Wilmington - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Wilmington State Parks to park stanowy położony w Wilmington w stanie Delaware. Otwarty przez cały rok park ma powierzchnię około 345 akrów i jest położony głównie wzdłuż rzeki Brandywine Creek. Park stanowy składa się z grupy mniejszych parków, które są zarządzane administracyjnie jako jedna jednostka.

Mimo że znaczna część gruntów wchodzących w skład Parku Stanowego Wilmington jest własnością miasta Wilmington, park jest zarządzany i utrzymywany przez Wydział Parków i Rekreacji Delaware, oddział stanowego Departamentu Zasobów Naturalnych i Kontroli Środowiska. Park stanowy został utworzony w 1998 roku, kiedy to Wydział Parków i Rekreacji Delaware przejął obowiązki zarządcze, choć poszczególne parki są znacznie starsze, a najstarszy z nich pochodzi z 1886 roku.

W parkach stanowych Wilmington znajduje się wiele posągów, pomników i miejsc pamięci, w tym pomniki wojenne, a także posągi i miejsca pamięci znaczących historycznie mieszkańców Wilmington, takich jak kontradmirał Samuel Francis Du Pont, sekretarz stanu USA Thomas F. Bayard, konserwator zabytków William Poole Bancroft i stoczniowiec William H. Todd. Znajduje się tu także pomnik prezydenta Williama McKinleya oraz most poświęcony Jerzemu Waszyngtonowi w pobliżu placu defiladowego, na którym generał dokonywał przeglądu swoich wojsk w czasie wojny rewolucyjnej.

Wstęp do parków jest bezpłatny, z wyjątkiem wstępu do zoo.^[6]

Alapocas Run State Park to park stanowy, położony w Wilmington, w stanie Delaware, w Stanach Zjednoczonych, wzdłuż Brandywine Creek i jego dopływu Alapocas Run. Jest otwarty przez cały rok, a jego powierzchnia wynosi 415 akrów. Znaczna część parku stanowego powstała z terenów pierwotnie zachowanych przez Williama Poole'a Bancrofta we wczesnych latach 1900, które miały być wykorzystane jako otwarta przestrzeń parkowa przez miasto Wilmington w trakcie jego rozbudowy. W parku znajduje się także Blue Ball Barn, obora mleczna zbudowana przez Alfreda I. du Ponta jako część jego posiadłości Nemours w 1914 roku. Oprócz ścieżek spacerowych, boisk lekkoatletycznych i placów zabaw dla dzieci, jedną z głównych atrakcji parku jest ściana wspinaczkowa. Ściana wspinaczkowa jest częścią starego kamieniołomu naprzeciwko historycznego Bancroft Mills nad Brandywine, a kamieniołom jest także wykorzystywany do szkolnych programów edukacyjnych z zakresu nauk o ziemi.^[10]

The Grand Opera House, znany również jako The Grand lub Masonic Hall i Grand Theater, to teatr na 1 208 miejsc siedzących przeznaczony do przedstawień w Wilmington, w stanie Delaware, w Stanach Zjednoczonych. Ten czteropiętrowy budynek został zbudowany w 1871 roku przez Wielką Lożę Masonów Delaware jako świątynia masońska i sala widowiskowa. Koszt budowy wyniósł 100 000 dolarów. Budynek został zaprojektowany w stylu Second Empire przez architekta z Baltimore, Thomasa Dixona, a w jego żeliwnej fasadzie wykorzystano symbolikę masońską. W jej centralnym frontonie znajduje się Oko Opatrzności.

W przeszłości w kinie Grand wystawiano opery, symfonie, wiktoriańskie melodramaty, przedstawienia minstreli, burleski, wodewile i inne przedstawienia, w których występowali tacy artyści, jak Ethel Barrymore, Buffalo Bill Cody i Texas Jack Omohundro oraz John Philip Sousa. Przez większość XX wieku kino Grand funkcjonowało wyłącznie jako kino, od 1930 roku prowadzone przez Warner Brothers, które ostatecznie zamknięto w 1967 roku. Kino zostało ponownie otwarte cztery lata później i powróciło do programów kładących nacisk na muzykę klasyczną, współpracując z Delaware Symphony Orchestra, OperaDelaware i First State Ballet Theatre.

W 1972 r. wpisano go na listę National Register of Historic Places, podkreślając znaczenie architektoniczne i historyczne. Argumentowano, że jest to "jeden z najlepszych zachowanych przykładów XIX-wiecznej architektury żeliwnej w Ameryce" i że ma ważny związek z wydarzeniami i osobami w historii Delaware.

W 1973 r. zarządzanie przekazano organizacji non-profit, a budynek poddano gruntownej renowacji, którą zakończono w 1976 r.^[13]

Brandywine Creek jest dopływem rzeki Christina w południowo-wschodniej Pensylwanii i północnym Delaware w Stanach Zjednoczonych. Dolna Brandywine ma długość 20,4 mil i jest uznana za rzekę krajobrazową Pensylwanii, do której dopływa kilka strumieni. Wschodnia i zachodnia odnoga potoku mają swoje źródła w odległości 2 mil od siebie na zboczach góry Welsh Mountain w Honey Brook Township, w Pensylwanii, około 20 mil na północny zachód od ich zbiegu.

Ujście potoku do rzeki Christina w dzisiejszym Wilmington w stanie Delaware jest miejscem założenia kolonii Nowa Szwecja, w której koloniści wylądowali 29 marca 1638 r. 11 września 1777 r., podczas rewolucji amerykańskiej, nad potokiem, w pobliżu Chadds Ford w Pensylwanii, stoczono bitwę pod Brandywine. Napędzane wodą młyny w Brandywine Village, w pobliżu ujścia potoku, oraz pobliski młyn prochowy DuPont były ważne dla rozwoju amerykańskiego przemysłu przed wprowadzeniem napędu parowego.^[14]

Old First Presbyterian Church of Wilmington to zabytkowy kościół prezbiteriański położony przy West Street na Brandywine Park Drive w Wilmington, w hrabstwie New Castle, w stanie Delaware.

Jednopiętrowy budynek z cegły, zbudowany w 1740 r., ma wymiary 30 stóp na 40 stóp i dwuspadowy dach. Pierwotnie budynek znajdował się po wschodniej stronie Market Street w Wilmington, między 9. i 10. ulicą. Podczas rewolucji amerykańskiej był używany przez wojska brytyjskie jako więzienie i szpital w czasie okupacji Wilmington po bitwie pod Brandywine 12 września 1777 r. Pozostawał domem modlitwy do 1840 r. Do 1840 r. pozostawał domem modlitwy. Cmentarz na tym terenie był miejscem ostatniego spoczynku wielu znanych mieszkańców Wilmington, którzy zostali pochowani na cmentarzu Wilmington and Brandywine Cemetery.

W 1916 r. przeniesiono go na obecne miejsce. Aby go przenieść, został rozebrany i odbudowany, a w 1918 r. ponownie poświęcony. Został on przekazany Krajowemu Stowarzyszeniu Amerykańskich Dam Kolonialnych (National Society of the Colonial Dames of America) w stanie Delaware do konserwacji i restauracji. Obecnie służy im za siedzibę i jest otwarty dla zwiedzających w drugie niedziele od kwietnia do października w godzinach od 14.00 do 16.00.

W 1972 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków. Krajowe Stowarzyszenie Amerykańskich Dam Kolonialnych przywróciło wnętrze do stanu pierwotnego w 1981 roku.^[17]

Anthony of Padua Roman Catholic Church to rzymskokatolicki kościół w Wilmington, w stanie Delaware. Nazwany na cześć Antoniego z Padwy, podlega jurysdykcji rzymskokatolickiej diecezji Wilmington i jest prowadzony przez Oblatów św. Znajduje się w dzielnicy Wilmington - Little Italy, gdzie do parafii należą Szkoła św. Antoniego i Padwa Academy.

Co roku w czerwcu w kościele odbywa się Festiwal Włoski, tygodniowa impreza z okazji święta św. Antoniego. W ramach festiwalu działają cztery kawiarnie na świeżym powietrzu, każda z własną ofertą rozrywkową na żywo i wyjątkowymi potrawami. Festiwal jest drugą co do wielkości imprezą tego typu w Stanach Zjednoczonych. W 2008 r. po raz pierwszy wprowadzono opłaty za wstęp.

Styl architektoniczny odrodzenia romańskiego zawdzięcza swoją inspirację bazylice San Zeno w Weronie, we Włoszech. Włoscy imigranci, którzy osiedlili się na tym terenie, potrzebowali siedmiu lat, aby wznieść ten budynek. Budową kierował Ernesto DiSabatino, który później założył firmę EDiS, a za swoje wysiłki na rzecz budowy kościoła otrzymał Papieski Krzyż Honorowy Pro Ecclesia et Pontifice.

W 1984 r. kościół został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[18]

Jadwigi to zabytkowy kościół rzymskokatolicki położony przy ulicach Linden i S. Harrison w Wilmington, w hrabstwie New Castle, w stanie Delaware. Jadwigi jest jedyną widoczną architektonicznie kotwicą lub centralnym punktem polskiej społeczności Wilmington. Parafia prowadziła Liceum św. Jadwigi od 1960 do lat 70-tych XX wieku. Kościół został zbudowany w 1904 r. i ma kształt krzyża, jest murowany z szarej cegły z detalami z kamienia wapiennego. Jest to kościół w stylu późnego odrodzenia gotyckiego. Na fasadzie frontowej znajduje się zespół trzech podwójnych drzwi flankowanych przez 80-metrowe iglice zakończone poprzecznymi szczytami. W 1982 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[19]

Trinity Episcopal Church to zabytkowy kościół episkopalny znajdujący się przy 1108 N. Adams Street w Wilmington, w hrabstwie New Castle, w stanie Delaware. Został zaprojektowany przez architekta Theophilusa P. Chandlera i zbudowany w 1890 roku. Zbudowany jest z szaro-białego wapienia "Avondale", ułożonego w losowo ułożone bloki asfaltowe w stylu gotyckiego odrodzenia. Charakteryzuje się ostrołukowymi oknami i drzwiami, wysoką iglicą, dodatkowymi pinaklami z boku budynku i przyporami. W 1911 r. do kościoła dobudowano dom parafialny i plebanię, a w 1949 r. kaplicę. Do kompleksu przylega trzypiętrowa kamienica z cegły, znana jako Harris House, która jest połączona z kompleksem drugim piętrowym przejściem.

W 1984 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Parafia Trójcy Świętej posiada dwa budynki kościelne w Wilmington, oba wpisane na listę NRHP: budynek główny przy North Adams oraz kościół Świętej Trójcy (Old Swedes), zbudowany w 1699 r., przy ulicach East 7th i Church.^[21]

Mount Pleasant Methodist Episcopal Church and Parsonage to zabytkowy kościół metodystów i plebania znajdujące się w Wilmington, w hrabstwie New Castle, w stanie Delaware. Został zbudowany w 1838 roku i jest jednopiętrową, kamienną konstrukcją pokrytą sztukaterią, z dwuspadowym dachem. Ma wymiary około 50 stóp na 40 stóp, a w 1893 r. dobudowano do niego przedsionek z dwuspadowym dachem. Do kościoła przylega plebania zbudowana w 1894 roku. Jest to 2+1⁄2-piętrowy, czteronawowy budynek w kształcie litery L, zbudowany w stylu Queen Anne. Posadowiony jest na fundamencie z kamienia polnego i pokryty szaro-zielonym gontem w kształcie rybiej łuski. Obok znajduje się cmentarz kościelny z pochówkami z 1841 roku.

W 1998 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków. Obecnie jest częścią Parku Stanowego Bellevue, parku stanowego Delaware.^[22]

The Delaware Contemporary to jedyne w Delaware muzeum sztuki współczesnej. Założone w 1979 roku jako Delaware Center for Contemporary Arts, zmieniło nazwę na obecną w 2015 roku. Jest to muzeum niekolekcjonerskie, skupiające się na twórczości artystów lokalnych, regionalnych, a także krajowych i międzynarodowych.

W 2000 roku muzeum Delaware Contemporary przeniosło się na nabrzeże rzeki w Wilmington, w stanie Delaware. W budynku o powierzchni 33 tys. stóp kwadratowych znajduje się siedem galerii, 26 pracowni artystycznych, audytorium, sala lekcyjna, sklep muzealny i biura administracyjne. W 2008 r. muzeum przestało pobierać opłaty za wstęp do galerii, aby w czasach recesji zaoferować rodzinom bardziej przystępne cenowo oferty kulturalne.^[25]

Delaware Memorial Bridge jest dwuprzęsłowym mostem wiszącym przecinającym rzekę Delaware. Płatne mosty prowadzą autostrady Interstate 295 i U.S. Route 40, a także stanowią połączenie między stanami Delaware i New Jersey. Most został zaprojektowany przez firmę znaną dziś jako HNTB, przy wsparciu inżyniera Othmara Ammanna, którego inne projekty obejmują most Walt Whitman Bridge i most Verrazzano-Narrows Bridge. Jest to również jedna z dwóch przepraw przez rzekę Delaware, które posiadają oznaczenia zarówno autostrady amerykańskiej, jak i międzystanowej, druga to most Benjamina Franklina.

Mosty stanowią regionalne połączenie dla osób podróżujących na długich dystansach. Nie są one częścią Interstate 95, ale łączą dwie części autostrady: Delaware Turnpike (Interstate 95 w Delaware) po stronie południowej z New Jersey Turnpike (później Interstate 95 w New Jersey) po stronie północnej. Łączą one także Interstate 495, U.S. Route 13 i Route 9 w New Castle, Delaware, z U.S. Route 130 w Pennsville Township, New Jersey (w osadzie Deepwater, New Jersey).

Mosty poświęcone są poległym w II wojnie światowej, wojnie koreańskiej, wojnie wietnamskiej i wojnie w Zatoce Perskiej żołnierzom z New Jersey i Delaware. Po stronie Delaware na moście znajduje się pomnik wojenny, widoczny z pasów ruchu po stronie północnej. Płatny obiekt jest obsługiwany przez Delaware River and Bay Authority.

Most Delaware Memorial Bridge jest najdalej na południe wysuniętą i największą stałą przeprawą dla pojazdów przez rzekę Delaware. Jest to również jedyna stała przeprawa samochodowa między stanami Delaware i New Jersey. Jednak w Fort Mott w stanie New Jersey po stronie New Jersey znajduje się niewielki obszar należący do stanu Delaware, w związku z czym pomiędzy tymi stanami istnieją przejścia dla pieszych, które jednak nie przecinają rzeki. Prom Cape May-Lewes stanowi alternatywną trasę dla podróżnych z New Jersey i stanów północno-wschodnich do południowego Delaware.^[27]

Gibraltar, znajdujący się przy 2505 Pennsylvania Avenue w Wilmington, Delaware, to wiejska posiadłość z około 1844 roku, wpisana na listę National Register of Historic Places. Jego nazwa pochodzi od Skały Gibraltarskiej, co nawiązuje do wysokiej skały, na której dom został zbudowany. Dom znajduje się tuż za granicami miasta Wilmington i pierwotnie stał w centrum znacznie większej posiadłości, która z czasem została zredukowana do obecnego obszaru o powierzchni około jednego bloku miejskiego. Dom został pierwotnie zbudowany przez Johna Rodneya Brincklé, a następnie odziedziczyła go żona i dzieci jego brata, po czym w 1909 roku kupił go Hugh Rodney Sharp, który był związany z rodziną Du Pont poprzez małżeństwo i pracę. Sharp rozbudował i przebudował dom, a także zlecił zaprojektowanie ogrodów pionierce architektury krajobrazu Marian Cruger Coffin.

Ogrody są obecnie własnością lokalnego funduszu ochrony zabytków, który nabył je w latach 90. ubiegłego wieku, gdy groziło im wyburzenie i przebudowa. Od tego czasu zostały odrestaurowane i otwarte dla zwiedzających. W 1998 roku posiadłość została wpisana do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w uznaniu jej znaczenia jako dobrze zachowanego przykładu sztuki i wzornictwa epoki Country Place. Posiadłość, będąca obecnie własnością lokalnego dewelopera, nie była zamieszkiwana przez wiele lat, a jej stan znacznie się pogorszył.^[29]

Brandywine Park był pierwszym parkiem miejskim założonym przez miasto Wilmington w stanie Delaware. Położony jest nad brzegiem Brandywine Creek, pomiędzy Augustine Road i North Market Street. Park został założony w 1886 roku, a zaprojektował go Samuel Canby, miejski komisarz ds. parków, w porozumieniu z Frederickiem Law Olmstedem. Choć początkowo był to park o charakterze bukolicznym, z krętymi ścieżkami i drogami, od tego czasu został powiększony o obiekty aktywnej rekreacji.

Park ma powierzchnię około 178 akrów i rozciąga się zarówno na północnym, jak i południowym brzegu Brandywine. Znaczna część parku została zachowana jako mieszanka dzikiej przyrody i otwartej przestrzeni z trasami spacerowymi i malowniczymi widokami na potok i otaczające lasy. W części parku poświęconej otwartej przestrzeni znajdują się dwa ogrody formalne, ogród różany i ogród kwitnącej wiśni. Zoo Brandywine powstało w 1905 roku i obecnie zajmuje 4,75 akra parku. Park Brandywine obejmuje także aktywne obiekty rekreacyjne, w tym place zabaw, boiska sportowe i stadion Baynard.

W 1976 r. park został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). Jest jednostką parków stanowych Wilmington w stanie Delaware.^[32]