Japonia - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Słynny zabytkowy zamek z muzeum. Zamek Ōsaka – japoński zamek w mieście Osaka. Nazywany złotym lub brokatowym zamkiem. Jeden z najbardziej znanych zamków w Japonii. Odegrał znaczną rolę podczas jednoczenia kraju w XVI w. w okresie Azuchi-Momoyama. Został zbudowany na dwóch nasypach z ziemi i ciosanych kamieni oraz otoczony fosą. Główny budynek ma osiem pięter, z czego tylko pięć jest widocznych z zewnątrz, dodatkowo posiada wysoki fundament z kamienia, który miał bronić mieszkańców przed atakami uzbrojonych w miecze najeźdźców.

Na terenie zamku znajduje się 13 obiektów o łącznej powierzchni około 60 000 m² uznanych przez władze Japonii za niezwykle cenne kulturowo.

Zamek jest otwarty dla turystów. Można się do niego dostać ze stacji Osaka-jō-kōen linią Osaka Loop Line JR West lub ze stacji Morimachi na linii metra Chuo. Okolica jest popularnym miejscem zwiedzania w szczególności w okresie, kiedy kwitną śliwy, a następnie wiśnie. Na terenach parku otaczającego zamek ulokowana jest również wielofunkcyjna arena Osaka-Jo Hall.^[5]

Filmowy park rozrywki z karuzelami. Universal Studios Japan, położony w Osace, jest jednym z sześciu parków rozrywki Universal Studios, należącym i zarządzanym przez USJ LLC, która jest w całości własnością NBCUniversal. Park jest podobny do Universal Orlando Resort, ponieważ znajdują się w nim wybrane atrakcje z Universal Orlando Resort i Universal Studios Hollywood.

Park został otwarty 31 marca 2001 roku. W roku otwarcia odwiedziło go ponad 11 milionów gości, co czyni go najszybszym parkiem rozrywki na świecie, który w tym czasie osiągnął próg 10 milionów. Od tego czasu Universal Studios Japan odwiedza co roku około 8 milionów gości. Jest to jeden z trzech parków rozrywki Universal Studios w Azji, pozostałe dwa to Universal Studios Singapore i Universal Studios Beijing.

W 2011 roku odbyły się różne imprezy z okazji dziesiątej rocznicy istnienia parku, do tego czasu park odwiedziło łącznie 88 milionów gości. W czerwcu 2012 roku było 700 000 posiadaczy rocznych paszportów, a w roku obrotowym 2012 park odwiedziło 9,75 miliona gości. W roku obrotowym 2013 do Universal Studios Japan przybyło 10,5 miliona gości. Do tego wzrostu w 2013 r. przyczyniły się różne czynniki, w tym otwarcie w marcu kolejki górskiej "Hollywood Dream - The Ride - Backdrop" oraz w lipcu "New Amazing Adventures of Spider-Man - The Ride 4K3D", w której zainstalowano nową technologię 4KHD, co okazało się popularne wśród młodszego pokolenia odwiedzających. Otwarta w marcu 2012 r. strefa rodzinna "Universal Wonderland" również przyciągnęła wiele rodzin.

Ostatnie odsłony obejmują atrakcje o ograniczonym czasie trwania, takie jak "Biohazard - The Real" i "Monster Hunter - The Real", oba oparte na popularnych franczyzach gier wideo, oraz "One Piece Premier Show", oparty na popularnym serialu anime, zapewniający atrakcje oparte na rozrywce na całym świecie. 15 lipca 2014 r. otwarto dla publiczności The Wizarding World of Harry Potter, tematyczny obszar oparty na przebojowej serii filmów o Harrym Potterze. Popularna przejażdżka "Harry Potter i Zakazana Podróż", znajdująca się w Czarodziejskim Świecie Harry'ego Pottera, została zmodernizowana tak, aby można było grać w 3D zaledwie 10 miesięcy po jej otwarciu, jako pierwsza tego typu przejażdżka na świecie. Przewiduje się, że inwestycja o łącznej wartości 45 miliardów jenów spowoduje w ciągu najbliższych 10 lat efekt ekonomiczny w wysokości 5 bilionów 60 milionów jenów w Japonii, przyciągając wielu gości zarówno z Japonii, jak i z zagranicy.

W poniedziałek, 29 października 2012 r., Universal Studios Japan powitało swojego 100-milionowego gościa od momentu otwarcia w 2001 r. Według 2014 Theme Index Global Attraction Attendance Report, Universal Studios Japan zajmuje piąte miejsce wśród 25 najlepszych parków rozrywki/tematów na świecie, przyciągając 11,8 mln gości w 2014 roku, czyli o 16,8% więcej niż w roku poprzednim. W dniu 27 lutego 2020 r. firma Universal ogłosiła zamknięcie parku do 22 marca 2020 r. w celu zwalczania pandemii COVID-19. Od tego czasu przedłużono zamknięcie do 31 maja 2020 r., a następnie ponownie opóźniono je do 19 czerwca 2020 r.^[6]

Znaczące miejsce dla japońskiej sztuki i antyków. Muzeum Narodowe w Tokio, skrót: TNM – najstarsze i największe muzeum w Japonii, założone w 1872. Muzeum gromadzi dzieła sztuki oraz obiekty archeologiczne z obszaru Azji, a szczególnie Japonii. Posiada zbiór ponad 110 tys. obiektów, wśród których 87 uznanych jest za skarby narodowe oraz 610 za znaczące wartości kulturowe. Muzeum prowadzi również badania naukowe i organizuje imprezy edukacyjne związane z jego zbiorami.

Muzeum położone jest w Tokio, w parku Ueno, w dzielnicy Taitō. W skład zespołu muzeum wchodzi m.in.: Honkan (本館, Galeria Japońska), Tōyōkan (東洋館, Galeria Azjatycka), Hyōkeikan (表慶館), Heiseikan (平成館), Hōryū-ji Hōmotsukan (法隆寺宝物館, Galeria Skarbów z Hōryū-ji), jak również Shiryōkan (資料館, Centrum Badań i Informacji). W siedzibie muzeum znajdują się też restauracje i sklepy oraz wystawy plenerowe i ogrody.

Zbiory muzeum koncentrują się na starożytnej sztuce japońskiej i sztuce azjatyckiej z terenów Jedwabnego szlaku. Muzeum posiada również bogatą kolekcję sztuki grecko-buddyjskiej.

Wszystkie informacje dostępne są w językach: japońskim, angielskim, chińskim, francuskim, niemieckim, koreańskim i hiszpańskim.^[11]

Zabytkowa rezydencja cesarska. Pałac Heijō był rezydencją cesarską w stolicy Japonii, Heijō-kyō, przez większość okresu Nara. Pałac, który służył jako rezydencja cesarska i centrum administracyjne przez większą część okresu Nara od 710 do 794 r. n.e., został usytuowany w północno-centralnym punkcie miasta zgodnie z chińskimi wzorcami używanymi do projektowania stolicy.

Pałac składał się z daidairi (大内裏, wymawiane również taidairi), dużego prostokątnego, otoczonego murem ogrodzenia, w którym znajdowało się kilka budynków ceremonialnych i administracyjnych, w tym ministerstwa. Wewnątrz tego ogrodzenia znajdował się oddzielnie otoczony murem kompleks mieszkalny cesarza, czyli Pałac Wewnętrzny. Oprócz pomieszczeń mieszkalnych cesarza w Pałacu Wewnętrznym znajdowały się rezydencje cesarskich małżonek, a także pewne budynki oficjalne i ceremonialne, ściśle związane z osobą cesarza.

Pierwotną rolą pałacu była manifestacja scentralizowanego modelu rządowego przejętego przez Japonię z Chin w VII wieku - Daijō-kan i jego ośmiu ministerstw. Pałac został zaprojektowany tak, aby zapewnić odpowiednie otoczenie dla rezydencji cesarza, prowadzenia wielkich spraw państwowych i towarzyszących im ceremonii.

Po przeniesieniu stolicy do Heian budowle pałacowe zostały tam przeniesione lub uległy kilku pożarom i innym katastrofom, po których zniknęły. Teren został zabudowany na potrzeby rolnictwa, tak że nie pozostał po nim prawie żaden ślad, jednak lokalizacja była nadal znana. Wykopaliska rozpoczęły się w latach 70. XX wieku, a w latach 2000 rozpoczęto rekonstrukcję na dużą skalę na podstawie współczesnych źródeł literackich i wykopalisk.

Odkopane pozostałości pałacu i otaczający go teren zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1998 r. wraz z wieloma innymi budynkami i terenem, jako "Zabytki Historyczne Starożytnej Nary".^[13]

Park poświęcony ofiarom bomby atomowej. Hiroshima Peace Memorial Park to park pamięci w centrum Hiroszimy w Japonii. Poświęcony jest dziedzictwu Hiroszimy jako pierwszego miasta na świecie, które ucierpiało w wyniku ataku nuklearnego pod koniec II wojny światowej, oraz pamięci bezpośrednich i pośrednich ofiar bomby. Park Pamięci Pokoju w Hiroszimie jest odwiedzany co roku przez ponad milion osób. Park został założony dla upamiętnienia ofiar ataku nuklearnego z 6 sierpnia 1945 r., kiedy to Stany Zjednoczone zrzuciły bombę atomową na japońskie miasto Hiroszima. Park Pamięci Pokoju w Hiroszimie został zaplanowany i zaprojektowany przez japońskiego architekta Kenzō Tange z pracowni Tange Lab.

Park Pamięci Pokoju w Hiroszimie znajdował się kiedyś w najbardziej ruchliwej dzielnicy handlowej i mieszkalnej w centrum miasta. Park został zbudowany na otwartym polu, które powstało w wyniku eksplozji. Obecnie znajduje się tu wiele miejsc pamięci, pomników, muzeów i sal wykładowych, które co roku odwiedza ponad milion osób. W parku odbywa się również coroczna ceremonia 6 sierpnia, sponsorowana przez miasto Hiroszima. Celem Parku Pamięci Pokoju jest nie tylko upamiętnienie ofiar bombardowania, ale także utrwalenie pamięci o potwornościach nuklearnych i propagowanie pokoju na świecie.^[16]

Ogród odzwierciedlający styl japoński. Kenroku-en – jeden z najsłynniejszych krajobrazowych ogrodów japońskich, znajdujący się w mieście Kanazawa, w prefekturze Ishikawa.

Ogród został założony przy zamku w Kanazawie w XVII w. przez Tsunanoriego Maedę, rządzącego ówczesną domeną Kaga.

Zniszczony przez pożar w roku 1759, został później odtworzony przez potomka Tsunanoriego, Harunagę.

Ogród posiada powierzchnię 114 436,65 m², obejmuje ponad 8 tys. drzew i 183 gatunki roślin.

Nazwa nawiązuje do sześciu cech, którymi powinien - według tradycji chińskiej - odznaczać się doskonały ogród. Cechy te są zestawione w trzy pary uzupełniających się pojęć:

• przestrzenności i odosobnienia;
• pomysłowej twórczości człowieka i uznania tego, co trwa od dawna;
• wody i niezakłóconego widoku otaczającego pejzażu.

Ogród słynie między innymi z yukitsuri — lin zabezpieczających w zimie drzewa przed uszkodzeniem przez ciężki śnieg.^[19]

Świątynia z ogromnym posągiem Buddy. Kōtoku-in – świątynia buddyjska, należąca do sekty Jōdo-shū, znajdująca się w japońskim mieście Kamakura. Sławna jest dzięki ogromnemu posągowi Buddy Amidy – Statui Wielkiego Buddy, wykonanemu w 1252 r. z brązu prawdopodobnie przez Gorōemona Ōno.

Jest on drugim co do wielkości brązowym posągiem Buddy na terytorium Japonii po Wielkim Buddzie w świątyni Tōdai-ji w Narze. Jego wymiary to: 14 m – wysokość; 11 m – szerokość, oraz 3 m – wysokość twarzy, waga: 103 tony. Budda siedzi w pozycji lotosu. Maksymalna grubość płyt brązu, z jakich jest wykonana rzeźba - 10 cm. Z tyłu posągu drzwi i dwa okna, wewnątrz - schodki sięgające linii barków. Rzeźba stoi obecnie pod gołym niebem, lecz pierwotnie znajdowała się w wielkim drewnianym pawilonie, który został zniszczony w 1495 roku przez tsunami.^[21]

Ogród z zabytkowymi budynkami. Sankei-en to tradycyjny ogród w stylu japońskim w Naka Ward, Jokohama, Japonia, który został otwarty w 1906 roku. Sankei-en został zaprojektowany i zbudowany przez Tomitaro Harę, znanego pod pseudonimem Sankei Hara, który zajmował się handlem jedwabiem. Prawie wszystkie jego budynki to historycznie znaczące konstrukcje zakupione przez samego Harę w różnych miejscach w kraju, między innymi w Tokio, Kioto, Kamakurze, prefekturze Gifu i prefekturze Wakayama. Dziesięć z nich zostało uznanych za Ważne Obiekty Kultury, a trzy kolejne za Namacalne Obiekty Kultury Japonii, wyznaczone przez miasto Jokohama. Poważnie zniszczony podczas II wojny światowej ogród został przekazany w 1953 r. miastu Jokohama, które powierzyło go Fundacji Sankeien Hoshōkai. Sankei-en został wówczas przywrócony niemal do stanu sprzed wojny.^[24]

Zamek w Naha. Zamek Shuri był zamkiem Ryukyuan gusuku w Shuri, w prefekturze Okinawa, w Japonii. W latach 1429-1879 był pałacem Królestwa Ryukyu, po czym został w znacznym stopniu zaniedbany. W 1945 r., podczas bitwy o Okinawę, został niemal całkowicie zniszczony. Po wojnie zamek został ponownie wykorzystany jako kampus uniwersytecki. Począwszy od 1992 roku, centralna cytadela i mury zostały w dużej mierze zrekonstruowane na podstawie zapisów historycznych, zdjęć i wspomnień. W 2000 r. zamek Shuri został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego jako część zespołu Gusuku Sites and Related Properties of the Kingdom of Ryukyu. Rankiem 31 października 2019 r. główne struktury dziedzińca zamku zostały ponownie zniszczone w pożarze.^[25]

XIX-wieczna tradycyjna świątynia Shinto. Tsurugaoka Hachimangū to najważniejsza świątynia shintoistyczna w mieście Kamakura, prefektura Kanagawa, Japonia. Sanktuarium jest centrum kulturalnym miasta Kamakura i służy jako miejsce wielu najważniejszych festiwali oraz dwóch muzeów.

Przez większość swojej historii służyła zarówno jako sanktuarium Hachimana, jak i w późniejszych latach jako typowa dla japońskiej architektury buddyjskiej świątynia Tendai. Słynny buddyjski kapłan Nichiren Daishonin podobno odwiedził to sanktuarium, aby udzielić reprymendy kami Hachiman tuż przed swoją egzekucją na plaży Shichirigahama.

W dniu 10 marca 2010 r. burza wyrwała z korzeniami tysiącletni miłorząb znajdujący się w pobliżu wejścia. Sanktuarium nadal jest jednym z Ważnych Obiektów Kulturowych Japonii.^[26]

Zabytkowe ruiny zamku z widokiem na miasto. Zamek Fukuoka to japoński zamek znajdujący się w Chūō-ku, Fukuoka, Japonia. Znany jest również jako Zamek Maizuru lub Zamek Seki. Ukończony we wczesnym okresie Edo dla tozama daimyō Kuroda Nagamasa, został uznany przez rząd japoński za obiekt historyczny.

Zamek znajduje się w centrum Fukuoki, na szczycie wzgórza Fukusaki. Rzeka Naka (那珂), po japońsku Naka-gawa, działa jako naturalna fosa po wschodniej stronie zamku, natomiast po zachodniej stronie jako naturalna fosa służy błotnista równina. Hakata, okręg z tętniącym życiem portem, znajduje się po przeciwnej stronie rzeki Naka na wschodzie. Miasto zamkowe powstało po stronie północnej, zwrócone w stronę morza.

Znaczna część terenu zamku została przekształcona w park Maizuru, w którym znajduje się kilka obiektów sportowych, gmach sądu i muzeum sztuki. Stadion baseballowy Heiwadai, dawne boisko domowe Lwów Nishitetsu i Jastrzębi Fukuoka Daiei, również znajdował się na terenie zamku. W parku zachowały się niektóre bramy zamku, a także jego wieże i wieżyczki, zwane yaguras, z których jedna została uznana przez rząd japoński za ważny zabytek historyczny.

Pozostałości korokanu (鴻臚館), starożytnego domu gościnnego dla zagranicznych dyplomatów, zostały odkryte pod terenem zamku w 1987 r., pokazując, że zamek był ważnym geograficznym punktem kontrolnym nawet w okresie Heian. Jest to jedyna pozostałość korokanu znaleziona w całej Japonii.^[41]

Sonohyan-utaki to święty gaj drzew i roślin tradycyjnej, rdzennej religii Ryukyuan. Znajduje się on na terenie zamku Shuri w Naha na Okinawie, kilka kroków od bramy zamkowej Shureimon. Utaki, a dokładniej jego kamienna brama, jest jednym z wielu obiektów, które razem składają się na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, oficjalnie opisaną jako Gusuku Sites and Related Properties of the Kingdom of Ryukyu, i została uznana przez japoński rząd za Ważny Obiekt Kultury.

Kiedyś bramy były otwierane tylko dla króla, dziś są zawsze zamknięte, a więc same w sobie stały się w pewnym sensie przestrzenią świętą, reprezentującą rzeczywistą przestrzeń świętą, która znajduje się za nimi. Wielu podróżnych i miejscowych przybywa, aby się przy nich pomodlić.

Kamienną bramę zbudowano po raz pierwszy w 1519 r., za panowania króla Ryukyuan Shō Shina, choć już wcześniej miejsce to uznawano za święte utaki. Za każdym razem, gdy król wyruszał z zamku w podróż, zatrzymywał się najpierw w Sonohyan-utaki, aby pomodlić się o bezpieczną podróż. Miejsce to odgrywało również ważną rolę w inicjacji Najwyższej Kapłanki (聞得大君, kikoe-ōgimi) rodzimej religii.

Uważa się, że brama jest doskonałym przykładem tradycyjnej architektury okinawskiej. Widać w niej wiele śladów wpływów chińskich oraz japoński szczyt w stylu karahafu. Został poważnie uszkodzony podczas bitwy o Okinawę w 1945 roku, ale odrestaurowano go w 1957 roku. W 2000 roku został oficjalnie wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, podobnie jak wiele innych obiektów na wyspie Okinawa. Utaki, czyli święty gaj, był kiedyś znacznie większy niż obecnie, ponieważ szkoła podstawowa i inne budynki zajęły jego teren.^[45]

Park ze ścieżkami nad jeziorem i łodzie. Ōhori Park to park w Chūō-ku, Fukuoka, Japonia i zarejestrowane Miejsce Piękna Krajobrazowego.

Nazwa Ōhori oznacza dużą fosę i wywodzi się od faktu, że Kuroda Nagamasa, dawny władca Fukuoki, zajął północną połowę zatoki zwanej Kusagae, która wychodziła na zatokę Hakata, i utworzył tam fosę dla zamku Fukuoka. W tym samym czasie rzeka Hii (Tajima), która wpadała do zatoki, została skierowana z jej biegu na zachód.

Obecny park został zrekonstruowany przez miasto Fukuoka na wzór Jeziora Zachodniego w Chinach i otwarty w 1929 roku. W sierpniu każdego roku odbywa się tu festiwal fajerwerków.

W pobliżu znajduje się Muzeum Sztuki w Fukuoce oraz Konsulat Stanów Zjednoczonych.

Stadion Heiwadai znajdował się również w pobliżu Ohori Park. Otwarty w 1949 roku, zamknięty w 1997 roku i zburzony w następnym roku, ten stadion baseballowy był domem dla trzech drużyn NPB. Nishi Nippon Pirates pozostali w Heiwadai tylko przez jeden rok działalności, w 1950 roku. Drużyna Nishitetsu Clippers/Lions (obecnie Saitama Seibu Lions) grała przez cały czas w Heiwadai podczas swojej kadencji w Fukuoce w latach 1950-1978, a następnie przeniosła się do Saitamy. Ostatnią drużyną, dla której Heiwadai było domem, była Fukuoka Daiei Hawks (obecnie Fukuoka SoftBank Hawks), która grała na nim przez pierwsze trzy lata, w latach 1989-1992. Stadion został ostatecznie zastąpiony przez Fukuoka PayPay Dome. Podczas remontu Heiwadai w 1987 roku pod trybunami stadionu znaleziono ruiny starożytnego obiektu. Gdy w 1997 roku stadion został zburzony, pozostawiono trybuny boiska, na których kontynuowano prace archeologiczne, aż do czasu, gdy w 2008 roku również je zburzono ze względów bezpieczeństwa. Można powiedzieć, że powodem, dla którego znaleziono ruiny pod trybunami w Heiwadai, było to, że stadion został zbudowany na ruinach zamku Fukuoka.^[50]