Iowa City - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum Historii Naturalnej Uniwersytetu Iowa to muzeum historii naturalnej na kampusie Uniwersytetu Iowa w Iowa City, w stanie Iowa. Muzeum zostało założone w 1858 roku na mocy instrukcji Zgromadzenia Ogólnego Iowa jako Gabinet Historii Naturalnej. Mieści się ono w Macbride Hall, położonym w dzielnicy Pentacrest na terenie kampusu uniwersyteckiego. Zbiory muzeum liczą około 140 000 obiektów, w tym około 31 000 ptaków, jaj i gniazd, 5 000 okazów ssaków, 41 000 owadów, 44 000 innych bezkręgowców, 6 000 okazów archeologicznych oraz dokumenty historyczne i zdjęcia z historii muzeum. Na czterech piętrach muzeum znajdują się galerie poświęcone geologicznej i kulturowej historii stanu Iowa, różnorodności biologicznej i nauce o środowisku. Główne kolekcje badawcze obejmują Kolekcję Kallam - prehistoryczne narzędzia kamienne, Kolekcje Ptaków Talbota i Jonesa, Kolekcję Franka Russella - artefakty Inuitów i rdzennych mieszkańców Arktyki oraz Kolekcję Filipińską - materiały etnograficzne z Targów Światowych 1904.^[3]

Old Brick Church, kiedyś znany jako First Presbyterian lub North Presbyterian, to kościół w Iowa City, w stanie Iowa. Jeden z niewielu zachowanych obiektów sprzed wojny secesyjnej w Iowa City, Old Brick został zbudowany w 1856 roku na miejscu starszego kościoła prezbiteriańskiego, który spłonął. Jego wieża została zburzona podczas burzy w 1877 roku, a następnie odbudowana z krenelażową dzwonnicą, co nadało jej charakterystyczny wygląd. Używany po raz ostatni jako kościół w 1970 r., Old Brick został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1973 r. jako North Presbyterian Church. W 1974 r. Uniwersytet Iowa kupił tę nieruchomość i zamierzał zburzyć kościół, aby zrobić miejsce na parking, ale protesty społeczne uniemożliwiły rozbiórkę. Ten protest społeczny przejawił się w utworzeniu organizacji Friends of Old Brick, która zakupiła budynek w 1977 roku. Old Brick zmienił właściciela ponownie w 1987 roku, kiedy to Old Brick Episcopal Lutheran Corporation zakupiła budynek. Obecnie Old Brick prosperuje jako centrum społecznościowe, w którym odbywają się tak różnorodne wydarzenia, jak śluby, ceremonie pogrzebowe, nabożeństwa, wykłady akademickie, zbiórki pieniędzy na cele humanitarne i lekcje tańca. W Old Brick mieści się także kilka biur organizacji non-profit.^[4]

Englert Theatre w Iowa City w stanie Iowa to odrestaurowany teatr z epoki wodewilu, pełniący obecnie funkcję społecznego centrum sztuki oraz miejsca, w którym odbywają się przedstawienia na 725 miejsc. Właścicielem i operatorem przez cały rok jest Englert Civic Theatre, organizacja artystyczna typu non-profit. W 2001 r. budynek został indywidualnie wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). W 2021 r. został włączony do historycznej dzielnicy Iowa City Downtown.

W teatrze odbywają się różne imprezy, w tym koncerty muzyki na żywo, występy komediowe i taneczne, spektakle, wykłady, pokazy filmowe, imprezy obywatelskie, uroczystości publiczne i prywatne, takie jak wręczenie nagród i obchody rocznicowe, i inne.^[6]

Jefferson Street Historic District to uznana w całym kraju dzielnica historyczna znajdująca się w Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Została wpisana do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 2004 roku. W momencie nominacji liczyła 39 obiektów, w tym 36 budynków i trzy budynki niebędące zabytkami. Ta część miasta zaczęła się rozwijać do swojej obecnej postaci pod koniec XIX i na początku XX wieku. W tym okresie okolica przekształciła się z mieszkalnej w kościoły i budynki związane z Uniwersytetem Iowa i jego szpitalami. Mieszkali tu zarówno przedstawiciele wolnych zawodów i właściciele firm, jak i ludzie z klasy robotniczej. Studenci, zwłaszcza ci związani z zawodami medycznymi, mieszkali w tutejszych apartamentowcach. W dzielnicy znajdują się cztery znaczące architektonicznie kościoły wraz z przynależnymi do nich budynkami.

Znajdujące się tu style architektoniczne, zarówno mieszkalne, jak i instytucjonalne, są reprezentatywne dla tych budowanych w mieście od lat 50. do 30. XIX wieku. Szczególnie widoczne są style gotyckiego odrodzenia, zwłaszcza w kościołach, oraz greckiego odrodzenia. Wśród architektów o znaczeniu regionalnym i lokalnym, których budynki znajdują się w tej dzielnicy, są Gurdon P. Randall, Proudfoot & Bird oraz Orville H. Carpenter. Dom Williama Bosticka (1851), hotel Park House (1852), kościół katolicki St. Mary's (1869) i plebania (1891) oraz kościół Congregational United Church of Christ (1869) są indywidualnie wpisane na listę National Register of Historic Places.^[12]

Bethel African Methodist Episcopal Church to zabytkowa afroamerykańska kongregacja i budynek w Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Kongregacja została założona w 1868 roku głównie przez wolnych kolorowych z południa i resztę z północy. James W. Howard, członek kongregacji, kupił nieruchomość w niedawno przyłączonej do miasta dzielnicy i sprzedał jej południową połowę kościołowi za 50 dolarów. Biały kościół został zbudowany na tej posesji w tym samym roku. W Iowa City zawsze istniała mała społeczność afroamerykańska, a z biegiem lat kongregacja rosła i malała pod względem liczebności i finansów. Oryginalny kościół, który ma 600 stóp kwadratowych i mieści 50 osób, został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 2000 roku. Kongregacja przerosła ten mały kościół i w 2010 roku wybudowano nową świątynię o powierzchni 4000 stóp kwadratowych, która mieści trzykrotnie więcej osób niż obecna.^[16]

Edgewater Park Site to liczące 3800 lat obozowisko z okresu późnego archaizmu, położone wzdłuż rzeki Iowa w Coralville, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Szczątki roślinne znalezione na tym stanowisku sugerują, że mieszkańcy byli na najwcześniejszym etapie przystosowywania się do udomowienia roślin.

Wykopaliska ujawniły niewielkie obozowisko składające się z dwóch palenisk oraz obszarów produkcji fauny i narzędzi kamiennych. Inne zidentyfikowane obiekty to obszar odrzutu i głęboki obiekt o nieznanej funkcji. Analiza litów ujawniła, że mieszkańcy stanowiska prawdopodobnie niedawno podróżowali wzdłuż rzeki Iowa z północnego centrum stanu i byli zaangażowani w produkcję i konserwację narzędzi na późnym etapie. Analiza florystyczna wskazuje, że stanowisko było zajmowane w ciepłej połowie roku i że mieszkańcy korzystali z niewielkiej ilości jęczmienia, rośliny nie występującej lokalnie, która była później uprawiana, oraz trawy pastewnej, rośliny lokalnej, która prawdopodobnie również była później uprawiana. Stanowisko to interpretuje się jako krótkotrwałe, późne zajęcie w ciepłej porze roku przez ludzi migrujących w dół rzeki Iowa, prawdopodobnie w kierunku zimowych obozowisk w południowo-wschodniej części stanu.^[17]

Iowa City Downtown Historic District to uznana w całym kraju dzielnica historyczna znajdująca się w Iowa City w stanie Iowa w Stanach Zjednoczonych. Została wpisana na listę National Register of Historic Places w 2021 roku. W momencie nominacji liczyła 102 obiekty, w tym 73 budynki, jeden obiekt, 21 budynków i siedem obiektów. W skład dzielnicy wchodzi również osiem budynków, które wcześniej zostały wpisane do Krajowego Rejestru. Centralna dzielnica biznesowa Iowa City powstała w sąsiedztwie budynku Starego Kapitolu i głównego kampusu Uniwersytetu Iowa. To zestawienie nadaje temu obszarowi energii, a pracownicy i studenci uniwersytetu oraz lokalna społeczność wzajemnie się przenikają. Dzielnica została znacząco zmieniona w latach 70-tych XX wieku w wyniku miejskiej odnowy, która zaowocowała powstaniem Ped Mall, przekształcając dwie przecznice College Street od Clinton Street do Linn Street oraz Dubuque Street od Burlington Street do Washington Street. Jest to miejsce wnoszące wkład, a duże sadzarki/ściany podtrzymujące, które są oryginalne dla projektu, są liczone razem jako wnoszący wkład obiekt. Istnieje również kilka wolnostojących, wapiennych donic, pięć współczesnych rzeźb oraz plac zabaw, które są obiektami nie wnoszącymi wkładu.

W dzielnicy znajdują się głównie budynki handlowe zbudowane w stylu wczesnego odrodzenia klasycznego, w stylu późnowiktoriańskim, w stylu Chicago Commercial Style, Art Deco i Art Moderne. Nowoczesna architektura została wprowadzona w latach odnowy miejskiej, kiedy to wybudowano nowe budynki i odnowiono witryny sklepowe. Do architektów o znaczeniu regionalnym i lokalnym, których budynki znajdują się w tej dzielnicy, należą: Chauncey Lovelace, Iowa City; Proudfoot & Bird oraz ich następca Proudfoot, Bird & Rawson, Des Moines; Dieman & Fiske, Cedar Rapids, Iowa; Liebbe, Nourse & Rasmussen, Des Moines; Vorse, Kraetsch & Kraetsch, Des Moines; H.L. Stevens & Company, Chicago; Kruse and Klein z Davenport, Iowa; oraz J. Bradley Rust, Iowa City. Franklin Printing House (1856), Trinity Episcopal Church (1871), College Block Building (1883), Boerner-Fry Company/Davis Hotel (1899), Old Post Office (1904, 1931), Paul-Helen Building (1910), Englert Theatre (1912) i Johnson County Savings Bank (1912) są indywidualnie wymienione w National Register of Historic Places.^[18]

Stara Poczta to budynek w stylu Beaux Arts w centrum Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Zbudowany w 1904 roku z wapienia indyjskiego, został rozbudowany w 1931 roku. Dodatek został zaprojektowany i zbudowany w taki sposób, że nie można go odróżnić od oryginalnej budowli. Pozostał on centralnym urzędem pocztowym miasta do 1975 roku, kiedy to wybudowano nowy obiekt. Po dwóch latach nieużytkowania budynek został kupiony przez Centrum Seniora Hrabstwa Iowa City/Johnson, które wybrało go spośród innych lokalizacji ze względu na centralne położenie. Cztery lata remontów, zakończonych we wrześniu 1981 roku, zaowocowały otwarciem obiektu jako centrum seniora. 17 kwietnia 1979 roku, w połowie renowacji, budynek został indywidualnie wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków. Obecnie centrum służy tysiącom mieszkańców dzielnicy co miesiąc; w 2003 roku odwiedziło je prawie 90 000 osób, z czego około 2/3 stanowiły osoby o niższych dochodach. W 2021 r. budynek został włączony do Historycznego Rejonu Śródmieścia Iowa City jako obiekt, który przyczynił się do jego powstania.^[21]

The Johnson County Poor Farm and Asylum Historic District to uznana w skali kraju dzielnica historyczna znajdująca się w Iowa City w stanie Iowa w Stanach Zjednoczonych. Został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 2014 roku. W momencie nominacji liczył 11 obiektów, w tym trzy budynki, dwa miejsca, cztery konstrukcje i dwa budynki bez znaczenia. Obejmuje on także Pierwszy Azyl Hrabstwa Johnson, który został indywidualnie wpisany do Krajowego Rejestru. Pozostałe budynki i budowle mają charakter rolniczy i zostały zbudowane od końca XIX wieku do początku XX wieku.

Pierwotny obiekt przeznaczony do opieki nad ubogimi i chorymi psychicznie został zbudowany w 1855 roku (nie zachował się), a skrzydła dobudowano około 1861 roku. Pozostałe skrzydło pierwszego budynku przytułku zostało przeniesione na obecne miejsce w 1888 roku i wykorzystane jako budynek dla świń po tym, jak dwa lata wcześniej ukończono budowę nowego budynku mieszkalnego. Ten późniejszy budynek już nie istnieje, a w 1964 roku w tym miejscu wybudowano Chatham Oaks, ośrodek zdrowia psychicznego. Drugim ważnym miejscem, oprócz lokalizacji budynków rolniczych, jest miejsce, w którym prawdopodobnie znajdował się cmentarz tego ośrodka. Badania archeologiczne tego obszaru wskazują, że w tym miejscu mogą znajdować się setki pochówków.^[23]

College Green Historic District to uznana w całym kraju dzielnica historyczna znajdująca się w Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Została wpisana na listę National Register of Historic Places w 1997 roku. W momencie nominacji składała się z 47 obiektów, w tym 37 budynków, jeden obiekt i dziewięć budynków nie będących obiektami zabytkowymi. Dzielnica ta, położona w centralnej części miasta, otacza park College Green, od którego wzięła się jej nazwa. Park, który jest ważnym obiektem, znajduje się na najwcześniejszych mapach Iowa City. Najwcześniejsze domy w tej dzielnicy powstały w latach 60. XIX wieku, ale większość została zbudowana między 1890 a 1920 rokiem. Nie dominuje tu jeden styl architektoniczny, ale dzielnica zawiera różnorodne style, które były popularne pod koniec XIX i na początku XX wieku. Jest to jeden z trzech obszarów w mieście, gdzie znajdują się bractwa i stowarzyszenia związane z Uniwersytetem Iowa. Dom Thomasa C. Carsona, w którym obecnie mieści się bractwo, jest indywidualnie wpisany na listę National Register of Historic Places.^[24]

Brown Street Historic District to uznana w całym kraju dzielnica historyczna znajdująca się w Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1994 roku, a jego granice zostały powiększone w 2004 roku. W momencie zwiększenia granic liczyła 246 obiektów, w tym 201 budynków, jeden obiekt i 44 budynki nie mające znaczenia. Ulice Brown i East Ronalds są częścią pierwotnego planu miasta, kiedy zostało ono założone jako stolica Terytorium Iowa. Znajdują się one na północnym skraju planu. Ich znaczenie wynika ze struktury osadnictwa w tym miejscu, rozwoju głównego korytarza transportowego, powiązań dzielnicy z Uniwersytetem Iowa i jego rozwojem na przełomie XIX i XX wieku, a także stylów i form architektonicznych, które można tu znaleźć od lat 50. do 20. ubiegłego wieku. Mieszkało tu wielu imigrantów z bohemy. Obok siebie mieszkali biznesmeni i pracownicy fizyczni, a także profesorowie z Uniwersytetu Iowa. Ulicą Brown poprowadzono dawną Military Road, a po wybrukowaniu jej cegłami w 1907 r. stała się ona ulubioną trasą konduktów pogrzebowych zmierzających na cmentarz Oakland.

Można tu znaleźć większość popularnych stylów architektonicznych z końca XIX i początku XX wieku. Najpopularniejszą formą domu jest amerykański czworobok. Inne popularne style to Queen Anne, Italianate i Greek Revival. Domy są zarówno jedno-, jak i dwupiętrowe, o konstrukcji drewnianej z fundamentami z kamienia gruzowego. Niektóre z nich są murowane. Cztery domy zostały indywidualnie wpisane na listę National Register of Historic Places: Charles Berryhill House (ok. 1850-1865), Vogt House (1890), Bohumil Shimek House (ok. 1890) i Arthur Hillyer Ford House (1909).^[26]

Dom Kirkwooda to zabytkowy budynek położony w Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Został zbudowany dla miejscowego adwokata i biznesmena Samuela J. Kirkwooda, który pełnił również funkcję gubernatora stanu Iowa, reprezentował stan Iowa w Senacie Stanów Zjednoczonych i był sekretarzem spraw wewnętrznych w gabinecie prezydenta Jamesa A. Garfielda. Dom został zbudowany po jego drugiej kadencji gubernatorskiej i pozostał jego domem aż do śmierci w 1893 roku. Wdowa po nim mieszkała tu do swojej śmierci w 1923 roku. Był to jego dom przez większość kariery politycznej i odzwierciedla "wiejski i bezpretensjonalny styl życia", który preferowali Kirkwoodowie. Pierwotnie dom znajdował się na terenie znacznie większej posiadłości, ale pozostała jej część została później podzielona na działki i sprzedana. Dwupiętrowa drewniana konstrukcja szkieletowa w kształcie litery L, która jest bardziej cofnięta od ulicy niż inne domy w tej okolicy, ma sparowane wsporniki i gzyms na linii dachu jako jedyne elementy ozdobne. Dom został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1974 r.^[27]

Jackson-Swisher House and Carriage House, znany również jako Old Swisher Place, to zabytkowy budynek znajdujący się w Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Louis H. Jackson, który zbudował ten dom, był miejscowym adwokatem, dopóki nie przeniósł się do Denver w Kolorado. Stephen A. Swisher, który mieszkał tu przez 40 lat, założył agencję ubezpieczeniową i pełnił funkcję kuratora oraz prezesa Stanowego Towarzystwa Historycznego Iowa. Obaj byli absolwentami Uniwersytetu Iowa. Dom ma przede wszystkim znaczenie architektoniczne - mówi się, że ma "więcej cech gotyckiego odrodzenia niż jakikolwiek inny dom w Iowa City". Stromy dwuspadowy dach krzyżowy jest podkreślony przez belki z czterokątnymi i okrągłymi otworami. Sparowane okna o różnych wzorach, wykusze, lukarna nad głównym wejściem i żłobkowane kominy nadają mu malowniczości. Ganek frontowy ozdobiony jest ornamentem kratowym. Dawna wozownia, przerobiona na garaż w 1946 r., jest prostsza w ornamentyce. Na drugim piętrze ma okna parami i podobnie jak w głównym domu ma delikatne zwieńczenie przy okapie. W 1982 r. budynki zostały razem wpisane na listę National Register of Historic Places.^[28]

College Block Building to zabytkowy budynek znajdujący się w Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Ukończony w 1883 roku, jest pierwszym znanym budynkiem komercyjnym zaprojektowanym przez architekta w Iowa City. Został zaprojektowany przez lokalnego architekta Chaunceya F. Lovelace'a, który przeniósł do niego swoje biuro. Główna fasada tego dwupiętrowego budynku z cegły jest zwieńczona ozdobnym, wspornikowym, blaszanym gzymsem z napisem "College Block" na ozdobnym grzebieniu. Na drugim piętrze znajduje się osiem okien, wszystkie z ozdobnymi okapnikami. Drugie i trzecie okno na obu końcach są połączone większym okapem. Główne piętro zajmuje powierzchnia handlowa, a na drugim piętrze znajdują się mieszkania. W latach 70. XX w. budynek został zagrożony przez rewitalizację miejską. W 1973 r. budynek został indywidualnie wpisany na listę National Register of Historic Places. W 2021 r. budynek został włączony do historycznej dzielnicy Iowa City Downtown.^[29]

Dom Lindsayów to zabytkowy budynek znajdujący się w Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. W 1977 roku został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków z błędną nazwą Linsay House. Dom został zbudowany w 1893 r. przez Johna Jayne'a, budowniczego mostów z Iowa City. Plany tego 2,5-piętrowego, szkieletowego domu w stylu Queen Anne zostały zakupione od firmy George F. Barber and Co. Posiada komin zajmujący cały róg głównej fasady, kamienny łuk otaczający okno pierwszego piętra z ołowianymi szybami w kształcie słoneczników, ganek z narożną wieżyczką i trzypiętrową ośmiokątną wieżę za nim.

Jayne podarował dom jako prezent ślubny swojej córce Elli i jej mężowi Johnowi Grangerowi Lindsayowi. Lindsayowie przeprowadzili się do Chicago w 1913 roku. Dom został następnie podzielony na mieszkania, a w 2005 r. stał się 10-pokojową jednostką River City Housing Collective. Najbardziej znany jest chyba jako model pensjonatu w komiksie Bloom County, gdzie częściowo rozgrywa się akcja komiksu. Berkeley Breathed, autor komiksu, nazwał ten dom jednym z "najbrzydszych domów na obszarze pięciu stanów". Sześć różnych stylów architektonicznych w jednym domu to co najmniej kamień milowy, a co najwyżej punkt orientacyjny złego gustu".^[30]

East College Street Historic District to uznana w całym kraju dzielnica historyczna znajdująca się w Iowa City w stanie Iowa w Stanach Zjednoczonych. Została wpisana na listę National Register of Historic Places w 1997 roku. W momencie nominacji składała się z 27 obiektów, w tym 21 budynków stanowiących wkład w historię i sześciu nie stanowiących wkładu w historię. Dzielnica jest spójna pod względem architektonicznym. Najwcześniejsze domy w tej dzielnicy zostały zbudowane w latach 80. XIX wieku, ale większość powstała między 1890 a 1920 rokiem. Najbardziej charakterystyczne style, które można tu znaleźć, to Queen Anne, American Foursquare, Bungalow i American Craftsman. Domy są przeważnie skromne pod względem wielkości i ornamentyki, wszystkie zbudowane są na szkielecie drewnianym.^[31]

Parish Apartments, znany również jako Sigma Pi Fraternity House oraz St. Thomas More Parish Center, to zabytkowy budynek znajdujący się w Iowa City, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się w dzielnicy Manville Heights i został zbudowany jako dom bractwa Sigma Pi w 1929 roku. Projekt trzypiętrowej kamiennej budowli w stylu Tudor Revival przypisuje się architektowi Myronowi Edwardsowi Pughowi z Madison w stanie Wisconsin. Został zbudowany w szczytowym okresie budowy domów dla bractw na Uniwersytecie Iowa. Bractwo Xi Psi Phi dołączyło do Sigma Pi w tym domu w 1936 roku, a Psi Omega dołączyła dwa lata później. Rezydencja tych innych bractw była najprawdopodobniej spowodowana spadkiem liczby studentów w okresie Wielkiego Kryzysu. Nie było to jednak wystarczające, ponieważ w 1943 roku First Trust and Savings Bank of Davenport nabył budynek na licytacji u szeryfa.

W 1945 roku nieruchomość została przekazana katolickiej diecezji Davenport do użytku jako Katolickie Centrum Studenckie i Klub Newmana dla katolickich studentów, którzy zapisali się na Uniwersytet Iowa. Edna Mahan, absolwentka University of Iowa i przewodnicząca Diecezjalnej Rady Kobiet Katolickich, walnie przyczyniła się do pozyskania budynku. Biskup Henry Rohlman założył centrum studenckie w 1944 r., a jego pierwszym dyrektorem został ks. Leonard Brugman. Pod patronatem św. Tomasza More'a w budynku do 1947 roku mieściła się kaplica. W latach 1947-1965 jako kościół służył szałas Quonset, kiedy to wybudowano nowy kościół przy Riverside Drive pod kierownictwem ks. J. Waltera McEleneya. Budynek ten pozostał centrum studenckim do roku 1969, kiedy to ks. Robert Walter przeniósł go do dawnego budynku szkolnego przy kościele Mariackim, a w następnym roku parafia St. Thomas More stała się parafią terytorialną. Parafia nadal używała tego budynku jako centrum parafialnego do czasu przeniesienia się do Coralville w 2009 roku. Budynek dawnego kościoła został sprzedany uniwersytetowi z przeznaczeniem na salę koncertową z organami i muzyką, a następnie został przekształcony w 16 apartamentów z jedną sypialnią i apartamentów typu studio. W 2013 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych jako Dom Bractwa Sigma Pi.^[33]