Andrews Forest - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Hogg Rock to wulkan tuya i kopuła lawy w Cascade Range w północnym Oregonie, położona w pobliżu Santiam Pass. Wyprodukowany przez magmę o pośrednim składzie andezytu, ma strome zbocza i grube, szkliste krawędzie. Hogg Rock wykazuje normalną biegunowość magnetyczną i ma prawdopodobnie około 80 000 lat.

Hogg Rock leży na południe od Three Fingered Jack i na północ od Hayrick Butte, nieco większej tuj o podobnym wieku i składzie. Teja to rodzaj wulkanu subglacjalnego, który powstaje, gdy lawa wybucha pod leżącym nad nią lodowcem lub lądolodem, a następnie topi się na powierzchni i łączy, tworząc płaski płaskowyż na szczycie z niemal pionowymi ścianami wzdłuż krawędzi styku lodu, gdy lawa stygnie i twardnieje. Jest to historyczny punkt orientacyjny, z pozostałościami po Oregon Pacific Railroad pułkownika T. Egentona Hogga, Santiam Lodge i kamieniołomem. Na górze znajdują się trasy do wędrówek na rakietach śnieżnych i skuterach śnieżnych, a z jej szczytu roztacza się widok na okolicę, w tym na wulkany takie jak stratowulkan Black Butte, Mount Washington, Sand Mountain i Potato Hill.^[3]

Hoodoo Butte jest stożkowym masywem żużlowym w Paśmie Kaskadowym w północnym Oregonie, położonym w pobliżu Santiam Pass. Bezpośrednio na wschodzie leży Hayrick Butte, doskonały przykład tuj; nazwy tych dwóch gór były prawdopodobnie mylone ze sobą, ale z czasem przylgnęły do nich. Na tym obszarze doszło do wielu historycznych pożarów. Hoodoo jest czasami uważany za podobieństwo wulkanu tarczowego Mount Washington i stanowi część obszaru Sisters Reach, który rozciąga się od South Cinder Peak do Crane Prairie Reservoir, czyli na długości 56 mil. Region ten charakteryzuje się dużą gęstością otworów wentylacyjnych, z wieloma wulkanami maficznymi w wieku od plejstocenu do holocenu, takimi jak Hoodoo. Chociaż Hoodoo ma nienaruszony krater szczytowy, który został zablokowany przed erozją przez lodowce, ma on nieregularną topografię, co nadaje mu otwarty wygląd.

Na północno-zachodnim i północno-wschodnim zboczu stożka znajduje się ośrodek narciarski o nazwie Hoodoo, w którym działa pięć wyciągów krzesełkowych. Inne popularne formy rekreacji to wędrówki na rakietach śnieżnych i skuterach śnieżnych w zimie oraz wędkarstwo, turystyka, kemping, kolarstwo górskie, windsurfing i narty wodne w sezonie letnim.^[4]

Wodospad Tamolitch, obecnie sezonowy, kiedyś miał stały przepływ na rzece McKenzie w hrabstwie Lane w stanie Oregon. Miejsce to znajduje się na terenie Lasu Narodowego Willamette. W latach 60. XX wieku wodę z potoku powyżej wodospadu skierowano do celów hydroelektrycznych; ten odcinek potoku, jak również wodospad, przestały płynąć, z wyjątkiem okresów silnego odpływu lub gdy woda była kierowana z zapór w górę rzeki. W przeciwnym razie strumień płynie pod ziemią i obecnie wypływa poniżej wodospadu. U podstawy dawnego wodospadu znajduje się Niebieski Basen Tamolitch, mały zbiornik wodny znany z niebieskiego koloru. Wysokość: 2 487 m n.p.m.

Temperatura wody w basenie wynosi około 38°F, co jest zbyt niską temperaturą, aby mogły w niej żyć nawet mikroorganizmy. Chociaż głębokość wody wydaje się dość płytka, w rzeczywistości basen ma 30 stóp głębokości.

Do basenu można dotrzeć z części szlaku McKenzie River Trail. Z miejsca, w którym znajduje się szlak, do basenu jest 3,6 mila wędrówki w jedną i drugą stronę. Wiosną i latem szlak ten jest bardzo uczęszczany, a parkingi szybko się zapełniają. Na szlaku mile widziani są turyści piesi, rowerzyści, biegacze i psy, o ile trzymają je na smyczy. Początek wędrówki prowadzi przez starodrzew daglezji. Gdy poniżej płynie rzeka McKenzie, szlak biegnie w górę wzdłuż urwiska, a następnie schodzi do wyschniętego koryta rzeki, skąd ostatecznie przechodzi przez starą lawę. Szlak nie jest zbyt trudny, ale jego przewyższenie wynosi 285 stóp. Szlak przebiega także obok wielu stromych klifów, które są niebezpieczne.^[5]

Terwilliger Hot Springs, znane również jako Cougar Hot Springs, to baseny geotermalne w Willamette National Forest w amerykańskim stanie Oregon, 53 mile na wschód od Eugene. Źródła spływają do potoku Rider Creek, który z kolei wpływa do zbiornika Cougar Reservoir. Znajdują się one około ćwierć mili od drogi służb leśnych nr 19, znanej także jako Aufderheide Memorial Drive. Gorące źródła są zarządzane przez American Land & Leisure.

Zwiedzający przez lata zbudowali cztery baseny z kamieni rzecznych. Baseny mają od 3 do 12 stóp (0,9 do 3,7 m) średnicy i od 2 do 3 stóp (0,6 do 0,9 m) głębokości. Źródło wody znajduje się powyżej najwyższego basenu, gdzie źródło wypływa ze skały o temperaturze około 112°F (44°C). Baseny znajdują się na zboczu wzgórza i opadają kaskadowo jeden do drugiego, tak że każdy stopień basenu niżej jest chłodniejszy niż ten powyżej. Podłogi basenów to w większości skała macierzysta, ale na dnie basenów pozostaje trochę żwiru, piasku i gruzu. Baseny są zamykane w czwartki rano na cotygodniowe czyszczenie przez koncesjonariusza.

Baseny zostały odnowione w 2009 roku. Grupa wolontariuszy, pod kierownictwem kamieniarza z Eugene, usunęła beton i zbudowała baseny z wykorzystaniem naturalnej zaprawy. Nowe ściany będą bardziej stabilne i łatwiejsze do czyszczenia przez wolontariuszy. Odnowione baseny, których koszt budowy szacuje się na 40 000 USD, mają przetrwać przez pokolenia.

Dostęp do źródeł jest płatny. Od 2012 r. stawki wynoszą 6 USD za osobę za dzień lub 60 USD za osobę za sezonowy karnet wstępu. Ubiór w kąpieliskach jest nieobowiązkowy, a wstęp jest dozwolony tylko do użytku dziennego. Zwierzęta domowe nie mogą przebywać na terenie basenów, ale przed basenami znajduje się wyznaczone miejsce, gdzie można je przywiązać.

W dniu 21 grudnia 2017 r. osuwisko zablokowało drogę, która zapewnia dostęp do gorących źródeł od strony północnej. Droga ta będzie zamknięta na czas nieokreślony. W tym czasie południowy dostęp był zablokowany przez zimowe warunki drogowe i budowę, co czyniło gorące źródła niedostępnymi dla publiczności.

19 sierpnia 2018 r. zgłoszono pożar w okolicy Terwilliger Hot Springs. Pożar uszkodził szlak prowadzący do źródeł i okoliczny teren. Gorące źródła zostały ponownie otwarte 1 lipca 2019 roku.^[6]

Hayrick Butte to tuja, rodzaj wulkanu subglacjalnego, w hrabstwie Linn w stanie Oregon. Znajduje się w Willamette National Forest w pobliżu Santiam Pass, sąsiaduje ze stożkiem żużlowym Hoodoo Butte, na którym znajduje się ośrodek narciarski. Hayrick Butte prawdopodobnie powstał, gdy lawa wybuchła pod leżącym nad nim lodowcem lub pokrywą lodową, tworząc płaski szczyt z prawie pionowymi ścianami wzdłuż granicy kontaktu z lodem, gdy lawa ochłodziła się i stwardniała. Hayrick Butte ma prawie płaski płaskowyż o szerokości około 0,5 mili i strome ściany wznoszące się około 700 stóp ponad otoczenie. Kartograf przypadkowo zamienił nazwy pobliskich Hoodoo Butte i Hayrick Butte; słowo "hoodoo" zwykle odnosi się do skalnych pali i szczytów, takich jak te obserwowane w Hayrick Butte.

W porównaniu z Hoodoo, Hayrick jest mniej popularny pod względem rekreacji, choć można się na niego wspinać, a wokół niego biegną szlaki turystyczne, trasy do wędrówek na rakietach śnieżnych i skuterach śnieżnych. Jego północne zbocze porastają lasy subalpejskie z jodłą i cykutą górską, które są powszechne w Kaskadach.^[9]

Cougar Reservoir to zbiornik na rzece South Fork McKenzie w amerykańskim stanie Oregon. Znajduje się on w hrabstwie Lane, 46 mil na wschód od Eugene i około 3 mil na południe od miejscowości Rainbow w Lesie Narodowym Willamette. W 1963 roku Korpus Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych zbudował na rzece zaporę Cougar Dam, głównie w celu wytwarzania energii wodnej i kontrolowania powodzi.

Jezioro jest również wykorzystywane do rekreacji, w tym do pływania łodzią, wędkowania, pływania i jazdy na nartach wodnych. Służba Leśna Stanów Zjednoczonych utrzymuje trzy kempingi - Cougar Crossing, Slide Creek i Sunnyside - w pobliżu zbiornika, gdzie można uprawiać turystykę pieszą i piknikową, a także biwakować. Inne kempingi w okolicy to French Pete i Delta. Terwilliger Hot Springs znajduje się wzdłuż Rider Creek, na zachód od jeziora.

Zbiornik Cougar Reservoir stanowi populację zarybianego pstrąga tęczowego i zarybianego łososia czawyczego, a także naturalnie rozmnażającego się pstrąga gardłowego. Połowy pstrąga tęczowego, zwłaszcza zimą, ocenia się jako "zadowalające". W jeziorze żyją również pstrągi bycze, ale ich połów i przetrzymywanie nie jest legalne.^[10]