Fort Worth - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Park miejski skoncentrowany na wodzie. Ogrody Wodne Fort Worth, wybudowane w 1974 roku, znajdują się na południowym krańcu centrum Fort Worth, pomiędzy ulicami Houston i Commerce, obok Centrum Kongresowego Fort Worth. Ogrody Wodne o powierzchni 4,3 akra zostały zaprojektowane przez znanych nowojorskich architektów Philipa Johnsona i Johna Burgee i przekazane miastu Fort Worth przez Fundację Amona G. Cartera.

Ten park miejski jest często określany jako "oaza chłodu w betonowej dżungli" śródmieścia. Jego centralnymi punktami są trzy baseny z wodą i tarasowe wzgórze, które pomaga osłonić park od reszty miasta. Drogę międzystanową nr 30 przeniesiono z dawnego miejsca bezpośrednio sąsiadującego z Ogrodami Wodnymi, dzięki czemu na południowym krańcu parku zrobiło się ciszej. Park przylega obecnie do Lancaster Avenue, niedawno zagospodarowanej i przygotowanej do przebudowy.

Cichy, niebieski basen do medytacji jest otoczony drzewami cyprysowymi i strzelistymi ścianami pokrytymi cienką płaszczyzną wody, która spływa kaskadami pod kątem prawie 90 stopni w dół do zatopionego niebieskiego wodotrysku. Szum wody na ścianach przywołuje na myśl delikatny deszcz. W basenie napowietrzającym, pod baldachimem dużych dębów, znajdują się liczne podświetlane fontanny natryskowe.

Główną atrakcją Ogrodów Wodnych jest aktywny basen, w którym woda spływa kaskadami na wysokość 38 stóp po tarasach i schodach do małego basenu na dnie. Aktywny basen został zbudowany z myślą o ludziach, którzy schodząc po tarasowych schodach, mogą być otoczeni i doświadczyć siły, dźwięków i ruchu rozbijającej się wokół nich wody.^[5]

Will Rogers Memorial Center to 120-hektarowy amerykański publiczny kompleks rozrywkowy, sportowy i inwentarski położony w Fort Worth w Teksasie. Jego nazwa pochodzi od nazwiska amerykańskiego humorysty i pisarza Willa Rogersa. Odbywa się tu coroczna wystawa zwierząt hodowlanych Fort Worth Stock Show. Jest to popularne miejsce organizacji specjalistycznych pokazów jeździeckich i hodowlanych, w tym corocznych zawodów National Reined Cow Horse Association Snaffle Bit Futurity, World Championship Paint Horse Show oraz trzech głównych imprez organizowanych co roku przez National Cutting Horse Association. Jest to również były dom drużyny hokejowej Fort Worth Texans, a w latach 1995-2004 odbywały się tu corocznie zawody PBR Bud Light Cup Series. Imprezy w WRMC przyciągają ponad 2 miliony gości rocznie. W skład kompleksu wchodzą następujące obiekty: Will Rogers Coliseum (5 652 miejsc), Will Rogers Auditorium (2 856 miejsc), Will Rogers Equestrian Center, Amon G. Carter Jr. Exhibits Hall, James L. & Eunice West Arena, John Justin Arena, W. R. Watt Arena

Centrum Pamięci zostało zbudowane w 1936 roku według projektu architekta Wyatta C. Hedricka, który zastosował styl modernistyczny (Art Deco). Również w 1936 r. Amon G. Carter zlecił Electrze Waggoner Biggs wykonanie rzeźby "Riding into the Sunset", będącej hołdem dla Willa Rogersa i jego konia Soapsuds. Ponad dziesięć lat później, w 1947 roku, dzieło zostało odsłonięte w Centrum. W dniu 22 marca 2016 r. kompleks został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Dickies Arena, która została otwarta w listopadzie 2019 roku, znajduje się w sąsiedztwie kompleksu. W nowym obiekcie z 14 000 miejsc siedzących będą odbywać się rodeo Fort Worth Stock Show, koncerty i mecze wczesnej rundy turnieju koszykówki NCAA Men's Division I w 2022 roku; Will Rogers Memorial Coliseum będzie jednak nadal funkcjonować jako arena jeździecka w Fort Worth.^[6]

Texas Cowboy Hall of Fame, western, muzeum historyczne w Fort Worth, Texas, Stany Zjednoczone, "honoruje tych mężczyzn i kobiety, którzy wykazali się doskonałością w biznesie i wspieraniu rodeo i zachodniego stylu życia w Teksasie."

W Galerii Sław znajduje się ponad 125 kowbojów i kowbojek, z których każdy ma do dyspozycji stoisko z osobistymi pamiątkami. W muzeum, mieszczącym się w historycznej stodole A, można również obejrzeć Kolekcję wozów Sterquell, Szlak Sławy Johna Justina, Wystawę Szlaku Chisholm, Wystawę Applewhite-Clark, Przygody na szlaku kowbojskim, Kolekcję bitów końskich Zigrang, Cadillaca Amona G. Cartera z 1933 r. oraz Salon fotograficzny Jersey Lilly Old-Tyme.

Hala Sław została założona w 1997 roku, a jej pierwotnym celem było wyróżnienie wybitnych jeźdźców i kobiet. W 2001 roku przeniesiono ją do Fort Worth Stockyards National Historic District. Obecnie wyróżniane są w niej osoby związane z rodeo i stylem życia westernowego. Budynek, w którym mieści się hala, jest jedną ze stajni dla koni i mułów w Fort Worth Stockyards. Pierwotnie zbudowana w 1888 roku, mieściła ponad 3 000 koni i mułów. Oryginalne drewniane stajnie, które stały w tym miejscu, zostały zniszczone 14 marca 1911 r., kiedy iskra z przejeżdżającego pociągu wznieciła pożar. Odbudowano je i ukończono w marcu 1912 r. i uznano za pierwsze "ognioodporne". Cegły, kolumny, metalowe drzwi, kładki i bloki żużlowe to oryginalna architektura. Hala Sławy znajduje się w sercu historycznego Fort Worth Stockyards.^[8]

Muzeum Nauki i Historii Fort Worth znajduje się przy 1600 Gendy Street, w Fort Worth, Texas 76107, w dzielnicy kulturalnej miasta. Zostało otwarte w 1945 roku jako Muzeum Dziecięce Fort Worth, a w 1954 roku przeniesiono je do obecnej siedziby. W 1968 r. muzeum przyjęło swoją obecną nazwę. Do atrakcji muzeum należą Noble Planetarium i Omni Theater, kawiarnia Star's Cafe i sklep z pamiątkami Shop Too!, a także objazdowe i stałe wystawy naukowe i historyczne.

Jesienią 2007 roku muzeum zostało zamknięte z powodu remontu. Podczas budowy muzeum było obecne w ograniczonym zakresie w sąsiednim National Cowgirl Museum and Hall of Fame, gdzie prowadzono tymczasową kampanię "2 muzea, jeden dach". W 2009 roku całe muzeum zostało przeniesione do nowego budynku w tym samym miejscu. Nowy budynek został zaprojektowany przez architektów Legorreta + Legorreta i Gideon Toal i ma powierzchnię 166 000 stóp kwadratowych. Oryginalny Omni Theater i lobby zostały odnowione, ale pozostały w większości nienaruszone. Ponadto muzeum nie naruszyło jednego drzewa z pierwotnego dziedzińca muzeum i zbudowało wokół niego muzeum, pozostawiając drzewo na otwartej przestrzeni zwanej Dziedzińcem Dziedzictwa. Całkowita maksymalna liczba miejsc siedzących wynosi 3 369 osób. Muzeum zostało otwarte po remoncie w piątek 20 listopada 2009 r.^[11]

First Christian Church to zabytkowy kościół znajdujący się przy ulicy Throckmorton 612 w Fort Worth w Teksasie. Został założony w 1855 roku, co czyni go najstarszym nieprzerwanie działającym kościołem założonym w Fort Worth w Teksasie. Obecny budynek przy 6th i Throckmorton pochodzi z 1915 roku. Został zaprojektowany przez architektów E.W. Van Slyke i Clyde'a Woodruffa w stylu renesansowym. Podwyższony, dwupiętrowy budynek z wapienia ma plan krzyża greckiego z wieżą i pokrytą miedzią kopułą na skrzyżowaniu oraz trzema portykami z korynckimi kolumnami. W 1983 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków, a w 2006 r. otrzymał status zabytku historyczno-kulturalnego Fort Worth (Fort Worth Historical and Cultural Landmarks Designation).^[13]

Cowtown Coliseum to wielofunkcyjna arena z 3 418 miejscami siedzącymi, znajdująca się w Fort Worth w Teksasie, w Stanach Zjednoczonych. W Koloseum odbywają się cotygodniowe rodeo. W 2007 roku zaczęło gościć Fort Worth Sixers z National Indoor Football League.

Obiekt został zbudowany w 1908 r., a w 1986 r. przeszedł renowację. Kiedyś wystąpił tam Elvis Presley. Obiekt ten, będący częścią historycznego Fort Worth Stockyards, jest pierwszą krytą areną rodeo w Stanach Zjednoczonych. PBR zorganizowało w Koloseum pierwsze zawody Bud Light Cup Series w ujeżdżaniu byków na początek swojego inauguracyjnego sezonu, a następnie powróciło do Cowtown po raz pierwszy od tego roku, aby zorganizować zawody z serii Unleash the Beast w lutym 2021 roku.

W Koloseum znajduje się także Galeria Sław Jeździectwa Byków.^[16]

Ogród Japoński w Fort Worth to ogród japoński o powierzchni 7,5 akra znajdujący się w Ogrodzie Botanicznym w Fort Worth. Ogród został zbudowany w 1973 roku, a wiele roślin i materiałów budowlanych zostało podarowanych przez miasto siostrzane Fort Worth - Nagaokę w Japonii. Atrakcje w ogrodzie obejmują ogród zen, taras widokowy na księżyc, wodospady, drzewa wiśniowe, klony japońskie, pagodę oraz dystrybutory pokarmu dla ryb, którymi można karmić setki karpi koi w trzech stawach Ogrodu Japońskiego. W ogrodzie odbywają się dwie doroczne imprezy, Festiwal Wiosenny i Festiwal Jesienny, podczas których prezentowane są pokazy sztuki i kultury japońskiej.

Scott Brooks, starszy ogrodnik Ogrodu Japońskiego w Fort Worth, relacjonuje: Ogród Japoński w Fort Worth został pierwotnie zbudowany z materiałów ofiarowanych przez liczne osoby prywatne, firmy i instytucje z północnego Teksasu i innych części USA. W latach 90. ubiegłego wieku japońskie miasto siostrzane Fort Worth, Nagaoka, podarowało Fort Worth autentyczną Mikoshi, która obecnie znajduje się na terenie ogrodu. W podobny sposób podarowano kilka drzew, w tym sosny i kwitnące wiśnie. W 1997 r. Shigeichi Suzuki, architekt krajobrazu z Nagaoki, podarował plany dobudówki w stylu karesansui. Budowa została ukończona w 2000 r. i obecnie nosi nazwę "Ogród Suzuki". Ogród Japoński w Fort Worth został zbudowany w małej dolinie, która pierwotnie była wąwozem, otwierającym się na teren zalewowy odnogi rzeki Trinity - Clear Fork. Miejsce to, powiększone jako kamieniołom żwiru, w różnych okresach służyło także jako wodopój dla bydła, wysypisko śmieci i obóz dla osadników. Dziś ta zaciszna dolina służy jako "ogród spacerowy" w stylu japońskim. Sercem krajobrazu jest system stawów otoczonych wzgórzami i otoczonych siecią połączonych ze sobą ścieżek, pawilonów, mostków i pomostów. Jak sama nazwa wskazuje, ogród rozwija się jako stale zmieniająca się seria perspektyw krajobrazowych dla zwiedzających, którzy spacerują wzdłuż tych arterii. Zbudowany w tradycji ogrodów spacerowych z okresu Edo, Ogród Japoński w Fort Worth łączy w jednym krajobrazie kilka japońskich stylów projektowania ogrodów. Znajdują się tu przykłady typów: "Wzgórze i staw", "Suchy krajobraz", "Ogród herbaciany" i "Ogród zamknięty". Ponadto w ogrodzie znajdują się elementy architektoniczne pochodzące z miejsc historycznie związanych z japońskim ogrodnictwem. Należą do nich świątynie buddyjskie, wille cesarskie, posiadłości panów samurajskich oraz ogrody przy kamienicach bogatych kupców. W ogrodzie japońskim w Fort Worth znajduje się kilka niekonwencjonalnych elementów architektonicznych. Jeden z nich, zwany "Pawilonem", jest pochodną głównej sali świątyni shintoistycznej. Stoi on nad ziemią na słupach i ma kilka dwuspadowych dachów z krzyżującymi się przedłużeniami. Innym niezwykłym elementem ogrodu jest "Mikoshi", ozdobny palankin podarowany Fort Worth przez mieszkańców Nagaoka w Japonii. Nietypowym dodatkiem do ekspozycji w Fort Worth jest również taijitu, pełen wdzięku Budda z Indochin, oraz trzy kamienne małpy. Ogród Karesansui jest wzorowany na słynnym Ogrodzie Kwater Opata w kompleksie świątynnym Ryoanji w Kioto. Jest to klasyczna piętnastokamienna kompozycja "Hira niwa", która ma swoje własne, niepowtarzalne cechy. Jedną z nich jest podwyższona i zamknięta weranda widokowa, przypominająca zadaszony most w stylu japońskim. Otacza ona płaski ogród, umożliwiając oglądanie go ze wszystkich stron. Kolejnym jest wyłączenie materiału roślinnego z rdzenia ekspozycji. Piętnaście głazów otoczonych jest wzorzystym żwirem, zamkniętych w kamiennej osłonie i otoczonych czarną wulkaniczną skorupą. Jedynymi roślinami, które mogą się rozwijać w tej kompozycji, są fruticose porosty, które skolonizowały powierzchnie głazów. Ten minimalistyczny eksponat stanowi doskonałą metaforę estetyki Zen, która słynie ze skąpości. Pokład do oglądania księżyca" w Ogrodzie Japońskim w Fort Worth jest twórczą adaptacją słynnego piaskowego stożka "Kogetsudai" ze świątyni Ginkakuji. Wersja z Fort Worth ma być interaktywną wystawą karesansui, w której zwiedzający mogą wchodzić po schodach na płaski szczyt stożka i oglądać kompozycję z góry. Na szczycie, w odsłoniętym betonie, wytłoczono napis "Taijitu". Ten bardzo nietypowy dodatek do japońskiego ogrodu jest ostatecznie kosmologicznym symbolem pochodzenia chińskiego. Ma również inne interpretacje, w tym najważniejszą współczesną, związaną z kulturą koreańską, a także jako metafora orientalnego mistycyzmu w amerykańskiej kulturze pop. Na wystawie znajduje się również amfiteatr, który jest wpuszczony w tę samą platformę, co stożek. Amfiteatr służy jako miejsce przedstawień podczas dwóch dorocznych festiwali organizowanych w ogrodzie oraz jako kaplica ślubna przy świetle księżyca.

Dwa eksponaty karesansui w Ogrodzie Japońskim w Fort Worth przywołują na myśl rzeki, które biorą swój początek w górzystym terenie. Jedna z nich zaczyna się w sąsiedztwie ogrodowego "pawilonu" i "płynie" krętym, wyłożonym głazami kanałem do małego jeziora lub morza. W tym przypadku "woda" składa się w całości z ozdobnego żwiru i można ją oglądać z kilku poziomów na całej jej długości. Drugi eksponat znajduje się w pobliżu tarasu widokowego na Księżyc w ogrodzie. Podobnie jak pierwszy, zaczyna się on w grupie głazów, które mają sugerować skaliste pasmo górskie. Rzeka" złożona z mieszanych głazów schodzi następnie wzdłuż tarasowego koryta wyłożonego głazami, które z kolei otoczone jest nasypem z drobnoziarnistej darni. Znika ona pośród kilku dużych głazów, jak rzeka wpadająca do kanionu. To twórcze odejście od tradycji karesansui miało na celu zasugerowanie czysto amerykańskiego punktu orientacyjnego. Jest to ogrodowa metafora rzeki Kolorado, która bierze swój początek w Górach Skalistych, przepływa przez wzniesiony płaskowyż i schodzi w głąb Wielkiego Kanionu.^[17]

Muzeum Sida Richardsona jest otwarte od poniedziałku do soboty: 10AM - 5PM. Wstęp wolny.

Muzeum Sid Richardson mieści się na historycznym placu Sundance Square w Fort Worth w Teksasie. Prezentuje stałe i specjalne wystawy obrazów Frederica Remingtona i Charlesa M. Russella, a także innych artystów z przełomu XIX i XX wieku, którzy tworzyli na amerykańskim Zachodzie. Dzieła te odzwierciedlają zarówno artystyczne wizje, jak i realia amerykańskiego Zachodu i stanowiły część osobistej kolekcji zmarłego nafciarza i filantropa, Sida Williamsa Richardsona (1891-1959). Obrazy zostały nabyte przez niego głównie za pośrednictwem Newhouse Galleries w Nowym Jorku w latach 1942-1959. Oprócz Remingtona i Russella w kolekcji znajdują się prace Oscara E. Berninghausa, Charlesa F. Browne'a, Edwina W. Deminga, Williama Gilberta Gaula, Petera Hurda, Franka Tenneya Johnsona, Williama R. Leigha, Petera Morana i Charlesa Schreyvogela.

Otwarte w 1982 r. muzeum mieści się w replice budynku z 1895 r., w rejonie odrestaurowanych budynków z przełomu wieków w centrum Fort Worth. Miejsce to zostało wybrane przez powierników Fundacji Sida Richardsona zarówno ze względu na wygodę dla odwiedzających i pracujących w centrum miasta, jak i na historyczną atmosferę okolicy.

Muzeum oferuje zwiedzanie oraz różnorodne programy i imprezy edukacyjne dla dorosłych, dzieci i rodzin, w tym wykłady, filmy, zajęcia praktyczne w pracowni i inne. Zwiedzanie jest dostępne dla gości, grup szkolnych i lokalnych. Na stronie internetowej muzeum dostępna jest wirtualna wycieczka. Wstęp do muzeum jest zawsze bezpłatny.

W 2006 r. Muzeum Sida Richardsona (dawniej Sid Richardson Collection of Western Art) otworzyło się ponownie w nowo wyremontowanej przestrzeni, w której powiększono przestrzeń wystawienniczą, edukacyjną i handlową. W 2020 roku muzeum odnowiło swoją przestrzeń handlową, aby stworzyć galerię wprowadzającą do kolekcji.^[18]

Kościół episkopalny Saint Andrew's jest parafią diecezji Fort Worth. Kościół misyjny został założony przez ks. biskupa Alexandra C. Garretta, biskupa północnego Teksasu, 17 marca 1875 roku. Status parafii uzyskał w 1878 roku. Budynek w stylu gotyku prostokątnego jest znanym zabytkiem w centrum Fort Worth. Został zbudowany przez firmę William Miller Sons & Co. z Pittsburgha, PA. Pierwsze nabożeństwo w tym budynku odbyło się w Niedzielę Rogation, 12 maja 1912 roku. 12 maja 2012 r. kościół uczcił 100-lecie swojego powstania Ewangelią i festynem. Obecni duchowni to Proboszcz Prowadzący: Ks. Jacob Christopher Worley, Kapłan Współpracownik: Ks. Brent Christian. Personel muzyczny to chórmistrz: Dr Jason Runnels, oraz organistka: Glenda Robinson.

Parafia jest również znana z historycznego zaangażowania ewangelickiego. Nabożeństwa odbywają się zgodnie z praktyką Kościoła Niskiego, a duchowni występują tylko w strojach chóralnych. Nie ma tabernakulum, a elementy komunii nie są zarezerwowane. Kładzie się nacisk na Artykuły Wyznaniowe i doktrynę reformowaną. Typowym nabożeństwem niedzielnym jest Modlitwa Jutrzni, z wyjątkiem pierwszej niedzieli miesiąca, kiedy odprawiana jest Komunia Święta. W wybrane niedzielne popołudnia śpiewa się Evensong, a w pozostałe niedziele odbywa się modlitwa wieczorna.^[26]