St. Augustine - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

XVII-wieczna twierdza z mostami zwodzonymi. Castillo de San Marcos to najstarszy murowany fort w kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych; znajduje się na zachodnim brzegu Zatoki Matanzas w mieście St. Augustine na Florydzie.

Zaprojektował go hiszpański inżynier Ignacio Daza, a budowę rozpoczęto w 1672 r., 107 lat po założeniu miasta przez hiszpańskiego admirała i konkwistadora Pedra Menéndeza de Avilés, kiedy Floryda była częścią Imperium Hiszpańskiego. Budowę fortu zarządził gubernator Francisco de la Guerra y de la Vega po najeździe angielskiego prywatnego statku Roberta Searlesa w 1668 roku, który zniszczył znaczną część St. Augustine i uszkodził istniejący drewniany fort. Prace kontynuowano pod kierownictwem następcy Guerry, Manuela de Cendoya w 1671 roku, a pierwsze kamienie z koquiny położono w 1672 roku. Budowę rdzenia obecnej twierdzy ukończono w 1695 r., choć na przestrzeni wieków ulegała ona wielu zmianom i renowacjom.

Choć fort został zbudowany częściowo przez czarnoskórych niewolników będących własnością Hiszpanów, stał się później jednym z pierwszych punktów przerzutowych zbiegłych niewolników z brytyjskiej Ameryki Północnej na hiszpańską Florydę, gdzie zostali uwolnieni przez władze kolonialne. Szybko doprowadziło to do powstania pierwszej wolnej czarnej osady w przyszłych Stanach Zjednoczonych (Fort Mose, założony na północ od St Augustine).

Kiedy w 1763 r. Wielka Brytania przejęła kontrolę nad Florydą na mocy Traktatu Paryskiego, St. Augustine stało się stolicą Brytyjskiej Florydy Wschodniej, a fort przemianowano na Fort St. Mark aż do Pokoju Paryskiego (1783), kiedy to Florydę przekazano z powrotem Hiszpanii, a fortowi przywrócono jego pierwotną nazwę. W 1819 r. Hiszpania podpisała traktat Adams-Onís, na mocy którego Floryda została przekazana Stanom Zjednoczonym w 1821 r. W konsekwencji fort stał się bazą Armii Stanów Zjednoczonych i został przemianowany na Fort Marion, na cześć bohatera amerykańskiej wojny rewolucyjnej Francisa Mariona. W 1924 roku fort został uznany za Pomnik Narodowy, a po 251 latach nieprzerwanego posiadania przez wojsko został wyłączony z eksploatacji w 1933 roku. Teren o powierzchni 8,29 ha został następnie przekazany Służbie Parków Narodowych Stanów Zjednoczonych. W 1942 roku na mocy ustawy Kongresu przywrócono mu jego pierwotną nazwę - Castillo de San Marcos.

Castillo de San Marcos był kilkakrotnie atakowany i dwukrotnie oblegany: najpierw przez angielskie siły kolonialne pod wodzą gubernatora Kolonii Karoliny Jamesa Moore'a w 1702 roku, a następnie przez angielskiego gubernatora kolonii Georgia Jamesa Oglethorpe'a w 1740 roku, ale nigdy nie został zdobyty siłą. Fort był jednak pięciokrotnie zmieniany, wszystkie w sposób pokojowy, przez cztery różne rządy: Hiszpanii w latach 1695-1763 i 1783-1821, Królestwa Wielkiej Brytanii w latach 1763-1783 oraz Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej w latach 1821-data (w latach 1861-1865 pod kontrolą Skonfederowanych Stanów Ameryki).

Pod kontrolą Stanów Zjednoczonych fort był wykorzystywany jako więzienie wojskowe, w którym przetrzymywano członków plemion rdzennych Amerykanów, począwszy od Seminoli - w tym słynnego wodza Osceoli w drugiej wojnie seminolskiej - a skończywszy na członkach plemion zachodnich, w tym bandy Geronimo z Chiricahua Apache. Sztuka rdzennych Amerykanów, znana jako Ledger Art, powstała w forcie w czasie uwięzienia członków plemion z Równin, takich jak Howling Wolf z południowych Czejenów.

W 1933 roku Castillo przeszedł na własność Służby Parków Narodowych i od tego czasu jest popularnym celem wycieczek turystycznych.^[1]

Muzeum na Florydzie. World Golf Hall of Fame znajduje się w World Golf Village w pobliżu St. Augustine na Florydzie w Stanach Zjednoczonych i jest nietypowy wśród sportowych hal sław, ponieważ w jednym miejscu honoruje się zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Jest ona wspierana przez konsorcjum 26 organizacji golfowych z całego świata.

Budynek Muzeum Hall of Fame został zaprojektowany przez wyspecjalizowaną w architekturze muzealnej firmę E. Verner Johnson and Associates z Bostonu. Firma ta opracowała również plan generalny muzeum, który określił wielkość, misję i cechy muzeum oraz otaczających je obiektów i terenu.

Muzeum Hall of Fame posiada stałą ekspozycję i stały program wystaw czasowych. Zaprojektowana przez firmę projektową Ralph Appelbaum Associates Sala Sław i obszar wystawowy zawierają eksponaty dotyczące historii, dziedzictwa i technik gry, głównych graczy i organizacji, projektowania pól golfowych, sprzętu i ubioru.^[2]

Augustine Light Station jest prywatną pomocą nawigacyjną i aktywną, działającą latarnią morską w St. Augustine na Florydzie. Obecna latarnia stoi na północnym krańcu wyspy Anastasia i została zbudowana w latach 1871-1874. Augustine. Pierwsza z nich została oficjalnie zapalona przez amerykański rząd terytorialny w maju 1824 roku jako pierwsza latarnia na Florydzie. Jednak zarówno Hiszpanie, jak i Brytyjczycy korzystali w tym miejscu z ważnych pomocy nawigacyjnych, w tym z serii drewnianych wież obserwacyjnych i znaków nawigacyjnych pochodzących z 1565 roku.

Obecna wieża latarni morskiej, oryginalna soczewka Fresnela pierwszego rzędu oraz teren stacji świetlnej są własnością St. Augustine Lighthouse & Maritime Museum, Inc. muzeum morskiego nienastawionego na zysk. Muzeum jest otwarte dla zwiedzających przez 360 dni w roku. Opłaty za wstęp wspierają dalszą konserwację latarni morskiej i pięciu innych zabytkowych budowli. Z opłat za wstęp i członkostwo w muzeum finansowane są również programy z zakresu archeologii morskiej, tradycyjnego szkutnictwa drewnianego i edukacji morskiej. Misją organizacji non-profit jest "odkrywanie, zachowanie, prezentowanie i podtrzymywanie przy życiu historii najstarszego portu w kraju, którego symbolem jest nasza działająca latarnia morska St. Augustine".^[3]

Oldest Wooden School House to drewniana konstrukcja znajdująca się przy 14 St. George Street w St. Augustine na Florydzie w pobliżu bramy miejskiej. Uważa się, że jest to najstarszy drewniany budynek szkolny w Stanach Zjednoczonych. Dokładna data budowy nie jest znana, ale po raz pierwszy pojawia się w rejestrach podatkowych w 1716 roku. W St. Augustine nie ma żadnych zachowanych drewnianych budynków zbudowanych przed rokiem 1702, kiedy to Brytyjczycy spalili miasto. Najstarszym budynkiem szkolnym stojącym do dziś w Stanach Zjednoczonych jest Dom Voorlezera, zbudowany przed 1696 r. i znajdujący się w Historic Richmondtown na Staten Island w stanie Nowy Jork.

Budynek jest otoczony dużym łańcuchem, umieszczonym tam w 1937 r., który miał pomóc w zakotwiczeniu go do podłoża w razie huraganu. Ściany są wykonane z cyprysu łysego i czerwonego cedru, połączone drewnianymi kołkami i żelaznymi szpilkami. W ramach ostatnich prac konserwacyjnych wymieniono jednak m.in. pokrycie dachowe.

Nauczyciel i jego rodzina mieszkali na drugim piętrze nad salą lekcyjną, a kuchnia znajdowała się w oddzielnym budynku, aby ograniczyć ciepło i ryzyko pożaru. Budynek ten należał pierwotnie do Juana Genoply. Klasa była jedną z pierwszych w USA, która była koedukacyjna, kształcąc zarówno chłopców, jak i dziewczynki od 1788 roku.^[6]

Dom Gonzáleza-Álvareza, znany również jako The Oldest House, to zabytkowy dom-muzeum znajdujący się przy 14 St. Francis Street w St. Augustine na Florydzie. Historia jego budowy sięga około 1723 roku, dlatego uważa się, że jest to najstarszy zachowany dom w St. Jest to również ważny przykład hiszpańskiego kolonialnego stylu architektonicznego w St. Augustine, który został później zmodyfikowany przez angielskich właścicieli. W 1970 r. został uznany za narodowy zabytek historyczny USA (U.S. National Historic Landmark). Obecnie dom jest własnością Towarzystwa Historycznego St. Augustine i jest otwarty dla zwiedzających jako część kompleksu muzealnego Oldest House Museum. Można tu zobaczyć dowody hiszpańskiej, brytyjskiej i amerykańskiej okupacji St. Augustine.^[8]

Muzeum Dom Ximenez-Fatio jest jednym z najlepiej zachowanych i najbardziej autentycznych budynków mieszkalnych z okresu Drugiej Hiszpanii w St. Augustine na Florydzie. W 1973 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). W 2012 r. został uznany za zabytek dziedzictwa Florydy. Kompleks muzealny znajduje się na południe od centralnego placu miejskiego Plaza de la Constitución, przy 20 Aviles Street, najstarszej archeologicznie udokumentowanej ulicy w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on w centrum Starego Miasta, najstarszej nieprzerwanie zamieszkałej społeczności miasta. Od 1939 r. nieruchomość jest własnością prywatną i zarządzana jest przez Krajowe Stowarzyszenie Amerykańskich Dam Kolonialnych (National Society of The Colonial Dames of America) w stanie Floryda. Dzięki ich staraniom obiekt został odrestaurowany i zinterpretowany tak, aby odzwierciedlał jego funkcję modnego pensjonatu w czasie pierwszego boomu turystycznego na Florydzie, który rozpoczął się po 1821 roku. Obiekt jest muzeum historycznym, wyposażonym i prezentującym historie gości, którzy się w nim zatrzymywali, kobiet, które były jego właścicielkami i kierowniczkami, oraz tego, jak żyli ludzie w okresie terytorialnym Florydy.^[11]

Augustine na Florydzie, położony wzdłuż Hospital Creek, stanowiącego część Intracoastal Waterway. Uważa się go za prawdopodobne miejsce lądowania hiszpańskiego odkrywcy Ponce de Leon na Florydzie w 1513 roku, choć nie znaleziono żadnych dowodów potwierdzających tę tezę. Najnowsze badania historyka amatora Douglasa Pecka wskazują na inne możliwe miejsce lądowania w pobliżu Melbourne Beach w hrabstwie Brevard.

W parku znajduje się studnia, o której mówi Antonio de Herrera y Tordesillas w swojej Historia general de los hechos de los castellanos en las Islas y Tierra Firme del mar Océano i której miał szukać Ponce de Leon, ale nie ma na to dowodów. Wykopaliska archeologiczne przeprowadzone przez dr Kathleen Deagan na terenie parku w latach 90. XX w. odsłoniły pozostałości pierwszej hiszpańskiej osady i jej fortyfikacji w St. Augustine.^[13]

Villa Zorayda to dom przy 83 King Street w St. Augustine na Florydzie. Zbudowany w 1883 roku przez ekscentrycznego milionera z Bostonu Franklina W. Smitha jako jego dom zimowy, został zainspirowany XII-wiecznym mauretańskim pałacem Alhambra w Granadzie w Hiszpanii. Smith nazwał go "Villa Zorayda", na cześć jednej z księżniczek z "Opowieści o Alhambrze" Washingtona Irvinga. W 1913 r. budynek wraz z częścią kolekcji sztuki i antyków Franklina Smitha został sprzedany Abrahamowi Mussallemowi, kupcowi dywanów i antyków pochodzącemu z Syrii. W dniu 23 września 1993 r. obiekt został wpisany do amerykańskiego Krajowego Rejestru Zabytków. Muzeum Villa Zorayda jest nadal własnością rodziny Mussallemów i zawiera oryginalną kolekcję dzieł sztuki i antyków zgromadzoną przez Franklina Smitha i Abrahama Mussallema.^[14]

Muzeum Piratów i Skarbów w St. Augustine to muzeum poświęcone artefaktom pirackim.

Wcześniej znane jako Pirate Soul Museum, muzeum znajdowało się przy 524 Front Street w Key West na Florydzie w Stanach Zjednoczonych. W lutym 2010 r. ogłoszono, że muzeum zostaje przeniesione do St Augustine na Florydzie. Zostało tam ponownie otwarte 8 grudnia 2010 r. jako St. Augustine Pirate & Treasure Museum (Muzeum Piratów i Skarbów St. Augustine).

W muzeum znajduje się 48 oddzielnych obszarów wystawowych, a w środku ponad 800 artefaktów. Zostało ogłoszone największą i najbardziej autentyczną kolekcją pirackich eksponatów, jaką kiedykolwiek zgromadzono pod jednym dachem. Wśród eksponatów znajduje się oryginalny garłacz Czarnobrodego, kawałki złota wydobyte z jego okrętu wojennego Zemsta Królowej Anny, jedna z zaledwie trzech zachowanych na świecie autentycznych flag Jolly Roger oraz oryginalna skrzynia ze skarbami Thomasa Tew, jedyna znana na świecie autentyczna piracka skrzynia ze skarbami.

Oprócz autentycznych eksponatów znajdują się tu prawdziwe armaty z 1700 r., z których goście mogą elektronicznie wystrzelić, a także pokaz dźwiękowy 3D przygotowany przez Disney Imagineer, dostępny tylko w Muzeum Piratów i Skarbów St. W weekendy przez cały dzień organizowane są wycieczki z "Pirackimi Przewodnikami".

Muzeum zostało założone przez przedsiębiorcę Pata Croce.^[15]

Government House, znany również jako Governor's House, znajduje się przy 48 King Street w St. Augustine na Florydzie, w sąsiedztwie Plaza de la Constitución. Budynek ten, zbudowany z koquiny, służył jako oficjalna rezydencja gubernatora od około 1710 roku w Pierwszym Okresie Hiszpańskim, przez cały Okres Brytyjski i do 1812 roku w Drugim Okresie Hiszpańskim. Gubernator Gonzalo Méndez de Canzo był pierwszym gubernatorem, który zbudował swoją rezydencję w miejscu obecnego Domu Rządowego w 1598 roku.

W 1706 r. na tym miejscu zbudowano nowy budynek, który służył jako rezydencja, biuro, sąd i centrum społeczne miasta. Wschodnie skrzydło obecnego budynku pochodzi z pierwotnej budowy, która miała miejsce w latach 1706-1713. W wyniku traktatu paryskiego z 1763 r. Floryda przeszła w ręce brytyjskie. W okresie brytyjskim dom był oficjalną rezydencją Jamesa Granta, brytyjskiego królewskiego gubernatora wschodniej Florydy (1764-1771). Wśród jego gości byli amerykański odkrywca Daniel Boone, który przebywał na Florydzie Wschodniej, aby zapytać o możliwość zakupu ziemi, oraz Patrick Tonyn, który został wyznaczony na następcę Granta.

Po zakończeniu rewolucji amerykańskiej Floryda i St. Augustine zostały zwrócone Hiszpanii na mocy traktatu paryskiego z 1783 roku. Generał Nathanael Greene odwiedził Government House w 1784 roku, goszczony na wykwintnym siedmiodaniowym posiłku przez gubernatora Vicente Manuela de Zéspedesa. W latach 1785-87 rezydencja gubernatora została ponownie poddana gruntownej renowacji. Ostatnim gubernatorem, który korzystał z tego domu, był Enrique White w okresie Drugiej Hiszpanii; zmarł w 1811 roku.

W 1821 r., kiedy Floryda została przyłączona do Stanów Zjednoczonych, budynek był w ruinie, z której pozostały tylko mury. W latach 1833-34 Government House został odbudowany z funduszy federalnych na podstawie planów opracowanych przez architekta Roberta Millsa, który później zasłynął z zaprojektowania Pomnika Waszyngtona. Konstrukcja obejmowała istniejące mury i mieściła 16 pomieszczeń, w tym miejsce na pocztę, salę sądową i inne funkcje federalne. Podczas amerykańskiej wojny secesyjnej w budynku znajdowała się kwatera główna wojsk federalnych.

W 1873 r. przeprowadzono kolejną dużą przebudowę według planów architekta Williama M. Kimballa. Przez następne 60 lat poczta i komora celna stopniowo zajmowały coraz większą część budynku, w miarę jak miasto się rozrastało. W 1937 roku Government House został po raz kolejny odnowiony przez architekta z Jacksonville, Mellena Clarka Greeleya, w ramach projektu Works Progress Administration (WPA). U.S. Postal Service nadal korzystała z budynku do 1965 roku, kiedy to wybudowano nowy budynek poczty. W lutym 1966 r. Government House przeszedł na własność stanu Floryda jako zabytek publiczny, którym zarządzała Komisja Historycznej Restauracji i Konserwacji St. Augustine (później przemianowana na Radę Ochrony Zabytków St. Augustine).

Augustyna (Historic St. Augustine Preservation Board) wykorzystywała skrzydło budynku z 1937 roku na bibliotekę naukową, laboratoria archeologiczne i kuratorskie oraz wystawy historyczne do czasu, gdy w 1997 roku przestała istnieć. Obecnie parter budynku jest dostępny dla zwiedzających jako Governor's House Cultural Center and Museum, zarządzane przez UF Historic St. Augustine, Inc. Na drugim piętrze znajduje się biblioteka naukowa zarządzana przez George A. Smathers Libraries na Uniwersytecie Florydy.

Podczas zwiedzania St. Augustine 1 kwietnia 2001 r. król Hiszpanii Juan Carlos i królowa Sofía pojawili się publicznie na wschodnim balkonie Government House. Król Felipe VI i królowa Letizia również odwiedzili Government House 17 września 2015 r.

Government House został wpisany do Narodowego Rejestru Zabytków 7 stycznia 2014 r.^[19]

Most Lwów to dwuskrzydłowy most zwodzony, przecinający drogę wodną Intracoastal Waterway w St. Augustine na Florydzie w Stanach Zjednoczonych. Stanowi część drogi stanowej A1A i łączy centrum miasta St. Augustine z wyspą Anastasia po drugiej stronie zatoki Matanzas. Mostu, którego budowę rozpoczęto w 1925 roku, a ukończono w 1927 roku, strzeże para kopii marmurowych lwów Medyceuszy. Zostały one usunięte w lutym 2005 roku, a powróciły w marcu 2011 roku.

Magazyn "Roads & Bridges" umieścił Most Lwów na czwartym miejscu wśród 10 najlepszych mostów w kraju w 2010 roku. Projekty były oceniane na podstawie wielkości, wpływu na społeczność lokalną i rozwiązanych problemów.

W 1999 roku Departament Transportu Stanów Zjednoczonych uznał most za "strukturalnie wadliwy i funkcjonalnie przestarzały", co wywołało gorące dyskusje na temat tego, co zrobić z konstrukcją. Plan odbudowy został zatwierdzony, ale przeciwnicy nadal wyrażali swój sprzeciw. Firma Reynolds, Smith & Hills z pobliskiego Jacksonville otrzymała kontrakt na wykonanie prac inżynieryjnych i projektowych, których wartość szacuje się na 77 milionów dolarów, a ich realizacja ma potrwać pięć lat.^[20]

Cmentarz Hugenotów w St. Augustine na Florydzie, położony naprzeciwko historycznej Bramy Miejskiej, był protestanckim miejscem pochówku w latach 1821-1884. Hiszpańskie miasto kolonialne St. Augustine wraz z całym terytorium Florydy stało się de facto posiadłością amerykańską po podpisaniu w 1819 r. traktatu Adams-Onis. Faktyczna fizyczna okupacja miasta i terytorium Florydy nastąpiła w 1821 roku.

Przed okupacją amerykańską hiszpańskie miasto St. Augustine było w przeważającej części katolickie, a jedyne miejsce pochówku w mieście, cmentarz Tolomato, było zarezerwowane dla katolików. Uznając potrzebę stworzenia formalnego protestanckiego miejsca pochówku, nowa administracja amerykańska w St. Augustine wybrała teren tuż za bramą miasta. Pierwsze pochówki odbyły się w 1821 r., tuż przed epidemią żółtej febry, która pochłonęła wielu mieszkańców miasta.

Cmentarz istniał do czasu, gdy tytuł własności nabył ks. Thomas Alexander, który w 1832 roku przekazał go Kościołowi Prezbiteriańskiemu. Pochówki na tym cmentarzu trwały do 1884 roku, kiedy to zamknięto cmentarze Hugenotów i Tolomato. Według danych miejskich na cmentarzu znajduje się co najmniej 436 pochówków. Chociaż cmentarz nosi nazwę "Cmentarz Hugenotów", nie wydaje się, aby znajdowali się na nim członkowie Hugenotów, francuskiej sekty protestanckiej powstałej w XVI wieku we Francji.^[21]

W sprawie Muzeum Najstarszego Domu w Key West na Florydzie zobacz Old Island Restoration Foundation

Muzeum Oldest House znajduje się w St. Augustine na Florydzie, w hrabstwie St. Johns, na Florydzie. Jest prowadzone przez Towarzystwo Historyczne St. Augustine i obejmuje Dom Gonzáleza-Alvareza, Muzeum Manucy'ego (nazwane tak na cześć Alberta Manucy'ego) poświęcone lokalnej historii oraz Galerię Edwardsa.

Najstarszy Dom, od którego muzeum wzięło swoją nazwę, znajduje się w miejscu, które było zamieszkiwane od 1600 roku. Formalnie znany jako Dom Gonzáleza-Alvareza, jest najstarszym zachowanym hiszpańskim budynkiem mieszkalnym w stylu kolonialnym na Florydzie. Budynek pochodzi z początku 1700 roku. Dom jest otwarty dla zwiedzających od 1893 roku. W 1970 roku Departament Spraw Wewnętrznych Stanów Zjednoczonych uznał go za National Historic Landmark.^[26]

Ripley's Believe It or Not! to amerykańska franczyza założona przez Roberta Ripleya, która zajmuje się dziwacznymi wydarzeniami i przedmiotami tak dziwnymi i niezwykłymi, że czytelnicy mogą kwestionować twierdzenia. Pierwotnie był to panel w gazecie, ale program "Uwierz czy nie" okazał się popularny i został później zaadaptowany do wielu różnych formatów, w tym do radia, telewizji, komiksów, sieci muzeów i serii książek.

Kolekcja Ripleya obejmuje 20 000 fotografii, 30 000 artefaktów i ponad 100 000 plansz z kreskówek. Posiadająca ponad 80 atrakcji firma Ripley Entertainment, Inc. z siedzibą w Orlando na Florydzie, będąca oddziałem Jim Pattison Group, kanadyjskiej firmy o zasięgu globalnym, odwiedza rocznie ponad 12 milionów gości. Działy Ripley Entertainment zajmujące się wydawnictwami i transmisjami nadzorują liczne projekty, w tym syndykatowy serial telewizyjny, panel komiksowy w gazecie, książki, plakaty i gry.^[30]

Rozległy park z muzeum historycznym na miejscu. Augustine na Florydzie, na skraju słonego bagna po zachodniej stronie drogi wodnej oddzielającej ląd stały od przybrzeżnych wysp barierowych. Pierwotne miejsce, w którym znajdował się XVIII-wieczny fort, zostało odkryte podczas wykopalisk archeologicznych w 1986 roku. Teren o powierzchni 24 akrów jest obecnie chroniony jako Park Stanowy Florydy, zarządzany przez Anastasia State Recreation Area. Fort Mose jest "najważniejszym miejscem na Szlaku Czarnego Dziedzictwa Florydy". W 1738 r. hiszpański gubernator Florydy, Manuel de Montiano, zlecił budowę fortu Mose i założył w nim wolną osadę dla czarnych, pierwszą usankcjonowaną prawnie na terytorium, które miało stać się terytorium Stanów Zjednoczonych. Fort był również nazywany Fort Moosa lub Fort Mossa, warianty wymowy hiszpańskiej.^[31]