Cape May - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Kościół Episkopalny Adwentu / Kaplica św. Jana to zabytkowy budynek kościoła episkopalnego w stylu Carpenter Gothic, znajdujący się przy ulicach Franklin i Washington w Cape May, Cape May County, New Jersey, Stany Zjednoczone. Jego boazeria z desek i łat, strome dachy, okna lancetowe i okna różane to cechy charakterystyczne dla stylu gotyku karpackiego, choć brakuje mu typowego wejścia frontowego w wieży dzwonnicy. Zaprojektowany przez architekta Henry'ego Simsa, został zbudowany przez Richarda Sodera w 1865 r. dla kaplicy św. Jana, "letniej kaplicy", która powstała dwa lata wcześniej. Została poświęcona dopiero w 1871 r.

W 1950 roku St. John's połączył się z Episcopal Church of the Advent, który został założony w 1899 roku, aby służyć potrzebom miejscowych episkopalian w pozostałych trzech porach roku. Nowa kongregacja przyjęła nazwę Episcopal Church of the Advent / St. John's Chapel. Jest to aktywna parafia w Episkopalnej Diecezji New Jersey. Jej rektorem jest ks. H. Alan Leonard. Daniel Hall jest duchownym wspomagającym.

Kościół Episkopalny Adwentu / Kaplica św. Jana jest obiektem, który przyczynił się do powstania dzielnicy historycznej Cape May, wpisanej do Krajowego Rejestru Zabytków w 1970 roku.^[6]

SS Atlantus to najsłynniejszy z dwunastu betonowych statków zbudowanych przez Liberty Ship Building Company w Brunszwiku, w stanie Georgia, w Stanach Zjednoczonych, w czasie I wojny światowej i po jej zakończeniu.

Parowiec został zwodowany 5 grudnia 1918 r. i był drugim betonowym statkiem zbudowanym w ramach Floty Awaryjnej I Wojny Światowej. Wojna zakończyła się miesiąc wcześniej, więc prace nad jego ukończeniem zostały wstrzymane. Statek przeszedł próby morskie (rejs na odległość 400-500 mil) i 26 maja 1919 r. wypłynął w swój dziewiczy rejs do Wilmington, gdzie dokonano ostatnich poprawek przed wypłynięciem do Nowego Jorku. Firma Liberty Ship Building Company miała swoją siedzibę w Wilmington. Został zbudowany do obsługi trasy między Nowym Jorkiem a Indiami Zachodnimi.

Atlantus był używany do transportu amerykańskich żołnierzy z Europy do domu, a także do transportu węgla w Nowej Anglii. Po dwóch latach służby statek został wycofany z eksploatacji w 1920 r. i trafił do stoczni złomowej w Wirginii.

W 1926 r. pułkownik Jesse Rosenfeld kupił statek Atlantus, aby z niego i dwóch jego siostrzanych jednostek utworzyć przystań promową (na trasie obsługiwanej obecnie przez prom Cape May - Lewes). Plan zakładał wykopanie kanału do brzegu, na którym miał stanąć Atlantus, a dwa pozostałe statki miały być ustawione w formacji Y, tworząc w ten sposób slip dla promu. W marcu 1926 r. odbyła się ceremonia wmurowania kamienia węgielnego pod budowę przystani promowej. Atlantus został naprawiony i odholowany do Cape May. W dniu 8 czerwca tego samego roku uderzył sztorm, statek uwolnił się z cum i osiadł na mieliźnie 150 stóp od wybrzeża Sunset Beach. Podjęto kilka prób uwolnienia statku, ale żadna z nich nie zakończyła się sukcesem.

W pewnym okresie na burcie statku znajdował się billboard reklamujący ubezpieczenie łodzi. Od czasu zatonięcia statku jego powoli niszczejący kadłub przyciąga turystów, choć niewiele z niego pozostało widocznego nad linią wody. Obecnie wrak jest podzielony na trzy części. Najbardziej widoczną częścią jest rufa, środek jest całkowicie zanurzony, a dziób można oglądać tylko podczas odpływu.^[7]

Cape May to system półwyspów i wysp barierowych w amerykańskim stanie New Jersey. W przybliżeniu pokrywa się on z hrabstwem Cape May i biegnie na południe od lądu New Jersey, oddzielając Zatokę Delaware od Oceanu Atlantyckiego. Na przylądku znajduje się najbardziej wysunięty na południe punkt w New Jersey. Po atlantyckiej stronie przylądka znajduje się wiele miejscowości wypoczynkowych, w tym Ocean City, najbardziej zaludniona miejscowość na przylądku, The Wildwoods, znane ze swojej architektonicznie znaczącej dzielnicy hotelowej, oraz miasto Cape May, które pełni funkcję kurortu od połowy XVII wieku, co czyni je najstarszym kurortem w USA.

Nazwę zawdzięcza Corneliusowi Jacobsenowi Meyowi, holenderskiemu odkrywcy, który pracował dla Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej.^[8]