Bristol - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Linden Place mansion to rezydencja w stylu federalnym znajdująca się w Bristolu, w stanie Rhode Island. Został zbudowany w 1810 roku przez handlarza niewolników, kupca, prywatnego przewoźnika i właściciela statku, generała George'a DeWolfa, a zaprojektowany przez architekta Russella Warrena. Obecnie rezydencja działa jako muzeum historyczne.

Zbudowany w stylu federalnym inspirowanym przez Roberta Adama, popularnym w pierwszych dekadach istnienia nowego narodu amerykańskiego, Linden Place wspaniale odzwierciedla zamożność książąt kupieckich zajmujących się handlem niewolnikami DeWolf oraz wykwintny, adamaszkowy styl federalny inspirowany architekturą starożytnej Grecji i Rzymu. Linden Place jest jednym z najlepszych przykładów architektury federalnej w Nowej Anglii, począwszy od wspaniałych palladiańskich okien, a skończywszy na ryflowanych kolumnach korynckich, które z wdziękiem flankują frontowe wejście do rezydencji. Znaczenie architektoniczne mają także dobudowana później gotycka oranżeria i czteropiętrowa spiralna klatka schodowa.

Najważniejszymi punktami wycieczki są opowieści o wyczynach rodziny DeWolf, począwszy od działalności prywatnej i handlu niewolnikami, aż po ruinę finansową i triumfalny powrót do dobrobytu w czasach wiktoriańskich. Mieszkali tu między innymi członkowie rodziny Samuel Pomeroy Colt, założyciel United States Rubber (obecnie Uniroyal), jego matka Theodora DeWolf Colt, która jako Madam Colt zarządzała Bristol Society z Linden Place, jakby była królową Wiktorią, oraz wielka aktorka Ethel Barrymore, która wyszła za mąż za członka tej najznamienitszej amerykańskiej rodziny. Rezydencja położona jest na 1,8 akra ogrodów wypełnionych rzeźbami, w których znajdują się greckie brązy i XVIII-wieczna altana.

Obecnie posiadłość jest sponsorowana przez organizację non-profit Friends of Linden Place, która powstała w 1989 roku w związku z pilną potrzebą ocalenia wspaniałej rezydencji DeWolf z 1810 roku przed zniszczeniem lub rozbudową. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu pierwszych wolontariuszy udało się ocalić "klejnot w koronie" historycznej dzielnicy nadbrzeżnej Bristolu, który jest obecnie utrzymywany dzięki odwiedzinom, zbiórkom pieniędzy, dotacjom i członkostwu.

Rezydencja została wyróżniona w filmie Ślady handlu: A Story from the Deep North, filmie dokumentalnym z 2008 r. o rodzinie DeWolf i dziedzictwie handlu niewolnikami na północy Stanów Zjednoczonych. W 1974 r. rezydencja była wykorzystywana jako miejsce kręcenia filmu Wielki Gatsby.

Muzeum Sztuki w Bristolu zajmuje budynek dawnej powozowni przy Linden Place, a wejście do niego znajduje się przy 10 Wardwell Street, Bristol, RI.^[1]

Blithewold Mansion, Gardens and Arboretum to arboretum o powierzchni 13 hektarów, położone przy 101 Ferry Road, w Bristolu, w stanie Rhode Island, w połowie drogi między Newport a Providence, w stanie Rhode Island, nad Bristol Harbor z widokiem na zatokę Narragansett. W skład parku wchodzi rezydencja z trawnikiem o powierzchni 4 hektarów oraz ponad 300 gatunków roślin drzewiastych w arboretum i ogrodach, w tym zarówno gatunki rodzime, jak i egzotyczne.

Rezydencja i jej teren zostały założone w latach 90. XIX wieku przez Augusta i Bessie Van Wickle jako ich letnie schronienie. Augustus Van Wickle pochodził z Hazleton w Pensylwanii, posiadał fortunę w branży górniczej i był fundatorem Bram Van Wickle'a na Uniwersytecie Browna. Dzisiejszy teren jest głównie dziełem Johna DeWolfa i powstał w latach 1896-1913. W 1980 r. posiadłość została wpisana na listę National Register of Historic Places.

Na terenie Blithwold znajdują się gatunki pochodzące z Ameryki Północnej, Europy, Chin i Japonii. Do drzew okazowych należą magnolia (Magnolia spp.), lipa (Tilia spp.), miłorząb japoński (Ginkgo biloba), topole czarne (Nyssa sylvatica), sekwoja świtezianka (Metasequoia glyptostroboides), franklinia (Franklinia alatamaha), jarząb pospolity (Tsuga canadensis), różne dęby (Quercus spp.) i buki (Fagus spp.). Inne godne uwagi drzewa to płaczące drzewo pagodowe (Styphnolobium japonicum 'Pendula'), Hiba (Thujopsis dolabrata), Katsura (Cercidiphyllum japonicum) i Sugi (Cryptomeria japonica). Na terenie parku znajdują się również cisy pospolite (Taxus baccata) i jałowce wirginijskie (Juniperus virginiana), a także podobno największa na wschodnim wybrzeżu sekwoja olbrzymia (Sequoiadendron giganteum), zasadzona w 1911 r. i mająca obecnie ok. 30 m wysokości.

Bambusowy Gaj Blithewolda zajmuje powierzchnię prawie równą powierzchni kortu tenisowego i jest obsadzony Phyllostachys aureosulcata, bambusem żółtym, który dorasta do 10 metrów wysokości.

Blithewold utrzymuje kontakty z Arnold Arboretum od 1926 roku, kiedy to botanicy z kadry odwiedzili Blithewold, aby zobaczyć kwitnące chińskie drzewo Toona sinensis (Toona sinensis), które prawdopodobnie po raz pierwszy pojawiło się w Stanach Zjednoczonych.^[2]

Bristol Ferry Light to zabytkowa latarnia morska w Bristolu, w stanie Rhode Island, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się na brzegu Zatoki Narragansett w Bristol Point, północnym punkcie lądowym Zatoki Mount Hope, u podstawy mostu Mount Hope Bridge.

Dwupiętrowa, kwadratowa, ceglana latarnia została zbudowana w 1855 r. wraz z przylegającym do niej murowanym domem dozorcy o 1+1/2 kondygnacji. Jej użytkowanie zostało przerwane w 1927 roku wraz z budową mostu Mount Hope Bridge i zastępującej go automatycznej latarni po drugiej stronie Ferry Road. Przed budową mostu, pomiędzy Bristolem a wyspą Aquidneck kursował prom, a latarnia wspomagała usługi promowe. Latarnia Bristol Ferry Lighthouse została wpisana do Narodowego Rejestru Zabytków w 1988 roku, w tym czasie była to prywatna rezydencja.^[4]

Herreshoff Marine Museum, znajdujące się w Bristolu, Rhode Island, USA, to muzeum morskie poświęcone historii Herreshoff Manufacturing Company, żeglarstwu i Pucharowi Ameryki. Firma Herreshoff Manufacturing Company była najbardziej znana z produkcji jachtów żaglowych, w tym ośmiu obrońców Pucharu Ameryki, oraz statków o napędzie parowym.

Muzeum, położone w pobliżu Zatoki Narragansett na terenie, gdzie kiedyś znajdowała się firma produkcyjna, posiada kolekcję ponad sześćdziesięciu łodzi, w tym Clara Nathanaela Greene'a Herreshoffa, zbudowaną w 1887 roku, Trivia Harolda Vanderbilta oraz jacht IACC Defiant z 1992 roku. W Modelarni Nathanaela Greene'a Herreshoffa znajduje się ponad 500 modeli jachtów i jachtów parowych, a w Bibliotece Rebecca Chase Herreshoff Library zgromadzono kolekcję książek i rękopisów związanych z firmą, rodziną Herreshoffów i żeglarstwem. Muzeum organizuje także sympozja związane z projektowaniem jachtów i prowadzi szkołę żeglarską.^[5]

Juniper Hill Cemetery to zabytkowy cmentarz przy 24 Sherry Avenue w Bristol, Rhode Island, założony przez George'a R. Ushera, Jamesa D'Wolfa Perry'ego, Byrona Dimana, Ambrose'a E. Burnside'a, Jamesa H. Westa, Charlesa H. R. Doringle'a i Lemanuela W. Briggsa. Pierwotne 22 akry zostały zakupione od potomków Leviego DeWolfa, miejscowego rolnika i przewoźnika niewolników, w 1855 roku, a spółka cmentarna, do której należy, została założona w styczniu 1856 roku. Jest to doskonały przykład wiejskiego cmentarza z połowy XIX wieku, z krętymi alejkami i ścieżkami. Krajobraz został zaprojektowany przez Nilesa Bierragaarda Schubartha, który wcześniej wykonał podobne prace na innych cmentarzach w Rhode Island. Głównym wejściem na cmentarz jest masywna kamienna brama z 1876 roku, a tuż obok znajduje się domek bramny, zaprojektowany przez Cliftona A. Halla i zbudowany z granitu wydobywanego na miejscu.

W 1998 roku cmentarz został wpisany na listę National Register of Historic Places.^[6]

Coggeshall Farm Museum to muzeum rolnicze typu non-profit w Colt State Park w Bristolu, Rhode Island, USA.

Osiemnastowieczna nadmorska farma dzierżawców znajduje się na 48 akrach ziemi w Bristolu, a na jej terenie znajdują się interpretatorzy i autentyczne inscenizacje życia na farmie w roku 1799. Na początku XIX wieku Wilbur i Eliza Coggeshallowie byli dzierżawcami farmy. Syn Coggeshalla, Chandler Coggeshall, został później politykiem i przyczynił się do założenia dzisiejszego Uniwersytetu Rhode Island w 1888 roku. Później farma stała się częścią posiadłości Coltów. W 1965 roku stan Rhode Island kupił posiadłość Colt Estate z przeznaczeniem na park stanowy, a Bristolskie Towarzystwo Historyczne zwróciło się do stanu z petycją o pozwolenie na zachowanie domu na farmie jako muzeum. W 1968 roku Bristolskie Towarzystwo Historyczne podpisało umowę dzierżawy i wybudowało różne budynki gospodarcze. Muzeum Coggeshall Farm zostało założone w 1973 roku, aby edukować współczesnych Amerykanów na temat życia na farmie w XVIII-wiecznej Nowej Anglii.^[7]

Bristol County Jail to zabytkowy areszt przy 48 Court Street w Bristolu, w stanie Rhode Island, będący siedzibą Bristol Historical and Preservation Society.

Więzienie zostało zbudowane na miejscu poprzedniego, pochodzącego z 1792 r., a do jego budowy wykorzystano wiele materiałów pochodzących z odzysku. Obecne więzienie hrabstwa Bristol składa się z korytarza o szerokości 36,5 stopy (11,1 m) i długości 46,4 stopy (14,1 m) w 2+1⁄2-piętrowej kamiennej konstrukcji zwieńczonej dwuspadowym dachem. Więzienie mieściło zarówno więźniów, jak i rodzinę strażnika. Uważa się, że na pierwszym piętrze od strony zachodniej znajdował się salon, jadalnia i kuchnia, a od strony wschodniej pokój przyjęć, biuro i magazyn. Na drugim piętrze znajdowały się sypialnie rodziny oraz cele dla więźniów - o niskim, średnim i najwyższym poziomie bezpieczeństwa. Cele o zaostrzonym rygorze, znajdujące się w południowo-wschodniej części więzienia, nie miały ogrzewania, światła ani urządzeń sanitarnych i były odgrodzone kamiennymi ścianami zewnętrznymi o grubości 0,61 m, zbudowanymi na grubych belkach stropowych, wspartych na murze z cegły pełnej o grubości 0,61 m, a następnie na ścianie z kamienia polnego pochodzącej z piwnicy.

W 1859 r. do wspólnej południowo-wschodniej ściany więzienia dobudowano prostokątną, dwupiętrową dobudówkę o szerokości 6,1 m i długości 13,2 m. Wykonano ją z ciosanych bloków granitowych i nakryto płaskim dachem. Wykonana z ciosanych bloków granitowych i zwieńczona płaskim dachem dobudówka mieściła po pięć cel na każdym z dwóch poziomów. W czerwcu 1957 roku stan Rhode Island zlikwidował więzienie, a Bristolskie Towarzystwo Historyczne (później Bristol Historical and Preservation Society) wydzierżawiło nieruchomość po pożarze Rogers Free Library. W ramach renowacji Bristolskie Towarzystwo Historyczne usunęło ścianki działowe na pierwszym piętrze i dodało nowe punkty dostępu, w tym usunęło wewnętrzny komin wschodni. Budynek zachował jednak wiele ze swoich niezmienionych cech wewnętrznych, a cele więzienne są wykorzystywane przez Towarzystwo jako wystawa publiczna. Więzienie Hrabstwa Bristol zostało wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków w 1973 r. i obecnie służy jako siedziba Towarzystwa Historycznego.^[10]

Bristol Customshouse and Post Office to zabytkowy dwupiętrowy prostokątny budynek z cegły w stylu włoskiego palazzo, który był używany jako urząd pocztowy i dom celny w Bristolu, w stanie Rhode Island, w Stanach Zjednoczonych. Działka pod budowę została zakupiona za 4 400 dolarów. Budynek został zaprojektowany przez Ammi B. Young i ukończony w 1858 roku za sumę 22 135,75 dolarów. Budynek ma wymiary 46 stóp na 32 stopy, jest zbudowany z czerwonej cegły i posiada trzy łukowate otwory po każdej stronie i na każdym piętrze, które są wyłożone piaskowcowymi formami. Łuki wystają z boku budynku, a środkowy łuk służy jako pierwsze piętro, zaś w sąsiednich łukach znajdują się duże okna zakratowane żelazem. Typowe dla tego stylu drugie piętro jest bardziej rozbudowane, z płytkim balkonem z żelaza wspartym na żelaznych wspornikach, a boazeria górnej fasady jest bogato zdobiona. Boki i tył są podobne do fasady frontowej, ale zawierają ślepe wnęki, a listwy są wykonane z bardziej brązowego piaskowca.

Budynek został opuszczony w 1962 r., a w 1964 r. przejęło go Chrześcijańskie Stowarzyszenie Młodych Mężczyzn (YMCA). YMCA posiada sąsiedni budynek i do 1990 r. wykorzystywała go jako przedpole. Obecnie budynek jest wykorzystywany jako biura. Dom Celny i Urząd Pocztowy w Bristolu ma znaczenie historyczne, ponieważ jest przykładem włoskiego stylu architektury pałacowej. Budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 1972 roku.^[11]