Carmel-by-the-Sea - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zabytkowy XVIII-wieczny kościół i muzea. Misja San Carlos Borromeo del Río Carmelo, lub Misión de San Carlos Borromeo de Carmelo, zbudowana po raz pierwszy w 1797 roku, jest jednym z najbardziej autentycznie odrestaurowanych rzymskokatolickich kościołów misyjnych w Kalifornii. Znajduje się u wylotu Carmel Valley w Kalifornii i jest wpisany na listę National Register of Historic Places oraz stanowi National Historic Landmark.

Od 1797 do 1833 r. misja Carmel była siedzibą wszystkich misji w Alta California. Od 1770 roku do śmierci w 1784 roku kierował nią święty Junípero Serra. Była to również siedziba drugiego prezydenta misji, ojca Fermina Francisco de Lasuén, który był odpowiedzialny za ukończenie dziewięciu kolejnych kościołów misyjnych.

W 1833 roku budynki i tereny misji zostały sekularyzowane przez rząd meksykański. W połowie XIX wieku budynki Misji Karmel popadły w ruinę. Kaplica została uratowana przed całkowitym zniszczeniem, kiedy w 1884 roku odbudowano jej dach. W 1886 roku, własność misji została przekazana przez grupę franciszkanów diecezji Monterey. Od tego czasu Misja Carmel jest parafią w obrębie tej diecezji.

W 1931 roku Harry Downie rozpoczął odbudowę misji i pracował nad tym projektem nieprzerwanie przez następne 50 lat. Jest to jedyna hiszpańska misja w Kalifornii, która zachowała oryginalny dzwon i dzwonnicę.^[1]

The Forest Theater to zabytkowy amfiteatr w Carmel-by-the-Sea w Kalifornii. Założony w 1910 roku, jest jednym z najstarszych teatrów na wolnym powietrzu na zachód od Gór Skalistych. Za jego założyciela i siłę napędową uważa się aktora/reżysera Herberta Herona, a poetka/powieściopisarka Mary Austin jest często uznawana za pomysłodawczynię. Zgodnie z pierwszymi założeniami, w programie znalazły się przede wszystkim oryginalne utwory autorów kalifornijskich, teatr dla dzieci oraz sztuki Szekspira. Od początku istnienia placówki wielu artystów i grup teatralnych prezentowało sztuki, inscenizacje, oferty muzyczne i inne przedstawienia na scenie zewnętrznej, a także w mniejszym, krytym teatrze i szkole.

22 lipca 1922 roku, pododdział Carmel Woods został otwarty dla publiczności, oferując do sprzedaży 119 działek. Dzień otwarcia zbiegł się z Dniem Serry, oficjalnie ogłoszonym jako święto przez zarząd miasta Carmel, oraz z festiwalem Serry, podczas którego w Teatrze Leśnym wystawiono sztukę Garnet Holme'a "Carmel Mission Serra".

W 1937 roku nieruchomość została przekazana miastu Carmel-by-the-Sea, aby zakwalifikować się do finansowania ze środków federalnych, a w 1939 roku miejsce to stało się projektem WPA. WPA przebudowało teatr na wolnym powietrzu i stworzyło kryty obiekt pod sceną na wolnym powietrzu, a miejsce to zostało ponownie otwarte jako Carmel Shakespeare Festival, którego dyrektorem został Herbert Heron. Z wyjątkiem lat II wojny światowej 1943-44, festiwal trwał do końca lat 40. W 1949 roku Heron wraz z dwudziestoma mieszkańcami wsi założył pierwszą Leśną Gildię Teatralną. W 1958 roku Rada Miasta powołała Komisję Artystyczną, której zadaniem było prowadzenie i utrzymanie Teatru Leśnego. Gildia działała do czasu jej rozwiązania w 1961 roku, po czym teatr na wolnym powietrzu stał nieużywany i zaniedbany przez ponad dekadę.

Od 1968 do 2010 roku Dziecięcy Teatr Eksperymentalny Marcii Hovick wynajmował kryty teatr, który obecnie jest prowadzony przez Pacific Repertory Theatre's School of Dramatic Arts (SoDA). W 1971 roku Cole Weston założył drugą Leśną Gildię Teatralną, która zaczęła wystawiać letnie musicale i sztuki społeczne na scenie pod gołym niebem.

W 1984 roku Pacific Repertory Theatre (PacRep) rozpoczął wystawianie klasyki, teatru dla dzieci i musicali na scenie plenerowej, a w 1990 roku reaktywował Carmel Shakespeare Festival Herberta Herona. W 1997 roku Leśna Gildia Teatralna dodała serię Films in the Forest, w ramach której wyświetlane są ulubione filmy kinowe, od klasyki takiej jak "To wspaniałe życie" po filmy fabularne, takie jak "Frozen". W 2005 roku PacRep zaprezentował najchętniej oglądaną produkcję teatru, Piękną i Bestię Disneya, na którą przyszło ponad 10 000 widzów.

W dniu 23 kwietnia 2014 roku obiekt został zamknięty z powodu problemów zdrowotnych i bezpieczeństwa spowodowanych wieloletnimi zaniedbaniami w konserwacji. Na specjalnych warsztatach 5 maja społeczność i rada miejska ogłosiły "stan zagrożenia dla społeczności kulturalnej", szybko dochodząc do konsensusu, że zabytkowy obiekt powinien zostać jak najszybciej ponownie otwarty.

W 2016 r. Teatr Leśny został ponownie otwarty i rozpoczął występy od przedstawienia "Pożyczalscy, Musical" w czerwcu. Obecnie teatr jest otwarty i prezentuje wydarzenia produkowane przez Forest Theater Guild, Pacific Repertory Theatre i Sunset Center.^[4]

Historia geologiczna Point Lobos, dotycząca cypla Point Lobos na Wybrzeżu Środkowym w hrabstwie Monterey w Kalifornii.

Geologia tego obszaru obejmuje ostatnie 80 milionów lat. Najstarsze skały odsłonięte w tym miejscu powstały w okresie kredowym ery mezozoicznej, kiedy po ziemi chodziły jeszcze dinozaury, a na niebie królowały pterodaktyle. Obszar ten stanowi część Bloku Salinińskiego, skrawka skorupy kontynentalnej, która znalazła się na granicy transformacji między płytami Pacyfiku i Ameryki Północnej.

Point Lobos to wspólna nazwa ukształtowania terenu i obszaru, który obejmuje rezerwat państwowy Point Lobos na lądzie oraz dwa sąsiadujące z nim morskie obszary chronione: Point Lobos State Marine Reserve (SMR) i Point Lobos State Marine Conservation Area.^[6]

The Whalers Cabin koło Carmel w Kalifornii to zabytkowy budynek wpisany na listę National Register of Historic Places. Znajduje się on na terenie dzisiejszego Państwowego Rezerwatu Przyrody Point Lobos, cztery mile na południe od Carmel.

Domek został zbudowany w latach pięćdziesiątych XIX wieku jako dom dla japońskich i chińskich rybaków. W latach 1862-1884 odbywały się tu połowy wielorybów z brzegu przez Carmel Whaling Company, a w latach 1898-1900 przez Japanese Whaling Company. Obecnie w budynku mieści się muzeum poświęcone historii kultury tego regionu. Muzeum przybliża również historię Point Lobos, w tym jego filmowe występy i plany z przełomu XIX i XX wieku, aby zagospodarować ten teren pod gęsto rozmieszczone domy podmiejskie.

W 2007 r. wpisano go do Krajowego Rejestru; na liście znalazł się jeden budynek i jedno miejsce, które się do tego przyczyniło.^[7]

17-Mile Drive to malownicza droga prowadząca przez Pebble Beach i Pacific Grove na Półwyspie Monterey w Kalifornii, której znaczna część biegnie wzdłuż wybrzeża Pacyfiku i mija słynne pola golfowe, rezydencje i atrakcje krajobrazowe, w tym Lone Cypress, Bird Rock i liczący 5 300 akrów Las Del Monte z drzewami cyprysowymi Monterey.

Jest to główna droga prowadząca do zamkniętej społeczności Pebble Beach. Wewnątrz tej społeczności nierezydenci muszą uiszczać opłatę za korzystanie z drogi. Podobnie jak społeczność, większa część 17-Mile Drive jest własnością i jest zarządzana przez Pebble Beach Corporation. 17-Mile Drive to 17-milowa (27 km) pętla widokowa z czterema głównymi wjazdami - głównym wjazdem na autostradę przy California State Route 1 oraz wjazdami w Carmel i Pacific Grove.^[8]