Essex - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Położone w sercu Essex, Massachusetts, Essex Historical Society & Shipbuilding Museum znajduje się pomiędzy akrem ziemi odłogowanej w 1668 r. "na stocznię do budowy statków i zatrudniania robotników w tym celu" a działającą komercyjną stocznią drewnianą, której właścicielem i operatorem był Harold A. Burnham. Muzeum jest integralną częścią historycznego charakteru miasta, malowniczych widoków i centralnego dorzecza rzeki. Szkunery zbudowane w Essex były znane na całym świecie jako solidne i sprawne statki rybackie. Essex ma historię, która jest wyjątkowa wśród starych amerykańskich wiosek. Mała wioska, nie większa niż obecnie, położona nad niewielką rzeką, zbudowała ogromną liczbę drewnianych łodzi i statków, około czterech tysięcy, a w trakcie tego procesu zyskała reputację jednych z najlepszych szkunerów rybackich na świecie.

Założona w 1937 r. jako Towarzystwo Historyczne Essex, organizacja ta jest nadal zaangażowana w gromadzenie i ochronę unikalnej historii Village of Essex. Muzeum Budownictwa Okrętowego zostało założone w 1976 roku jako część obchodów Dwusetnej Rocznicy Rewolucji Amerykańskiej. W 1990 r. EHSSM nabyło statek Evelina M. Goulart, który został zbudowany w stoczni w 1927 r. i był używany do lat 80-tych XX w. do połowu mieczem, a później jako ciągnik rybacki. Jest to jeden z pięciu zachowanych historycznych szkunerów rybackich zbudowanych w Essex. W 1993 r. stowarzyszenie zakupiło część nabrzeża rzeki, gdzie przez ponad 300 lat kwitł przemysł stoczniowy. W tym historycznym miejscu rodzina Story prowadziła swoją stocznię od 1813 roku do końca II wojny światowej. Stocznia jest nadal czynna i można w niej zobaczyć maszyny, narzędzia, materiały i łodzie. Łódź Chebacco, Lewis H. Story, okręt flagowy Muzeum, została zbudowana na tym terenie w 1998 r. i często można ją zobaczyć w Muzeum lub na imprezach żeglarskich w całej Nowej Anglii.

Muzeum posiada jedną z najważniejszych kolekcji morskich w regionie, która obejmuje zabytkowe narzędzia, fotografie, dokumenty i eksponaty przedstawiające zarówno przemysł stoczniowy, jak i życie w typowym małym amerykańskim miasteczku Essex.

Obecnie EHSSM prowadzi wiele różnych programów. W ramach programów edukacyjnych uczniowie uczą się w oparciu o projekty, które przybliżają im naszą historię, proces budowy statków i naszą społeczność. Organizowane są ciekawe wieczorne wykłady na tematy związane z przemysłem stoczniowym, rybołówstwem i innymi gałęziami przemysłu morskiego. Organizowane są również warsztaty z zakresu tradycyjnych sztuk i umiejętności. EHSSM ma zróżnicowaną i oddaną grupę wolontariuszy, którzy przez cały rok w każdą sobotę dbają o to, by obiekty i statki były na bieżąco aktualizowane i gotowe na przyjęcie zwiedzających. Stocznia jest gospodarzem wielu wydarzeń społecznych na dużą skalę i stanowi centralne miejsce, w którym gromadzi się społeczność lokalna.

Muzeum Budownictwa Okrętowego w Essex to muzeum morskie w Essex, Massachusetts, które zawiera ekspozycje historyczne i pokazowe dotyczące historii przemysłu budowy statków drewnianych w Essex. Od 1668 roku do XX wieku Essex wyprodukowało więcej drewnianych szkunerów rybackich niż gdziekolwiek indziej w Ameryce. W muzeum znajdują się różne modele statków i półkadłuby, w tym kilka wystawionych przez Smithsonian Institution. Eksponowane są tu zabytkowe narzędzia stoczniowe, zdjęcia i dioramy dawnej stoczni.

W muzeum znajduje się również szkuner Evelina M. Goulart, zbudowany w 1927 r. w Essex.

Obok muzeum znajduje się stocznia jachtowa należąca do pokoleń rodziny Story, która nadal buduje i woduje klasyczne drewniane statki budowane zgodnie z tradycją Essex.^[1]

Cogswell's Grant to działająca farma i muzeum historycznych domów w Essex w stanie Massachusetts. Był to letni dom Bertrama K. i Niny Fletcher Little, wybitnych kolekcjonerów amerykańskiej sztuki dekoracyjnej w połowie XX wieku. Dzięki swoim badaniom i niezliczonym publikacjom pani Little wyznaczyła nowe obszary amerykańskiej sztuki ludowej, takie jak malarstwo dekoracyjne, pokrycia podłogowe, pudełka i ceramika z Nowej Anglii.

W 1937 r. państwo Littles zakupili tę farmę, wraz z XVIII-wiecznym domem z widokiem na rzekę Essex, z myślą o rodzinnym zaciszu i miejscach rozrywki. Nazwali ją Cogswell's Grant, na cześć Johna Cogswella, który był pierwszym angielskim właścicielem kolonialnym tej posiadłości, liczącej około 165 akrów (67 ha) ziemi. Starannie odrestaurowali dom, starając się zachować oryginalne XVIII-wieczne wykończenia i starannie dokumentując swoją pracę, a także dekorowali go, korzystając ze swojej bogatej kolekcji artefaktów. W ciągu ponad 50 lat kolekcjonowania poszukiwali dzieł o silnym, a nawet dziwacznym charakterze, a w szczególności preferowali przedmioty o oryginalnym wykończeniu i historii Nowej Anglii. Dekorowali dom raczej dla wizualnej przyjemności niż dla historycznej dokładności. W rezultacie dom ma bogatą atmosferę i jest pełen kolekcji przedmiotów - prymitywnych obrazów, czerwonej zastawy, malowanych mebli, skrzyń Shakerów, łopatek meteorologicznych i wabików - które od tego czasu stały się definicją stylu wiejskiego.

Bertram Little przez wiele lat pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Ochrony Starożytności Nowej Anglii (Society for the Preservation of New England Antiquities), obecnie noszącego nazwę Historic New England. W 1984 roku Little'owie przekazali posiadłość, wraz z jej zawartością i związanymi z nią dokumentami, tej organizacji. Część XIX-wiecznej stodoły znajdującej się na północ od domu została zaadaptowana na centrum dla zwiedzających, a tylna ściana domu została zaadaptowana na rezydencję dozorcy i toalety dla zwiedzających.

Grant Cogswella jest otwarty dla zwiedzających od środy do niedzieli, od 1 czerwca do 15 października.^[2]

Ratusz Essex i Biblioteka TOHP Burnham to okazały budynek w stylu gontowym przy 30 Martin Street w Essex, Massachusetts w Stanach Zjednoczonych. Mieści biura miejskie, bibliotekę publiczną i audytorium. Został zbudowany w latach 1893-1894, a jego architektem był Frank W. Weston z Bostonu i Malden w stanie Massachusetts.

Nowy budynek został opisany w marcowym numerze "The Library Journal" z 1894 roku: Essex. Biblioteka Publiczna, Nowy budynek ratusza i biblioteki został poświęcony po południu 15 lutego. Duża publiczność była obecna na uroczystości poświęcenia, która obejmowała orację wygłoszoną przez Rev. D.O Mears, muzykę, kilka krótkich przemówień i czytanie wierszy. Wieczorem odbył się koncert, a po nim zabawa taneczna.

Budynek, który łączy w sobie ratusz i bibliotekę, został właśnie ukończony według planów Franka W. Westona, architekta z Malden. Dolne piętro jest zbudowane z kamienia polnego, a górna część, łącznie z wieżą, z drewna. Wnętrze wykończone jest antycznym dębem, a ściany pomalowane są w odcieniach brązu i żółci. W górnej kondygnacji znajduje się właściwy ratusz. Może on pomieścić 550 osób. Posiada scenę i galerię, co pozwala na organizowanie w nim imprez rozrywkowych. Połowa dolnego piętra przeznaczona jest na bibliotekę, która pomieści kilka tysięcy książek. Od wejścia znajduje się korytarz, który skręca gwałtownie w prawo, a na nim drzwi prowadzące do biur selekcjonerów, skarbnika i innych urzędników. Do budynku prowadzą trzy wejścia, przy czym główne wejście prowadzi przez atrakcyjną jezdnię do przestronnego westybulu.

W wieży znajduje się zegar z dzwonami, które wybijają godziny, podarowany miastu przez L. G. Burnhama.

Zarówno ziemia, jak i budynek zostały podarowane przez zmarłego T.O.H.P. Burnhama z Bostonu, który pochodził z Essex. Pan Burnham zmarł w 1891 roku, a miasto otrzymało na mocy jego testamentu 30 000 dolarów, z czego połowa była przeznaczona dla miasta, a druga połowa na bibliotekę publiczną. Wcześniej miasto weszło w posiadanie 5000 dolarów dzięki testamentowi zmarłego dr J. D. Russa, również pochodzącego z Essex. Zdecydowano, że ratusz i biblioteka zostaną wybudowane razem.

W 2007 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[3]

George Giddings House and Barn to zabytkowa farma z okresu I okresu w Essex, Massachusetts. Szacuje się, że zarówno dom, jak i stodoła zostały zbudowane w latach 90. XVI wieku i zawierają szczegóły konstrukcyjne unikalne dla budynków z pierwszego okresu w hrabstwie Essex. Dom został pierwotnie zbudowany jako pojedyncza, dwupiętrowa komórka z dużym kominem po jednej stronie, która została następnie poszerzona o drugą komórkę po drugiej stronie komina. W XIX w. dokonano szeregu zmian: usunięto centralny komin, zmieniono orientację wejścia do domu z południowego na północne poprzez dodanie nowych centralnych drzwi na północnej ścianie oraz dodano dwa nowe kominy wzdłuż północnej elewacji. Na tylnej stronie domu znajdują się współczesne dobudówki. Stodoła jest podobna do domu, choć początkowo miała tylko pięć okien, a w pewnym momencie została powiększona o szóste przęsło od strony wschodniej. Jest to jedna z niewielu zachowanych stodół z pierwszego okresu.

W 1990 r. nieruchomość została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[5]

Dom Benaiaha Titcomba to zabytkowy dom z okresu I okresu w Essex w stanie Massachusetts. Najstarsza część domu, zbudowana ok. 1700 r. w Newburyport, była dwupiętrową częścią o szerokości dwóch pomieszczeń, z centralnie umieszczonym kominem. Na krótko przed końcem Pierwszego Okresu do jego tylnej części dodano dobudówkę w stylu szopy, nadając mu wygląd skrzynki na sól. Dom został przeniesiony na obecne miejsce w 1917 r., zorientowany tak, aby zapewniał widok na wybrzeże. W tym czasie wykonano nowy komin, a z tyłu dobudowano dużą lukarnę, aby powiększyć przestrzeń mieszkalną na piętrze.

Budowniczy, Benaiah Titcomb, był synem Williama Titcomba, wczesnego osadnika na tym terenie. W 1990 r. dom został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[7]