa większość członków Temple Israel przeprowadziła się daleko od istniejącej synagogi, a w 1976 roku kongregacja wybudowała obecny budynek, bliżej miejsca zamieszkania większości członków. Wax odszedł na emeryturę w 1978 roku, a jego następcą został Harry Danziger, który przywrócił tradycyjne praktyki w kongregacji. Odszedł on na emeryturę w 2000 roku, a jego następcą został Micah Greenstein. W 2021 roku Temple Israel liczy prawie 1450 rodzin członkowskich. Greenstein jest Starszym Rabinem, a solistką kantoralną jest Happie Hoffman.^[30]

Shelby Farms to park publiczny położony w hrabstwie Shelby, w stanie Tennessee, w Stanach Zjednoczonych, tuż na wschód od miasta Memphis. Jest to jeden z dwudziestu największych parków miejskich, o powierzchni 4500 akrów, ponad pięć razy większej niż powierzchnia Central Parku w Nowym Jorku (843 akry).

Jeziora, lasy naturalne i tereny podmokłe stanowią naturalne siedliska dla wielu mniejszych gatunków w pobliżu aglomeracji miejskiej. Na licznych szlakach w parku można obserwować dzikie zwierzęta w ich naturalnym środowisku. Park Shelby Farms jest domem dla stada bizonów.

Teren, na którym znajduje się park Shelby Farms, pochodzi z nieruchomości, które w XIX wieku były własnością prywatną. W 1825 roku humanistyczna reformatorka Frances Wright założyła komunę Nashoba na 670 akrach położonych na północ od Wolf River, które obecnie stanowią część Shelby Farms Park i Agricenter Internationals. Celem gminy było zapewnienie edukacji w zakresie umiejętności praktycznych i kulturowych w celu emancypacji niewolników po odpracowaniu przez nich kosztów. Pozostałości osady z końca XIX wieku są nadal obecne na terenie dzisiejszego parku.

Od 1929 do 1964 roku Shelby Farms było wykorzystywane jako farma karna prowadzona przez rząd hrabstwa Shelby.

Shelby Farms został otwarty dla celów rekreacyjnych w latach 70. ubiegłego wieku. W 2007 roku utworzono publiczno-prywatne partnerstwo non-profit, którego celem jest zapewnienie codziennego funkcjonowania parku i planowanie jego przyszłego wykorzystania.

W 2008 roku opracowano plan generalny przebudowy parku. W ramach przebudowy powstały dodatkowe szlaki piesze i rowerowe, a także więcej możliwości pływania łodzią po znacznie powiększonym jeziorze Hyde, przemianowanym na jezioro Patriot.^[31]

Ogród Botaniczny w Memphis to 96-hektarowy ogród botaniczny położony w Audubon Park przy 750 Cherry Road w Memphis w stanie Tennessee.

Ogród Botaniczny w Memphis jest otwarty dla zwiedzających codziennie, a goście mogą spacerować po różnych ogrodach znajdujących się na jego terenie. Jest tu także ogród dla dzieci o nazwie Moje Wielkie Podwórko, który jest bardzo popularny wśród mieszkańców Memphis i osób spoza miasta.

Każdego roku Ogród Botaniczny w Memphis organizuje wiele imprez dla społeczności, takich jak Bieg Żonkilowy, Rodzinne Polowanie na Jajka czy Brunch Jazzowy z okazji Dnia Matki. Ogród oferuje także szereg programów edukacyjnych dla młodzieży i dorosłych. Przez cały rok organizowana jest sprzedaż roślin oraz seria koncertów, z których dochód przeznaczany jest na programy edukacyjne i ogrodnicze.^[33]

T.O. Fuller State Park to park stanowy w mieście Memphis, w stanie Tennessee, w USA. Składa się z 1138 akrów, w większości leśnych, położonych w South Memphis przy Mitchell Road. Jest to jedyny park stanowy znajdujący się w granicach miasta i jest odpowiedni dla dzikich zwierząt.

Park został nazwany na cześć Dr. Thomasa O. Fullera, który poświęcił swoje życie na wspieranie i edukację Afroamerykanów. Obiekty parku zostały pierwotnie zbudowane na użytek Afroamerykanów w okresie Wielkiego Kryzysu przez Cywilny Korpus Ochrony (Civilian Conservation Corps - CCC). Był to drugi park stanowy w USA, który został otwarty dla Afroamerykanów.

Obóz CCC o numerze 1464-SP-10, składający się z Afroamerykanów, rozpoczął budowę obiektów parkowych w 1938 roku. Podczas wykopalisk pod proponowany basen w 1940 roku, pracownicy CCC odnaleźli dowody na istnienie prehistorycznej wioski. Od tego czasu teren ten został zagospodarowany jako Wioska Indiańska Chucalissa i obejmuje wioskę, zachowane wykopaliska archeologiczne oraz Muzeum C.H. Nash w Chucalissa.^[34]