Laurel - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum Laurel to muzeum w Laurel, w stanie Maryland, w Stanach Zjednoczonych. Mieści się ono w domu robotników młyna, który został zbudowany przez Horace'a Caprona w latach 1836-1840. Zostało ono odrestaurowane przez miasto Laurel i otwarte dla zwiedzających 1 maja 1996 roku. Muzeum znajduje się na północno-wschodnim rogu ulic 9. i Głównej, a jego eksponaty przedstawiają historię Laurel i jego mieszkańców. W muzeum jest dostępny sklep z pamiątkami, a wstęp do muzeum jest bezpłatny.

Budynek z cegły i kamienia o powierzchni 241 m2 został zbudowany z czterech mieszkań, a następnie przekształcony w dom dwurodzinny. Następnie przekształcono go w obiekt handlowy, a przed opuszczeniem w latach 70. był domem czynszowym i magazynem. W 1985 r. budynek został zakupiony przez miasto Laurel od stanu Maryland.

Muzeum jest prowadzone przez Laurel Historical Society, organizację edukacyjną zwolnioną z podatku, która została założona jako Laurel Horizon Society w 1976 roku. Towarzystwo otrzymało pozwolenie na użytkowanie budynku będącego własnością miasta na potrzeby muzeum wraz z przyjęciem uchwały przez burmistrza i radę miasta 25 lutego 1991 roku. Budynek został odnowiony w latach 1993-1996, kiedy to został otwarty dla zwiedzających. Biblioteka naukowa muzeum nosi imię Johna Caldera Brennana, lokalnego historyka, który zmarł trzy miesiące przed otwarciem muzeum.^[3]

Oseh Shalom jest jedyną synagogą w Laurel, w stanie Maryland, i jedną z 5 synagog rekonstrukcyjnych w rejonie Baltimore-Washington Metropolitan Area. Członkowie wspólnoty pochodzą z wielu pobliskich okolic, w tym z hrabstw Howard, Montgomery, Prince George's i Anne Arundel. Oseh Shalom został założony w 1966 roku, a w 1979 roku przystąpił do ruchu rekonstrukcyjnego.

Oseh Shalom jest znana z charakterystycznego budynku synagogi, z niebieskimi "skrzydłami" i świecącą kopułą. Na miejscu odbywają się cotygodniowe nabożeństwa tefilah (modlitwy) w szabat, szkoła religijna, edukacja dorosłych, nabożeństwa w dniu Wielkiego Święta i święta oraz wiele innych programów. Oseh Shalom prowadzi intensywny program dla dzieci od urodzenia do Bar/Bat Micwy i później.

Daria i Josh Jacobs Velde, małżeński zespół rabinów, zostali rabinami kongregacji w sierpniu 2017 r. Kantor Charles (Charlie) Bernhardt jest związany z Oseh Shalom od 1983 roku.^[4]

Snow Hill to dwór położony na południe od Laurel w stanie Maryland, przy drodze Maryland Route 197, w hrabstwie Prince George's. Wybudowany w latach 1799-1801, 1+1⁄2-piętrowy dom z cegły jest prostokątny, z dachem dwuspadowym, wewnętrznymi kominami końcowymi i lukarnami. Posiada centralne wejście z ryglem i mały dwuspadowy ganek. Zastosowano plan centralnego holu, z wyszukanymi szafami wewnętrznymi i narożnymi. Oryginalne skrzydło południowe zostało usunięte i przebudowane, a dom odrestaurowano w 1940 roku. Dom w stylu późnogruzińskim był domem Samuela Snowdena, właściciela rozległej rodzinnej huty żelaza, odziedziczonej po jego ojcu Richardzie Snowdenie. Obecnie jest własnością i jest zarządzany przez Maryland-National Capital Park and Planning Commission jako obiekt do wynajęcia.

Snow Hill zostało wpisane na listę National Register of Historic Places w 1974 roku.^[6]

The Souder House to zabytkowy budynek handlowy położony w Scaggsville, Maryland, w hrabstwie Howard, Maryland, obecnie należący do rządu hrabstwa Howard.

Budynek jest dwupoziomowy i pokryty kamienną okładziną. Budynek znajduje się na dawnej 250-akrowej plantacji niewolników, należącej niegdyś do rodziny Botterill, od której pochodzi nazwa miasta Botterill w hrabstwie Howard, w stanie Maryland. Budynek jest usytuowany w rozwidleniu Old Scaggsville Road i All Saint's Road, służącym jako główny wjazd do młyńskiego miasta Laurel w stanie Maryland po drugiej stronie rzeki Patuxent. Most stanowił połączenie z Avondale Mill i główną ulicą łączącą się z historycznym przystankiem kolejowym B&O. Budynek służył jako bar, sklep spożywczy, stacja benzynowa i salon fryzjerski. Jego ostatnimi komercyjnymi właścicielami była firma Souder Construction Company. W grudniu 2014 r. hrabstwo Howard zakupiło budynek za 325 000 USD, organizując spotkanie społeczności lokalnej na temat jego stanu. W grudniu 2015 r. hrabstwo zorganizowało spotkanie, na którym ogłoszono zamiar rozbiórki budynku. Hrabstwo nie opublikowało przeglądu historycznego, ale stwierdziło, że historyk wyczyścił nieruchomość z powodu jej "misz-maszu" architektonicznego.^[8]

The Gude House to zabytkowy dom położony w Laurel, Maryland w Prince George's, Maryland, Stany Zjednoczone.

Posiadłość ta była pierwotnie częścią Snowden's New Birmingham Manor. Mary Tyson i jej siostry, które w 1800 roku otworzyły seminarium w Waszyngtonie, otworzyły swoje drugie seminarium ("Alnwick") w południowo-zachodnim Laurel w 1855 roku na części zakupionej przez nie posiadłości Snowdena, a Towarzystwo Przyjaciół zapewniło niesekularny program nauczania. Ten trzypiętrowy ceglany budynek został przedstawiony na litografii z 1852 r.; w 1920 r. pożar zniszczył budynek seminarium.

Trzypiętrowy budynek z cegły z dobudówką kuchenną i drugim skrzydłem został zbudowany w 1856 r. przez Johna D. McPhersona, który kupił od sióstr Tyson 50 akrów ziemi na południe od budynku seminarium w Alnwick. W 1866 r. posiadłość powiększono o 8 akrów zakupionych od Samuela Registera. W 1875 roku posiadłość nabył francuski ogrodnik Armand Jardin, który mieszkał w niej do 1904 roku. W 1926 roku, po kilku kolejnych właścicielach, William Gude kupił i odrestaurował posiadłość, która pozostała w jego rodzinie do 1980 roku. Gude był właścicielem szklarni i kwiaciarni detalicznej.

Nieruchomość została podzielona w 1988 roku na komercyjne parki biurowe w Laurel Lakes, z czego pozostało 1,3 akra i dom Gude.^[9]

Nieruchomość Gordona to miejsce jednego z pierwszych osiedli mieszkaniowych wzdłuż historycznego korytarza trasy nr 1 w North Laurel w stanie Maryland.

Przed powstaniem osad przemysłowych z młynami wzdłuż rzeki Patuxent. Posiadłość Gordon została opatentowana jako część posiadłości Alexandra i Absolute'a Warfieldów "Warfield's Range", która została ponownie wytyczona jako "Sappington's Sweep" jako część spadku z 1731 roku dla Thomasa Sappingtona po jego dziadku Thomasie Rutlandzie. To, co później stało się drogą nr 1, zostało zbudowane wzdłuż tej posiadłości w 1749 roku i było wykorzystywane jako droga szybkiego ruchu w latach 1820-1865. W 1870 roku John i Elizabeth Water sprzedali swoje udziały w Sappington's sweep Williamowi i Mary Cissel w 1890 roku. W tym samym roku nieruchomość została sprzedana za 35 000 dolarów braciom Harry'emu D. i Fultonowi R. Gordon z Bailey's Crossroads, którzy podzielili działkę po stronie hrabstwa Howard od strony rzeki Patuxent, tworząc "North Laurel". Firma Gordon & Bro, zajmująca się obrotem nieruchomościami na "przedmieściach" między Baltimore a Waszyngtonem, prowadziła działalność w biurze przy 918F Street w Waszyngtonie. W 1894 r. bracia Gordon sprzedali część "North Laurel" za 64 000 dolarów firmie Key Brothers & Company, aby sfinansować zakup hotelu Lincoln w Waszyngtonie. Wkrótce potem Fulton Gordon rozwiódł się i ogłosił, że jest bankrutem. Przed 1905 r. bracia wybudowali na "parceli 10" dom w stylu American Foursquare, stojący w widocznym miejscu wzdłuż drogi nr 1, z dużym kamiennym murem oporowym. Dom pozostał w ich posiadaniu do końca lat trzydziestych XX wieku, kiedy bracia zagospodarowywali tereny, które miały stać się Chevy Chase w stanie Maryland. Podział gruntów był kwitnącym biznesem sto lat później, a cechy "inteligentnego rozwoju" - ciasno skupione działki z dostępem do lekkiej kolei, społeczność, do której można chodzić pieszo, i pierwsze w hrabstwie ronda drogowe - pozostały w dużej mierze niezagospodarowane aż do lat 60. Fulton R. Gordon powiedział, że gdyby ta ziemia została mu podarowana, "zostałbym okradziony".^[10]

Capitol Technology University to prywatny uniwersytet w South Laurel w stanie Maryland w pobliżu Waszyngtonu. Uczelnia została założona w 1927 roku jako Capitol Radio Engineering Institute przez byłego radiotelegrafistę Marynarki Wojennej USA. W 1964 roku CREI zmienił nazwę na Capitol Institute of Technology, w 1987 roku ponownie zmienił nazwę na Capitol College, a w 2014 roku przyjął obecną nazwę. Capitol oferuje programy studiów licencjackich i magisterskich w zakresie inżynierii, informatyki, technologii informacyjnych i biznesu. Jest sklasyfikowany jako "Special Focus Institutions-Schools of Engineering" i stanowi National Center of Academic Excellence in Information Assurance Education.

Capitol Technology University, za pośrednictwem Wydziału Informatyki, oferuje programy studiów w obszarach koncentracji informatyki, sztucznej inteligencji i nauki o danych, na każdym poziomie studiów licencjackich, magisterskich i doktoranckich.^[11]