Frankfort - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Rezydencja Gubernatora Kentucky to zabytkowa rezydencja we Frankforcie, w stanie Kentucky. Położona jest na wschodnim trawniku Kapitolu, na końcu Capital Avenue. Dnia 1 lutego 1972 r. została wpisana do amerykańskiego Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Zbudowano go w latach 1912-14 z przeznaczeniem na rezydencję gubernatora według projektu złożonego przez firmę Weber, Werner & Adkins z Cincinnati w stanie Ohio. Politycznie powiązani bracia Weberowie, Edward Addison Weber i Christian C. Weber, otrzymali i oficjalnie realizowali zlecenie. Ponieważ jednak żaden z nich nie miał wykształcenia architektonicznego ani projektowego, "wydaje się, że faktycznym projektantem był John Scudder Adkins (1872-1931), dobrze wyszkolony i utalentowany architekt urodzony w St. Louis, który przeniósł się do Cincinnati w 1893 roku". Adkins zaprojektował kilka znaczących budynków handlowych i instytucjonalnych, a także rezydencji na całym środkowym zachodzie. John Adkins i G.S. Werner byli partnerami w firmie przed połączeniem się z firmą braci Weber. Firma ta została wybrana spośród czterech firm zaproszonych do przedstawienia planów.

Nowa rezydencja zastąpiła stojącą do dziś rezydencję gubernatora (Old Governor's Mansion), zbudowaną w 1798 roku przy 420 High Street we Frankforcie. W ustawie określono, że nowa rezydencja powinna być "zbudowana, wykończona i wykończona z rodzimego kamienia wydobywanego w kamieniołomach w Kentucky". Projekt Beaux-Arts w dużym stopniu nawiązywał do Petit Trianon w Wersalu, a wnętrza były utrzymane w neoklasycznym stylu francuskim. Projekt zagospodarowania terenu rezydencji został opracowany i wdrożony przez Williama Speeda z Louisville.

W 1980 r. Pierwsza Dama Kentucky, Phyllis George Brown, rozpoczęła zbiórkę pieniędzy pod nazwą Save the Mansion, której celem było sfinansowanie renowacji wnętrz i wyposażenia budynku. Projekt renowacji został ukończony wiosną 1983 roku. Fundacja na rzecz zachowania rezydencji gubernatora (Governor's Mansion Preservation Foundation) jest organizacją charytatywną, której zadaniem jest konserwacja zabytkowej budowli. Posiadłość Gubernatora jest regularnie udostępniana do zwiedzania.^[1]

Old State Capitol, znany również jako Old Statehouse, był trzecią stolicą stanu Kentucky. Budynek znajduje się w stolicy stanu Kentucky, mieście Frankfort, i służył jako siedziba Zgromadzenia Ogólnego Kentucky w latach 1830-1910. Obecny Kapitol Stanu Kentucky został zbudowany w 1910 roku. Od 1920 roku Stary Kapitol służy jako muzeum i siedziba Towarzystwa Historycznego Kentucky. W 1971 r. został uznany za narodowy zabytek historyczny USA (U.S. National Historic Landmark) ze względu na wyjątkową architekturę w stylu greckiego renesansu i wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Ustawodawca Kentucky przegłosował jego budowę w 1827 roku. Budynek został zaprojektowany w stylu greckiego renesansu przez Gideona Shryocka, wczesnego architekta z Lexington, Kentucky. Stary Kapitol Stanowy był jego pierwszym budynkiem, a miał on zaledwie dwadzieścia pięć lat. Shryock wybrał styl greckiego renesansu, aby symbolicznie połączyć Kentucky, młodą republikę, ze starożytną Grecją, prototypem ludowego, demokratycznego rządu. Chciał, aby front budynku naśladował Świątynię Minerwy Polias w Priene. Greckie świątynie nie miały okien, dlatego front Kapitolu jest pozbawiony okien. Inne elementy architektoniczne to samonośne kamienne schody i znajdująca się nad nimi kopulasta latarnia, do której wpadało światło słoneczne.

Punktem kulminacyjnym wyborów na gubernatora stanu w 1899 r. były ostre spory, kiedy to kandydat Demokratów William Goebel z Covington w stanie Kentucky został zamordowany w Kapitolu w drodze na inaugurację. Tablica z napisem "William Goebel poległ tutaj, 30 stycznia 1900 roku" znajduje się w pobliżu frontowego wejścia do budynku.^[3]

The Old Governor's Mansion, znany również jako Lieutenant Governor's Mansion, znajduje się przy 420 High Street we Frankforcie, w stanie Kentucky. Uważa się, że jest to najstarsza oficjalna rezydencja wykonawcza oficjalnie nadal używana w Stanach Zjednoczonych, ponieważ jest to oficjalna rezydencja gubernatora porucznika Kentucky.

W 1796 r. Zgromadzenie Ogólne Kentucky przeznaczyło fundusze na budowę domu dla gubernatora. Budowę ukończono w 1798 roku. Dom z trudem przetrwał pożary i zaniedbania na przestrzeni lat. Przeszedł kilka zmian stylistycznych, o czym świadczą dodane elementy wiktoriańskie.

Na początku swojego istnienia rezydencja była często nazywana "pałacem". Gośćmi rezydencji byli tacy dygnitarze, jak Theodore Roosevelt, Andrew Jackson, Louis-Philippe z Francji, Henry Clay, William Jennings Bryan i markiz de Lafayette. Ostatnimi mieszkańcami rezydencji byli gubernator porucznik Steve Henry i jego żona Heather French Henry. Od czasu Henry'ego gubernatorzy porucznicy nie mieszkają w rezydencji, lecz zatrzymują się w swoich rodzinnych miastach i w razie potrzeby przyjeżdżają do Frankfortu. Z tego powodu rezydencja została przekazana Towarzystwu Historycznemu Kentucky.

Zarówno murarz, jak i kamieniarz, którzy pomagali przy budowie domu, Robert P. Letcher i Thomas Metcalf, zostali później gubernatorami i mieszkali w tym domu.

W 1971 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[4]

Śpiewający Most to dwupasmowy most dla pojazdów i pieszych we Frankforcie, w stanie Kentucky, który został tak nazwany ze względu na szumiący dźwięk, jaki wydaje po przejechaniu. W 2019 roku most przewozi ponad 5 000 pojazdów dziennie przez rzekę Kentucky wzdłuż ulicy St. Clair Street do Bridge Street, łącząc centrum Frankfortu z South Frankfort. Most jest jednym z elementów Historycznego Rejonu Handlowego Frankfortu, wpisanego do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Most o długości ponad 400 stóp jest pensylwańskim mostem kratownicowym zbudowanym w 1893 roku przez firmę King Bridge Company, a następnie przebudowanym w 1956 i 2010 roku. Pierwotnie most prowadził trasę U.S. Route 60 (US 60), dopóki nie została ona poprowadzona przez pobliski most War Mothers Memorial.

W 2019 r. nośność 125-letniego mostu została obniżona z 9 ton (1988 r.) do 3 ton, a następnie pod koniec 2020 r. został on zamknięty dla ruchu pojazdów, ponieważ w wyniku wypadku uszkodzeniu uległa kratownica i szyna. W marcu 2021 r. rozpoczęto prace remontowe w celu naprawy uszkodzeń oraz sprawdzenia, czy nie doszło do dalszych uszkodzeń, gdy 3 marca 2021 r. podczas wysokiego poziomu rzeki dach niezamocowanej pływającej przystani uderzył w spód mostu.

Nazwa mostu pochodzi od szumu, jaki wydaje, gdy pojazdy przejeżdżają przez jego stalowy pomost z otwartą kratą, który w 1937 r. zastąpił litą podłogę.^[8]

Kentucky War Memorial to pomnik upamiętniający mieszkańców Kentucky, którzy zginęli we wszystkich wojnach. Na wysokim punkcie zwanym "Kopcem Stanowym" na cmentarzu Frankfort Cemetery we Frankfort, Kentucky, pomnik składa się z wysokiego na 65 stóp pomnika wzniesionego w 1850 roku, dziewięciu niskich kamiennych pomników ustawionych w półkole i dwóch niskich prostych pomników. Pomnik z 1850 roku upamiętnia mężczyzn, którzy zginęli do 1850 roku, wymienia bitwy i poległych oficerów. Na półokrągłym terenie na południe od wysokiego pomnika wymieniono wojny, a na prostych pomnikach - nazwiska wszystkich poległych w Kentucky. Wymienione wojny to m.in: Wojna o niepodległość, wojna 1812 r., wojna o niepodległość Teksasu, wojna meksykańska, wojna secesyjna, wojna hiszpańsko-amerykańska, I wojna światowa, II wojna światowa, wojna koreańska, wojna wietnamska i wojna w Zatoce Perskiej.

W 1848 r. Legislatura stanowa przeznaczyła na jego budowę 15 000 dolarów. Granitowy pomnik o wysokości 65 stóp, zwieńczony statuą Zwycięstwa, został odsłonięty w 1850 roku.

Pomnik został wzniesiony nad grobami 17 żołnierzy z Kentucky, którzy polegli w bitwie pod Buena Vista. Ich pochówek na cmentarzu we Frankfort 20 lipca 1847 roku uświetnił przemówieniem John C. Breckinridge, zwolennik wojny. Według popularnej opowieści, ten masowy pogrzeb zainspirował weterana wojny meksykańskiej, Theordore'a O'Harę, do napisania słynnego wiersza "Biwak umarłych". Jednak w lipcu 1848 r. O'Hara wciąż był w Meksyku z wojskiem.^[10]