Cibola National Forest - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Jaskinia Sandia – mała jaskinia położona w kanionie Las Huertas na północny wschód od Albuquerque w Nowym Meksyku, w której odkryto ślady ludzkiej egzystencji.

Wejście do jaskini znajduje się na wysokości około 100 m na stromej ścianie kanionu położonego na północnym krańcu gór Sandia. Jej długość wynosi 138 m, a szerokość od 2 do 4 m. Z powodu utrudnionego dostępu przez długi czas pozostawała niezbadana. Pierwsze prehistoryczne artefakty odnalazł w 1935 roku student antropologii z Uniwersytetu Nowego Meksyku, który swoje znalezisko zaniósł na uczelnię. Tam jego odkryciem zainteresowało się dwóch archeologów – Wesley Bliss i Frank Hibben, którzy postanowili przeprowadzić własne badania. Pod jedną z warstw odkopali m.in. groty typu Folsom, skrobaki oraz kości zwierząt. Ponieważ Bliss wkrótce wycofał się z badań, Hibben samodzielnie kontynuował pracę i dwa lata później opublikował w prasie jej pierwsze wyniki. W latach 1937-1941 przeprowadził kolejne wykopaliska, podczas których odkrył kamienną strzałę, fragmenty kosza, kawałki plecionego obuwia oraz szkielety wymarłych zwierząt epoki lodowcowej. Nie odnaleziono natomiast żadnych szczątków ludzi. Jego raport o stanie badań opublikował w 1941 roku Smithsonian Institution. W 1946 roku pojawiła się książka Hibbena – The Lost Americans, w której ogłosił, że odnalazł ślady najstarszych mieszkańców Ameryki. Jego twierdzenia stały się sensacją i przyniosły mu sławę, jednak wywołały też kontrowersje.

Do 1940 roku za najstarszych znanych mieszkańców Ameryki Północnej uznawano członków kultury Folsom, których ślady odkryto w 1926 roku w Nowym Meksyku, a ich wiek oszacowano na 10 000 lat. Hibben w najniższych warstwach jaskini Sandia odkrył kamienne narzędzia wymieszane z fragmentami kości wymarłych zwierząt epoki lodowcowej. Na tej podstawie wysunął tezę o ich bardzo starym pochodzeniu i oszacował ich wiek na 25 000 lat. Wśród znalezisk z tej warstwy znajdowały się też nieznane wcześniej kamienne ostrza, które Hibben nazwał grotami typu Sandia i uznał za niezbity dowód swoich teorii. Jednakże jego znaleziska oraz interpretacje zostały później zakwestionowane. Wątpliwości dotyczyły m.in. natury powiązań poszczególnych warstw geologicznych oraz ich datowania. Wesley Bliss już podczas wykopalisk w 1936 roku wskazywał, że działalność zwierząt zamieszkujących jaskinię mogła doprowadzić do wymieszania warstw. Sam Hibben przyznał się później do pomyłek, które zrobił w swoich publikacjach co spowodowało, że wzajemnie się wykluczały. Niektórzy badacze podejrzewali wręcz, że znaleziska zostały podrzucone, być może nawet przez samego Hibbena, lecz jest to mało prawdopodobne.

Późniejsze datowanie radiowęglowe najniższej warstwy dało wynik 32 300 lat. Z kolei przeprowadzone przez Henry’ego Schwarcza eksperymentalne datowanie uranowe wskazało 226 300 lat. Obecnie uznaje się, że oba wyniki zostały zawyżone na skutek błędów lub zaniedbań, a odkryte artefakty liczą nie więcej niż 14 000 lat. Możliwe, że są nieco starsze niż kultura Folsom lub istniały w tym samym czasie.

Pojawiły się również sugestie, że jaskinia była przynajmniej częściowo wykorzystywana do pozyskiwania ochry, na co wskazywać mogą groty typu Sandia.

W 1961 roku amerykański Kongres wpisał jaskinię na listę National Historic Landmark, zaznaczając, że miejsce to „ma narodowe znaczenie w upamiętnianiu historii Stanów Zjednoczonych”. 15 października 1966 roku znalazła się ona również w rejestrze National Register of Historic Places.^[3]

South Baldy to najwyższy punkt Gór Magdaleny w środkowym Nowym Meksyku, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się w Magdalena Ranger District of the Cibola National Forest, około 9 mil na południe od Magdaleny i 18 mil na zachód-południowy zachód od Socorro. Znajduje się na północ od Langmuir Laboratory for Atmospheric Research of the New Mexico Institute of Mining and Technology oraz Interferometer Magdalena Ridge Observatory.

Do South Baldy można łatwo dotrzeć z drogi gruntowej prowadzącej do Langmuir. Alternatywnie można się tam dostać szlakiem od dołu. Z kempingu w Water Canyon (dostęp od północno-wschodniej strony pasma) szlak prowadzi drogą leśną nr 406, a następnie szlakiem nr 10 w górę Copper Canyon do głównego grzbietu pasma, gdzie łączy się ze szlakiem nr 8, szlakiem North Baldy, który biegnie wzdłuż grzbietu. Krótka wędrówka tym szlakiem na południe i niewielka wspinaczka poza szlakiem prowadzi na szczyt South Baldy.

Szczyt jest miejscem corocznego wyścigu rowerów górskich na Langmuir Road w ramach Tour of Socorro.

Choć nie ma wyjątkowej wysokości jak na góry Nowego Meksyku, South Baldy jest otoczony niskim terenem, dzięki czemu jest bardzo widocznym punktem orientacyjnym i szóstym najbardziej topograficznie widocznym szczytem w stanie.^[5]

Kanion Tijeras to wybitny kanion w środkowej części amerykańskiego stanu Nowy Meksyk. Oddziela on pasmo Sandia Mountains na północy od pasma Manzano Mountains na południu. Podpodziały te są częścią większego pasma Sandia-Manzano Mountains; Kanion Tijeras tworzy przesmyk przez to pasmo. Wzniesienia na dnie kanionu wahają się od 5 600 do 7 000 stóp nad poziomem morza. Kanion odwadnia się na zachód, do dużej suchej strugi zwanej Tijeras Arroyo, która przepływa przez Bazę Sił Powietrznych Kirtland, przechodzi na południe od międzynarodowego lotniska w Albuquerque, a następnie łączy się z Rio Grande. Trojeras Arroyo kończy się na historycznie ważnej przełęczy, a przełęcz ta i cały kanion są przecinane przez drogę międzystanową nr 40, biegnącą wzdłuż historycznej trasy U.S. Route 66.

W 1901 r. zaproponowano budowę linii kolejowej, Albuquerque Eastern Railway, która miała przebiegać przez kanion i łączyć się z New Mexico Central w Moriarity, z odgałęzieniem do zagłębia węglowego w okolicach Hagan. Wykonano pewne prace ziemne (nadal widoczne w pobliżu zachodniego ujścia), ale torów w kanionie nigdy nie położono, a projekt zarzucono w 1908 roku.

Nazwa Tijeras oznacza po hiszpańsku "nożyce". Mówi się, że nazwa pochodzi od skrzyżowania dwóch dopływów kanionu, a może dwóch dróg. Nazwa ta odnosi się właściwie tylko do małej wioski Tijeras położonej na skrzyżowaniu, ponieważ pierwotna nazwa kanionu brzmiała Cañon de Carnué. Jednak nazwa Tijeras jest obecnie prawie powszechnie stosowana w odniesieniu do kanionu.

Pierwotnymi mieszkańcami kanionu byli Pueblo, którzy zajmowali Tijeras Pueblo w pobliżu dzisiejszego miasta Tijeras, ale teren ten od dawna jest opuszczony.

Największym pracodawcą w kanionie jest cementownia, która została otwarta pod koniec lat 50. Jej budynki i wyrobiska dominują nad częścią kanionu i otaczających go wzgórz na południowy zachód od miasta Tijeras.

W 1950 roku kanion Tijeras był największym projektem drogowym realizowanym w stanie Nowy Meksyk. Była to również pierwsza czteropasmowa, dzielona autostrada U.S. Route 66 zbudowana w Nowym Meksyku. Kontrakt otrzymała firma Skousen, Isbell & Johnston Contracting Company. Prace zakończyły się w 1951 roku. Projekt rozciągał się od wschodnich granic miasta Albuquerque do około mili na wschód od Tijeras.^[6]

Góry Magdaleny to regionalnie wysokie pasmo górskie w hrabstwie Socorro, w zachodnio-centralnej części Nowego Meksyku, w południowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Najwyższym punktem tego pasma jest South Baldy o wysokości 10 783 stóp, który jest również najwyższym szczytem w hrabstwie Socorro. Pasmo biegnie z grubsza z północy na południe i ma około 18 mil długości. Pasmo leży na południe od wioski Magdalena i około 18 mil na zachód od Socorro. Góry Magdalena są pasmem uskoków wschodnich, nałożonych na kenozoiczne kaldery. Złożona historia geologiczna tego pasma zaowocowała spektakularną scenerią, z niezwykłymi i przyciągającymi wzrok formacjami skalnymi. Stanowią one część zachodniej krawędzi doliny ryftowej Rio Grande, stojąc przed basenem La Jencia. Góry pozostają odizolowane i naturalne ze względu na brak jakiejkolwiek znaczącej zabudowy ludzkiej w obrębie pasma lub w jego pobliżu.

Pasmo wzięło swoją nazwę od wulkanicznego szczytu po zachodniej stronie, nazwanego Magdalena Peak, od imienia Marii Magdaleny. Mówi się, że formacja talusowa i krzewy na wschodnim zboczu Magdalena Peak przypominają twarz kobiety. Według Julyan's Place Names of New Mexico, jedna z legend o górze głosi, że "grupa Meksykanów była oblegana przez Apaczów na górze, kiedy twarz Marii Magdaleny cudownie się ukazała, odstraszając Indian".^[7]

Góry Datil to niewielkie pasmo na północnym skraju pola wulkanicznego Mogollon-Datil, na północny zachód od Równiny San Agustin w amerykańskim stanie Nowy Meksyk. Pasmo leży w hrabstwach Socorro i Catron, na północ od miasta Datil w Nowym Meksyku, a swoją nazwę wzięło od hiszpańskiego słowa oznaczającego "datę", pochodzącego sprzed ponad dwustu lat. W książce The Place Names of New Mexico (Nazwy miejsc w Nowym Meksyku) Robert Julyan sugeruje dwa możliwe wytłumaczenia nazwy: 1) że "pestkowce jukki szerokolistnej wystarczająco przypominały daktyle" lub 2) "Hiszpanie zastosowali tę nazwę do owoców kaktusa opuncji figowej". Obszar ten obejmuje główny grzbiet góry Madre, która jest świętym terenem dla plemion Acoma, Laguna i Zuni, a także kilka innych nienazwanych szczytów i grzbietów.

Większa część Gór Datil należy do dystryktu Magdalena Ranger District w Cibola National Forest. W Górach Datil znajdują się dwa Obszary Bezdroży Inwentaryzowanych (IRA): Datil (13 974 akrów) i Madre Mountain (19 855 akrów) IRA. Krajobraz jest rozległy i naturalny, ze stromymi wzgórzami pokrytymi gęstym lasem iglastym. Na zachodzie widoczne są postrzępione góry Sawtooth.^[9]

Góry Niedźwiedzie leżą na północ od miejscowości Magdalena i na północ od Gór Magdaleny w Nowym Meksyku. Góry Niedźwiedzie znajdują się w dystrykcie Magdalena Ranger District w Cibola National Forest. W Górach Niedźwiedzich znajdują się dwa zinwentaryzowane obszary bezdrożne: Scott Mesa IRA i Goat Spring IRA. Na północny wschód od Gór Niedźwiedzich rozciąga się obszar badań dzikiej przyrody Sierra Ladrones należący do Bureau of Land Management, który łączy Góry Niedźwiedzie z Narodowym Rezerwatem Przyrody Sevilleta o powierzchni 230 tys. akrów na wschodzie. Na południowy zachód od Gór Niedźwiedzich znajduje się znany na całym świecie Very Large Array.

Robert Julyan w The Place Names of New Mexico zauważa, że "niedźwiedzie" nazwy w Nowym Meksyku często pochodzą od konkretnego incydentu z niedźwiedziem, a nie od ogólnej obfitości niedźwiedzi, ponieważ "każde spotkanie z niedźwiedziem prawdopodobnie zapadłoby w pamięć". Mimo to, obszar ten jest obecnie domem dla niedźwiedzi czarnych, a kiedyś występowały tu również niedźwiedzie grizzly.^[10]