Odkryj 15 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w miejscu takim jak Lhasa (Chiny). Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Pałac Potala, Dżokhang i Klasztor Sera. Wśród innych popularnych atrakcji, które warto zobaczyć, znajduje się m.in. Drepung.
Poniżej znajdziesz pełną listę miejsc wartych odwiedzenia w miejscowości Lhasa (Tybet).
Spis treści
Pałac Potala
Znane również jako: 布达拉宫
Słynne królewskie zacisze z XVII wieku. Pałac Potala – zimowa rezydencja nominalnych władców Tybetu do 1959 roku, kiedy Dalajlama XIV został zmuszony do ucieczki w wyniku nieudanego powstania. Obecna siedziba duchowego i politycznego przywódcy Tybetańczyków znajduje się w indyjskiej miejscowości Dharamsala.
Położony w Lhasie obiekt jest najwyżej usytuowanym (3700 m n.p.m.) pałacem na świecie, a do czasu utworzenia na jego terenie muzeum był również największym budynkiem mieszkalnym. Wznosi się ponad 90 metrów nad miastem, zajmując południowe zbocza Marpo Ri (Czerwonej skały) na długości ok. 1,5 km i obszarze 41 hektarów. Składającą się z 13 kondygnacji budowlę wzniesiono z gliny, kamieni i drewna bez użycia gwoździ. Pałac podzielony jest na zewnętrzny Potrang Karpo (Biały Pałac) o świeckim charakterze, zawierający również prywatne pomieszczenia dalajlamy, oraz wewnętrzny Potrang Marpo (Czerwony Pałac), religijne centrum Tybetu, mieszczące groby 8 z 14 dalajlamów. Całość mieści ponad 1000 komnat, 10 000 kapliczek i 200 000 różnego rodzaju rzeźb. Od 1994 roku znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO, wraz z pobliską gompą Dżokhang i Norbulingka. Nazwa Potala pochodzi prawdopodobnie od świętej góry buddyzmu tybetańskiego, Putuo w południowych Chinach, mitycznej siedziby Bodhisattwy Czenrezig.[1]
Adres: 35 Beijing M. Rd., Lhasa
Dżokhang
Znane również jako: 大昭寺
Świątynia buddyjska i sanktuarium. Dżokhang – najstarsza buddyjska świątynia w Tybecie, wzniesiona ok. roku 641 w Lhasie przez pierwszego władcę okresu imperialnego króla Songcen Gampo. Jedno z duchowych centrów tybetańskiej odmiany buddyzmu.[2]
Adres: Barkhor Street, Chengguan District, 850000 Lhasa
Klasztor Sera
Znane również jako: 色拉寺
Ogromny starożytny tybetański kompleks buddyjski. Sera – tybetański klasztor buddyjski, położony na przedmieściach Lhasy. Jeden z trzech głównych ośrodków szkoły Gelugpa. Pozostałe dwa to Ganden oraz Drepung.[3]
Adres: Wuze Hill , Sera, 850000 Lhasa
Drepung
Znane również jako: 哲蚌寺
Kompleks świątyń i klasztorów buddyjskich. Drepung – jeden z trzech wielkich klasztorów uniwersytetów Gelug w Tybecie.
Pozostałe dwa to Ganden i Sera. Drepung jest największym z tybetańskich klasztorów. W czasach swojej świetności pierwszym był największym klasztorem na świecie, spośród wszystkich religii. Założony w 1416 przez Jamyanga Chojeya, bezpośredniego ucznia Je Tsongkhapy, założyciela szkoły gelug. Znajduje się na górze Gambo Utse, pięć kilometrów od zachodnich przedmieść Lhasy.
F. Spencer Chapman po podróży do Tybetu, w latach 1936–1937, relacjonował, że Drepung był wówczas największym klasztorem na świecie i liczył 7700 michów, ale niekiedy liczba ta sięgała nawet 10 tys.[4]
Norbulingka
Znane również jako: 罗布林卡
Pałac w Lhasie, Tybet. Norbulingka – pałac otoczony największym w Tybecie parkiem, znajdujący się kilka kilometrów na zachód od centrum Lhasy. Nazwa tybetańska w dosłownym tłumaczeniu znaczy „Ogród Skarbów”. Budowla, wzniesiona w drugiej połowie XVIII w. przez VII Dalajlamę, służyła jako letnia rezydencja kolejnych Dalajlamów aż do powstania antychińskiego w 1959 roku. Obecny, XIV Dalajlama rozpoczął w 1954 roku budowę Nowego Pałacu, ukończonego w 1956 roku. Budowle ucierpiały znacznie podczas ostrzału przez armię chińską podczas powstania 1959 r. oraz podczas rewolucji kulturalnej. Odbudowę niektórych budynków rozpoczęto dopiero w 2003 roku. Pomimo zniszczeń, zespół Norbulingka został wpisany, wraz z pałacem Potala, na listę światowego dziedzictwa UNESCO.[5]
Ramocze
Znane również jako: 小昭寺
Starożytna świątynia buddyjska. Ramocze – jeden z najważniejszych klasztorów Lhasy. Stanowił istotne ogniwo w rozwoju wczesnej historii buddyzmu w Tybecie i związany był także z rozwojem stosunków chińsko-tybetańskich.[6]
Muzeum Tybetu
Znane również jako: 西藏博物馆
Muzeum w Lhasie. Muzeum Tybetu to oficjalne muzeum Tybetańskiego Regionu Autonomicznego Chin w Lhasie. Zainaugurowane 5 października 1999 roku, jest pierwszym dużym, nowoczesnym muzeum w Tybetańskim Regionie Autonomicznym. Posiada kolekcję ponad 520 000 artefaktów, w tym ceramiki, jadeitu i posągów Buddy, przyciągającą co roku setki tysięcy zwiedzających. W stałej ekspozycji znajduje się kolekcja około 1000 artefaktów związanych z historią kultury Tybetu, od przykładów sztuki tybetańskiej po projekty architektoniczne na przestrzeni dziejów, takie jak tybetańskie drzwi i belki. Aby zapełnić muzeum, tybetańska arystokracja i instytucje religijne zostały skonfiskowane przez rząd chiński.[7]
Adres: 19 Luobulinka Rd, 850000 Lasa Shi
Kundeling Monastery
Znane również jako: 功德林寺
Świątynia w Lhasie. Klasztor Kundeling to tybetański klasztor buddyjski w Lhasie, w Tybecie, w Chinach. Został założony około 1794 roku i należy do szkoły Gelug. Głowa klasztoru należy do linii inkarnacji, której początki sięgają 1402 roku. Istnieją spory co do aktualnej inkarnacji. Klasztor został zniszczony w czasie rewolucji kulturalnej, a następnie odbudowany w latach 80.[8]
Chagpori
Znane również jako: 药王山
Góra. Chagpori, Chakpori, Chokpori, Chagpo Ri (Wylie: lcags po ri, dosłownie "Żelazna Góra"; jest górą ducha Wadżrapani w obrębie miasta Lhasa w Tybecie. Znajduje się ona na południe od Potali i po lewej stronie, gdy stoi się przed Potalą. Uważana jest za jedną z czterech świętych gór centralnego Tybetu.
W Chagpori znajdowało się klasztorne kolegium medyczne o tej samej nazwie, założone przez Sangje Gjatso w 1696 roku. Ta uczelnia medyczna, w której skład wchodziła niedawno odrestaurowana świątynia wykonana przez Thang Tong Gyalpo, była zasilana dochodowymi ziemiami i stałym dopływem studentów dzięki "podatkowi od mnichów". Pozostała ona ważną instytucją medyczną w Tybecie i Azji Środkowej aż do połowy XX wieku. Peter Aufschnaiter został sfotografowany przez Heinricha Harrera na szczycie Kolegium Medycznego (Men-Tsee-Khang), gdzie używał teodolitu do pomiarów miasta Lhasa. Aufschnaiter napisał: "Od 23 grudnia 1947 r. przebywam w Lhasie od kilku miesięcy, aby sporządzić plan miasta, a teraz dekretem regenta zostałem powołany do służby rządowej".
Podczas powstania w Lhasie w marcu 1959 r. założona przez XIII Dalajlamę szkoła medyczna o nazwie Men-Tsee-Khang oraz świątynia, w której znajdują się posągi z korala (Tsepame), macicy perłowej (Tujechempo) i turkusu (Drolma), zostały zburzone przez artylerię Armii Ludowo-Wyzwoleńczej, ponieważ Tybetańczycy ustawili tam kilka armat. W książce Jianglin Li "Tybet w agonii: Lhasa 1959 mówi,
"20 marca (...) To był poranek ostrzału wzgórza Czakpori. Podczas gdy Tybetański Instytut Medyczny rozpadał się..."
Mnich Jampa Phuntsok z klasztoru Namgyal wspominał,
"Kiedy rozpoczęło się bombardowanie Wzgórza Czakpori (...) Tybetańczycy w Potali mogli tylko patrzeć, jak ich ukochany punkt orientacyjny idzie z dymem".
Obecnie zwieńczona jest antenami radiowymi. Przez ostrogę, która kiedyś łączyła Chagpori z Marpori ("Czerwonym Wzgórzem"), na którym zbudowana jest Potala, poprowadzono drogę. Na ostrodze łączącej te dwa wzgórza znajdował się słynny chorten Pargo Kaling, relikwiarz z łukiem, który służył jako zachodnia brama miasta. Został zburzony w 1967 roku i odbudowany w 1995 roku.
W międzyczasie dokonano kilku rekonstrukcji, a wiele starych rzeźb skalnych przetrwało dzięki zniszczeniom. Uważa się, że niektóre z nich zostały wyrzeźbione za panowania króla Songtsena Gampo (605 lub 617? - 649 CE) i namalowane przez nepalskich artystów. U podnóża wzgórza odbudowano niektóre budynki, a obecnie znajduje się tam ponownie mała świątynia z kołami modlitewnymi.
Tradycja głosi, że trzy główne wzgórza Lhasy reprezentują "Trzech Obrońców Tybetu". Czagpori jest górą duszy (bla-ri) Wadżrapaniego, Pongwari - Manjuszri, a Marpori, wzgórze, na którym stoi Potala, reprezentuje Czenrezig lub Awalokiteśwary.[9]
Muru Nyingba Monastery
Znane również jako: 木如宁巴寺
Muru Ningba lub Meru Nyingba to mały klasztor buddyjski położony pomiędzy większymi klasztorami Dżokhang i Barkhor w mieście Lhasa, Tybet, Chiny. Był on siedzibą dawnej Wyroczni Państwowej, której główną siedzibą był klasztor Nechung.
Znajduje się on bezpośrednio za i na wschód od Dżokhangu, a dojść do niego można od północnej strony Barkhoru.[10]
Neczung
Znane również jako: 乃琼寺
Klasztor. Neczung – siedziba państwowej Wyroczni Tybetu do 1959 r.
Znajduje się 10 minut drogi od klasztoru Drepung. Historia wyroczni sięga VIII wieku i początkowo wyrocznia znajdowała się w klasztorze Samje. Wierzono, że wróżby wypowiada lokalne bóstwo Pehar Gyalpo ustami medium. Później uznano to bóstwo za głównego obrońcę dalajlamów a w XVII wieku V Dalajlama wybudował dla bóstwa Pehar nową siedzibę w Neczung. Dalajlamowie zawsze zasięgali rady wyroczni w Neczung podczas Nowego Roku tybetańskiego. Klasztor Neczung jest niewielki, wcześniej zamieszkiwało go 100 mnichów, obecnie jest ich około 20. W 1959 r. przestał być siedzibą wyroczni, która wraz z XIV Dalajlamą przeniosła się do Dharamsali w Indiach.[11]
Pomnik Pokojowego Wyzwolenia Tybetu
Znane również jako: 西藏和平解放纪念碑
Atrakcja turystyczna w Lhasa, Chiny. Pomnik Pokojowego Wyzwolenia Tybetu – monument znajdujący się przed pałacem Potala w stolicy Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, Lhasie, w Chińskiej Republice Ludowej. Upamiętnia wkroczenie wojsk chińskich do Tybetu w 1950 roku, nazywane w oficjalnej chińskiej propagandzie „pokojowym wyzwoleniem”.
Budowa pomnika została uroczyście rozpoczęta 18 lipca 2001 roku, kamień węgielny położył ówczesny wiceprzewodniczący ChRL Hu Jintao. Odsłonięcie obiektu miało miejsce 22 maja 2002 roku, przy udziale ponad 2000 osób. Nazwę dla pomnika wymyślił ówczesny przywódca Chin Jiang Zemin, który jest też autorem kaligrafii umieszczonej na monumencie. Pamiątkowa inskrypcja opisuje „wypędzenie imperialistów z Tybetu” i rozwój regionu, jaki nastąpił od tego momentu. Kształt mierzącego 37 metrów wysokości monumentu ma być symbolicznym przedstawieniem szczytu Mount Everestu. Zaprojektował go profesor Qi Kang, wykładowca Uniwersytetu Południowowschodniego w Nankinie.
Budowa pomnika została oprotestowana przez tybetańskie władze na uchodźstwie oraz działaczy praw człowieka.[12]
Tsomon Ling
Znane również jako: 策墨林寺
Tsomon Ling, Tsomonling, Tsome Ling, Chomoling to świątynia w wewnętrznej części Lhasy, Tybetański Region Autonomiczny, Chiny, na południe od świątyni Ramoche i na rogu jednej z głównych dróg, Dekyi Shar Lam. Była to jedna z Czterech Królewskich Kolegiów lub Świątyń Regencji Lhasy, zbudowana w XVII wieku po przejęciu przez Piątego Dalajlamę władzy zarówno doczesnej, jak i duchowej. Pozostałe trzy Lingi to Tengye Ling, Kunde Ling i Drib Tsemchok Ling.[13]
Trode Khangsar
Znane również jako: 布旦康萨
Trode Khangsar to licząca ponad 300 lat świątynia znajdująca się w Lhasie, w Tybetańskim Regionie Autonomicznym, w Chinach. Świątynia jest poświęcona obrońcy Dordże Shugdenowi i jest tradycyjnie zarządzana przez klasztor Gelug Riwo Chöling, który znajduje się w dolinie Yarlung.[14]
Ani Tsankhung Nunnery
Znane również jako: 阿尼仓空寺
Ani Tsankhung Nunnery to klasztor mniszek szkoły Gelug buddyzmu tybetańskiego w mieście Lhasa, w Tybetańskim Regionie Autonomicznym, w Chinach. Został zbudowany w XV wieku na miejscu, które było używane do medytacji przez tybetańskiego króla Songtsena Gampo w VII wieku. Mniszki utrzymują się z jałmużny i wytwarzania przedmiotów, takich jak ubrania i drukowane teksty.[15]