Lexington - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Kaplica Uniwersytecka Uniwersytetu Waszyngtona i Lee jest Narodowym Zabytkiem Historycznym w Lexington, w stanie Wirginia. Została zbudowana w latach 1867-68 na prośbę Roberta E. Lee, który był prezydentem szkoły i którego imieniem częściowo nazwano uniwersytet. Projekt architektoniczny z wiktoriańskiej cegły był prawdopodobnie dziełem jego syna, George'a Washingtona Custisa Lee, a szczegóły wykonał płk Thomas Williamson, architekt i profesor inżynierii w sąsiednim Virginia Military Institute. Po ukończeniu budowy i za życia Roberta E. Lee kaplica była znana jako College Chapel. Lee został pochowany pod kaplicą w 1870 roku.

Centralnym punktem absydy kaplicy - miejsca, w którym w tradycyjnym planie kościoła chrześcijańskiego znajduje się ołtarz - jest posąg Lee w mundurze, śpiącego na nienazwanym polu bitwy z czasów wojny secesyjnej ("Leżący Lee"), autorstwa rzeźbiarza Edwarda Valentine'a, którego posąg Lee, wcześniej wystawiony jako jeden z reprezentantów Wirginii w National Statuary Hall, został usunięty z Kapitolu Stanów Zjednoczonych, a posągi Jeffersona Davisa usunięto z Monument Avenue w Richmond w Wirginii i z Nowego Orleanu.

Posąg został odsłonięty i poświęcony jako główny element kaplicy 28 czerwca 1883 roku. Główny mówca, John W. Daniel, który wkrótce miał zostać senatorem Stanów Zjednoczonych z Wirginii i zastąpić nieobecnego Jeffersona Davisa, powiedział o decyzji Roberta E. Lee, który postanowił stanąć na czele sił zbrojnych Wirginii na początku wojny secesyjnej: "Odkąd Syn Człowieczy stanął na Górze i ujrzał 'wszystkie królestwa ziemi i ich chwałę' rozciągające się przed Nim, a następnie odwrócił się od nich ku agonii i krwawemu potowi w Getsemane, a potem ku krzyżowi na Kalwarii, żaden naśladowca cichego i pokornego Zbawiciela nie przeszedł bardziej ciężkiej próby. W ten sposób, z tak czystym sercem, jakie kiedykolwiek ślubowało swoją wiarę aż do śmierci, na dobre i na złe, przyszedł, aby czynić, cierpieć i umrzeć za nas". Zastanawiając się nad śmiercią Lee i jej następstwami, Daniel kontynuował: "pozostawił nam i naszym spadkobiercom na zawsze wielką, nieusuwalną spuściznę. Serce człowieka jest jego wiecznym królestwem. Tam panuje transcendentnie, a my wołamy: 'O królu, żyj wiecznie'". Daniel ubolewał, że Lee zmarł jako więzień na zwolnieniu warunkowym, a jego amerykańskie obywatelstwo nigdy nie zostało w pełni przywrócone: "Kraj, który dał prawo wyborcze cudzoziemcowi, zanim mógł mówić w jego języku, a afrykańskiemu wyzwoleńcowi, zanim mógł czytać lub rozumieć jego prawa, odmówił mu przywileju głosowania... on sam i jego głównodowodzący są najbardziej widocznymi politycznymi niewolnikami". Profesor historii Washington and Lee Ted DeLaney, który urodził się i dorastał w Lexington w czasach Jim Crow i był pierwszym czarnoskórym przewodniczącym wydziału historii W&L, w 2019 roku przedstawił swoją opinię na temat posągu Roberta E. Lee i jego umieszczenia w kaplicy: "Symbolika tam zawarta jest pogwałceniem pierwszego przykazania".

Na ścianach kaplicy, po obu stronach wnęki na pomniki, znajdują się dwa obrazy: jeden przedstawiający prezydenta George'a Washingtona autorstwa Gilberta Stuarta z 1796 roku i drugi przedstawiający Lee namalowany przez J. Reida w 1866 roku. W 2018 r. zastąpiły one portret Waszyngtona autorstwa Charlesa Willsona Peale'a ze zbiorów rodziny Waszyngtonów oraz portret Lee w mundurze, namalowany przez Edwarda Pine'a, aby odzwierciedlić okresy związków każdego z imienników uniwersytetu ze szkołą. Na jednej ze ścian znajduje się również tablica pamiątkowa podarowana przez Stowarzyszenie Sigma, upamiętniająca dwóch absolwentów Sigmy z klas 1912 i 1915, którzy stracili życie w I wojnie światowej.

W piwnicy znajduje się krypta (dobudowana po pochówku Lee), w której spoczywają szczątki większości członków najbliższej rodziny Lee: Lee, jego żony Mary Anny Custis Lee, siedmiorga jego dzieci - George'a Washingtona Custisa Lee, Mary Custis Lee, Williama Henry'ego Fitzhugh Lee, Anne Carter Lee, Roberta E. Lee Juniora, Eleanor Agnes Lee i Mildred Childe Lee, oraz jego rodziców - generała-majora wojny rewolucyjnej Henry'ego "Light-Horse Harry'ego" Lee i Anne Hill Carter Lee. Ulubiony koń Lee, Traveller, jest pochowany tuż przed kaplicą, gdzie wielu odwiedzających zostawia monety, jabłka i inne pamiątki. W podziemiach kaplicy znajduje się muzeum, które przybliża historię rodzin George'a Washingtona i Roberta E. Lee, a także historię samego uniwersytetu. Gabinet Lee został pieczołowicie zachowany niemal dokładnie w takim stanie, w jakim znajdował się w chwili jego śmierci.

Kaplica odgrywa ważną rolę w nowoczesnym funkcjonowaniu Washington and Lee. Mieści około 600 osób w głównej części oraz na małym, trójstronnym balkonie. Studenci pierwszego roku zbierali się tam, aby wysłuchać przemówienia przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Uniwersytetu, który wygłosił przemówienie na temat systemu honorowego szkoły. Od czasu do czasu odbywają się tam ważne dla całej szkoły wykłady, koncerty i inne znaczące wydarzenia. Przez wiele lat doroczny zjazd Omicron Delta Kappa (ODK), krajowego stowarzyszenia honorowego założonego w Washington and Lee 3 grudnia 1914 r., odbywał się w kaplicy w dniu lub w okolicach urodzin Roberta E. Lee, 19 stycznia, w połączeniu z ustanowionym przez zarząd uniwersytetu świętem/upamiętnieniem Roberta E. Lee, zwanym "Dniem Założycieli", będącym wersją święta urodzin Roberta E. Lee nadal oficjalnie obchodzonego w kilku południowych stanach. W 2014 roku, po petycjach studentów, usunięto flagi konfederatów otaczające pomnik Lee w kaplicy. Wówczas prawnuk Roberta E. Lee i absolwent W&L z 1949 r. Robert E. Lee IV napisał za tą zmianą, mówiąc: "Moim zdaniem usunięcie flag z komnaty posągu jest spóźnione". Od 2018 r. duże drzwi umieszczone przed komorą, w której znajduje się posąg Lee, są zamykane na większość wydarzeń uniwersyteckich, zasłaniając komorę i posąg, utrzymując ją w tym czasie "funkcjonalnie oddzieloną od auli kaplicy", z deklarowanym zamiarem, aby w ten sposób kaplica mogła być "gościnna dla wszystkich członków naszej społeczności".

4 czerwca 2021 r. zarząd uniwersytetu oficjalnie zmienił nazwę kaplicy na Lee Chapel. Uniwersytet ogłosił również zaprzestanie obchodzenia święta szkolnego zwanego "Dniem Założycieli", które przypada w dniu urodzin Roberta E. Lee, a także znaczącą przebudowę i renowację kaplicy, która ma być nadzorowana przez zarząd, "aby przywrócić jej nieupiększony wygląd i fizycznie oddzielić audytorium od krypty rodziny Lee i rzeźby upamiętniającej Lee".

Kaplica Uniwersytecka, znana wówczas jako Lee Chapel, została uznana za Narodowy Pomnik Historii w 1960 roku. W 1963 r. jako pierwszy Afroamerykanin przemawiał w niej powieściopisarz Ralph Ellison. Obecnie nie ma harmonogramu zwiedzania.^[1]

Lexington Presbyterian Church to zabytkowy budynek kościoła prezbiteriańskiego przy ulicach Main i Nelson w Lexington w stanie Wirginia. Został zaprojektowany przez architekta Thomasa U. Waltera w 1843 roku, a ukończony w 1845 roku. W 1859 r. dobudowano tylną część, w latach 80. XIX w. dodano sztukaterię, w 1899 r. budynek został odnowiony i powiększony, a w 1906 r. dobudowano skrzydło szkoły niedzielnej. Jest to monumentalny budynek w kształcie litery "T", zbudowany z cegły, pokryty sztukaterią, w stylu greckiego odrodzenia. Na fasadzie frontowej znajduje się grecko-dorycki portyk z frontonem, składający się z sześciu drewnianych kolumn i pełnej balustrady. Budynek jest zwieńczony wieżą z żaluzjową dzwonnicą i iglicą.

Od 1851 r. Stonewall Jackson był członkiem tego kościoła i uczył w szkółce niedzielnej. W 1863 r. został pochowany na przykościelnym cmentarzu, który obecnie nosi jego imię.

W 1979 r. wpisano go na listę National Register of Historic Places. Znajduje się w dzielnicy historycznej Lexington.^[6]

First Baptist Church, pierwotnie znany jako Lexington African Baptist Church, to zabytkowy budynek kościoła baptystów w mieście Lexington, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych. Został zbudowany w latach 1894-1896. Jest to duży kościół z cegły na wapiennej podmurówce w stylu gotyckiego odrodzenia. Ma dwuspadowy dach od frontu, okrągłe i lancetowate okna witrażowe oraz wieże w dwóch frontowych narożnikach. Prawa wieża ma dzwonnicę i iglicę. Wnętrze składa się z sali audytoryjnej o sklepieniu kolebkowym z galerią na toczonych słupach, a w piwnicy znajdują się sale lekcyjne i konferencyjne. Historycznie First Baptist odgrywał centralną rolę w życiu afroamerykańskiej społeczności Lexington.

W 2006 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[7]

Akademia wojskowa w Lexington, Wirginia. Virginia Military Institute – założona w 1839 roku akademia wojskowa położona w mieście Lexington w stanie Wirginia. Jest to najstarszy w Ameryce college stricte wojskowy – wszyscy uczęszczający do niego studenci są kadetami. Generał John Pershing nazwał VMI "West Pointem Południa".

Kadeci i absolwenci VMI odegrali ważną rolę podczas wojny secesyjnej. Absolwenci VMI byli uznawani za najlepszych oficerów Południa, kilku z nich wyróżniło się w siłach Unii. W armii Konfederatów piętnastu absolwentów awansowało do stopnia generała. Trzecia część oficerów polowych w pułkach Wirginii w 1861 była absolwentami VMI. Z 1902 uczniów uczęszczających do VMI 1781 walczyło dla Południa.

VMI była uczelnią wyłącznie męską aż do 1997 roku kiedy to sąd zadecydował, że szkoła która jest utrzymywana z budżetu stanowego nie może dyskryminować czy wykluczać potencjalnych studentów ze względu na ich płeć. W odróżnieniu od innych szkół wojskowych w których stosowane są inne standardy i regulaminy dla mężczyzn i kobiet w VMI obowiązuje tylko jeden, bardzo wymagający regulamin sprawności fizycznej.^[9]

Boxerwood Nature Center and Woodland Garden to 15-hektarowe arboretum prezentujące zarówno rodzime, jak i nietypowe okazy roślin, położone w obrębie większego rezerwatu przy 963 Ross Road w pobliżu Lexington w hrabstwie Rockbridge w stanie Wirginia w Stanach Zjednoczonych w dolinie Shenandoah. Założone jako prywatny ogród w 1952 r., w 2015 r. zostało wpisane na listę National Register of Historic Places.

W Arboretum znajdują się tysiące oznaczonych drzew i krzewów, w tym 1300 odmian uprawnych, z pięknymi kolekcjami karłowatych drzew iglastych, magnolii, psich drzew, rododendronów, azalii i klonów japońskich.

Przykłady kolekcji obejmują: 163 odmiany Acer palmatum (klon japoński), Abies nebrodensis (jodła sycylijska), Acer buergerianum (klon trójzębny), Acer griseum (klon paprykowy), Acer pensylvanicum (klon pasiasty), Aesculus parviflora (bukszpan butelkowy), Aesculus pavia (bukszpan zwyczajny), Aesculus x carnea 'Briottii' (kasztanowiec zwyczajny), Chaemaecyparis obtusa (Hinoki Falsecypress), Chionanthus virginicus (jarząb brekinia), Cladrastis kentuckea (żółtlica amerykańska), Cryptomeria japonica (Japanese Cedar), Halesia tetraptera (Carolina Silverbell), Ilex verticillata (Winterberry), Liquidunbar styraciflua 'Corky' (Corky Sweetgum), Malus 'Red Jade' (Red Jade Crabapple), Picea omorika 'Pendula' (świerk serbski płaczący), Syringa reticulata (lilak japoński), Taxodium distichum (cyprysik groszkowy), Taxus species (cis pospolity), Thuja occidntalis (żywotnik amerykański) i Viburnum prunifolium (kalina czarna).

W Boxerwood Nature Center znajduje się PlayTrail, czyli przyrodniczy plac zabaw zaprojektowany specjalnie dla małych dzieci. Dzieci mogą biegać w tunelach roślinnych, spławiać liście w mini strumyku, robić placki w błotnej kuchni, wspinać się na górę malutkich domków i nie tylko. Obowiązują tu zasady: "hałasuj", "dotykaj wszystkiego", "ubrudź się" i "baw się dobrze". Jest tu także Bajkowy Las, w którym dzieci mogą budować własne bajkowe budowle, oraz ścieżka spacerowa po mokradłach, gdzie zwiedzający mogą przejść po zygzakowatym moście nad mokradłami ogrodu. Jesienią 2016 roku w ogrodach pojawił się ogród dla zapylaczy.^[10]