Tiencin - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Duży zabytkowy kościół rzymskokatolicki. Katedra św. Józefa w Tiencinie, zwana potocznie kościołem Xikai – katedra katolicka znajdująca się w chińskim mieście Tiencin, w dzielnicy Heping, przy ulicy Dushan. Jest to największa katolicka świątynia w mieście.

Budowę kościoła rozpoczęli w 1913 roku, rok po powołaniu wikariatu apostolskiego Zhili, francuscy misjonarze. W 1916, rok przed ukończeniem budowy, konsul francuski próbował zbrojnie zająć parcelę i bezprawnie przyłączyć ją do eksterytorialnej dzielnicy zamieszkanej przez Francuzów. W okresie rewolucji kulturalnej kościół został zamknięty i zdewastowany, dzieła zniszczenia dopełniło trzęsienie ziemi w 1976 roku. W 1979 roku rozpoczęto renowację kościoła, który rok później został ponownie otwarty dla wiernych.

Wzniesiona na planie krzyża łacińskiego budowla ma 1585 m² powierzchni i 45 m wysokości. Architekturą nawiązuje do stylu romańskiego. Zewnętrzne ściany wyłożono cegłą w kolorze czerwonym i żółtym, zaś kopuły wieńczące trzy kościelne wieże pokryto miedzianą blachą. W 2011 roku w kościele zamontowano organy. Ważący 18 ton i posiadający 1897 piszczałek instrument wyprodukowany został w fabryce Rieger-Kloss w Czechach.^[2]

Muzeum, Tiencin. Muzeum Tianjin to największe muzeum w Tianjin w Chinach, w którym eksponowane są liczne zabytki kultury i historii ważne dla Tianjin. Muzeum mieści się przy Yinhe Plaza w dzielnicy Hexi w Tianjin i zajmuje powierzchnię około 50 000 metrów kwadratowych. Wyjątkowy styl architektoniczny muzeum, którego wygląd przypomina łabędzia rozpościerającego skrzydła, sprawił, że szybko stało się ono jedną z ikon miasta. Muzeum zostało zaprojektowane przez japońskiego architekta Mamoru Kawaguchi, a zbudowane przez firmę Shin Takamatsu Architect and Associates.

Muzeum Tianjin posiada bogatą kolekcję starożytnych chińskich sztuk pięknych i eksponatów dotyczących historii Tianjin. Znajduje się tu prawie 200 000 zbiorów sztuki i reliktów, w tym kaligrafii, malarstwa, wyrobów z brązu, ceramiki, jadeware, pieczęci, kałamarza, Jiagu (kości lub skorupy żółwi z napisami z czasów dynastii Shang), monet, dokumentów historycznych i reliktów współczesnych.

Zwiedzającym nie wolno robić zdjęć.^[5]

Port Tianjin, dawniej znany jako Port Tanggu, jest największym portem w północnych Chinach i główną bramą morską do Pekinu. Nazwa "Tianjin Xingang", która ściśle rzecz biorąc odnosi się tylko do głównego obszaru portu morskiego, jest czasami używana w odniesieniu do całego portu. Port znajduje się na zachodnim brzegu Zatoki Bohai, w ujściu rzeki Haihe, 170 km na południowy wschód od Pekinu i 60 km na wschód od miasta Tianjin. Jest to największy zbudowany przez człowieka port w Chinach kontynentalnych i jeden z największych na świecie. Zajmuje 121 km2 powierzchni lądowej, z ponad 31,9 km nabrzeża i 151 stanowiskami produkcyjnymi (stan na koniec 2010 r.).

W 2013 r. port Tianjin przeładował 500 mln ton ładunków i 13 mln TEU kontenerów, co czyni go czwartym największym portem na świecie pod względem tonażu przeładunkowego i dziewiątym pod względem przeładunku kontenerów. Port prowadzi wymianę handlową z ponad 600 portami w 180 krajach i terytoriach na całym świecie. Obsługuje go ponad 115 regularnych linii kontenerowych. obsługiwanych przez 60 towarzystw liniowych, w tym wszystkich 20 największych przewoźników. W ciągu ostatnich dwóch dekad nastąpił ogromny rozwój: od 30 mln ton ładunków i 490 tys. TEU w 1993 roku do znacznie ponad 400 mln ton i 10 mln TEU w 2012 roku. Zdolność przeładunkowa nadal rośnie w szybkim tempie - do 2015 roku spodziewana jest przepustowość na poziomie 550-600 Mt. Duży ruch portowy i duża liczba ludności miejskiej sprawiają, że Tianjin jest megamiastem wielkoportowym, czyli największym portem na świecie.

Port jest częścią dzielnicy Binhai New Area w gminie Tianjin, głównej specjalnej strefy ekonomicznej północnych Chin, i leży bezpośrednio na wschód od TEDA. Port Tianjin jest centralnym elementem ambitnego programu rozwoju BNA, a w ramach tego planu ma stać się głównym węzłem logistycznym i żeglugowym północnych Chin.

W dniu 12 sierpnia 2015 r. w stacji składowania kontenerów w porcie Tianjin w Binhai New Area w Tianjin w Chinach doszło do co najmniej dwóch eksplozji w odstępie 30 sekund od siebie. Przyczyna wybuchów nie była od razu znana, ale wstępne doniesienia wskazywały na wypadek przemysłowy. Chińskie media państwowe podały, że przynajmniej pierwszy wybuch był spowodowany nieznanymi materiałami niebezpiecznymi znajdującymi się w kontenerach w magazynie zakładowym należącym do Ruihai Logistics, firmy specjalizującej się w obsłudze materiałów niebezpiecznych.^[14]

Uniwersytet Tianjin jest pierwszą nowoczesną instytucją szkolnictwa wyższego, która powstała w Chinach, a obecnie jest narodowym uniwersytetem pod bezpośrednią administracją Ministerstwa Edukacji Chin, jednym z krajowych uniwersytetów klasy A, podwójnej pierwszej klasy, określonych przez Ministerstwo Edukacji.

Został założony w 1895 r. jako Cesarski Uniwersytet Tientsin (chiński: 天津北洋西學學堂), a później Uniwersytet Peiyang (chiński: 北洋大學). W 1951 roku, po restrukturyzacji, został przemianowany na Uniwersytet Tianjin i stał się jednym z największych multidyscyplinarnych uniwersytetów inżynieryjnych w Chinach, jednym z pierwszych 16 krajowych kluczowych uniwersytetów akredytowanych przez państwo w 1959 roku. Obecnie znajduje się on w pierwszej grupie instytucji szkolnictwa wyższego, które zostały objęte krajowym "Planem podwójnego uniwersytetu pierwszej klasy" oraz dawnymi ministerialnymi "Projektem 211" i "Projektem 985", dzięki którym ma pierwszeństwo w budowie. W celu realizacji "Planu działań na rzecz rewitalizacji edukacji w XXI wieku", pod koniec 2000 roku Ministerstwo Edukacji i władze miasta Tianjin podpisały porozumienie, którego celem jest przekształcenie Uniwersytetu Tianjin w światowej klasy uniwersytet XXI wieku, w tym utworzenie Ligi Doskonałości.^[16]

Zniszczone przez wojnę fortece i muzeum. Forty Dagu – zespół fortów u ujścia Hai He, w dzielnicy Tanggu miasta Tiencin. Osłaniały one port w Tiencinie, będący główną drogą morską do Pekinu i z tego powodu były kilkakrotnie zdobywane w czasie wojen XIX w. Inna nazwa chińska to forty Baihe. W literaturze zachodniej częściej używana jest dawna transkrypcja: Taku.

Pierwotnie zbudowane przez cesarza Jiajinga z Dynastii Ming w latach 1522-1527 w celu ochrony Tiencinu przed atakami z zewnątrz. Kompleks rozbudowano w czasie wojen opiumowych, tworząc łącznie pięć dużych fortów i 20 mniejszych baterii. Na rzece i zatoce naprzeciw fortów znajdowało się duże kotwicowisko - obecnie zamulone (ze względu na przesunięcie się linii brzegowej, forty są dziś w głębi lądu).

W czasie I wojny opiumowej forty nie stawiły oporu flocie inwazyjnej. W czasie II wojny opiumowej eskadra brytyjskich kanonierek, dowodzona przez Michaela Seymoura zdobyła forty 20 maja 1858. Zwrócone następnie stronie chińskiej, forty dowodzone przez Sengge Rinchena stawiły ponownie opór w 1859: ich artyleria zatopiła 25 czerwca cztery brytyjskie kanonierki i odparła atak desantu. Jednak rok później kolejny atak, przeprowadzony w dniach 12-21 sierpnia 1860 doprowadził do zajęcia fortów i otworzył siłom inwazyjnym drogę na Pekin.

W 1881 na rzece powyżej fortów zbudowano małą stocznię i doki, służące flocie Beiyang, która miała tam swoje główne kotwicowisko.

W 1900 zmodernizowane forty wyposażone były w armaty odtylcowe: dwie o kalibrze 240 mm, dwie 210 mm, sześć 152 mm, trzy 150 mm, osiem 120 mm, dwadzieścia jeden 6 cali, sześć 160 mm, dwie 5 cali, 32 - 80 mm, a do tego ponad 100 dział odprzodowych, gwintowanych i gładkolufowych. W czasie powstania bokserów zostały zdobyte 17 czerwca 1900, by zabezpieczyć bazę logistyczną flot sprzymierzonych i miejsce ewentualnego odwrotu dla maszerującej na Pekin brygady adm. Seymoura. Wieść o zdobyciu fortów stała się bezpośrednim powodem do ataku na dzielnicę ambasad w Pekinie. Zgodnie z postanowieniami traktatu kończącego powstanie, forty miały zostać zlikwidowane.

Ostatni raz forty odegrały rolę militarną w 1925, kiedy to zostały na krótko obsadzone przez oddziały Feng Yuxianga, w czasie wojen domowych w Chinach.

Do dnia dzisiejszego zachowały się dwa forty, w jednym znajduje się muzeum.^[17]

Obserwatorium astronomiczne. Obserwatorium Xinglong – chińskie obserwatorium astronomiczne, jedna z głównych placówek Narodowych Obserwatoriów Astronomicznych Chińskiej Akademii Nauk. Znajduje się na południe od głównego szczytu gór Yan Shan w prowincji Hebei, około 150 km na północny wschód od Pekinu. Jest położone na wysokości około 900 m n.p.m. Zostało założone w 1968 roku. Obecnie jest największym obserwatorium astronomicznym na kontynencie azjatyckim. Posiada 9 teleskopów o efektywnej aperturze przekraczającej 50 cm. W ciągu roku jest tu ponad 240 nocy z czystym niebem nadającym się do obserwacji. Teleskopy obserwatorium wykorzystywane są przez ponad stu astronomów. Ponadto w celu popularyzacji astronomii uruchomiono tu publiczne obserwatorium dostępne dla gości.^[19]