Indiana Dunes National Lakeshore - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Joseph Bailly Homestead, znany również jako Joseph Bailly Homestead and Cemetery, w Porter w stanie Indiana, jest amerykańskim Narodowym Zabytkiem Historycznym (National Historic Landmark).

Zagroda Bailly'ego jest chroniona przez Służbę Parków Narodowych w Parku Narodowym Indiana Dunes w Porter, Indiana. Zagroda była domem Josepha Auberta de Gaspé Bailly de Messein (1774-1835), jednego z pierwszych stałych białych osadników w północno-zachodniej Indianie. Zagroda ta, założona w 1834 roku, jest jednym z jedynych zachowanych elementów niegdyś znaczącego w tym regionie handlu futrami. Została uznana za zabytek w 1962 roku.

Bailly sprowadził swoją rodzinę na południowy brzeg jeziora Michigan w 1822 r., zamieszkując najpierw w domu z bali, wybudowanym wkrótce potem. Zagroda pozostała w rodzinie aż do śmierci jego wnuczki, Frances Howe, w 1917 roku. Zagroda nazywana jest czasem domem Bailly-Howe. Służba Parku Narodowego nabyła zagrodę 26 listopada 1971 roku.^[2]

Florida Tropical House to domek plażowy położony nad brzegiem jeziora Michigan w Beverly Shores w stanie Indiana. Został zbudowany w 1933 roku jako część Wystawy Domów Jutra na Światowych Targach w 1933 roku w pobliskim Chicago. Obecnie jest częścią historycznej dzielnicy architektonicznej Century of Progress Architectural District.

Po latach ruiny dom jest remontowany i podnajmowany prywatnemu najemcy, który zgodził się pokryć koszty renowacji. Dom został zaprojektowany w taki sposób, aby jego wnętrza i otoczenie zewnętrzne mogły się wzajemnie przenikać. Zewnętrzna część została zaprojektowana w stylu modernistycznym przez architekta Roberta Law Weeda i pomalowana na kolor florydzkiego różu.

Dom ten, wraz z czterema innymi znajdującymi się w pobliżu domami wystawowymi z 1933 r., został wpisany w 1986 r. do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych. Są one znane pod wspólną nazwą Domy Targów Światowych.^[3]

Dom Wieboldta-Rostone'a to zabytkowy budynek w Dzielnicy Architektonicznej Stulecia Postępu w Beverly Shores w stanie Indiana. Dom został zbudowany w 1933 roku, ma szkielet stalowy i jest obłożony sztucznym kamieniem zwanym Rostone. Miał nie wymagać napraw, ale przetrwał bez remontów tylko do lat 50.

Dom Rostone, który miał być wizytówką nowego materiału budowlanego, jakim są odpady wapienne i łupki, powstał w wyniku współpracy firmy Rostone Inc. z Lafayette w stanie Indiana oraz Indiana Bridge Company. Budowa została uproszczona dzięki temu, że większość prac projektowych i produkcyjnych wykonano w fabryce. Panele były prefabrykowane do odpowiednich rozmiarów potrzebnych do realizacji konkretnego projektu. Do każdego panelu dołączone były wstępnie ustawione nakrętki, za pomocą których panel był przykręcany do stalowej ramy. W ten sposób zaprojektowano zarówno ściany wewnętrzne, jak i zewnętrzne. Dom został zaprojektowany przez architekta z Indiany, Waltera Scholera.^[4]

Dom Armco-Ferro w dzielnicy architektonicznej Century of Progress w Beverly Shores w stanie Indiana został zbudowany na wystawę Century of Progress Exposition w Chicago w 1933 roku. "Ekspozycja została otwarta w maju 1933 roku pod hasłem nauki i jej roli w rozwoju przemysłu. W ramach Grupy Domów i Sztuk Przemysłowych znajdowały się domy modelowe, w których zastosowano nowoczesne materiały, metody budowlane i innowacyjne urządzenia domowe, w tym domy Armco-Ferro-Mayflower, Wieboldt-Rostone i Florida Tropical oraz Dom Jutra. Wszystkie wykorzystywały nowe techniki projektowania, budowy i prefabrykacji, próbując dostosować przestarzały przemysł mieszkaniowy do bardziej efektywnych praktyk produkcyjnych, takich jak te stosowane w przemyśle samochodowym." Grupa Domu i Sztuki Przemysłowej odniosła największy sukces na wystawie. Dom Armco-Ferro został zaprojektowany przez Roberta Smitha, Jr. z Cleveland w stanie Ohio. Jest to jedyny zachowany przykład domu z wystawy, który spełniał kryteria projektu Komitetu Targowego: dom, który mógłby być produkowany masowo i który byłby przystępny cenowo dla amerykańskiej rodziny o skromnych dochodach.

Na podstawie badań przeprowadzonych przez Historic American Buildings Survey (HABS): Firma Ferro Enamel Corporation, jeden z dwóch głównych sponsorów domu, powstała w 1930 r. w wyniku połączenia Ferro Enameling Company i Ferro Enamel and Supply Co. Pomysł wykorzystania emalii porcelanowej w budownictwie mieszkaniowym przedstawił Bob Weaver, prezes nowo powstałej firmy. Wkrótce po fuzji Charles Bacon Rowley, architekt, zaprojektował czteroosobowy dom z gontami Ferro-Enamel, który firma wzniosła w Cleveland, w stanie Ohio, w lipcu 1932 roku.31 Pomimo innowacyjnego zastosowania emalii żelazowej jako materiału okładzinowego, dom został zbudowany przy użyciu konwencjonalnej konstrukcji drewnianej. Pierwszy bezramowy dom stalowy pokryty emalią porcelanową został ukończony w South Euclid w stanie Ohio. Podobnie jak dom Armco-Ferro, dom ten został zaprojektowany przez Roberta Smitha, Jr. i zbudowany przez Insulated Steel Corporation;... W 1932 r. firma American Rolling Mill Company (Armco) zbudowała drugi bezramowy dom ze stali pokrytej emalią porcelanową, którego architektem był Robert Smith, Jr. The Ferro Enamel Corporation i Insulated Steel Construction Company współpracowały z Armco, tworząc w ten sposób warunki dla partnerstwa, które umożliwiło powstanie domu Century of Progress.^[5]

W Parku Narodowym Indiana Dunes zidentyfikowano 37 gatunków ssaków. Uważa się, że na terenie parku mogą występować jeszcze cztery inne gatunki, ale nie zostały one udokumentowane: długoszpar północny, nietoperz indyjski, nietoperz mszarny i leming bagienny.

Do pospolitych ssaków widywanych przez odwiedzających i mieszkańców należą: włochatka, lis wiewiórczy, mysz białoszyja, jeleń szlachetny i nornik łąkowy. Do wymarłych ssaków należą: jeżozwierz (Erethizon dorsatum), wilk szary (Canis lupus), wilk rudy (Canis rufus), niedźwiedź czarny (Ursus americanus), ryba (Pekania pennanti), puma (Puma concolor), ryś kanadyjski (Lynx canadensis), kobrat (Lynx rufus), łoś (Cervus canadensis) i żubr amerykański (Bison bison). Na wydmach występują dwa gatunki zagrożone lub ginące. Borsuk amerykański (Taxidea taxus), znajdujący się na liście gatunków zagrożonych w stanie Indiana, zamieszkuje ten obszar. Nietoperz indyjski (Myotis indiana), znajdujący się na federalnej liście zagrożonych, prawdopodobnie zamieszkuje obszary wydm. Ostatnie dane, udokumentowane fotograficznie, wskazują, że północnoamerykańska wydra rzeczna (Lontra canadensis) i kobrat (Lynx rufus) zaczęły powracać na ten obszar odpowiednio w 2011 i 2018 roku.^[7]

Zarówno Domek z bali cyprysowych, jak i Domek gościnny z cyprysów są zabytkowymi budynkami w Dzielnicy Architektonicznej Stulecia Postępu w Beverly Shores w stanie Indiana. Domy zostały ufundowane przez Stowarzyszenie Producentów Cyprysów Południowych (Southern Cypress Manufacturer's Association) z Jacksonville na Florydzie. Domek Cypress Cabin został zakupiony przez Zimmernam Estate reprezentowaną przez Zimmerman, Saxe and MacBride, architektów z Chicago. Joseph, Michigan, gdzie miał być domem letnim w pobliżu budynku wystawowego Bolton na Wystawie Kolumbijskiej w 1893 roku. Przeniesienie obejmowało domek, domek dla gości i inne elementy krajobrazu. Do przeprowadzki jednak nie doszło i Robert Bartlett przetransportował domek i domek dla gości do Beverly Shores. Bartlett był właścicielem posiadłości do 1942 r., kiedy to sprzedał ją Idzie J. Osterburg. Dom kilkakrotnie zmieniał właścicieli, aż w październiku 1970 r. został zakupiony przez Służbę Parków Narodowych i stał się częścią Indiana Dunes National Lakeshore.

Domek z bali cyprysowych został zbudowany na potrzeby wystawy w latach 1933-34 w celu zademonstrowania wielu zastosowań cyprysu. Dom zbudowano z tradycyjnych materiałów, a nie z eksperymentalnych, stosowanych w innych miejscach wystawy. Podczas obu sezonów targowych w prawej części domu mieszkali państwo B.R. Ellis z Południowego Stowarzyszenia Cyprysowego.^[9]