Chiny - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Słynne królewskie zacisze z XVII wieku. Pałac Potala – zimowa rezydencja nominalnych władców Tybetu do 1959 roku, kiedy Dalajlama XIV został zmuszony do ucieczki w wyniku nieudanego powstania. Obecna siedziba duchowego i politycznego przywódcy Tybetańczyków znajduje się w indyjskiej miejscowości Dharamsala.

Położony w Lhasie obiekt jest najwyżej usytuowanym (3700 m n.p.m.) pałacem na świecie, a do czasu utworzenia na jego terenie muzeum był również największym budynkiem mieszkalnym. Wznosi się ponad 90 metrów nad miastem, zajmując południowe zbocza Marpo Ri (Czerwonej skały) na długości ok. 1,5 km i obszarze 41 hektarów. Składającą się z 13 kondygnacji budowlę wzniesiono z gliny, kamieni i drewna bez użycia gwoździ. Pałac podzielony jest na zewnętrzny Potrang Karpo (Biały Pałac) o świeckim charakterze, zawierający również prywatne pomieszczenia dalajlamy, oraz wewnętrzny Potrang Marpo (Czerwony Pałac), religijne centrum Tybetu, mieszczące groby 8 z 14 dalajlamów. Całość mieści ponad 1000 komnat, 10 000 kapliczek i 200 000 różnego rodzaju rzeźb. Od 1994 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO, wraz z pobliską gompą Dżokhang i Norbulingka. Nazwa Potala pochodzi prawdopodobnie od świętej góry buddyzmu tybetańskiego, Putuo w południowych Chinach, mitycznej siedziby Bodhisattwy Czenrezig.^[14]

Wieża w Xi'an, Chińska Republika Ludowa. Wieża Bębna – wieża znajdująca się w centrum miasta Xi’an, w prowincji Shaanxi, w Chinach, stanowiąca, wraz z Wieżą Dzwonu, symbol miasta. Została wzniesiona w okresie wczesnej dynastii Ming, w roku 1380.

Nazwa wieży pochodzi od dużego bębna umieszczonego wewnątrz budowli. W przeciwieństwie do Wieży Dzwonu, w której bito w dzwony o świcie, Wieży Bębna używano o zachodzie słońca, aby zasygnalizować koniec dnia. W niektórych sytuacjach uderzano w bębny w celu zaalarmowania okolicznych mieszkańców o niebezpieczeństwie.

Budynek był dwukrotnie odnawiany za rządów dynastii Qing, w latach 1699 i 1740. Obecnie wieża składa się z dwóch kondygnacji, a jej wysokość wynosi 34 m. Na pierwszym piętrze budowli mieści się sala, w której znajdują się 24 mniejsze bębny. W 1996 roku zamontowano w wieży nowy bęben, który jest największym bębnem w Chinach.

W środku wieży znajduje się również muzeum bębnów, w którym eksponuje się wiele ich rodzajów, z czego niektóre pochodzą sprzed tysięcy lat. Ponadto, codziennie odbywa się tam pokaz gry na bębnach. Drugie piętro wieży pełni funkcję tarasu widokowego, z którego rozciąga się widok na miasto.^[15]

Rozbudowany meczet z czasów dynastii Tang. Wielki Meczet w Xi’an – meczet w mieście Xi’an, w prowincji Shaanxi, w Chinach. Jeden z najstarszych i najbardziej znanych w całym kraju.

Meczet został zbudowany w 742 roku, w okresie rządów dynastii Tang (za panowania cesarza Xuanzonga) i był wielokrotnie odnawiany w późniejszych okresach (zwłaszcza podczas panowania cesarza Hongwu z dynastii Ming). Jest ciągle używany przez chińskich muzułmanów (głównie przez mniejszość etniczną Hui), jednakże stanowi również często odwiedzaną atrakcję turystyczną. W przeciwieństwie do większości meczetów z Bliskiego Wschodu i krajów arabskich, Wielki Meczet w Xi’an jest budowlą w typowo chińskim stylu architektonicznym, czyli nie posiada kopuły ani minaretów. Wyjątek stanowią niektóre arabskie napisy i zdobienia.^[18]

Grobowiec dynastii Ming z rzeźbami. Mauzoleum Ming Xiaoling – mauzoleum znajdujące się u południowego podnóża Purpurowej Góry na wschodnich przedmieściach Nankinu, będące miejscem pochówku Hongwu, pierwszego cesarza dynastii Ming i jego żony Ma. Budowę grobowca rozpoczęto w 1381 roku i ukończono w roku 1431. W 1384 roku pochowano tu cesarzową Ma, a w 1398 cesarza Hongwu wraz z jego konkubinami.

Cały kompleks obejmuje powierzchnię 2,970 hektara i jest jednym z największych cesarskich grobowców. Podzielony jest na dwie części połączone ze sobą ceremonialną drogą duchów; tylną część okala 45-kilometrowy mur. Większość budynków została zniszczona w trakcie powstania tajpingów. Wejście na teren pierwszej części mauzoleum stanowi brama Dajinmen. Przed nią przybysze zostawiali swoje konie i powozy. Za bramą znajduje się pawilon Sifangchen, w którym Yongle, syn i następca Hongwu, umieścił na grzbiecie kamiennego żółwia stelę wysławiającą cnoty i dokonania ojca. Stela ma wysokość 8,78 metra i wyryto na niej 2746 znaków chińskiego pisma. Od pawilonu Sifangchen biegnie droga duchów o długości 1,8 kilometra. Droga biegnie w kierunku północno-zachodnim, by w połowie swojej długości odbić nagle w kierunku północno-wschodnim. Taki jej kształt spowodowany jest koniecznością obiegnięcia wzgórza Meihua. Wzdłuż drogi umieszczono posągi zwierząt, urzędników i kolumny huabiao zwieńczone podobiznami smoków.

Na końcu drogi duchów znajduje się most, a za nim wzniesiona z czerwonej cegły brama, stanowiąca wejście na teren części grobowej; znajdujące się obok bramy dwa pawilony nie dotrwały do obecnych czasów. Tuż za bramą wznosi się niewielki drewniany pawilon ze stelą sławiącą panowanie Hongwu, ustawioną przez cesarza Kangxi. Za nim znajduje się marmurowy taras na którym dawniej stała największa w Chinach drewniana budowla, w której palono rytualne pieniądze ku czci zmarłego. Od tarasu droga prowadzi do najważniejszej budowli mauzoleum, pawilonu grobowego. Za nim znajduje się porośnięty cyprysami i otoczony murem okrągły kopiec o średnicy 400 metrów, pod którym znajduje się grób cesarza.^[19]

Siedziba Akademii Wojskowej Whampoa znajduje się na wyspie Cheung Chau w dzielnicy Huangpu w Guangzhou w Chinach. Wcześniej mieściły się tam Szkoła Podstawowa Armii i Szkoła Marynarki Wojennej dynastii Qing. 16 czerwca 1924 r. Sun Yat-sen, z pomocą doradców radzieckich, założył Szkołę Oficerską Armii Chińskiej Nacjonalistów, szkołę kształcącą kadry wojskowe, która później została przemianowana na Szkołę Oficerską Armii Republiki Chińskiej.

Szkoła jest powszechnie znana jako Akademia Wojskowa Whampoa, ponieważ znajduje się na wyspie Cheung Chau w Whampoa. Akademia Wojskowa działała tu do siódmej kadencji, kiedy to we wrześniu 1930 r. została przeniesiona do Nankinu, a następnie do Chengdu i Kaohsiung.

Na tablicy nad główną bramą Akademii Wojskowej Whampoa widnieje napis "Szkoła Oficerska Armii" autorstwa Tan Yanjina. Przy wejściu do drugiej bramy wisi motto szkoły: "Zabij wszystkich wrogów, zanim się zatrzymasz, dokończ rewolucję, zanim zawrócisz", a na prawej ścianie drugiej bramy wisi motto szkoły: "Drogi i szczery" napisane przez Czang Kaj-szeka. Siedziba Akademii Wojskowej Whampoa to dwupiętrowa budowla z cegły w kształcie słońca, do której prowadzą trzy drogi i cztery korytarze. Kiedy powstała szkoła wojskowa, przed bramą dawnej Szkoły Podstawowej im. Armii Krajowej pojawiła się brama w stylu europejskim. Dawna rezydencja Zhongshan, znana jako "Salon Zabytków", o powierzchni 805 m2, została odrestaurowana w 1952 r. i była wcześniej siedzibą Generalnego Departamentu Podatkowego dynastii Qing. Klub Studencki, położony na zachód od rezydencji Zhongshana, to czerwony budynek w stylu europejskim, w którym w centrum i po obu stronach audytorium wiszą odpowiednio: pomnik Sun Yat-sena, spuścizna premiera, flaga Chińskiej Partii Nacjonalistycznej, flaga narodowa Republiki Chińskiej oraz Lin Zexu palący opium i Powstanie Bokserów.

Grób Poległych Męczenników Ekspedycji Wschodniej znajduje się w Pinggang, na południowy zachód od akademii wojskowej i zajmuje powierzchnię ponad 50 000 metrów kwadratowych. Został zbudowany przez rząd wojskowy Republiki Chińskiej w 1925 r. w celu upamiętnienia poległych żołnierzy, którzy zdławili rebelię Chen Jiongminga, a jego budowa została ukończona w czerwcu 1926 r. Przed cmentarzem znajduje się Plac Pamięci Poległych Męczenników Wyprawy Wschodniej, zbudowany w 1928 r. Jest to budowla w stylu łuku triumfalnego, pokryta glazurowanymi płytkami o charakterze narodowym, z dużymi literami napisanymi przez Chiang Chung Chenga. W 1936 r. przy głównym wejściu na cmentarz, znany jako Mały Huanghuagang, dobudowano plac pamięci i pomost poświęcony męczennikom Wyprawy Wschodniej. Cmentarz został zniszczony podczas rewolucji kulturalnej, a w 1984 r. został naprawiony i odrestaurowany. Na południe od kampusu znajduje się Pawilon Nauczania i Myślenia oraz Pomnik Wyprawy Północnej. Pomnik ma ponad 7 metrów wysokości i został wzniesiony dla upamiętnienia żołnierzy, którzy zginęli podczas Wyprawy Północnej. Na południowy zachód od kampusu zbudowano klub w stylu teatralnym, a po jego zachodniej stronie umieszczono basen.

Na szczycie wzgórza Bagua, na tyłach szkoły wojskowej, znajduje się 40-metrowy pomnik Premiera Słońca, wzniesiony w 1928 r., a ukończony 26 września 1930 r., z wykonanym z brązu posągiem Premiera Słońca o wysokości 2,6 m i wadze ponad 2000 funtów. Na froncie pomnika znajduje się sześć dużych liter pisma urzędniczego z napisem "Sun Yat Sen Memorial Monument", z tyłu - pomnik premiera, na wschodzie - spuścizna premiera, a na zachodzie - przemówienie inauguracyjne premiera. Mur u podnóża wzgórza, gdzie znajdują się schody z dołu na górę, jest ozdobiony kamieniem i ma wypisane na powierzchni motto szkoły "Drogość i szczerość".

W 1937 r. Stowarzyszenie Absolwentów Szkoły Oficerskiej Armii Whampoa wykorzystało teren dawnej Akademii Wojskowej Whampoa w Guangzhou do założenia Szkoły Whampoa Zhongzheng. Szkoła została później przemianowana na Huangpu Zhongzheng High School, Guangdong Province, Huangpu High School i Guangzhou Sixth High School.

Katedra w stylu gotyckim ukończona w 1888 r.. Katedra Najświętszego Serca Jezusa w Kantonie, zwana potocznie Kamiennym Domem – katedra katolicka znajdująca się w południowej części Kantonu, będąca największym katolickim obiektem sakralnym w południowych Chinach. Jest siedzibą arcybiskupa diecezji kantońskiej i często bywa nazywana Notre-Dame Wschodu.

Wzniesiona w stylu gotyckim świątynia ma wymiary 35×78 m oraz wysokość 58,5 m. Użyte do jej budowy granitowe bloki przywieziono statkami z Koulunu. Wzorowano ją na paryskiej bazylice Sainte Clotilde. Na zachodniej wieży katedry zawieszony jest zegar, we wschodniej znajduje się pięć XIX-wiecznych brązowych dzwonów, przywiezionych z Francji. Również znajdujące się w oknach witraże pochodzą z Francji.

Budowę kościoła rozpoczęto w 1863 roku i ukończono dopiero 25 lat później, w roku 1888. Podczas rewolucji kulturalnej katedrę zamknięto i urządzono w jej wnętrzu magazyn; ponownie otwarta została w 1979 roku. W latach 2004-2007 świątynia została poddana gruntownej renowacji.^[27]

Atrakcja turystyczna w Kantonie. Sala Przodków Klanu Chen lub Akademia Klanu Chen to świątynia akademicka w Guangzhou w Chinach, zbudowana przez 72 klany Chen dla zakwaterowania ich juniorów i przygotowania do egzaminów cesarskich w 1894 roku w dynastii Qing. Później przekształcono go w Kolegium Przemysłowe Klanu Chen, a następnie w szkoły średnie. Obecnie mieści się w nim Muzeum Sztuki Ludowej Guangdong.

Położony przy Zhongshan 7th Road, obok stacji metra Akademia Klanu Chen, Pałac Przodków Klanu Chen jest symetrycznym kompleksem składającym się z 19 budynków, dziewięciu sal i sześciu dziedzińców. Kompleks, zwrócony na południe, tworzy się wokół osi północ-południe. W budynku znajduje się duża kolekcja dzieł sztuki południowych Chin, takich jak rzeźby w drewnie i ceramika. Kompleks Sali Przodków Klanu Chen jest przykładem tradycyjnej chińskiej architektury i stylu dekoracji, który wywarł wpływ na rozwój kultury i architektury na całym świecie. W 1988 r. został wpisany na listę "Zabytków kultury o znaczeniu narodowym pod ochroną państwa".^[28]

Odbudowana 5-piętrowa pagoda. Pagoda Leifeng – pagoda znajdująca się na wzgórzu Xizhao Shan, nad południowym brzegiem Jeziora Zachodniego w Hangzhou w prowincji Zhejiang w Chinach. Pagoda oddana do użytku w 2002 roku, jest rekonstrukcją oryginalnej budowli z X wieku, która zawaliła się w 1924 roku.

Pierwotna pagoda wzniesiona została w 975 roku, na polecenie władcy państwa Wuyue Qiana Hongchu, by uczcić narodziny królewskiego potomka. Szkielet ośmiokątnej, pięciopiętrowej budowli wykonany został z cegły, natomiast wykończenia w postaci dachów, balustrad i schodów wykonano z drewna.

Z pagodą związana jest popularna w Chinach legenda o Białym Wężu (白蛇傳, Bái Shé Zhuàn). Opowiada ona o miłości młodzieńca do będącej wężem dziewczyny, która została uwięziona przez złego mnicha w pagodzie Leifeng. Legenda ta doczekała się wielu adaptacji w tradycyjnej operze chińskiej i współcześnie w kinie oraz telewizji.

W połowie XVI wieku pagoda została podpalona w trakcie najazdu japońskich piratów. Drewniane elementy konstrukcji spłonęły; zachował się jedynie ceglany szkielet budowli, niszczejący przez następne wieki. Ocalałe drogocenne elementy wyposażenia zostały rozkradzione, a okoliczni chłopi sukcesywnie kradli cegły z ruiny, wierząc w magiczną moc uzyskanego z nich proszku. Ostatecznie w 1924 roku zdewastowana budowla runęła. Zawalenie się pagody upamiętnił w swoim eseju Lùn Léifēng tǎ de dǎodiào (论雷峰塔的倒掉) słynny pisarz Lu Xun, interpretując je jako upadek społeczeństwa feudalnego.

W 1999 roku władze Hangzhou powołały komisję, której zadaniem było przygotowanie planu odbudowy pagody. Rok później rozpoczęto prace budowlane, zakończone w październiku 2002 roku. Do konstrukcji szkieletu nowej pagody zużyto 1400 ton stali i 200 ton miedzi. Budowla ma wysokość 71 metrów.

Podczas odbudowy pagody odkryto w marcu 2001 roku pod jej fundamentami buddyjskie mauzoleum z licznymi skarbami.^[29]

Muzeum Shenzhen to wielofunkcyjne, nowoczesne muzeum w Shenzhen w prowincji Guangdong w Chinach. Jego całkowita powierzchnia wynosi 37 000 metrów kwadratowych, a powierzchnia budynku 18 000 metrów kwadratowych. Muzeum powstało w 1981 roku, ale formalnie zostało otwarte dopiero w 1988 roku. Zgromadzono w nim ponad 20 000 zabytków i pamiątek kulturalnych, z których większość pochodzi z miasta.

Do otwartych sal wystawowych należą Muzeum Historii i Kultury Ludowej w Shenzhen (历史民俗馆) w Civic Center oraz Shenzhen Reform and Opening-w Shenzhen Reform and Opening- up Exhibition Hall (深圳改革开放展览馆) w dzielnicy Futian oraz Muzeum Pamięci Kwatery Głównej Dowództwa Partyzanckiego Rzeki Dongjiang (东江游击队指挥部旧址纪念馆) w dzielnicy Luohu. Od 2019 roku Muzeum Sztuki Starożytnej w Shenzhen (古代艺术馆) w dzielnicy Futian nie jest otwarte dla zwiedzających.^[34]

Wuhan Huanan Seafood Wholesale Market, znany po prostu jako Huanan Seafood Market, był targiem żywych zwierząt i owoców morza w dzielnicy Jianghan, w mieście Wuhan, stolicy prowincji Hubei w środkowych Chinach.

Rynek stał się szeroko znany na całym świecie po tym, jak został zidentyfikowany jako miejsce "Ground Zero" epidemii COVID-19 i wynikającej z niej pandemii. Światowa Organizacja Zdrowia została powiadomiona 31 grudnia 2019 r. o wybuchu zapalenia płuc w Wuhan. Spośród 41 osób hospitalizowanych z zapaleniem płuc, u których do 2 stycznia 2020 r. oficjalnie potwierdzono laboratoryjnie zakażenie SARS-CoV-2, dwie trzecie było narażonych na kontakt z targowiskiem. Rynek został otwarty 19 czerwca 2002 roku i zamknięty na stałe 1 stycznia 2020 roku w celu przeprowadzenia procedur sanitarnych i dezynfekcji. Według Chińskiego Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom trzydzieści trzy z 585 próbek środowiskowych pobranych z targu wskazywały na istnienie ogniska choroby koronawirusowej (COVID-19).^[39]

Jaskinia Siedmiu Gwiazd jest rozległym kompleksem jaskiń wapiennych w Parku Siedmiu Gwiazd, które są popularnymi atrakcjami turystycznymi w mieście Guilin w Regionie Autonomicznym Guangxi w Chinach. Nazwa pochodzi od faktu, że główne krasowe szczyty wapienne tworzą mniej więcej taki sam wzór jak gwiazdy w konstelacji Wielkiego Chochlika. Najwcześniejsze odkrycia Jaskini Siedmiu Gwiazd pochodzą z czasów dynastii Tang, około 1300 lat temu. Nazwę tę można też tłumaczyć jako Jaskinia Siedmiu Gwiazd, Jaskinia Siedmiu Gwiazd itp.

Temperatura w jaskini przez cały rok wynosi około 20 stopni Celsjusza. Maksymalna wysokość stropu wewnątrz wynosi 27 metrów, a maksymalna szerokość - 49 metrów. Pomiędzy wejściem i wyjściem z jaskini biegnie betonowo-kamienna trasa zwiedzania o długości około 1000 metrów. Wzdłuż całej trasy rozmieszczone jest sztuczne oświetlenie, w tym kolorowe akcenty, a różnym formacjom nadano nazwy, takie jak "Naturalny fresk" czy "Szachownica". Podczas japońskiej inwazji na Chiny w czasie II wojny światowej mieszkańcy Guilin schronili się w tym kompleksie jaskiń.

Zwiedzanie jaskini odbywa się mniej więcej raz na godzinę, w języku chińskim mandaryńskim, zazwyczaj przez megafon, niezależnie od wielkości grupy, z dokładnym wyjaśnieniem pochodzenia różnych nazw formacji, takich jak smok pożerający niedźwiedzia czy niedźwiedź łapiący tygrysa. Zwiedzanie nie jest łatwe niezależnie od grup, ponieważ światła wewnątrz jaskini są wyłączane za grupami, gdy te się oddalają. Znaki są umieszczone zarówno w języku chińskim, jak i angielskim, a zwiedzanie trwa zwykle 30-60 minut.

Podobnie jak w większości parków w Guilin, kompleks jaskiń jest płatny, a wstęp do niego kosztuje 30 RMB ponad podstawową opłatę za wstęp do parku, wynoszącą 75 RMB.^[40]

Rosyjska cerkiew prawosławna, obecnie muzeum. Sobór św. Zofii w Harbinie – prawosławny sobór w Harbinie, wzniesiony w latach 1923–1932.

Budowa soboru św. Zofii, jednej z siedemnastu cerkwi prawosławnych w Harbinie, rozpoczęła się w 1923. Jako miejsce pod budowę murowanego soboru wybrano teren, na którym w 1907 wzniesiono drewnianą cerkiew wojskową. Prace nad świątynią trwały do 1932. Obiekt został znacząco powiększony w porównaniu z pierwszą cerkwią, gdyż w międzyczasie liczba wyznawców prawosławia w mieście znacznie wzrosła.

Po wyjeździe większości prawosławnych Rosjan z Harbinu porzucona świątynia została zaadaptowana na magazyn. W 1997 sobór został wyremontowany, posiada status zabytku pierwszej klasy. Mieści od tej pory galerię architektury. Sam budynek reprezentuje styl rosyjsko-bizantyjski. Jego łączna powierzchnia wynosi 721 metrów kwadratowych, co czyni z niego największą prawosławną świątynię spośród wszystkich istniejących dawniej lub obecnie w mieście.^[42]

Zhaoling, znany również jako Beiling, jest grobowcem pierwszego cesarza Qing, Hong Taiji, i jego cesarzowej Xiaoduanwen.

Grobowiec znajduje się w parku Beiling, w dzielnicy Huanggu w północnej części miasta Shenyang, w prowincji Liaoning, i jest popularną atrakcją turystyczną. Budowa kompleksu grobowego trwała osiem lat, a prowadzi do niego rząd posągów zwierząt. Grobowiec i otaczający go park zajmują powierzchnię 3 300 000 metrów kwadratowych, co czyni go największym z trzech grobowców cesarskich położonych na północ od Wielkiego Muru. Teren wokół grobowca był pierwotnie przeznaczony do użytku cesarskiego, a zwykłym ludziom wstęp był zabroniony. Ten zakazany obszar został otwarty dla zwiedzających w 1928 roku i obecnie stanowi Park Beiling w Shenyang.

Park Beiling ma powierzchnię 330 hektarów, na której znajduje się wiele zabytkowych budynków, sosny i jeziora. W 1927 r. rząd prowincji Fengtian założył park, który obejmuje Zhaoling i okoliczne tereny. Na zachód od grobowca znajdują się ogrody kwiatowe, a na wschód kilka jezior. Na terenie parku znajduje się także Ogród Dziecięcy.^[43]

Wąwóz Qutang jest najkrótszym z chińskich Trzech Przełomów. Bezpośrednio poniżej starożytnej wioski Baidicheng rzeka Jangcy przepływa między górami Chijia na północy i Baiyan na południu. Miejsce, w którym rzeka przepływa między tymi górami, nazywane jest Bramą Kuimen i stanowi wejście do wąwozu Qutang - pierwszego z trzech przełomów Jangcy. Wąwóz Qutang ma tylko 8 kilometrów długości, ale jest też najwęższym z Trzech Przełomów. W najszerszym miejscu ma zaledwie 150 metrów szerokości. Góry po obu stronach sięgają nawet 1200 metrów wysokości. To połączenie wąskich kanionów wśród wysokich gór z kilkoma zwrotnicami na odcinku zaledwie 8 kilometrów tworzy spektakularne widoki, a wąwóz Qutang jest często uważany za najpiękniejszy ze wszystkich Trzech Przełomów.

Wąwóz jest częścią okręgu Fengjie w gminie Chongqing.^[45]

Źródło Baotu to znaczące kulturowo artezyjskie źródło krasowe znajdujące się w mieście Jinan w prowincji Shandong w Chinach. Wzmianki o nim znajdują się w "Kronikach Wiosen i Jesieni", jednej z pięciu klasyków literatury chińskiej. W czasach dynastii Qing cesarz Qianlong uznał je za "Źródło numer jeden pod niebem".

Źródło Baotu jest najbardziej znanym spośród ponad 70 nazwanych źródeł artezyjskich w śródmieściu miasta Jinan. Woda ze wszystkich tych źródeł pochodzi z ordowickiego krasowego poziomu wodonośnego znajdującego się pod miastem. Ponieważ teren wokół Jinan opada z południa na północ, obszar zasilania warstwy wodonośnej znajduje się na terenach górskich na południe od miasta. Obszar zasilania źródeł obejmuje 1500 km2 , z czego 550 km2 to zasilanie bezpośrednie, a 950 km2 to zasilanie pośrednie.

Łącznie źródła zasilane przez warstwę wodonośną mają wydajność około 300 000-350 000 metrów sześciennych dziennie. Od lat 70. XX wieku źródła kilkakrotnie przestawały wypływać, ponieważ z warstwy wodonośnej pobierano zbyt dużo wody do spożycia przez ludzi.

Źródło Baotu jest częścią skupiska około 20 nazwanych źródeł. Szacowany wiek wody sugeruje, że pochodzi ona z płytkiej cyrkulacji.

Basen źródła Baotu jest zasilany podwodną wodą wapienną przez trzy wyloty; objętość wody wypływającej ze źródła może osiągać szczytowe wartości do 1,6 metra sześciennego na sekundę. Uważa się, że strumienie wody ze źródła osiągają wysokość do 26 metrów. Temperatura wody utrzymuje się na stałym poziomie 18 stopni Celsjusza przez cały rok.^[47]