Macon - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Miejsce chronione. Ocmulgee Mounds National Historical Park w Macon, Georgia, Stany Zjednoczone zachowuje ślady ponad dziesięciu tysiącleci kultury z rdzennych Amerykanów w południowo-wschodniej Woodlands. Jego główne pozostałości są główne roboty ziemne zbudowane przed 1000 CE przez South Appalachian Mississippian kultury Obejmują one Wielką Świątynię i inne kopce ceremonialne, kopiec pochówku i rowów obronnych. Reprezentowały one wysoko wykwalifikowanych technik inżynieryjnych i wiedzy gleby, a także organizacji wielu robotników. Miejsce to ma dowody na "17 000 lat ciągłego zamieszkiwania przez ludzi". Park o powierzchni 336 akrów położony jest na wschodnim brzegu rzeki Ocmulgee. Macon, Georgia, rozwinęło się wokół tego miejsca po tym, jak w 1806 roku Stany Zjednoczone zbudowały w pobliżu Fort Benjamin Hawkins, aby wspierać handel z rdzennymi Amerykanami.

Przez tysiące lat kolejne kultury prehistorycznych ludów tubylczych osiedlały się na terenie zwanym Płaskowyżem Macon przy linii spadu, gdzie faliste wzgórza Piedmontu stykają się z atlantycką równiną przybrzeżną. Pomnik obejmuje Lamar Mounds and Village Site, położony w dół rzeki, około trzech mil (4,8 km) od Macon. Miejsce to zostało objęte ochroną federalną przez National Park Service (NPS) w 1934 r., wpisane do National Register of Historic Places w 1966 r., a w 2019 r. ponownie uznane za narodowy park historyczny.^[1]

Johnston-Felton-Hay House, często określany skrótem Hay House, to zabytkowa rezydencja przy 934 Georgia Avenue w Macon w stanie Georgia. Zbudowana w latach 1855-1859 przez Williama Butlera Johnstona i jego żonę Anne Tracy Johnston w stylu włoskiego renesansu, została nazwana "Pałacem Południa". Rezydencja znajduje się na szczycie Wzgórza Colemana przy Georgia Avenue w centrum Macon, w pobliżu Szkoły Prawa Waltera F. George'a, będącej częścią Uniwersytetu Mercera. Ze względu na swoją wyjątkowość architektoniczną w 1973 r. został uznany za National Historic Landmark.

24-pokojowy dom o powierzchni 18 000 stóp kwadratowych (1700 m2) został zaprojektowany przez nowojorskiego architekta T. Thomasa i Syna. Zbudowali go częściowo rzemieślnicy i rękodzielnicy sprowadzeni z Włoch, których nadzorował miejscowy mistrz budowlany James B. Ayers. Budynek ma cztery poziomy i jest zwieńczony trzypiętrową kopułą. Zbudowany przez pomysłowych właścicieli na zamówienie i przez najbardziej zręcznych robotników tamtych czasów, jego udogodnienia technologiczne nie miały sobie równych w połowie XIX wieku: bieżąca ciepła i zimna woda, centralne ogrzewanie, system rur głośnikowych łączący 15 pokoi, francuska winda, odpowiednik dzisiejszej windy, własna kuchnia i skomplikowany system wentylacyjny.^[2]

Dom Kuli Armatniej znajduje się przy 856 Mulberry Street w Macon, w stanie Georgia, w Stanach Zjednoczonych i jest historycznie znaczącym domem, z którego nazwą wiąże się pewna historia. Nazwa domu pochodzi od uszkodzeń spowodowanych kulą armatnią, która uderzyła w dom podczas ataku armii Unii w czasie amerykańskiej wojny secesyjnej. Dom Kuli Armatniej powstał w 1853 r. jako kamienica plantatorów. Został zbudowany przez i dla sędziego Asa Holta. To wyjaśnia, dlaczego dom ten znany jest również jako "Rezydencja Starego Południa" i "Dom Sędziego Asa Holta". Dom został zbudowany w autentycznym stylu architektonicznym greckiego odrodzenia i jest wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.

Wewnątrz domu znajdują się odtworzone sale spotkań stowarzyszeń Adelphean (ΑΔΠ) i Philomathean (ΦΜ) (pierwsze na świecie bractwa akademickie założone w Wesleyan College odpowiednio w 1851 i 1852 r.). Cały dom jest umeblowany w latach 1853-1870.

W tylnej części Domu Armatniego znajduje się ręcznie formowana, dwupiętrowa kuchnia z cegły. Górny poziom tego domu służył jako kwatery dla służby. Niewiele tego typu budowli zachowało się do dziś w południowych Stanach Zjednoczonych. Przed Domem Kuli Armatniej wystawiona jest armata z brązu, wykuta w 1864 roku w Macon Arsenal.^[4]

Ratusz w Macon jest siedzibą władz miasta Macon, w stanie Georgia, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się w śródmieściu, otoczony ulicami Cotton Avenue, First Street, Poplar Street i D.T. Walton, Sr. Way. Usytuowany jest po przekątnej ulicy od Macon City Auditorium.

Budynek w stylu klasycystycznym został zbudowany w 1837 r. jako siedziba Monroe Railroad & Banking Co., a później służył jako ratusz. Podczas amerykańskiej wojny secesyjnej, począwszy od 1863 r., pełnił funkcję szpitala wojskowego. Największy rozgłos zyskał w następnym roku, kiedy gubernator Joseph E. Brown, uciekając przed wojskami Unii w kierunku Milledgeville, przeniósł stolicę stanu do Macon i założył biuro w ratuszu, począwszy od 18 listopada 1864 roku. W lutym i marcu następnego roku w budynku odbyło się posiedzenie Zgromadzenia Ogólnego, ostatnia sesja legislacyjna pod rządami Konfederacji. Budynek przestał pełnić funkcję stolicy 11 marca 1865 roku.

Obecnie w ratuszu mieszczą się biura administracji miejskiej, w tym biura burmistrza i wydziału policji. W budynku znajdują się również sale Rady Miejskiej. Od strony ulicy Poplar, u stóp dwóch wielkich schodów, które otaczają portyk z białymi kolumnami, płonie wieczny ogień.^[11]

Macon City Auditorium to zabytkowy budynek w Macon, w stanie Georgia, w Stanach Zjednoczonych, w którym od 1925 roku odbywają się przedstawienia, spotkania i imprezy dla społeczności lokalnej. Zostało zaprojektowane przez nowojorskiego architekta Egertona Swartwouta. W 1971 r. wpisano ją na listę National Register of Historic Places jako Municipal Auditorium.

Audytorium, usytuowane niemal naprzeciwko historycznego ratusza w Macon, zostało zaprojektowane w podobnym stylu klasycznym, otoczone z trzech stron wapiennymi kolumnami doryckimi.

Budynek zwieńczony jest miedzianą kopułą, która według wielu mieszkańców jest największa na świecie, choć sprawdzenie tego faktu okazało się trudne. Pod kopułą, w Wielkiej Sali, znajduje się łącznie 2688 miejsc siedzących, podzielonych między podłogę o powierzchni 14 000 stóp kwadratowych (zazwyczaj skonfigurowaną ze składanymi krzesłami i stołami do różnych zastosowań) i balkon ze stałymi miejscami siedzącymi dla 988 osób. Nad sceną znajduje się mural autorstwa Don Carlosa Dubois i Wilbura Kurtza, przedstawiający sceny z historii regionu Macon, od hiszpańskich wypraw Hernando de Soto po początek XX wieku.

Chociaż Audytorium jest znacznie starsze i geograficznie oddzielone od pozostałych budynków kompleksu, jest utrzymywane jako część Macon Centreplex, w skład którego wchodzi także Macon Coliseum. Te dwa ostatnie obiekty składają się na jeden budynek po wschodniej stronie rzeki Ocmulgee i dla wielu osób "Centreplex" odnosi się właśnie do tej nieruchomości, podczas gdy budynek w centrum miasta nadal jest potocznie nazywany po prostu "Audytorium".

Koloseum w Macon ma około 9000 miejsc, a Macon City Auditorium - 2688.^[16]

Fort Hawkins był fortem zbudowanym w latach 1806-1810 w historycznym regionie Creek Nation przez rząd Stanów Zjednoczonych pod przewodnictwem prezydenta Thomasa Jeffersona i wykorzystywanym do 1824 roku. Zbudowany na terenie dzisiejszej Georgii przy linii Fall Line na wschodnim brzegu rzeki Ocmulgee, fort górował nad świętymi starożytnymi kopcami ziemnymi Ocmulgee Old Fields, znanymi obecnie jako Narodowy Park Historyczny Ocmulgee Mounds. Ścieżka handlowa Lower Creek przebiegała tuż obok północno-zachodniego blokhauzu fortu i dalej w kierunku zachodnim, aż do naturalnego brodu na rzece Ocmulgee. Osada handlowa, a później miasto Macon w stanie Georgia, rozwinęła się na tym obszarze przed wybudowaniem fortu, a brytyjscy kupcy byli w nim obecni już w latach 80. Później fort stał się ważny dla narodu Creek, Stanów Zjednoczonych i stanu Georgia ze względów ekonomicznych, wojskowych i politycznych.

Pierwotnie fort posiadał wysoką palisadę z bali otaczającą kompleks o powierzchni 1,2 akra (8 100 m2). Znajdowały się w nim pomieszczenia mieszkalne i robocze, a także dwa blokhauzy na ukośnych rogach. Replika południowo-wschodniego blokhauzu została zbudowana w 1938 roku po tym, jak wykopaliska archeologiczne w 1936 roku wskazały odpowiednie miejsce. Stał się on ikoną Macon. Stanowisko archeologiczne Fort Hawkins jest wpisane na listę National Register of Historic Places i znajduje się w granicach dzielnicy historycznej Fort Hill, również wpisanej na listę NRHP.

Komisja ds. Fortu Hawkins zatrudniła Instytut Lamar do przeprowadzenia wykopalisk archeologicznych w latach 2005-2007. W wyniku wykopalisk znaleziono dowody na istnienie drugiej palisady na tym terenie, a także kilku dużych budynków z cegły. Ponadto, w wyniku prac odzyskano prawie 40 000 artefaktów, wskazujących na bardziej złożoną historię interakcji między rdzennymi Amerykanami a Europejczykami, niż było to dotychczas znane. Badania historyczne prowadzone przez prezesa Instytutu Lamar, Daniela T. Elliotta, również przyczyniły się do lepszego poznania fortu. W 2008 roku Komisja zakończyła prace nad Master Planem zagospodarowania terenu, który docelowo ma objąć rekonstrukcję całego kompleksu fortu. W ramach projektu zostaną wyeksponowane i zinterpretowane tysiące artefaktów znalezionych w tym miejscu, które reprezentują wiele plemion Indian amerykańskich i pionierów europejskich, których losy zetknęły się na tym terenie dzięki skomplikowanym relacjom handlowym i życiowym. Chociaż w 2013 r. ukończono budowę repliki chaty z bali, która ma służyć jako Centrum dla Zwiedzających, a także wprowadzono kilka innych drobnych ulepszeń, fort nie został jeszcze zrekonstruowany w 2021 r.^[17]