Covington - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Parafia Matki Bożej jest kościołem parafialnym rzymskokatolickiej diecezji Covington, Kentucky, Stany Zjednoczone, znajdującym się przy 119 West 6th Street w Covington. Oficjalna nazwa parafii to Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Matki Bożej. Kościół został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1973 roku. Został także włączony do Mutter Gottes Historic District, który został wpisany do Krajowego Rejestru w 1980 roku.

W tym zabytkowym kościele znajdują się dwie renesansowe wieże oraz malowidła ścienne autorstwa słynnego watykańskiego artysty Johanna Schmitta, który był nauczycielem Franka Duvenecka, ochrzczonego w parafii w 1848 r. Wiosną 1842 roku niemiecka kongregacja zakupiła działkę na południowo-zachodnim rogu ulic 6. i Washington. Na tej działce został zbudowany nowy kościół. Biskup Flaget z diecezji Louisville położył kamień węgielny 14 kwietnia 1842 roku. Kościół został poświęcony przez tego samego biskupa 10 października 1842 roku. Nowy kościół był murowany i miał wymiary 100 x 50 stóp. W 1851 r. do budowli dodano transepty.

Pod koniec lat sześćdziesiątych XIX w. budynek kościoła, który nie miał jeszcze 30 lat, był już przepełniony. Rozpoczęto więc planowanie budowy nowego kościoła pod wezwaniem Matki Bożej. Stary budynek kościoła został zburzony i rozpoczęto budowę nowego kościoła w stylu włoskiego renesansu. Kamień węgielny pod budowę nowego kościoła położono 3 lipca 1870 r., a 10 września 1871 r. budynek został poświęcony. Nowy kościół Matki Bożej posiadał duży portyk wsparty na czterech kolumnach korynckich, dwie duże wieże i centralną kopułę zwieńczoną latarnią i kopułą. W 1875 r. na balkonie kościoła zainstalowano wspaniałe organy firmy Koehnken.

W 1891 r. zgromadzenie obchodziło srebrny jubileusz powstania parafii. W ramach przygotowań do tego wydarzenia wnętrze kościoła zostało całkowicie przebudowane. Dodano pięć dużych malowideł ściennych autorstwa Johanna Schmitta, nowe, ręcznie rzeźbione drewniane ołtarze wykonane przez braci Schroder z Cincinnati oraz dwa witraże importowane z Mayer & Company z Monachium.

10 marca 1986 r. tornado przeszło przez Covington, uszkadzając kopułę kościoła Matki Bożej. Zgromadzenie szybko zebrało się, aby odbudować budowlę. Jednak w trakcie remontu spawarki przypadkowo podpaliły kopułę. Ostatecznie budynek został przywrócony do wyglądu z 1890 r. kosztem ponad miliona dolarów. W 1984 r. szkoła parafialna połączyła się ze szkołą św. Jana, szkołą św. Anny oraz szkołą św. Bonifacego i Jakuba, tworząc Akademię Księcia Pokoju mieszczącą się w budynku św.^[2]

Cmentarz Linden Grove jest położony wzdłuż Holman Street, między 13. a 15. ulicą w Covington, w stanie Kentucky, w Stanach Zjednoczonych. Jest to drugi publiczny cmentarz w Covington. Pierwszym publicznym miejscem pochówku był Craig Street Cemetery, który powstał w 1815 roku. Cmentarz Craig Street został zamknięty w 1872 roku. Większość ciał została przeniesiona do Linden Grove.

Powiernicy pobliskiego Zachodniego Baptystycznego Instytutu Teologicznego, który powstał w celu kształcenia ministrów baptystów, założyli cmentarz w 1842 roku i od początku zezwalali na pochówki bez względu na rasę czy wyznanie. Zachodni Baptystyczny Instytut Teologiczny został założony w 1833 roku w celu kształcenia ministrów baptystów i w pewnym okresie jego teren obejmował kilkaset akrów.

Niektóre źródła podają, że pochówki w Linden Grove rozpoczęły się w 1842 r., ale Licking Valley Register donosił 9 września 1843 r., że zaproponowano rozbudowane plany poświęcenia "tego pięknego miejsca na ziemi" 11 września. W planach przewidziano muzykę i przemówienia ministrów i grup z kościołów prezbiteriańskiego, episkopalnego i metodystycznego w Covington.

Autor opisał Linden Grove jako "60 akrów wysokiej ziemi, z widokiem na miasto Cincinnati, położonej pośród najbardziej spokojnej i romantycznej scenerii". Reporter gazety podsumował: "Miejsce takie jak to, w pobliżu Cincinnati, byłoby tłumnie odwiedzane przez wielbicieli natury i sztuki tak szczęśliwie połączonych". W późniejszej relacji napisano, że w ceremonii poświęcenia wzięły udział tłumy.

Już w maju 1851 roku "The Covington Journal" ostrzegał właścicieli działek, by bardziej zaangażowali się w funkcjonowanie cmentarza, i ostrzegał, że obojętność z pewnością doprowadzi do problemów. W innym wydaniu Covington Journal, z 1 maja 1858 roku, odnotowano, że od momentu otwarcia Linden Grove miało miejsce ponad 2000 pochówków. Szczególnie ciężkie lata to 1850 i 1851, kiedy przez okolicę przetoczyła się cholera. W tych latach było ponad 260 pochówków, podczas gdy w większości pozostałych lat było ich 160.

W 1859 r. wandalizm stał się na tyle poważnym problemem, że w Covington Journal pojawiły się ogłoszenia ostrzegające przed karami od 5 do 50 dolarów za niszczenie grobów. W 1868 roku w Covington Journal pojawiła się informacja, że wkrótce w Covington może być potrzebne kolejne publiczne miejsce pochówku. W artykule z 26 grudnia napisano, że cmentarz przy Craig Street był zapełniony od kilku lat, a Linden Grove szybko się zapełniał. Cmentarz Highland w Fort Mitchell został poświęcony 26 czerwca 1869 roku, aby sprostać tym potrzebom.

Alben Barkley, były wiceprezydent i senator Stanów Zjednoczonych, wygłosił przemówienie podczas uroczystości Dnia Pamięci w Linden Grove w 1953 roku. Posterunek Norman-Barnes Legionu Amerykańskiego służył Barkleyowi jako eskorta podczas uroczystości. Posterunek z Covington sponsorował później umieszczenie znaku upamiętniającego weteranów wojny secesyjnej pochowanych w Linden Grove.

Wśród osób przeniesionych do Linden Grove był Thomas Kennedy, jeden z założycieli Covington. Na cmentarzu spoczywają również trzej byli kongresmani z północnego Kentucky, w tym John G. Carlisle, imiennik szkoły podstawowej w Covington, William Wright Southgate, John W. Menzies i William Evans Arthur.

Linden Grove jest miejscem spoczynku wielu weteranów wojny secesyjnej, w tym osiemnastu z kolorowych jednostek Armii Stanów Zjednoczonych. Żołnierze Unii i Konfederacji są pochowani naprzeciwko siebie w jednolitych rzędach. Dwa pomniki wojenne, Pomnik Weterana w Covington i Pomnik GAR w Covington, znajdują się na terenie cmentarza i, podobnie jak cmentarz, są wpisane do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych.

Od pół wieku cmentarz znajduje się pod zarządem komisarycznym, a miasto i hrabstwo Kenton mają za zadanie sprawować nad nim pieczę.

Dnia 8 września 2006 r. Biuro Rozwoju Lokalnego Gubernatora Kentucky (Kentucky Governor's Office of Local Development) ogłosiło przyznanie dotacji w wysokości 23 863,00 USD, która zostanie połączona z 44 000,00 USD z Miasta Covington, 22 000,00 USD z Sądu Skarbowego Hrabstwa Kenton oraz 5 500,00 USD z Cmentarza. Pieniądze te zostaną przeznaczone na budowę nowego ogrodzenia na ulicach West 13th Street i Linden Avenue.

W 2003 r. 25 000 USD z Funduszu Ochrony Cmentarza oraz 85 000 USD z pieniędzy lokalnych przeznaczono na wymianę ogrodzenia wzdłuż ulicy Kavanaugh.^[3]

Trinity Episcopal Church znajduje się w Covington, w stanie Kentucky, przy Madison Avenue. Ten historyczny kościół został założony 24 listopada 1842 r. na trzecim piętrze ceglanego budynku w pobliżu rynku w Covington. Kamień węgielny pod budowę pierwszego kościoła położono 24 czerwca 1843 roku, a pierwsze nabożeństwo odbyło się 30 czerwca 1844 roku. Kościół służył mieszkańcom Covington i Cincinnati w stanie Ohio w czasie wojen i powodzi. Kościół działa do dziś, z liczną kongregacją na rogu Fourth i Madison Avenue. Rektorem jest ks. Peter D'Angio, a zastępcą rektora ks. Justin Gabbard. Jest to druga co do wielkości parafia w episkopalnej diecezji Lexington.

Kościół Episkopalny Trójcy Świętej został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków 1 marca 1982 roku. Stało się tak, ponieważ jest on doskonałym przykładem tego, jak średniowieczne techniki projektowania architektonicznego wpłynęły na budownictwo kościołów episkopalnych w Stanach Zjednoczonych w XIX wieku, w stylu znanym jako Gothic Revival.^[4]

Riverside Drive Historic District to historyczna dzielnica położona na zachodnim brzegu zbiegu rzek Licking River i Ohio w Covington w stanie Kentucky, bezpośrednio naprzeciwko Cincinnati w stanie Ohio.

Przed założeniem miasta Covington George Rogers Clark wykorzystywał ten teren jako miejsce zbiórki wojsk na wypady przeciwko Indianom z Ohio, którzy najeżdżali Kentucky, a później do organizowania oddziałów na kampanię w Illinois. Uważa się, że pierwsi biali osadnicy w rejonie Greater Cincinnati wybrali obszar Riverside Drive na miejsce swojego osiedlenia. Riverside Drive była popularnym miejscem budowy najlepszych domów w Covington, wiele z nich zachowało się do dziś z początku XIX wieku. Ponad trzydzieści budynków w tej dzielnicy uważa się za wyjątkowe przykłady swojego stylu architektonicznego.

W dzielnicy znajduje się kilka niezależnie od siebie godnych uwagi budynków. Dom Chłopięcy Daniela Cartera Bearda był domem chłopięcym Daniela Cartera Bearda, założyciela Skautów Amerykańskich, i jest Narodowym Zabytkiem Historycznym (National Historic Landmark). Thomas Carneal House, pierwszy murowany dom w Covington, zbudowany w 1815 r., jest domem w stylu georgiańskim, przypominającym włoskiego architekta Andrea Palladio; nadal znajduje się w nim tunel prowadzący do rzeki Licking, który umożliwiał właścicielom pomaganie niewolnikom w ucieczce od ich prawowitych właścicieli w ramach Kolei Podziemnej. Wśród znamienitych gości domu byli markiz de Lafayette, Henry Clay, Andrew Jackson i Daniel Webster.

Siedem posągów z brązu przedstawiających wybitne postacie z historii tego regionu ustawiono w realistycznych pozach na ławkach nad rzeką. Są wśród nich James Bradley, Daniel Carter Beard, John James Audubon i Wódz Mały Żółw.^[7]

Augustyna to zabytkowy kościół znajdujący się przy 1839 Euclid Avenue w Covington, w stanie Kentucky.

Historia parafii św. Augustyna rozpoczęła się wraz z imigracją Niemców do północnego Kentucky w latach czterdziestych XIX wieku, a jej szczyt przypadł na lata dziewięćdziesiąte XIX wieku. Napływ Niemców na te tereny był spowodowany trudnościami ekonomicznymi, prześladowaniami religijnymi i surowym traktowaniem przez rząd pruski. Ponadto dużą rolę w przyciąganiu Niemców do doliny rzeki Ohio w północnym Kentucky i Cincinnati odegrała reklama atrakcyjnych cen wieprzowiny.

Początkowe osadnictwo koncentrowało się w dzielnicy Main Strasse w Covington, ale w latach 60. i 70. XIX wieku Niemcy zaczęli przenosić się do południowo-zachodniej części miasta, która stanowiła odrębną jednostkę znaną jako City of Central Covington. St. Augustine była piątą parafią katolicką założoną w Covington, a oryginalny kościół St. Augustine został zbudowany w 1870 roku. Augustyna został zbudowany w 1870 roku. Wielebny ojciec Joseph Goebbels, który kierował kościołem w latach 70. XIX wieku, zorganizował fabrykę gwoździ drucianych, aby spłacić dług zaciągnięty na budowę kościoła. Przedsięwzięcie nie powiodło się, a wielu parafian straciło w nim oszczędności życia. Parafia została przywrócona do dobrej kondycji finansowej przez księdza Paula Abelna, który był proboszczem od 1883 roku do swojej śmierci w 1911 roku.

Istniejący kościół został zaprojektowany przez miejscowego architekta Davisa (1865-1932), który zaprojektował również Bazylikę Katedralną Wniebowzięcia NMP w Covington w 1910 r. Niewiele wiadomo o Davisie, mimo że zaprojektował on dwa znaczące kościoły w mieście. Budowa obiektu przy Euclid Avenue rozpoczęła się w 1913 r. pod kierunkiem ojca Williama Kathmana, a kościół został poświęcony przez biskupa Camillusa P. Macsa 20 grudnia 1914 r. Kościół ma 60' wysokości, 52' szerokości, 92' w transepcie i 160' długości. Pojemność miejsc siedzących wynosi 1000. W 2018 r. obchodzono 100. rocznicę jego powstania. Szkoła zorganizowała z tej okazji uroczystość.

Budowę istniejącego budynku szkoły, wzniesionego z tej samej ciemnoczerwonej cegły co kościół, rozpoczęto w 1915 r., a zakończono we wrześniu 1916 r.^[8]